Η Hanya Yanagihara είναι Αμερικανίδα μυθιστοριογράφος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Χαβάη. Έγινε διάσημη χάρη στο δεύτερο βιβλίο της που έχει τίτλο «Λίγη ζωή», το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Kirkus, ενώ αναδείχτηκε το μυθιστόρημα της χρονιάς στα Βritish Book Industry Awards και γνώρισε τεράστια επιτυχία. Mε μόλις δύο μυθιστορήματα στο ενεργητικό της, η φήμη της Hanya Yanagjhara, που είναι γεννημένη το 1975, έκανε τον γύρο του κόσμου. Το πρώτο της βιβλίο, «Οι άνθρωποι στα δέντρα», ήταν υποψήφιο για το βραβείο Dylan Thomas,ενώ επιλέχθηκε ως το βιβλίο της χρονιάς από τα έντυπα Independent, Huffington Post, Wall Street Journal και Cosmopolitan.
H Ηanya Yanagihara σε αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα, επιχειρεί μια περιγραφή της συνάντησης δύο διαφορετικών πολιτισμών, δύο διαφορετικών τρόπων ζωής. Ότι είναι καλό στον έναν, δεν σημαίνει ότι είναι καλό και στον άλλον. Είναι, επίσης, ένα σχόλιο, στην καταστροφή ενός «υποδεέστερου» πολιτισμού, από την επιβολή του λευκού, του δυτικού τρόπου σκέψης. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
«Το 1950, ο Νόρτον Περίνα, ένας νεαρός γιατρός, συμφωνεί να συνοδεύσει τον ανθρωπολόγο Πολ Τάλεντ σε μια αποστολή στο απομακρυσμένο νησί Ιβου Ίβου της Μικρονησίας, σε αναζήτηση μιας φημολογούμενης χαμένης φυλής. Επιτυγχάνουν. Δεν βρίσκουν μονάχα τη φυλή αλλά και μια ομάδα δασόβιων που τους βαφτίζουν «ονειροβάτες» και οι οποίοι αποδεικνύεται πως είναι εξαιρετικά μακρόβιοι μα και ανοικοί. Ο Περίνα υποψιάζεται πως η πηγή της μακροζωίας τους είναι μια δυσεύρετη χελώνα.. Μην μπορώντας να αντισταθεί στην πιθανότητα της αιώνιας ζωής, σκοτώνει μια χελώνα και περνάει λαθραία το κρέας της στις ΗΠΑ. Αποδεικνύει την υπόθεσή του επιστημονικά, κερδίζοντας παγκόσμια φήμη και το βραβείο Νόμπελ, σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι αυτή η θαυματουργή ιδιότητα έχει ένα φρικτό τίμημα...».
Η συγγραφέας καταφέρνει να περιγράψει την συνάντηση αυτών των δύο διαφορετικών κόσμων, που καταλήγει, όπως είναι φυσικό, με την καταστροφή του λιγότερο ισχυρού. Η επιστημονική ομάδα του γιατρού Περίνα ανακαλύπτει αυτή την άγνωστη φυλή, την σπάνια χελώνα που υπόσχεται μακροζωία, τις διαφορετικές δοξασίες, ήθη και έθιμα αυτής της φυλής, και συμπεριφέρεται στους ιθαγενείς όπως όλοι οι κατακτητές. Με την υπεροψία της « ανώτερης διάνοιάς» του ο γιατρός Περίνα κάνει ότι του υπαγορεύει η «δυτική» του σκέψη, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια να έχει καταστρέψει και το νησί, και την φυλή που ανακάλυψε και την διαφορετικότητα αυτών των ανθρώπων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το βιβλίο αυτό είναι ένα καίριο σχόλιο για την εποχή της παγκοσμιοποίησης που ζούμε.
«Η Εσμε, απέδιδε την άγνοιά τους σε σκοπιμότητα. «Φυσικά και τους ξέρουν» επέμενε. Δεν ήταν, ωστόσο, σε θέση να εξηγήσει σε τι θα τους ωφελούσε η άρνηση ότι ήξεραν τους άλλους. «Έχουν τους λόγους τους» έλεγε - έβλεπε συνωμοσίες ακόμα και σε αυτόν τον απλούστατο πολιτισμό, ένα πολιτισμό τόσο απονήρευτο που οι άνθρωποί του δεν έμπαιναν καν στον κόπο να αποκρύψουν το γεγονός ότι εγκατέλειπαν τους γέροντές τους όταν άρχιζαν να αποκλίνουν από τους ασαφείς συμπεριφορικούς περιορισμούς που ίσχυαν στην κοινωνία τους».
Το «Οι άνθρωποι στα δέντρα» είναι ένα βιβλίο που μπορεί να μην είναι «πολιτικά ορθό», σύμφωνα με τον δυτικό τρόπο σκέψης, και περιγράφει την συνάντηση δύο διαφορετικών πολιτισμών, δύο διαφορετικών τρόπων σκέψης. Σε αυτή τη συνάντηση, όπως είναι αναμενόμενο, νικητής θα βγει ο πιο ισχυρός, ο δυτικός πολιτισμός. Το αποτέλεσμα είναι η καταστροφή του μικρού νησιού και του τρόπου ζωής τους. Η Hanya Yanagihara θέτει πολλά πράγματα προς σκέψη και προβληματισμό σε αυτό το πρώτο βιβλίο της. Το κυριότερο είναι η παντοδυναμία του λευκού πάνω στους ιθαγενείς. Μια παντοδυναμία που ονειρεύεται και την αιώνια ζωή. Αλλά τελικά , η ίδια η φύση, έχει τον τελικό λόγο. Και αυτό που είναι σημαντικό για την μία πλευρά, μπορεί να μην είναι σημαντικό για την άλλη.
Η Hanya Yanagihara σε αυτό το πρώτο της βιβλίο, απέδειξε ότι είναι μια σημαντική συγγραφέας που μας κάνει να περιμένουμε πολλά από αυτήν. Είναι τολμηρή στην επιλογή του θέματός της, και καίρια στις απόψεις της. Έχει την δύναμη να περιγράψει την επιβολή του λευκού-δυτικού ανθρώπου πάνω σε μια άγνωστη μέχρι τότε φυλή ανθρώπων και τα συνεπακόλουθα αποτελέσματά της.
Η μετάφραση είναι της Μαρίας Ξυλούρη.
Για το βιβλίο έγραψαν:
«Η εξουσία και η κατάχρησή της είναι στην καρδιά αυτού του υπέροχου γραμμένου ντεμπούτου. Εντυπωσιακό και εξόχως απολαυστικό». Guardian
«Δοσμένο με τη μορφή των απομνημονευμάτων του βαθιά αντιπαθητικού γιατρού Περίνα, το βιβλίο κάνει ακαταμάχητη την καταβύθιση στο μυαλό αυτού του ευφυούς, αλλά διεφθαρμένου άντρα. Και σου αφήνει μια μικρή ανησυχία που απόλαυσες μια τόσο παράδοξη αλλά εξαιρετικά ειπωμένη ιστορία. Το βιβλίο είναι μια συμφωνία σύνθετων θεμάτων που γίνονται προσιτά χάρη στην καθαρή ποίηση της γραφής της Γιαναγκιχάρα». Daily Mail.
«Μες στο σασπένς. Χάρη στην πλούσια, αριστοτεχνική πρόζα της Γιαναγκιχάρα, δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Πρόκειται για συγγραφέα άξια θαυμασμού». New York Times.
H Ηanya Yanagihara σε αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα, επιχειρεί μια περιγραφή της συνάντησης δύο διαφορετικών πολιτισμών, δύο διαφορετικών τρόπων ζωής. Ότι είναι καλό στον έναν, δεν σημαίνει ότι είναι καλό και στον άλλον. Είναι, επίσης, ένα σχόλιο, στην καταστροφή ενός «υποδεέστερου» πολιτισμού, από την επιβολή του λευκού, του δυτικού τρόπου σκέψης. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
«Το 1950, ο Νόρτον Περίνα, ένας νεαρός γιατρός, συμφωνεί να συνοδεύσει τον ανθρωπολόγο Πολ Τάλεντ σε μια αποστολή στο απομακρυσμένο νησί Ιβου Ίβου της Μικρονησίας, σε αναζήτηση μιας φημολογούμενης χαμένης φυλής. Επιτυγχάνουν. Δεν βρίσκουν μονάχα τη φυλή αλλά και μια ομάδα δασόβιων που τους βαφτίζουν «ονειροβάτες» και οι οποίοι αποδεικνύεται πως είναι εξαιρετικά μακρόβιοι μα και ανοικοί. Ο Περίνα υποψιάζεται πως η πηγή της μακροζωίας τους είναι μια δυσεύρετη χελώνα.. Μην μπορώντας να αντισταθεί στην πιθανότητα της αιώνιας ζωής, σκοτώνει μια χελώνα και περνάει λαθραία το κρέας της στις ΗΠΑ. Αποδεικνύει την υπόθεσή του επιστημονικά, κερδίζοντας παγκόσμια φήμη και το βραβείο Νόμπελ, σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι αυτή η θαυματουργή ιδιότητα έχει ένα φρικτό τίμημα...».
Η συγγραφέας καταφέρνει να περιγράψει την συνάντηση αυτών των δύο διαφορετικών κόσμων, που καταλήγει, όπως είναι φυσικό, με την καταστροφή του λιγότερο ισχυρού. Η επιστημονική ομάδα του γιατρού Περίνα ανακαλύπτει αυτή την άγνωστη φυλή, την σπάνια χελώνα που υπόσχεται μακροζωία, τις διαφορετικές δοξασίες, ήθη και έθιμα αυτής της φυλής, και συμπεριφέρεται στους ιθαγενείς όπως όλοι οι κατακτητές. Με την υπεροψία της « ανώτερης διάνοιάς» του ο γιατρός Περίνα κάνει ότι του υπαγορεύει η «δυτική» του σκέψη, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια να έχει καταστρέψει και το νησί, και την φυλή που ανακάλυψε και την διαφορετικότητα αυτών των ανθρώπων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το βιβλίο αυτό είναι ένα καίριο σχόλιο για την εποχή της παγκοσμιοποίησης που ζούμε.
«Η Εσμε, απέδιδε την άγνοιά τους σε σκοπιμότητα. «Φυσικά και τους ξέρουν» επέμενε. Δεν ήταν, ωστόσο, σε θέση να εξηγήσει σε τι θα τους ωφελούσε η άρνηση ότι ήξεραν τους άλλους. «Έχουν τους λόγους τους» έλεγε - έβλεπε συνωμοσίες ακόμα και σε αυτόν τον απλούστατο πολιτισμό, ένα πολιτισμό τόσο απονήρευτο που οι άνθρωποί του δεν έμπαιναν καν στον κόπο να αποκρύψουν το γεγονός ότι εγκατέλειπαν τους γέροντές τους όταν άρχιζαν να αποκλίνουν από τους ασαφείς συμπεριφορικούς περιορισμούς που ίσχυαν στην κοινωνία τους».
Το «Οι άνθρωποι στα δέντρα» είναι ένα βιβλίο που μπορεί να μην είναι «πολιτικά ορθό», σύμφωνα με τον δυτικό τρόπο σκέψης, και περιγράφει την συνάντηση δύο διαφορετικών πολιτισμών, δύο διαφορετικών τρόπων σκέψης. Σε αυτή τη συνάντηση, όπως είναι αναμενόμενο, νικητής θα βγει ο πιο ισχυρός, ο δυτικός πολιτισμός. Το αποτέλεσμα είναι η καταστροφή του μικρού νησιού και του τρόπου ζωής τους. Η Hanya Yanagihara θέτει πολλά πράγματα προς σκέψη και προβληματισμό σε αυτό το πρώτο βιβλίο της. Το κυριότερο είναι η παντοδυναμία του λευκού πάνω στους ιθαγενείς. Μια παντοδυναμία που ονειρεύεται και την αιώνια ζωή. Αλλά τελικά , η ίδια η φύση, έχει τον τελικό λόγο. Και αυτό που είναι σημαντικό για την μία πλευρά, μπορεί να μην είναι σημαντικό για την άλλη.
Η Hanya Yanagihara σε αυτό το πρώτο της βιβλίο, απέδειξε ότι είναι μια σημαντική συγγραφέας που μας κάνει να περιμένουμε πολλά από αυτήν. Είναι τολμηρή στην επιλογή του θέματός της, και καίρια στις απόψεις της. Έχει την δύναμη να περιγράψει την επιβολή του λευκού-δυτικού ανθρώπου πάνω σε μια άγνωστη μέχρι τότε φυλή ανθρώπων και τα συνεπακόλουθα αποτελέσματά της.
Η μετάφραση είναι της Μαρίας Ξυλούρη.
Για το βιβλίο έγραψαν:
«Η εξουσία και η κατάχρησή της είναι στην καρδιά αυτού του υπέροχου γραμμένου ντεμπούτου. Εντυπωσιακό και εξόχως απολαυστικό». Guardian
«Δοσμένο με τη μορφή των απομνημονευμάτων του βαθιά αντιπαθητικού γιατρού Περίνα, το βιβλίο κάνει ακαταμάχητη την καταβύθιση στο μυαλό αυτού του ευφυούς, αλλά διεφθαρμένου άντρα. Και σου αφήνει μια μικρή ανησυχία που απόλαυσες μια τόσο παράδοξη αλλά εξαιρετικά ειπωμένη ιστορία. Το βιβλίο είναι μια συμφωνία σύνθετων θεμάτων που γίνονται προσιτά χάρη στην καθαρή ποίηση της γραφής της Γιαναγκιχάρα». Daily Mail.
«Μες στο σασπένς. Χάρη στην πλούσια, αριστοτεχνική πρόζα της Γιαναγκιχάρα, δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Πρόκειται για συγγραφέα άξια θαυμασμού». New York Times.
