Αυτά δηλώνει με αφοπλιστικό τρόπο ο σπουδαίος, ευρηματικός, διορατικός και ανατρεπτικός στιχουργός Κώστας Τριπολίτης σε συνέντευξή του στο Μάνο Τσιλιμίδη που δημοσιεύτηκε στη RealNews.
Και συμπληρώνει σχετικά: «Στην εποχή που διανύουμε η έννοια “διανοούμενος” πρέπει να αναθεωρηθεί ριζικά. Κάποτε διανοούμενοι ήταν εκείνοι που είχαν άποψη, διεισδυτική σκέψη, κριτική ματιά, θέση και στάση απέναντι στα πράγματα, καθώς και το θεωρητικό υπόβαθρο για να υποστηρίζουν τις ιδέες τους. Δεν βλέπω σήμερα ανθρώπους με αυτές τις τάσεις. Ίσως επειδή ζούμε στην τηλεοπτική δημοκρατία των εντυπώσεων, όπου όλοι επιδιώκουν την προβολή τους. Και στο πλαίσιο αυτής της επιδίωξης αλώνονται από τα μέσα ενημέρωσης που τους δίνουν την προσβασιμότητα στο ευρύ κοινό. Άρα οι κρίσεις του διανοούμενου εξαρτώνται από το πόσο θα είναι αρεστές στον πυλώνα που κοινοποιεί τις απόψεις του – πόσο αρεστές , δηλαδή, είναι οι ιδέες του στα αφεντικά που κρύβονται πάντα πίσω από την κουρτίνα και δεν τα βλέπεις ποτέ και που ο καθένας δια των καναλιών, των μέσων μετάδοσης και των εντύπων του ελέγχει μια στρατιά διανοουμένων. Η τηλεόραση και ο Τύπος μας λένε ποιοι είναι οι σημερινοί διανοούμενοι. Και είναι συζητήσιμο το κατά πόσον είναι στα αλήθεια. Και αν ακόμα οι άνθρωποι μνημονεύουν οντότητες, όπως ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης ή ο Τσαρούχης είναι επειδή έζησαν σε μια εποχή προ τηλεοπτικής δημοκρατίας. Διότι ποιος δεν θυμάται το μακαρίτη τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, ο οποίος αποκαλούσε πολιτιστικά ιδρύματα τα σκυλάδικα; Από τότε άρχισε η απόλυτη ευτέλεια. Οπότε και μόνο το να μιλάς για διανοούμενους σήμερα σε καθιστά το λιγότερο ύποπτο για το ότι δεν κατανοείς την πραγματικότητα που σε περιβάλει».
Πηγή: RealNews
Και συμπληρώνει σχετικά: «Στην εποχή που διανύουμε η έννοια “διανοούμενος” πρέπει να αναθεωρηθεί ριζικά. Κάποτε διανοούμενοι ήταν εκείνοι που είχαν άποψη, διεισδυτική σκέψη, κριτική ματιά, θέση και στάση απέναντι στα πράγματα, καθώς και το θεωρητικό υπόβαθρο για να υποστηρίζουν τις ιδέες τους. Δεν βλέπω σήμερα ανθρώπους με αυτές τις τάσεις. Ίσως επειδή ζούμε στην τηλεοπτική δημοκρατία των εντυπώσεων, όπου όλοι επιδιώκουν την προβολή τους. Και στο πλαίσιο αυτής της επιδίωξης αλώνονται από τα μέσα ενημέρωσης που τους δίνουν την προσβασιμότητα στο ευρύ κοινό. Άρα οι κρίσεις του διανοούμενου εξαρτώνται από το πόσο θα είναι αρεστές στον πυλώνα που κοινοποιεί τις απόψεις του – πόσο αρεστές , δηλαδή, είναι οι ιδέες του στα αφεντικά που κρύβονται πάντα πίσω από την κουρτίνα και δεν τα βλέπεις ποτέ και που ο καθένας δια των καναλιών, των μέσων μετάδοσης και των εντύπων του ελέγχει μια στρατιά διανοουμένων. Η τηλεόραση και ο Τύπος μας λένε ποιοι είναι οι σημερινοί διανοούμενοι. Και είναι συζητήσιμο το κατά πόσον είναι στα αλήθεια. Και αν ακόμα οι άνθρωποι μνημονεύουν οντότητες, όπως ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης ή ο Τσαρούχης είναι επειδή έζησαν σε μια εποχή προ τηλεοπτικής δημοκρατίας. Διότι ποιος δεν θυμάται το μακαρίτη τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, ο οποίος αποκαλούσε πολιτιστικά ιδρύματα τα σκυλάδικα; Από τότε άρχισε η απόλυτη ευτέλεια. Οπότε και μόνο το να μιλάς για διανοούμενους σήμερα σε καθιστά το λιγότερο ύποπτο για το ότι δεν κατανοείς την πραγματικότητα που σε περιβάλει».
Πηγή: RealNews
