Ακόμα ένα αστυνομικό μυθιστόρημα –ογκώδες- που έρχεται από την Σουηδία. Ο συγγραφέας του γεννήθηκε το 1971 και ήταν αξιωματικός της αστυνομίας για οκτώ χρόνια. Εργάστηκε για επτά χρόνια ως διευθυντής ασφαλείας σε εταιρία ηλεκτρονικών υπολογιστών. Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στο γράψιμο και τα βιβλία του έχουν γνωρίσει επιτυχίακαιέχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες.
Στό ΄΄Εγκλημα του φθινοπώρου΄΄ έχουμε μιά αρκετά κλασική αστυνομική ιστορία που παίζει με τον χρόνο. Από την μιά η αφήγηση μας γυρνάειστο 1990, και από την άλλη επιστρέφει στο σήμερα.Με έναν κλασικό τρόπο αφήγησης, ο συγγραφέας επιστρέφει στο παρελθόν για να μας πεί τι συνέβη και κατόπιν έρχεται στο σήμερα για να διαπιστώσουμε τις συνέπειες στο σήμερα αυτού που συνέβη είκοσι επτά χρόνια πρίν.
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου για να μπούμε στο κλίμα της υπόθεσης:
΄΄Λίγο πριν από το τέλος του καλοκαιριού του 1990μ, πέντε φίλοι κατασκηνώνουν δίπλα σε μιά λίμνη στη νότια Σουηδία. Εχουν μόλις αποφοιτήσει από το λύκειο και αυτή είναι η αποχαιρετιστήρια βραδιά της εφηβείας τους. Διασκεδάζουν πίνοντας αλκοόλ, παίζοντας μουσική και κολυμπώντας. Το επόμενο πρωί όμως, το άψυχο σώμα του ενός επιπλέει στη λίμνη. Η αστυνομία χαρακτηρίζει το συμβάν ως τραγικό δυστύχημα και κλείνει τον φάκελο της υπόθεσης.
Είκοσι επτά χρόνια αργότερα, ο διοικητής της αστυνομίας συνταξιοδοτείται και αντικαθίσταται από την Ανα Βέσπερ, μιά έμπειρη αστυνομικό που μετατίθεται από τη Στοκχόλμη. Η Ανα δεν αργεί να διαπιστώσει ότι εκείνο το δυστύχημα παραμένει μιά ανοιχτή πληγή. Υστερα μάλιστα από τον βίαιο θάνατο ενός άντρα που είχε βρεθεί στη λίμνη μαζί με τα παιδιά το μοιραίο βράδυ του 1990, η Βέσπερ αποφασίζει, παρά τις προειδοποιήσεις, να ανοίξει ξανά την υπόθεση, που είναι ακόμα ολοζώντανη στη μνήμη των κατοίκων και εξακολουθεί να τους στοιχειώνει΄΄.
Ο Αντερς ντε λα Μοτ είναι πολύ καλός στην περιγραφή της απομονωμένης κωμόπολης που συμβαίνουν αυτά, στις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους της, στην εξάρτηση του ενός από τον άλλο. Ολοι γνωρίζονται μεταξύ τους, όλοι ξέρουν τι συμβαίνει, αλλά κανείς δεν μιλάει. Υπάρχει μιά ξεκάθαρη σχέση εξουσίας στον Χένρι Μορέλ, τον αστυνομικό διευθυντή που βγαίνει στη σύνταξη, μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια ως επικεφαλής της τοπικής αστυνομίας. Είναι χειριστικός, έχει μάθει να κάνει αυτό που θέλει, χωρίς να του φέρνουν αντίρρηση. Οι υπόλοιποι τέσσερεις της νεανικής παρέας που επέζησαν, έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, άλλος με περισσότερη , άλλος με λιγότερη επιτυχία. Τα χρυσά χρόνια της νιότης τους είναι πιά πολύ μακριά, η ζωή τους έχει προσγειώσει σε ένα παρόν που δεν είναι αυτό που θα ήθελαν. Από την άλλη μεριά, η Ανα, κουβαλάει τους δικούς της εφιάλτες, που είναι η αιτία που ζήτησε μετάθεση σε ένα τόσο απομονωμένο μέρος, ουσιαστικά ένα μέρος για να ΄΄κρυφτεί΄΄ αυτή και η έφηβη κόρη της. Ολοι κουβαλάμε ένα παρελθόν το οποίο , καμιά φορά, μας συνθλίβει, αν δεν βρούμε το θάρρος να το αντιμετωπίσουμε κατάματα.
Οι περιγραφές του φυσικού τοπίου του νότου της Σουηδίας είναι εξαιρετικές. Μόνο που ο συγγραφέας , κατά την άποψή μου, δεν απογειώνει το μυθιστόρημά του. Η εξέλιξη της ιστορίας στο σήμερα δεν κρύβει εκπλήξεις,το ίδιο και οι χαρακτήρες των ηρώων. Πολλές φορές οι αντιδράσεις τους είναι αρκετά προβλέψιμες. Στο τέλος του βιβλίου επέρχεται η κάθαρση, μιά κάθαρση που βρίσκει τους ήρωες στά όριά τους. Η Ανα , αφού έχει βρεθεί απέναντι στην τοπική εξουσία που την έχει εξουθενώσει, και έχει προσπαθήσει να την βγάλει από τη μέση, καταλήγει να αποκαλύψει την αλήθεια για το τι συνέβη τότε. Μόνο που η αλήθεια δεν είναι πάντα αυτή που θα θέλαμε να είναι.
΄΄Το έγκλημα του φθινοπώρου΄΄ ήταν υποψήφιο για το Βραβείο της Σουηδικής Ακαδημίας Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας το 2017, και , μέχρι στιγμής, έχει μεταφραστεί σε 11 γλώσσες.
Η μετάφραση είναι του Ξενοφώντα Παγκαλιά.
Για το βιβλίο έγραψαν:
«Το έγκλημα του φθινοπώρου» διαθέτει μια βαριά, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που είναι διάχυτη σε όλες τις σελίδες του και αυτό το αγαπήσαμε. Με αυτόν τον τρόπο, ο συγγραφέας καταφέρνει να αποτυπώσει όχι μόνο τη λιγοφώτιστη και παγωμένη σουηδική ύπαιθρο, αλλά πετυχαίνει να μεταφέρει στον αναγνώστη και τη ρίζα όλων των εγκλημάτων: Τα βαθιά μυστικά μιας κλειστής κοινωνίας. Η πλοκή του βιβλίου δομείται ανά κεφάλαιο και χρονολογικά από το 1990 στο 2017 και πάλι πίσω (όπως συνέβη και στο βιβλίο που προηγήθηκε, «Το τέλος του καλοκαιριού»), χτίζοντας έτσι τη ροή της σταδιακά. Καθ’ αυτόν τον τρόπο, διαπιστώνουμε ότι όσο χτίζονται τα σκηνικά και τα μυστικά τους, τόσο η ένταση κλιμακώνεται βαστώντας τις αποκαλύψεις για το τέλος του έργου. Και σε αυτό το έργο, ο συγγραφέας καταφέρνει να θεμελιώσει ατμοσφαιρική και ρεαλιστική δομή, με κάμποσες μπλόφες στην υπόθεση, ενώ δεν λείπουν οι δόσεις ανεβασμένης έντασης και υψηλής αδρεναλίνης.΄΄-Γιώργος Τζιτζικάκης- Literature
΄΄Το βιβλίο αυτό αποτελεί συνδυασμό μιας αμιγούς αστυνομικής υπόθεσης κι ενός ψυχολογικού θρίλερ. Ενώ η αστυνομική έρευνα εξελίσσεται και διέπεται από την αναμενόμενη δράση, τα στοιχεία και τις αποκαλύψεις που οδηγούν τα βήματα της ηρωίδας προς τη λύση του γρίφου, ο περιορισμένος κύκλος των πιθανών υπόπτων επιβάλλει κατά κάποιον τρόπο το «χτίσιμο» του ανάλογου ψυχολογικού υπόβαθρού τους, ώστε η πλοκή να μη γίνεται βαρετή και προβλέψιμη. Έτσι προκύπτει ο άνωθεν συνδυασμός, που είναι τόσο επιτυχημένος ώστε το ερώτημα για την ταυτότητα και τα πιθανά κίνητρα του δράστη να πλανάται πάνω από κάθε σελίδα και κάθε νέα εξέλιξη στην υπόθεση, χωρίς να καταφέρνει ο αναγνώστης να καταλήξει σ’ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.΄΄ Χρύσα Βασιλείου-Tovivlio.net
΄΄Αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους Σκανδιναβούς συγγραφείς΄΄- Literaturmarkt
Στό ΄΄Εγκλημα του φθινοπώρου΄΄ έχουμε μιά αρκετά κλασική αστυνομική ιστορία που παίζει με τον χρόνο. Από την μιά η αφήγηση μας γυρνάειστο 1990, και από την άλλη επιστρέφει στο σήμερα.Με έναν κλασικό τρόπο αφήγησης, ο συγγραφέας επιστρέφει στο παρελθόν για να μας πεί τι συνέβη και κατόπιν έρχεται στο σήμερα για να διαπιστώσουμε τις συνέπειες στο σήμερα αυτού που συνέβη είκοσι επτά χρόνια πρίν.
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου για να μπούμε στο κλίμα της υπόθεσης:
΄΄Λίγο πριν από το τέλος του καλοκαιριού του 1990μ, πέντε φίλοι κατασκηνώνουν δίπλα σε μιά λίμνη στη νότια Σουηδία. Εχουν μόλις αποφοιτήσει από το λύκειο και αυτή είναι η αποχαιρετιστήρια βραδιά της εφηβείας τους. Διασκεδάζουν πίνοντας αλκοόλ, παίζοντας μουσική και κολυμπώντας. Το επόμενο πρωί όμως, το άψυχο σώμα του ενός επιπλέει στη λίμνη. Η αστυνομία χαρακτηρίζει το συμβάν ως τραγικό δυστύχημα και κλείνει τον φάκελο της υπόθεσης.
Είκοσι επτά χρόνια αργότερα, ο διοικητής της αστυνομίας συνταξιοδοτείται και αντικαθίσταται από την Ανα Βέσπερ, μιά έμπειρη αστυνομικό που μετατίθεται από τη Στοκχόλμη. Η Ανα δεν αργεί να διαπιστώσει ότι εκείνο το δυστύχημα παραμένει μιά ανοιχτή πληγή. Υστερα μάλιστα από τον βίαιο θάνατο ενός άντρα που είχε βρεθεί στη λίμνη μαζί με τα παιδιά το μοιραίο βράδυ του 1990, η Βέσπερ αποφασίζει, παρά τις προειδοποιήσεις, να ανοίξει ξανά την υπόθεση, που είναι ακόμα ολοζώντανη στη μνήμη των κατοίκων και εξακολουθεί να τους στοιχειώνει΄΄.
Ο Αντερς ντε λα Μοτ είναι πολύ καλός στην περιγραφή της απομονωμένης κωμόπολης που συμβαίνουν αυτά, στις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους της, στην εξάρτηση του ενός από τον άλλο. Ολοι γνωρίζονται μεταξύ τους, όλοι ξέρουν τι συμβαίνει, αλλά κανείς δεν μιλάει. Υπάρχει μιά ξεκάθαρη σχέση εξουσίας στον Χένρι Μορέλ, τον αστυνομικό διευθυντή που βγαίνει στη σύνταξη, μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια ως επικεφαλής της τοπικής αστυνομίας. Είναι χειριστικός, έχει μάθει να κάνει αυτό που θέλει, χωρίς να του φέρνουν αντίρρηση. Οι υπόλοιποι τέσσερεις της νεανικής παρέας που επέζησαν, έχουν προχωρήσει στη ζωή τους, άλλος με περισσότερη , άλλος με λιγότερη επιτυχία. Τα χρυσά χρόνια της νιότης τους είναι πιά πολύ μακριά, η ζωή τους έχει προσγειώσει σε ένα παρόν που δεν είναι αυτό που θα ήθελαν. Από την άλλη μεριά, η Ανα, κουβαλάει τους δικούς της εφιάλτες, που είναι η αιτία που ζήτησε μετάθεση σε ένα τόσο απομονωμένο μέρος, ουσιαστικά ένα μέρος για να ΄΄κρυφτεί΄΄ αυτή και η έφηβη κόρη της. Ολοι κουβαλάμε ένα παρελθόν το οποίο , καμιά φορά, μας συνθλίβει, αν δεν βρούμε το θάρρος να το αντιμετωπίσουμε κατάματα.
Οι περιγραφές του φυσικού τοπίου του νότου της Σουηδίας είναι εξαιρετικές. Μόνο που ο συγγραφέας , κατά την άποψή μου, δεν απογειώνει το μυθιστόρημά του. Η εξέλιξη της ιστορίας στο σήμερα δεν κρύβει εκπλήξεις,το ίδιο και οι χαρακτήρες των ηρώων. Πολλές φορές οι αντιδράσεις τους είναι αρκετά προβλέψιμες. Στο τέλος του βιβλίου επέρχεται η κάθαρση, μιά κάθαρση που βρίσκει τους ήρωες στά όριά τους. Η Ανα , αφού έχει βρεθεί απέναντι στην τοπική εξουσία που την έχει εξουθενώσει, και έχει προσπαθήσει να την βγάλει από τη μέση, καταλήγει να αποκαλύψει την αλήθεια για το τι συνέβη τότε. Μόνο που η αλήθεια δεν είναι πάντα αυτή που θα θέλαμε να είναι.
΄΄Το έγκλημα του φθινοπώρου΄΄ ήταν υποψήφιο για το Βραβείο της Σουηδικής Ακαδημίας Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας το 2017, και , μέχρι στιγμής, έχει μεταφραστεί σε 11 γλώσσες.
Η μετάφραση είναι του Ξενοφώντα Παγκαλιά.
Για το βιβλίο έγραψαν:
«Το έγκλημα του φθινοπώρου» διαθέτει μια βαριά, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που είναι διάχυτη σε όλες τις σελίδες του και αυτό το αγαπήσαμε. Με αυτόν τον τρόπο, ο συγγραφέας καταφέρνει να αποτυπώσει όχι μόνο τη λιγοφώτιστη και παγωμένη σουηδική ύπαιθρο, αλλά πετυχαίνει να μεταφέρει στον αναγνώστη και τη ρίζα όλων των εγκλημάτων: Τα βαθιά μυστικά μιας κλειστής κοινωνίας. Η πλοκή του βιβλίου δομείται ανά κεφάλαιο και χρονολογικά από το 1990 στο 2017 και πάλι πίσω (όπως συνέβη και στο βιβλίο που προηγήθηκε, «Το τέλος του καλοκαιριού»), χτίζοντας έτσι τη ροή της σταδιακά. Καθ’ αυτόν τον τρόπο, διαπιστώνουμε ότι όσο χτίζονται τα σκηνικά και τα μυστικά τους, τόσο η ένταση κλιμακώνεται βαστώντας τις αποκαλύψεις για το τέλος του έργου. Και σε αυτό το έργο, ο συγγραφέας καταφέρνει να θεμελιώσει ατμοσφαιρική και ρεαλιστική δομή, με κάμποσες μπλόφες στην υπόθεση, ενώ δεν λείπουν οι δόσεις ανεβασμένης έντασης και υψηλής αδρεναλίνης.΄΄-Γιώργος Τζιτζικάκης- Literature
΄΄Το βιβλίο αυτό αποτελεί συνδυασμό μιας αμιγούς αστυνομικής υπόθεσης κι ενός ψυχολογικού θρίλερ. Ενώ η αστυνομική έρευνα εξελίσσεται και διέπεται από την αναμενόμενη δράση, τα στοιχεία και τις αποκαλύψεις που οδηγούν τα βήματα της ηρωίδας προς τη λύση του γρίφου, ο περιορισμένος κύκλος των πιθανών υπόπτων επιβάλλει κατά κάποιον τρόπο το «χτίσιμο» του ανάλογου ψυχολογικού υπόβαθρού τους, ώστε η πλοκή να μη γίνεται βαρετή και προβλέψιμη. Έτσι προκύπτει ο άνωθεν συνδυασμός, που είναι τόσο επιτυχημένος ώστε το ερώτημα για την ταυτότητα και τα πιθανά κίνητρα του δράστη να πλανάται πάνω από κάθε σελίδα και κάθε νέα εξέλιξη στην υπόθεση, χωρίς να καταφέρνει ο αναγνώστης να καταλήξει σ’ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.΄΄ Χρύσα Βασιλείου-Tovivlio.net
΄΄Αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους Σκανδιναβούς συγγραφείς΄΄- Literaturmarkt
