Η Ιταλίδα Laura Antonelli υπήρξε μια από τις πιο όμορφες κυρίες του Ευρωπαϊκού σινεμά.
Από τα μισά της δεκαετίες του '60 βγήκε δυναμικά μπροστά χάρις στα χαρίσματά της, παίζοντας στις διάσημες ιταλικές ερωτικές κωμωδίες αλλά και σε σοβαρά έργα σπουδαίων κινηματογραφιστών όπως στον «Αθώο» (1976) του Βισκόντι, στη «Βενετσιάνα» του Μπολονίνι (1986), κ.ά.
Το απόγειο της αναγνωρισιμότητάς της ήρθε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην «Malizia» του 1973 έργο που προκάλεσε αίσθηση τόσο με την κωμική όσο και με την ουσιαστική ματιά του, γύρω από την σεξουαλική απελευθέρωση των εφήβων στα φορτισμένα εκείνα χρόνια.
Αν και προκλητική στη σκηνή, ποτέ δεν υπήρξε χυδαία. Δεν είναι τυχαίο πως στη γείτονα χώρα αλλά και στον υπόλοιπο κινηματογραφικό πλανήτη - το Χόλιγουντ άλλωστε δεν έμεινε αδιάφορο στα θέλγητρά της - αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και θαλπωρή, σαν αληθινή κυρία.
Μαζί με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό αποτέλεσαν το διάστημα 1972-1982 ένα από τα πιο λαμπερά ζευγάρια.
Mέχρι και 1990 θα έχει παίξεις σε σχεδόν 50 ταινίες….
Κάποια προβλήματα αισθητικών επεμβάσεων που δεν πέτυχαν θα την «τραυματίσουν». Την χαριστική βολή θα δώσει η σύλληψη στο σπίτι της για κατοχή, χρήση και διακίνηση ναρκωτικών το 1991 και μια σειρά από δίκες που ακολουθήσουν και που το 2006 θα την δικαιώσουν επισήμως. Έχει προηγηθεί όμως η φυλάκιση η διαπόμπευση, η ψυχολογική βία.
Το σκάνδαλο είναι βαρύ, όπως και οι συνέπειές του. Θα αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, δεν θα δεχτεί τη βοήθεια φίλων και θα φύγει φτωχή και αγνώριστη το 2015.
Αποτελεί εμβληματική περίπτωση όπου το ταλέντο, η ηθοποιός δηλαδή, αδικήθηκε από τη θεσπέσια εμφάνισή της.
Τα έργα όπου πρωταγωνίστησε, «μικρά» τα περισσότερα αλλά και «μεγάλα», εξακολουθούν να συγκινούν αφού δημιουργήθηκαν από επαγγελματίες που κατείχαν καλά τα μυστικά της τέχνης τους, και απευθύνθηκαν στο κοινό με ειλικρινή νεορεαλιστική ματιά. Ταπεινή μεν συχνά, αλλά τόσο καίρια και ανθρώπινη.
Όλα κάποτε τελειώνουν, όπως και η ομορφιά και η αναμφισβήτητη γοητεία, και «κλάση». Οι ταινίες όμως μένουν.
Από τα μισά της δεκαετίες του '60 βγήκε δυναμικά μπροστά χάρις στα χαρίσματά της, παίζοντας στις διάσημες ιταλικές ερωτικές κωμωδίες αλλά και σε σοβαρά έργα σπουδαίων κινηματογραφιστών όπως στον «Αθώο» (1976) του Βισκόντι, στη «Βενετσιάνα» του Μπολονίνι (1986), κ.ά.
Το απόγειο της αναγνωρισιμότητάς της ήρθε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην «Malizia» του 1973 έργο που προκάλεσε αίσθηση τόσο με την κωμική όσο και με την ουσιαστική ματιά του, γύρω από την σεξουαλική απελευθέρωση των εφήβων στα φορτισμένα εκείνα χρόνια.
Αν και προκλητική στη σκηνή, ποτέ δεν υπήρξε χυδαία. Δεν είναι τυχαίο πως στη γείτονα χώρα αλλά και στον υπόλοιπο κινηματογραφικό πλανήτη - το Χόλιγουντ άλλωστε δεν έμεινε αδιάφορο στα θέλγητρά της - αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και θαλπωρή, σαν αληθινή κυρία.
Μαζί με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό αποτέλεσαν το διάστημα 1972-1982 ένα από τα πιο λαμπερά ζευγάρια.
Mέχρι και 1990 θα έχει παίξεις σε σχεδόν 50 ταινίες….
Κάποια προβλήματα αισθητικών επεμβάσεων που δεν πέτυχαν θα την «τραυματίσουν». Την χαριστική βολή θα δώσει η σύλληψη στο σπίτι της για κατοχή, χρήση και διακίνηση ναρκωτικών το 1991 και μια σειρά από δίκες που ακολουθήσουν και που το 2006 θα την δικαιώσουν επισήμως. Έχει προηγηθεί όμως η φυλάκιση η διαπόμπευση, η ψυχολογική βία.
Το σκάνδαλο είναι βαρύ, όπως και οι συνέπειές του. Θα αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, δεν θα δεχτεί τη βοήθεια φίλων και θα φύγει φτωχή και αγνώριστη το 2015.
Αποτελεί εμβληματική περίπτωση όπου το ταλέντο, η ηθοποιός δηλαδή, αδικήθηκε από τη θεσπέσια εμφάνισή της.
Τα έργα όπου πρωταγωνίστησε, «μικρά» τα περισσότερα αλλά και «μεγάλα», εξακολουθούν να συγκινούν αφού δημιουργήθηκαν από επαγγελματίες που κατείχαν καλά τα μυστικά της τέχνης τους, και απευθύνθηκαν στο κοινό με ειλικρινή νεορεαλιστική ματιά. Ταπεινή μεν συχνά, αλλά τόσο καίρια και ανθρώπινη.
Όλα κάποτε τελειώνουν, όπως και η ομορφιά και η αναμφισβήτητη γοητεία, και «κλάση». Οι ταινίες όμως μένουν.
