Ο Λεωνίδας Οικονόμου διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Απόφοιτος του Πανεπιστήμιου Αθηνών, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Εcole des Hautes Εtudes en Sciences Sociales και στο London School of Economics, από το οποίο πήρε και το διδακτορικό του δίπλωμα. Έχει διεξαγάγει επιτόπια έρευνα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα και έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες για τον αμερικανικό πολιτισμό, για την τοπική ιστορία και την παραγωγή του χώρου στην Αθήνα, καθώς και για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι.
Στη μελέτη του «Στέλιος Καζαντζίδης: Τραύμα και συμβολική θεραπεία στο λαϊκό τραγούδι» επιδιώκει να περιγράψει, να αναλύσει και να ερμηνεύσει το «φαινόμενο Καζαντζίδη» και να αναλύσει σε βάθος το πολιτισμικό νόημα του έργου και της δημόσιας παρουσίας του τραγουδιστή.
Ο στόχος του συγγραφέα είναι, από τη μια μεριά να κατανοήσει τους τρόπους και τις αιτίες της θριαμβευτικής και ανθεκτικής στον χρόνο επιτυχίας του Καζαντζίδη και από την άλλη να διερευνήσει διεξοδικά τα συμβολικά νοήματα, τις κοινωνικές λειτουργίες και την ευρύτερη πολιτισμική επιρροή του τραγουδιού του. Ειδικότερα, επιχειρεί να απαντήσει σε ερωτήματα όπως:
- Πού οφείλεται η τεράστια δημοτικότητα του Καζαντζίδη;
- Πώς και γιατί κατάφερε να αναδειχθεί σε μεγάλο είδωλο και να συγκινήσει τόσο βαθιά τα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας;
- Ποια είναι τα ποιητικά θέματα, οι καλλιτεχνικές συμβάσεις και οι συμβολικοί κώδικες των τραγουδιών του και πώς βιώθηκαν και ερμηνεύθηκαν από τους ακροατές;
- Ποιες ήταν οι κοινωνικές λειτουργίες και τα νοήματα των μουσικών επιτελέσεων των τραγουδιών του και πώς σχετίζονται με τις ευρύτερες ιστορικές και κοινωνικές διαδικασίες;
- Πώς και γιατί εξιδανικεύτηκε από τους θαυμαστές του, κατάφερε να εισέλθει στην καθημερινότητά τους και να δημιουργήσει ένα τόσο ισχυρό και ανθεκτικό δεσμό μαζί τους;
Η παρούσα µελέτη, εξετάζοντας τις διαφορετικές όψεις του µουσικού έργου, της δηµόσιας παρουσίας και της υποδοχής του τραγουδιστή, αναλύει το «φαινόµενο Καζαντζίδη» ως µια τελετουργική τέχνη συµβολικής διαµαρτυρίας και θεραπείας, που ανταποκρίθηκε στην αποσιωπηµένη κοινωνική οδύνη της δεκαετίας του 1940 και συνόδευσε τα φτωχά στρώµατα της ελληνικής κοινωνίας στα δύσκολα χρόνια της µετανάστευσης και του αυταρχικού εκσυγχρονισµού. Ταυτόχρονα εξετάζει σε βάθος τα κείµενα των "κοινωνικών" τραγουδιών της περιόδου 1952-1967, αναλύει τα θέµατα και τους συµβολισµούς τους και φωτίζει µε ενδιαφέροντες τρόπους την κοινωνική εµπειρία και τις ιδεολογικές διεργασίες της εποχής.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Το «φαινόµενο Καζαντζίδη»
Στη μελέτη του «Στέλιος Καζαντζίδης: Τραύμα και συμβολική θεραπεία στο λαϊκό τραγούδι» επιδιώκει να περιγράψει, να αναλύσει και να ερμηνεύσει το «φαινόμενο Καζαντζίδη» και να αναλύσει σε βάθος το πολιτισμικό νόημα του έργου και της δημόσιας παρουσίας του τραγουδιστή.
Ο στόχος του συγγραφέα είναι, από τη μια μεριά να κατανοήσει τους τρόπους και τις αιτίες της θριαμβευτικής και ανθεκτικής στον χρόνο επιτυχίας του Καζαντζίδη και από την άλλη να διερευνήσει διεξοδικά τα συμβολικά νοήματα, τις κοινωνικές λειτουργίες και την ευρύτερη πολιτισμική επιρροή του τραγουδιού του. Ειδικότερα, επιχειρεί να απαντήσει σε ερωτήματα όπως:
- Πού οφείλεται η τεράστια δημοτικότητα του Καζαντζίδη;
- Πώς και γιατί κατάφερε να αναδειχθεί σε μεγάλο είδωλο και να συγκινήσει τόσο βαθιά τα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας;
- Ποια είναι τα ποιητικά θέματα, οι καλλιτεχνικές συμβάσεις και οι συμβολικοί κώδικες των τραγουδιών του και πώς βιώθηκαν και ερμηνεύθηκαν από τους ακροατές;
- Ποιες ήταν οι κοινωνικές λειτουργίες και τα νοήματα των μουσικών επιτελέσεων των τραγουδιών του και πώς σχετίζονται με τις ευρύτερες ιστορικές και κοινωνικές διαδικασίες;
- Πώς και γιατί εξιδανικεύτηκε από τους θαυμαστές του, κατάφερε να εισέλθει στην καθημερινότητά τους και να δημιουργήσει ένα τόσο ισχυρό και ανθεκτικό δεσμό μαζί τους;
Η παρούσα µελέτη, εξετάζοντας τις διαφορετικές όψεις του µουσικού έργου, της δηµόσιας παρουσίας και της υποδοχής του τραγουδιστή, αναλύει το «φαινόµενο Καζαντζίδη» ως µια τελετουργική τέχνη συµβολικής διαµαρτυρίας και θεραπείας, που ανταποκρίθηκε στην αποσιωπηµένη κοινωνική οδύνη της δεκαετίας του 1940 και συνόδευσε τα φτωχά στρώµατα της ελληνικής κοινωνίας στα δύσκολα χρόνια της µετανάστευσης και του αυταρχικού εκσυγχρονισµού. Ταυτόχρονα εξετάζει σε βάθος τα κείµενα των "κοινωνικών" τραγουδιών της περιόδου 1952-1967, αναλύει τα θέµατα και τους συµβολισµούς τους και φωτίζει µε ενδιαφέροντες τρόπους την κοινωνική εµπειρία και τις ιδεολογικές διεργασίες της εποχής.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
