Ο Τζον Μπόϊν είναι ο συγγραφέας - ανάμεσα στα άλλα - του βιβλίου «Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα», ενός συγκλονιστικού μυθιστορήματος – σχόλιο στον παραλογισμό του πολέμου και ειδικότερα των στρατοπέδων συγκέντρωσης στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Μέσα από μια απλή ιστορία, καταδεικνύει πόσο εύκολο είναι τελικά να περάσεις από τη μια γραμμή στην άλλη, πόσο εύκολο και τυχαίο είναι ο θύτης να γίνει θύμα. Το συγκεκριμένο βιβλίο μεταφέρθηκε με επιτυχία και στον κινηματογράφο και έγινε διεθνές εκδοτικό φαινόμενο αφού μεταφράστηκε σε περισσότερες από 40 γλώσσες και βρισκόταν επί δύο χρόνια στις υψηλότερες θέσεις στις λίστες των ευπώλητων βιβλίων, αφού πούλησε περισσότερα από έντεκα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Όπως σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας : «Συνέλαβα την ιδέα για το «Όλα τα συντρίμμια» το 2004, λίγο καιρό αφότου είχα ολοκληρώσει την τελική εκδοχή του βιβλίου μου «Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα» και ήξερα από την πρώτη στιγμή πως θα το έγραφα κάποτε. Επί πολλά χρόνια, διατηρούσα στον υπολογιστή μου ένα αρχείο που λεγόταν «Η ιστορία της Γκρέτελ», και σε αυτό κρατούσα σημειώσεις σχετικά με τη μεγάλη αδελφή του Μπρούνο, ποιά θα μπορούσε να γίνει στον μετέπειτα βίο της, και τις εμπειρίες που διαμόρφωναν την ενήλικη ζωή της. Πρόθεσή μου ήταν πάντα να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο προς το τέλος της ζωής μου, ίσως στα ογδόντα ή στα ενενήντα μου, όταν η ατμομηχανή της δημιουργίας μαζί με όλο το υπόλοιπο είναι μου, θα όδευε προς την ακινητοποίηση. Όμως, μετά ήρθαν η πανδημία και το λοκντάουν, και βρέθηκα στον κήπο πίσω από το σπίτι μου για να γράψω κάτι νέο-και η απομόνωση της περιόδου μ’ έκανε να σκεφτώ πως τώρα ήταν η ώρα. Κι έτσι, ξεκίνησα».
Στο καινούργιο του, λοιπόν, μυθιστόρημα, ο Τζόν Μπόϊν περιγράφει την ιστορία της Γκρέτελ: κόρη του διοικητή του Άουσβιτς, 12 ετών τότε, ζει την κατάρρευση του ναζισμού, την καταδίκη και τον απαγχονισμό του πατέρα της από τις συμμαχικές δυνάμεις. Ο μικρότερος αδελφός της ο Μπρούνο, που είναι η ιστορία του «Το αγόρι με την ριγέ πιτζάμα» έχει σκοτωθεί και η δωδεκάχρονη Γκρέτελ μαζί με τη μητέρα της αλλάζουν όνομα και δραπετεύουν από τα συντρίμμια της Γερμανίας. Καταφεύγουν στο Παρίσι, όπου προσπαθούν να περάσουν απαρατήρητες.
Το «Όλα τα συντρίμμια» είναι γραμμένο σε δύο χρόνους. Το παρελθόν, τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όπου η Γκρέτελ, στην αρχή με τη μητέρα της, προσπαθούν να βρουν μια καινούργια ζωή στο Παρίσι. Και το παρόν, όπου η Γκρέτελ είναι μια ευκατάστατη χήρα ενός διάσημου Βρετανού ιστορικού, ενενήντα κάτι χρονών, και ζει μια ήσυχη και καθώς πρέπει ζωή σε μια ακριβή γειτονιά του Λονδίνου. Μια συμπαθέστατη αξιοσέβαστη γριούλα, που ζει μια ήσυχη ζωή και έχει καταχωνιάσει το παρελθόν της σε μια γωνιά που κανείς δεν θα το αναζητήσει. Κάποια στιγμή όμως, αγοράζει το διαμέρισμα του κάτω ορόφου, ένας κινηματογραφικός παραγωγός που έρχεται να εγκατασταθεί με την νεαρή και όμορφη γυναίκα του και τον οκτάχρονο γιό τους. Με βρετανική ευγένεια τους καλωσορίζει στη πολυκατοικία και πιάνει κουβέντα με την σύζυγο και το οκτάχρονο γιό. Πολύ σύντομα διαπιστώνει ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτή την οικογένεια. Η νεαρή σύζυγος εμφανίζει σημάδια κακοποίησης, το ίδιο και ο μικρός γιός. Όταν προσπαθεί να μπει στη μέση για να τους βοηθήσει, ο σύζυγος εμφανίζεται και την απειλεί ευθέως.
Ώσπου κάποια στιγμή η σύζυγος κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Η ενενηντάχρονη Γκρέτελ, αποφασίζει να επέμβει για να σώσει τουλάχιστον το μικρό αγόρι. Κάνει καταγγελία στην αστυνομία για το τι γίνεται στο διαμέρισμα του κάτω ορόφου. Τότε ο σύζυγος την εκβιάζει με την κρυμμένη της ταυτότητα. Τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να ζει με τις κρυμμένες ενοχές της ή θα πράξει αυτό που η ίδια θεωρεί σωστό;
Ο Τζον Μπόϊν έγραψε ένα μυθιστόρημα για την ενοχή, για όλα τα τραύματα που κουβαλάει κάποιος άνθρωπος που έζησε, έστω και στην ηλικία των δώδεκα, την φρίκη των στρατοπέδων. Γνώριζε η δωδεκάχρονη Γκρέτελ τι δουλειά έκανε ο πατέρας της; Γνώριζε τι γινόταν στο στρατόπεδο που βρισκόταν πολύ κοντά στο σπίτι που ζούσε; Και αν τα γνώριζε, πως τα επεξεργαζόταν με το παιδικό μυαλό της; Η Γκρέτελ επέζησε της ιστορίας των στρατοπέδων. Με δυσκολίες μεν, αλλά έφτιαξε τη ζωή της. Την έζησε μέχρι τα ενενήντα της χρόνια, κουβαλώντας τις κρυφές ενοχές της. Και έρχεται ένακακοποιημένο μικρό αγόρι στον κάτω όροφο, για να αποφασίσει ότι δεν την νοιάζει η κρυφή ταυτότητά της, προτιμά από την ήσυχη ζωή της, να το σώσει από τον κακοποιητή πατέρα του.
Ο συγγραφέας έγραψε ένα δυνατό μυθιστόρημα, μοιρασμένο σε δύο χρόνους - παρελθόν - παρόν- με βάση τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ενοχή, τύψεις, αλλά και ανθρωπιά υπάρχουν στις σελίδες του. Τίποτα δεν είναι απλό. Σημασία τελικά έχει η στάση που θα κρατήσει η κεντρική ηρωίδα, έστω και στα ενενήντα της χρόνια. Η απόφασή της να γίνει φανερή η πραγματική της ταυτότητα, έστω και μετά από τόσα χρόνια, προκειμένου να βοηθήσει τον μικρό της φίλο από την κακοποίηση που υφίσταται από τον πατέρα του, θα την βοηθήσει να γλυτώσει από τις ενοχές που κουβαλάει για πάνω από μισό αιώνα;
Ο Τζον Μπόϊν, πέρα από την κεντρική του ιστορία, με τη γραφή του κάνει ένα σχόλιο, σε δεύτερο πλάνο, για την αποξένωση που ζουν οι ηλικιωμένοι σε μια μεγάλη πόλη, έστω κι αν είναι ευκατάστατοι. Ο γιος της Γκρέτελ, καθώς και ο γιός της γειτόνισσάς της, δεν βλέπουν την ώρα να κληρονομήσουν τα ακριβά διαμερίσματα των μητέρων τους, για να τα πουλήσουν και να βγάλουν χρήματα.
Προσπαθούν να τις πείσουν να πάνε σε κάποιον οίκο ευγηρίας, αγνοώντας το γεγονός ότι εκείνες έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή σε αυτή τη γειτονιά, σε αυτό το διαμέρισμα. Η ζωή σε αυτή την ηλικία είναι σκληρή και δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Η μετάφραση είναι της Αριάδνης Μοσχονά.
Για το βιβλίο έγραψαν:
«Τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για τον συναισθηματικό αντίκτυπο αυτού του δυνατού βιβλίου». Τζον Ίρβινγκ- Συγγραφέας.
Όπως σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας : «Συνέλαβα την ιδέα για το «Όλα τα συντρίμμια» το 2004, λίγο καιρό αφότου είχα ολοκληρώσει την τελική εκδοχή του βιβλίου μου «Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα» και ήξερα από την πρώτη στιγμή πως θα το έγραφα κάποτε. Επί πολλά χρόνια, διατηρούσα στον υπολογιστή μου ένα αρχείο που λεγόταν «Η ιστορία της Γκρέτελ», και σε αυτό κρατούσα σημειώσεις σχετικά με τη μεγάλη αδελφή του Μπρούνο, ποιά θα μπορούσε να γίνει στον μετέπειτα βίο της, και τις εμπειρίες που διαμόρφωναν την ενήλικη ζωή της. Πρόθεσή μου ήταν πάντα να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο προς το τέλος της ζωής μου, ίσως στα ογδόντα ή στα ενενήντα μου, όταν η ατμομηχανή της δημιουργίας μαζί με όλο το υπόλοιπο είναι μου, θα όδευε προς την ακινητοποίηση. Όμως, μετά ήρθαν η πανδημία και το λοκντάουν, και βρέθηκα στον κήπο πίσω από το σπίτι μου για να γράψω κάτι νέο-και η απομόνωση της περιόδου μ’ έκανε να σκεφτώ πως τώρα ήταν η ώρα. Κι έτσι, ξεκίνησα».
Στο καινούργιο του, λοιπόν, μυθιστόρημα, ο Τζόν Μπόϊν περιγράφει την ιστορία της Γκρέτελ: κόρη του διοικητή του Άουσβιτς, 12 ετών τότε, ζει την κατάρρευση του ναζισμού, την καταδίκη και τον απαγχονισμό του πατέρα της από τις συμμαχικές δυνάμεις. Ο μικρότερος αδελφός της ο Μπρούνο, που είναι η ιστορία του «Το αγόρι με την ριγέ πιτζάμα» έχει σκοτωθεί και η δωδεκάχρονη Γκρέτελ μαζί με τη μητέρα της αλλάζουν όνομα και δραπετεύουν από τα συντρίμμια της Γερμανίας. Καταφεύγουν στο Παρίσι, όπου προσπαθούν να περάσουν απαρατήρητες.
Το «Όλα τα συντρίμμια» είναι γραμμένο σε δύο χρόνους. Το παρελθόν, τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όπου η Γκρέτελ, στην αρχή με τη μητέρα της, προσπαθούν να βρουν μια καινούργια ζωή στο Παρίσι. Και το παρόν, όπου η Γκρέτελ είναι μια ευκατάστατη χήρα ενός διάσημου Βρετανού ιστορικού, ενενήντα κάτι χρονών, και ζει μια ήσυχη και καθώς πρέπει ζωή σε μια ακριβή γειτονιά του Λονδίνου. Μια συμπαθέστατη αξιοσέβαστη γριούλα, που ζει μια ήσυχη ζωή και έχει καταχωνιάσει το παρελθόν της σε μια γωνιά που κανείς δεν θα το αναζητήσει. Κάποια στιγμή όμως, αγοράζει το διαμέρισμα του κάτω ορόφου, ένας κινηματογραφικός παραγωγός που έρχεται να εγκατασταθεί με την νεαρή και όμορφη γυναίκα του και τον οκτάχρονο γιό τους. Με βρετανική ευγένεια τους καλωσορίζει στη πολυκατοικία και πιάνει κουβέντα με την σύζυγο και το οκτάχρονο γιό. Πολύ σύντομα διαπιστώνει ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτή την οικογένεια. Η νεαρή σύζυγος εμφανίζει σημάδια κακοποίησης, το ίδιο και ο μικρός γιός. Όταν προσπαθεί να μπει στη μέση για να τους βοηθήσει, ο σύζυγος εμφανίζεται και την απειλεί ευθέως.
Ώσπου κάποια στιγμή η σύζυγος κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Η ενενηντάχρονη Γκρέτελ, αποφασίζει να επέμβει για να σώσει τουλάχιστον το μικρό αγόρι. Κάνει καταγγελία στην αστυνομία για το τι γίνεται στο διαμέρισμα του κάτω ορόφου. Τότε ο σύζυγος την εκβιάζει με την κρυμμένη της ταυτότητα. Τι θα κάνει; Θα συνεχίσει να ζει με τις κρυμμένες ενοχές της ή θα πράξει αυτό που η ίδια θεωρεί σωστό;
Ο Τζον Μπόϊν έγραψε ένα μυθιστόρημα για την ενοχή, για όλα τα τραύματα που κουβαλάει κάποιος άνθρωπος που έζησε, έστω και στην ηλικία των δώδεκα, την φρίκη των στρατοπέδων. Γνώριζε η δωδεκάχρονη Γκρέτελ τι δουλειά έκανε ο πατέρας της; Γνώριζε τι γινόταν στο στρατόπεδο που βρισκόταν πολύ κοντά στο σπίτι που ζούσε; Και αν τα γνώριζε, πως τα επεξεργαζόταν με το παιδικό μυαλό της; Η Γκρέτελ επέζησε της ιστορίας των στρατοπέδων. Με δυσκολίες μεν, αλλά έφτιαξε τη ζωή της. Την έζησε μέχρι τα ενενήντα της χρόνια, κουβαλώντας τις κρυφές ενοχές της. Και έρχεται ένακακοποιημένο μικρό αγόρι στον κάτω όροφο, για να αποφασίσει ότι δεν την νοιάζει η κρυφή ταυτότητά της, προτιμά από την ήσυχη ζωή της, να το σώσει από τον κακοποιητή πατέρα του.
Ο συγγραφέας έγραψε ένα δυνατό μυθιστόρημα, μοιρασμένο σε δύο χρόνους - παρελθόν - παρόν- με βάση τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ενοχή, τύψεις, αλλά και ανθρωπιά υπάρχουν στις σελίδες του. Τίποτα δεν είναι απλό. Σημασία τελικά έχει η στάση που θα κρατήσει η κεντρική ηρωίδα, έστω και στα ενενήντα της χρόνια. Η απόφασή της να γίνει φανερή η πραγματική της ταυτότητα, έστω και μετά από τόσα χρόνια, προκειμένου να βοηθήσει τον μικρό της φίλο από την κακοποίηση που υφίσταται από τον πατέρα του, θα την βοηθήσει να γλυτώσει από τις ενοχές που κουβαλάει για πάνω από μισό αιώνα;
Ο Τζον Μπόϊν, πέρα από την κεντρική του ιστορία, με τη γραφή του κάνει ένα σχόλιο, σε δεύτερο πλάνο, για την αποξένωση που ζουν οι ηλικιωμένοι σε μια μεγάλη πόλη, έστω κι αν είναι ευκατάστατοι. Ο γιος της Γκρέτελ, καθώς και ο γιός της γειτόνισσάς της, δεν βλέπουν την ώρα να κληρονομήσουν τα ακριβά διαμερίσματα των μητέρων τους, για να τα πουλήσουν και να βγάλουν χρήματα.
Προσπαθούν να τις πείσουν να πάνε σε κάποιον οίκο ευγηρίας, αγνοώντας το γεγονός ότι εκείνες έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή σε αυτή τη γειτονιά, σε αυτό το διαμέρισμα. Η ζωή σε αυτή την ηλικία είναι σκληρή και δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Η μετάφραση είναι της Αριάδνης Μοσχονά.
Για το βιβλίο έγραψαν:
«Τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για τον συναισθηματικό αντίκτυπο αυτού του δυνατού βιβλίου». Τζον Ίρβινγκ- Συγγραφέας.
