Από τα μισά της δεκαετίες του '60 βγήκε δυναμικά μπροστά χάρις στα χαρίσματά της, παίζοντας στις διάσημες ιταλικές ερωτικές κωμωδίες αλλά και σε σοβαρά έργα σπουδαίων κινηματογραφιστών όπως στον «Αθώο» (1976) του Βισκόντι, στη «Βενετσιάνα» του Μπολονίνι (1986), κ.ά.
Το απόγειο της αναγνωρισιμότητάς της ήρθε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην "Malizia" του 1973 έργο που προκάλεσε αίσθηση τόσο με την κωμική όσο και με την ουσιαστική ματιά του, γύρω από την σεξουαλική απελευθέρωση των εφήβων στα φορτισμένα εκείνα χρόνια.
Αποτελεί εμβληματική περίπτωση όπου το ταλέντο, η ηθοποιός δηλαδή, αδικήθηκε από τη θεσπέσια εμφάνιση και ορισμένα αρνητικά "παρελκόμενα" που ακολούθησαν.
Γι’ αυτό άλλωστε και η Λάουρα Αντονέλι, αν και προκλητική στη σκηνή, ποτέ δεν υπήρξε χυδαία. Δεν είναι τυχαίο πως στη γείτονα χώρα αλλά και στον υπόλοιπο κινηματογραφικό πλανήτη - το Χόλιγουντ άλλωστε δεν έμεινε αδιάφορο στα θέλγητρά της - αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και θαλπωρή, σαν αληθινή κυρία.
Όλα κάποτε τελειώνουν, όπως και η ομορφιά και η αναμφισβήτητη γοητεία, και «κλάση». Οι ταινίες όμως μένουν.
Το απόγειο της αναγνωρισιμότητάς της ήρθε με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της στην "Malizia" του 1973 έργο που προκάλεσε αίσθηση τόσο με την κωμική όσο και με την ουσιαστική ματιά του, γύρω από την σεξουαλική απελευθέρωση των εφήβων στα φορτισμένα εκείνα χρόνια.
Αποτελεί εμβληματική περίπτωση όπου το ταλέντο, η ηθοποιός δηλαδή, αδικήθηκε από τη θεσπέσια εμφάνιση και ορισμένα αρνητικά "παρελκόμενα" που ακολούθησαν.
Η Laura Antonelli δε μένει πια εδώ!
Παρά ταύτα τα έργα όπου πρωταγωνίστησε, «μικρά» τα περισσότερα αλλά και «μεγάλα», εξακολουθούν να συγκινούν αφού δημιουργήθηκαν από επαγγελματίες που κατείχαν καλά τα μυστικά της τέχνης τους, και απευθύνθηκαν στο κοινό με ειλικρινή νεορεαλιστική ματιά. Ταπεινή μεν συχνά, αλλά τόσο καίρια και ανθρώπινη.Γι’ αυτό άλλωστε και η Λάουρα Αντονέλι, αν και προκλητική στη σκηνή, ποτέ δεν υπήρξε χυδαία. Δεν είναι τυχαίο πως στη γείτονα χώρα αλλά και στον υπόλοιπο κινηματογραφικό πλανήτη - το Χόλιγουντ άλλωστε δεν έμεινε αδιάφορο στα θέλγητρά της - αντιμετωπίστηκε με σεβασμό και θαλπωρή, σαν αληθινή κυρία.
Όλα κάποτε τελειώνουν, όπως και η ομορφιά και η αναμφισβήτητη γοητεία, και «κλάση». Οι ταινίες όμως μένουν.