Κι αυτό γιατί οι σκέψεις του που γίνονται λέξεις, πέρα από την δεδομένη μαστοριά του τεχνίτη, κουβαλάνε αίμα, ειλικρίνεια, διεισδυτική ματιά. Είναι η ιδεολογία, το πιστεύω, η ψυχή, και η στάση ενός εμπνευσμένου και συνεπή αντιήρωα δημιουργού. Το όνειρο, το όραμα, το απάγκιο, η λύση, η συμμετοχή, το τίμημα και το πικρό μερτικό του στο ταμείο της ζήσης.
O Κώστας Τριπολίτης γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1953.
Το κέρασμα των 10 Χ 10 στους φίλους των τραγουδιών, και ενδεχομένως όσων βλέπουν τα πράγματα (κάπως) αλλιώς, έχει υποκειμενικό χαρακτήρα.
Η «συγκατοίκηση» του Κώστα Τριπολίτη στο χώρο του τραγουδιού έγινε με εμβληματικό τρόπο το 1986. Στο δίσκο του Αντώνη Βαρδή, με συνοδοιπόρους τον συνθέτη κι ερμηνευτή, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Πάνο και τον Χάρη Κατσιμίχα, ο Τριπολίτης τεκμηρίωσε πως είναι άνθρωπος του «λόγου».
Αρκετά χρόνια πριν ο Τριπολίτης είχε παραδεχθεί την εξάρτησή μας στο «Γρανάζι», μέσα από τις «Εικόνες του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Δήμητρας Γαλάνη.
Ο Τριπολίτης παλεύει ν’ αλλάξει τη μοίρα του κι ας ξέρει πως «Όλα από χέρι καμένα». Η μουσική είναι του Θάνου Μικρούτσικου και η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου μέσα από τον ομότιτλο δίσκο του 1988.
Βέβαια την «κωλοτούμπα» και τα «βρεγμένα σπίρτα» του χτες και του σήμερα ο Τριπολίτης τα είχε εκφράσει από νωρίτερα. Απ’ το σπουδαίο «Φράγμα» τους με τον Δήμο Μούτση το 1981 μες της «Νταλίκα» τους κουβάλησαν τον νεοΈλληνα που άλλαζε κώδικες, συμπεριφορές, εσώψυχα… Τα υπογραμμίζει όλα μια φωνή που ραγίζει κόκκαλα.
Είναι την ίδια χρονιά που η «Ερηνούλα» συναντά το «Παρακράτος» και τα «Σκουριασμένα χείλη», «Δε λε(ν) κουβέντα»… Παρ’ όλα αυτά ο δημιουργός «γυρεύει» απεγνωσμένα τη λύτρωση που ξέρει πως δεν θα έρθει. Ερμηνεύει μεστά τα λόγια του μια μεγάλη ψυχή… Η μουσική είναι του Σταμάτη Κραουνάκη.
Πάντα το 1981, χρονιά της έκρηξης, του φαινόμενου Τριπολίτης, ο δίσκος του με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιώργο Νταλάρα «Ραντάρ». Δεν υπάρχει χώρος, ούτε και χρόνος πια για την «Αγάπη».
Την ευλογημένη αυτή περίοδο μέσα από τον «Επιβάτης» του Μίκη σε δύο βερσιόν, μία με τη Φαραντούρη στη Μίνως και μία με τη Ζορμπαλά στη Λύρα, δηλώνεται ξεκάθαρα η θέση του Τριπολίτη: «σαν επιβάτης... στη χώρα αυτή που τρώει τα παιδιά της».
Ακολούθησαν χρόνια σιωπής στο «Ριγκ» της δισκογραφίας αφού «Όλα από χέρι καμένα» μέχρι το 1992 που ο Τριπολίτης ζήτησε «Συγγνώμη για την άμυνα» μαζί με τους Θάνο Μικρούτσικο και Γιώργο Νταλάρα, βαφτίζοντας «τσούλα» την ιστορία που γράφουν οι νικητές…
Οι «Γέφυρες» του 2002 με τον Διονύση Τσακνή και τη συμμετοχή του Κραουνάκης και της Σπείρας του, στάζουν «συννεφιά», «δάκρυα» και -«αν ήξερα»- αυτοκριτική. Δυστυχώς «Το κοινό είναι κενό».
Δημιουργός με δική του «Συχνότητα» και προσωπική «Σύνοψη», ο Κώστας Τριπολίτης, ανέκαθεν, έβλεπε «Πίσω απ’ την βιτρίνα»…
O Κώστας Τριπολίτης γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1953.
Το κέρασμα των 10 Χ 10 στους φίλους των τραγουδιών, και ενδεχομένως όσων βλέπουν τα πράγματα (κάπως) αλλιώς, έχει υποκειμενικό χαρακτήρα.
Η «συγκατοίκηση» του Κώστα Τριπολίτη στο χώρο του τραγουδιού έγινε με εμβληματικό τρόπο το 1986. Στο δίσκο του Αντώνη Βαρδή, με συνοδοιπόρους τον συνθέτη κι ερμηνευτή, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Πάνο και τον Χάρη Κατσιμίχα, ο Τριπολίτης τεκμηρίωσε πως είναι άνθρωπος του «λόγου».
Αρκετά χρόνια πριν ο Τριπολίτης είχε παραδεχθεί την εξάρτησή μας στο «Γρανάζι», μέσα από τις «Εικόνες του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Δήμητρας Γαλάνη.
Ο Τριπολίτης παλεύει ν’ αλλάξει τη μοίρα του κι ας ξέρει πως «Όλα από χέρι καμένα». Η μουσική είναι του Θάνου Μικρούτσικου και η ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου μέσα από τον ομότιτλο δίσκο του 1988.
Βέβαια την «κωλοτούμπα» και τα «βρεγμένα σπίρτα» του χτες και του σήμερα ο Τριπολίτης τα είχε εκφράσει από νωρίτερα. Απ’ το σπουδαίο «Φράγμα» τους με τον Δήμο Μούτση το 1981 μες της «Νταλίκα» τους κουβάλησαν τον νεοΈλληνα που άλλαζε κώδικες, συμπεριφορές, εσώψυχα… Τα υπογραμμίζει όλα μια φωνή που ραγίζει κόκκαλα.
Είναι την ίδια χρονιά που η «Ερηνούλα» συναντά το «Παρακράτος» και τα «Σκουριασμένα χείλη», «Δε λε(ν) κουβέντα»… Παρ’ όλα αυτά ο δημιουργός «γυρεύει» απεγνωσμένα τη λύτρωση που ξέρει πως δεν θα έρθει. Ερμηνεύει μεστά τα λόγια του μια μεγάλη ψυχή… Η μουσική είναι του Σταμάτη Κραουνάκη.
Πάντα το 1981, χρονιά της έκρηξης, του φαινόμενου Τριπολίτης, ο δίσκος του με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιώργο Νταλάρα «Ραντάρ». Δεν υπάρχει χώρος, ούτε και χρόνος πια για την «Αγάπη».
Την ευλογημένη αυτή περίοδο μέσα από τον «Επιβάτης» του Μίκη σε δύο βερσιόν, μία με τη Φαραντούρη στη Μίνως και μία με τη Ζορμπαλά στη Λύρα, δηλώνεται ξεκάθαρα η θέση του Τριπολίτη: «σαν επιβάτης... στη χώρα αυτή που τρώει τα παιδιά της».
Ακολούθησαν χρόνια σιωπής στο «Ριγκ» της δισκογραφίας αφού «Όλα από χέρι καμένα» μέχρι το 1992 που ο Τριπολίτης ζήτησε «Συγγνώμη για την άμυνα» μαζί με τους Θάνο Μικρούτσικο και Γιώργο Νταλάρα, βαφτίζοντας «τσούλα» την ιστορία που γράφουν οι νικητές…
Οι «Γέφυρες» του 2002 με τον Διονύση Τσακνή και τη συμμετοχή του Κραουνάκης και της Σπείρας του, στάζουν «συννεφιά», «δάκρυα» και -«αν ήξερα»- αυτοκριτική. Δυστυχώς «Το κοινό είναι κενό».
Δημιουργός με δική του «Συχνότητα» και προσωπική «Σύνοψη», ο Κώστας Τριπολίτης, ανέκαθεν, έβλεπε «Πίσω απ’ την βιτρίνα»…
