Πριν από λίγες μέρες μια αγαπημένη φίλη μου έστειλε μήνυμα για να με ρωτήσει ποια βιβλία προτείνω για τα φετινά δώρα. Και συνειδητοποίησα ότι δεν έφτιαξα την καθιερωμένη λίστα μου. Αυτή τη χρονιά διάβασα αρκετά, αν και όχι όσο θα ήθελα. Έχω ξεχωρίσει όμως κάποια βιβλία, που είτε πρόλαβα να διαβάσω και μου άρεσαν, είτε περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους.
Καλές γιορτές και καλές αναγνώσεις.
Άνεργος καθηγητής και αναγνώστης όσο λίγοι, ο Βίντσε Κόρσο σκαρφίζεται ένα καινούριο για εκείνον επάγγελμα, αυτό του βιβλιοθεραπευτή. Νοικιάζει μια σοφίτα στο κέντρο της Ρώμης, όπου δέχεται τους ασθενείς του και βρίσκει γι' αυτούς το κατάλληλο βιβλίο που θα απαλύνει τον ψυχικό αλλά, γιατί όχι;, και τον σωματικό τους πόνο.
Μια μέρα τον επισκέπτεται η εξηντάχρονη Τζοβάνα. Ο αδερφός της, σινολόγος με πάθος για τις ξένες γλώσσες, αδηφάγος αναγνώστης και συλλέκτης βιβλίων, πάσχει από Αλτσχάιμερ και επαναλαμβάνει εμμονικά μερικές σκόρπιες, ασυνάρτητες φράσεις. Η γυναίκα είναι σίγουρη πως οι φράσεις αυτές ανήκουν σε κάποιο βιβλίο που, αν βρεθεί, μπορεί να βοηθήσει τον αδερφό της.
Ο Βίντσε ξεκινά την αναζήτησή του ανάμεσα σε καινούριους χώρους, ανθρώπους και διαδρομές της πόλης και της λογοτεχνίας, μ' ένα ερώτημα να ταλανίζει το μυαλό του: αν έχανε τα πάντα και μπορούσε να διασώσει μόνο μία ανάμνηση, ποια θα ήταν αυτή;
Ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα για τη μνήμη, τη σημασία των αναμνήσεων, την αναζήτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη Βαβέλ της πραγματικότητας και της λογοτεχνίας.
Έξι μήνες μετά τα τραγικά περιστατικά στο Νοκναρί που ανέτρεψαν όλες τις βεβαιότητες στη ζωή της, η Κάσι Μάντοξ έχει μετατεθεί από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου και δεν προτίθεται να επιστρέψει ως τη στιγμή που ένα επείγον τηλεφώνημα τη στέλνει σε μια σχεδόν απόκοσμη σκηνή εγκλήματος. Το θύμα μοιάζει τρομερά με την Κάσι, ενώ το όνομα της νεκρής γυναίκας, Αλεξάντρα Μάντισον, είναι ένα ψευδώνυμο που η νεαρή αστυνομικός χρησιμοποιούσε όταν δούλευε ως μυστική. Η Κάσι θα πρέπει για άλλη μια φορά να μπει σε ξένο δέρμα, προκειμένου να ανακαλύψει όχι μόνο ποιος σκότωσε αυτή την κοπέλα, αλλά και, το σημαντικότερο, ποια ήταν η πραγματική της ταυτότητα.
Στα δεκατέσσερά της, η Τερτλ Άλβεστον, περιφέρεται στα δάση κατά μήκος της ακτής της Βόρειας Καλιφόρνια. Τα ποτάμια, οι λιμνούλες που σχηματίζει η παλίρροια, τα βραχώδη νησάκια είναι τα στέκια, οι κρυψώνες, τα καταφύγιά της. Μπορεί να περιπλανιέται χιλιόμετρα ολόκληρα. Όμως, ενώ ο φυσικός κόσμος γύρω της είναι αχανής, το προσωπικό της σύμπαν είναι στενό, ασφυκτικό, επικίνδυνο. Η Τερτλ έχει μεγαλώσει μέσα στην απομόνωση μετά τον θάνατο της μητέρας της, υπό την απόλυτη κυριαρχία του πατέρα της, ενός μονομανούς αντισυστημικού που προετοιμάζεται για την επερχόμενη περιβαλλοντική καταστροφή, ενός άντρα µε εντυπωσιακή ευγλωττία που εντελώς απρόβλεπτα γίνεται βίαιος και τρομακτικός.
Η ζωή της Τερτλ περιορίζεται στο σχολείο, όπου όχι µόνο δεν καταφέρνει να δημιουργήσει φιλίες αλλά συστηματικά απομακρύνει οποιονδήποτε επιχειρεί να την πλησιάσει, στις συναντήσεις µε τον γέρο παππού της και στις νύχτες που περνάει µε τον διαταραγμένο πατέρα της. Και τότε η Τερτλ συναντάει τον Τζέικοµπ, ένα λίγο μεγαλύτερό της αγόρι, που περνάει τον καιρό του κάνοντας αστεία και καταστρώνοντας απίθανα σχέδια για τη σωτηρία του κόσμου, περιτριγυρισμένος από φίλους και τη στοργική του οικογένεια. Δεν μοιάζει µε κανέναν απ’ όσους έχει ως τότε συναντήσει και αντιπροσωπεύει την κοινωνία που ο πατέρας της χλευάζει και περιφρονεί. Σιγά σιγά, η Τερτλ αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος γύρω της και ότι η ζωή της στο σπίτι δεν είναι ούτε ασφαλής ούτε βιώσιμη.
Η Απόλυτη αγάπη µου είναι ένα σπουδαίο, θαρραλέο και συγκινητικό μυθιστόρημα που σηματοδοτεί το ξεκίνημα ενός εξαιρετικού νέου συγγραφέα.
Οι λέξεις ήταν πάντοτε σημαντικές για την Γκρέτελ. Ως παιδί, ζούσε με τη μητέρα της σε ένα πλοιάριο και μαζί είχαν επινοήσει μία διάλεκτο που χρησιμοποιούσαν μόνο οι δυο τους. Όμως έχουν να συναντηθούν δεκαέξι χρόνια. Οι αναμνήσεις έχουν πια ξεθωριάσει. Τώρα η Γκρέτελ εργάζεται ως λεξικογράφος, ενημερώνοντας λήμματα, όπως ταιριάζει στη μοναχική της φύση. Ώσπου ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο διακόπτει την απομόνωσή της. Η Γκρέτελ ανακαλεί τον κρυφό κώδικα επικοινωνίας της παιδικής της ηλικίας και αρχίζει σιγά σιγά να θυμάται: την άγρια περίοδο που πέρασε στο ποτάμι, το παράξενο αγόρι που είχε έρθει να μείνει μαζί τους κάποιον χειμώνα και το αλλόκοτο πλάσμα -τον κλέφτη του καναλιού;- που κινούνταν μέσα στο νερό κι όλο πλησίαζε απειλητικά. Στο τέλος η ηρωίδα δεν έχει άλλη επιλογή παρά να γυρίσει πίσω. Η Ντέιζι Τζόνσον ανασκευάζει τον αρχαιοελληνικό μύθο του Οιδίποδα, τοποθετώντας την τολμηρή ιστορία της σε ένα άγνωστο περιβάλλον της σύγχρονης Αγγλίας. Το Κάτω από την επιφάνεια είναι ένα μυθιστόρημα για την οικογένεια, την ταυτότητα, την αγάπη και το πεπρωμένο, ένα βιβλίο που αναστατώνει και συγκινεί.
Ο Μικέλ Ζενζάνα, τελευταίος απόγονος μιας άλλοτε ισχυρής μεγαλοαστικής οικογένειας της Καταλονίας, νιώθει πια γερασμένος, χωρίς δίψα για ζωή. Κατά τη διάρκεια ενός δείπνου με μια γοητευτική συνάδελφο δημοσιογράφο σε ένα πολυτελές εστιατόριο που στεγάζεται στο παλιό πατρικό του σπίτι, αποφασίζει να μιλήσει για το παρελθόν του: την οικογένειά του, τη στρατευμένη νιότη του, τον αγώνα του εναντίον της δικτατορίας του Φράνκο, τον παθιασμένο έρωτά του για μια βιολονίστρια, την αγάπη του για τις τέχνες. Έργο μελαγχολικής ομορφιάς, χρονικό του τέλους του φρανκισμού, οικογενειακή σάγκα, στοχασμός για την τέχνη, φιλόδοξο ιστορικό και κοινωνικό μυθιστόρημα, η «Σκιά του ευνούχου» είναι γραμμένη με απαράμιλλο ύφος και μοναδική δεξιοτεχνία. Προαναγγέλλονται εδώ τα θέματα και οι πρωτότυπες αφηγηματικές τεχνικές που θα εξερευνήσει ο Καμπρέ στις «Φωνές του ποταμού Παμάνο» και το «Confiteor»: το ζήτημα του κακού, η εξιλέωση, το βάρος του παρελθόντος, η σημασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας και, ιδιαιτέρως, της μουσικής. Η δομή του βιβλίου ακολουθεί τη δομή του έργου του Άλμπαν Μπεργκ «Κονσέρτο για βιολί» «στη μνήμη ενός αγγέλου».
Η «Σκιά του ευνούχου» τιμήθηκε με τα βραβεία Lletra d’Or, Ciutat de Barcelona και Cr tica Serra d’Or, και μεταφράστηκε σε δέκα γλώσσες.
Η τριλογία του Δράκου της Πρέσπας αφηγείται από τρεις διαφορετικές οπτικές την εμφάνιση ενός τέρατος στη Μεγάλη Πρέσπα. Τη λίμνη που μοιράζονται τρεις μικρές χώρες ευάλωτες σε δαιμόνια και κακοδαιμονίες: η Ελλάδα, η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία. Η επέλαση του θηρίου είναι σαρωτική. Κάθε χώρα ερμηνεύει διαφορετικά τις προθέσεις του μυστηριώδους εισβολέα και αναπτύσσει τη δική της δρακολογική πολιτική. Στην Κοιλάδα της Λάσπης (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο περιοδικού Κλεψύδρα) περιγράφονται οι περιπέτειες της ελληνικής πλευράς.
Στην Κεχριμπαρένια Έρημο η αφήγηση μας μεταφέρει στην πλευρά της Βόρειας Μακεδονίας. Εκεί ο δράκος εμφανίζεται ως απόκοσμη άμμος που μετατρέπει τη λίμνη σε αδιάβατη έρημο. Οραματιστές και τυχοδιώκτες, δημαγωγοί και εγκληματίες, φιλόσοφοι και έμποροι συναγωνίζονται και συνωμοτούν στη φωλιά του. Απατηλός και απρόβλεπτος, ο δράκος προκαλεί τους ερευνητές που τον μελετούν, την αγορά που τον ορέγεται και την κοινωνία που τον ανέχεται, τον συντηρεί και τον φαντασιώνεται, αλλά ο μύθος του αρχίζει να κλονίζεται...
Η τριλογία του Δράκου της Πρέσπας διαβάζεται με οποιαδήποτε σειρά. Κάθε βιβλίο αποκαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο δράσης και μυστηρίου, μεταφυσικών αινιγμάτων και πολιτικών δολοπλοκιών, φωτίζοντας τα λεπτά νήματα που ενώνουν τα όνειρα και τις αυταπάτες ανθρώπων και λαών.
Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου;
Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ' τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ' όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ' το χωριό γοητεύονται απ' την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή. Αλλά τότε συμβαίνει το αδιανόητο.
Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ' τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει.
«Η Κάια άφησε το περιοδικό στα πόδια της με το μυαλό της να ταξιδεύει σαν τα σύννεφα. Κάποια θηλυκά έντομα τρώνε το ταίρι τους, μητέρες από την οικογένεια των θηλαστικών εγκαταλείπουν τα μικρά τους λόγω του μεγάλου στρες, πολλά αρσενικά βρίσκουν ριψοκίνδυνους ή πανούργους τρόπους ώστε το σπέρμα τους να επικρατήσει των ανταγωνιστών τους. Τίποτα δεν είναι υπερβολικά απρεπές εφόσον βοηθάει να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής. Η Κάια ήξερε πως αυτό δεν αποτελούσε κάποια σκοτεινή πλευρά της Φύσης· ήταν απλώς επινοητικοί τρόποι να τα βγάζεις πέρα όταν όλα είναι εναντίον σου. Και με τους ανθρώπους, το πράγμα σίγουρα πήγαινε ακόμα πιο μακριά».
Η Λεωφόρος ΝΑΤΟ αναπλάθει το βίωμα μιας περιπλάνησης στην οδό ταχείας κυκλοφορίας που συνδέει τον Ασπρόπυργο με την Ελευσίνα. Πρωτοβρέθηκα στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 2016 και σημείωσα in situ σκέψεις και συναισθήματα για παρόδους και παρακάμψεις, για σύγχρονα ερείπια και ημιτελείς κατασκευές, για μεταβιομηχανικά κατάλοιπα που τελούν υπό ένα καθεστώς αδιευκρίνιστης αναμονής. Στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ είδα να κατοπτρίζεται η ωμή εκδοχή της νεότερης Ελλάδας, αλλά καθ' οδόν κάτι ακόμη με έλκυε όλο και πιο πολύ: η ταυτόχρονη αποσάθρωση τόπου και προσώπου. Η περιπλάνηση εξελίχθηκε σε ισχυρή εμπειρία αποκοπής από τον δημόσιο χώρο και τον οικείο εαυτό - χάρη σε αυτήν γεννήθηκε το βιβλίο.
Τυπικά η Λεωφόρος ΝΑΤΟ ανήκει στη λογοτεχνία της περιπλάνησης, με παρεκβάσεις για τις έννοιες του τόπου και του τοπίου, του ανήκειν και της ανεστιότητας. Είναι, όπως τα προηγούμενα βιβλία μου, μια απόπειρα εξερεύνησης των ορίων του δοκιμιακού λόγου κι επιπλέον ένα πείραμα ψυχογεωγραφίας. Κυρίως όμως είναι μια παραβολή για την εμπειρία της απώλειας που βρίσκεται στην αφετηρία κάθε περιπλάνησης.
Αν σας αποσυναρμολογήσουμε, είστε πραγματικά τεράστιοι. Αν κάποιος ίσιωνε και τέντωνε τους πνεύμονές σας, θα κάλυπταν ένα γήπεδο του τένις και οι αεραγωγοί μέσα τους θα έφταναν από το Λονδίνο μέχρι τη Μόσχα. Το μήκος όλων των αιμοφόρων αγγείων θα αγκάλιαζε τη Γη δυόμισι φορές. Το πλέον αξιοσημείωτο κομμάτι όλων αυτών είναι το DNA σας. Έχετε ένα μέτρο απ’ αυτό χωμένο μέσα σε κάθε κύτταρο και έχετε τόσο πολλά κύτταρα που, αν κάνατε όλο το DNA στο σώμα σας μια και μόνο λεπτή κλωστή, το μήκος της θα ήταν δέκα δισεκατομμύρια μίλια, θα έφτανε πέρα από τον Πλούτωνα. Για σκεφτείτε το: υπάρχει αρκετό υλικό στον εαυτό σας ώστε να φτάσει πέρα από το ηλιακό σύστημα. Ανήκετε στο σύμπαν, με την πιο κυριολεκτική έννοια του όρου.
Απολύτως προσιτό και εξόχως εθιστικό, το βιβλίο είναι το πλέον εμπεριστατωμένο εγχειρίδιο για να κατανοήσετε το σώμα στο οποίο κατοικείτε - πώς λειτουργεί, πώς αυτοθεραπεύεται και πώς μπορεί να «χαλάσει». Γραμμένο με αφοπλιστικό χιούμορ και άφθαστη ευφυΐα από τον μεγαλύτερο σύγχρονο εκλαϊκευτή, το Σώμα θα σας συναρπάσει με τα απίστευτα επιστημονικά δεδομένα που θα μάθετε (το σώμα σας έφτιαξε ένα εκατομμύριο ερυθρά αιμοσφαίρια όσο εσείς διαβάζατε αυτό το κείμενο) και θα σας βοηθήσει να αντιληφθείτε βαθύτερα το θαύμα της ζωής γενικότερα, αλλά και του εαυτού σας ειδικότερα. Διάγουμε τον βίο μας μέσα σε αυτή τη ζεστή μάζα από σάρκα και όμως τη θεωρούμε εντελώς δεδομένη, γράφει ο Bryson. Το Σώμα θα γιατρέψει αυτή σας την αδιαφορία με γενναίες δόσεις εκπληκτικών πληροφοριών και ακαταμάχητα διασκεδαστικών ιστοριών από την ιστορία της επιστήμης.
Μια σκληρή ιστορία κατάπτωσης και κοινωνικού εξοστρακισμού, μια ντοστογιεφσκική αφήγηση εγκλήματος, τιμωρίας και αναζήτησης μιας συνεχώς διαφεύγουσας λύτρωσης. Το μυθιστόρημα του Ντον Κάρπεντερ παρακολουθεί τις περιπέτειες του Τζακ Λέβιτ, ενός ορφανού εφήβου που περιφέρεται, χωρίς καμιά προοπτική, στα μπιλιαρδάδικα και τα μπαρ του Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Ο Τζακ συνδέεται φιλικά με τον Μπίλι Λάνσινγκ, έναν νεαρό μαύρο, δεξιοτέχνη του μπιλιάρδου, που έχει φύγει από το σπίτι του στο Σιάτλ. Μια διάρρηξη έχει κακή κατάληξη και ο Τζακ οδηγείται στο αναμορφωτήριο, απ’ όπου βγαίνει πικραμένος από την κακομεταχείριση και την απάνθρωπη πολύμηνη απομόνωση. Στο μεταξύ, ο Μπίλι έχει προσπαθήσει να αποκατασταθεί κοινωνικά, όμως ούτε ο ίδιος ούτε ο Τζακ μπορούν να ξεφύγουν από το οδυνηρό παρελθόν τους. Θα ξανασυναντηθούν στη φυλακή του Σαν Κουέντιν και θα μοιραστούν πολλά, ώσπου το παράξενο, διπλό τους δράμα να φτάσει στη βίαιη και μοιραία του κατάληξη.
Πάντοτε με έτρωγε περιέργεια μεγάλη για το μυστήριο αυτό της προγιαγιάς μας και μια αμφιβολία για τη φύτρα μου την είχα σε όλη μου τη ζωή· τελευταία όμως, μετά και από το μοιραίο ναυάγιο, τον περασμένο Αύγουστο, τότε που τα 'φερε έτσι η ώρα η κακιά και μπατάραμε με κάλμα μπουνάτσα και έγινε ό, τι έγινε, μου μπήκανε ιδέες διάφορες μες στο κεφάλι μου και σιγά-σιγά, σαν άρχισα να συνέρχομαι κάπως από το σοκ, έπιασα, κρυφά από την Ελένη βεβαίως, για να μην καταλάβει ότι κάπως συνήλθα και πιάσει πάλι την γκρίνια της τη γνωστή για τα περιστέρια, να καταγράφω και να μελετώ τα μοιραία συμβάντα αλλά και την όλη πορεία μας την οικογενειακή μαζί με τα πουλιά, από τρεις γενιές πίσω ίσαμε σήμερα, μπας και βγάλω συμπέρασμα πιο ασφαλές από πού βαστά άραγε ακριβώς η δικιά μου η φύτρα.
Τα ταχυδρομικά περιστέρια, μαντατοφόροι που διασχίζουν σύνορα χωρίς ελέγχους, φέρνουν χαμπέρια μαύρα ή χαρμόσυνα. Διανύουν αποστάσεις και εποχές, ασκημένα στην ελευθερία και στην επιστροφή. Γενιές περιστεριών και γενιές ανθρώπων σε παράλληλες πορείες, που τις καθορίζει η Ιστορία ή η σύμπτωση και τους αλλάζει τη φορά. Αυτές τις αξεδιάλυτες διαδρομές πασχίζει να ξεμπερδέψει ο ναυαγισμένος Ανέστης, για να βάλει το παρελθόν του σε τάξη και να αποφασίσει για το παρόν του. Μνημονεύει, για να επιβιώσει, ενός αιώνα ιστορίες από τη Μικρασία έως τη Μακεδονία και τη Μέση Ανατολή, ιστορίες του θαλασσινού νερού και του νησιωτικού αέρα…
Καλές γιορτές και καλές αναγνώσεις.
«Κάθε σύμπτωση έχει ψυχή», Fabio Stassi, Μετάφραση: Δήμητρα Δότση, Εκδόσεις Ίκαρος
Άνεργος καθηγητής και αναγνώστης όσο λίγοι, ο Βίντσε Κόρσο σκαρφίζεται ένα καινούριο για εκείνον επάγγελμα, αυτό του βιβλιοθεραπευτή. Νοικιάζει μια σοφίτα στο κέντρο της Ρώμης, όπου δέχεται τους ασθενείς του και βρίσκει γι' αυτούς το κατάλληλο βιβλίο που θα απαλύνει τον ψυχικό αλλά, γιατί όχι;, και τον σωματικό τους πόνο.
Μια μέρα τον επισκέπτεται η εξηντάχρονη Τζοβάνα. Ο αδερφός της, σινολόγος με πάθος για τις ξένες γλώσσες, αδηφάγος αναγνώστης και συλλέκτης βιβλίων, πάσχει από Αλτσχάιμερ και επαναλαμβάνει εμμονικά μερικές σκόρπιες, ασυνάρτητες φράσεις. Η γυναίκα είναι σίγουρη πως οι φράσεις αυτές ανήκουν σε κάποιο βιβλίο που, αν βρεθεί, μπορεί να βοηθήσει τον αδερφό της.
Ο Βίντσε ξεκινά την αναζήτησή του ανάμεσα σε καινούριους χώρους, ανθρώπους και διαδρομές της πόλης και της λογοτεχνίας, μ' ένα ερώτημα να ταλανίζει το μυαλό του: αν έχανε τα πάντα και μπορούσε να διασώσει μόνο μία ανάμνηση, ποια θα ήταν αυτή;
Ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα για τη μνήμη, τη σημασία των αναμνήσεων, την αναζήτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη Βαβέλ της πραγματικότητας και της λογοτεχνίας.
«Ξένο Δέρμα», Tana French, Μετάφραση: Δέσποινα Δρακάκη, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Έξι μήνες μετά τα τραγικά περιστατικά στο Νοκναρί που ανέτρεψαν όλες τις βεβαιότητες στη ζωή της, η Κάσι Μάντοξ έχει μετατεθεί από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου και δεν προτίθεται να επιστρέψει ως τη στιγμή που ένα επείγον τηλεφώνημα τη στέλνει σε μια σχεδόν απόκοσμη σκηνή εγκλήματος. Το θύμα μοιάζει τρομερά με την Κάσι, ενώ το όνομα της νεκρής γυναίκας, Αλεξάντρα Μάντισον, είναι ένα ψευδώνυμο που η νεαρή αστυνομικός χρησιμοποιούσε όταν δούλευε ως μυστική. Η Κάσι θα πρέπει για άλλη μια φορά να μπει σε ξένο δέρμα, προκειμένου να ανακαλύψει όχι μόνο ποιος σκότωσε αυτή την κοπέλα, αλλά και, το σημαντικότερο, ποια ήταν η πραγματική της ταυτότητα.
«Απόλυτη αγάπη μου», Γκάμπριελ Τάλλεντ, Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά, Εκδόσεις Πατάκης
Στα δεκατέσσερά της, η Τερτλ Άλβεστον, περιφέρεται στα δάση κατά μήκος της ακτής της Βόρειας Καλιφόρνια. Τα ποτάμια, οι λιμνούλες που σχηματίζει η παλίρροια, τα βραχώδη νησάκια είναι τα στέκια, οι κρυψώνες, τα καταφύγιά της. Μπορεί να περιπλανιέται χιλιόμετρα ολόκληρα. Όμως, ενώ ο φυσικός κόσμος γύρω της είναι αχανής, το προσωπικό της σύμπαν είναι στενό, ασφυκτικό, επικίνδυνο. Η Τερτλ έχει μεγαλώσει μέσα στην απομόνωση μετά τον θάνατο της μητέρας της, υπό την απόλυτη κυριαρχία του πατέρα της, ενός μονομανούς αντισυστημικού που προετοιμάζεται για την επερχόμενη περιβαλλοντική καταστροφή, ενός άντρα µε εντυπωσιακή ευγλωττία που εντελώς απρόβλεπτα γίνεται βίαιος και τρομακτικός.
Η ζωή της Τερτλ περιορίζεται στο σχολείο, όπου όχι µόνο δεν καταφέρνει να δημιουργήσει φιλίες αλλά συστηματικά απομακρύνει οποιονδήποτε επιχειρεί να την πλησιάσει, στις συναντήσεις µε τον γέρο παππού της και στις νύχτες που περνάει µε τον διαταραγμένο πατέρα της. Και τότε η Τερτλ συναντάει τον Τζέικοµπ, ένα λίγο μεγαλύτερό της αγόρι, που περνάει τον καιρό του κάνοντας αστεία και καταστρώνοντας απίθανα σχέδια για τη σωτηρία του κόσμου, περιτριγυρισμένος από φίλους και τη στοργική του οικογένεια. Δεν μοιάζει µε κανέναν απ’ όσους έχει ως τότε συναντήσει και αντιπροσωπεύει την κοινωνία που ο πατέρας της χλευάζει και περιφρονεί. Σιγά σιγά, η Τερτλ αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος γύρω της και ότι η ζωή της στο σπίτι δεν είναι ούτε ασφαλής ούτε βιώσιμη.
Η Απόλυτη αγάπη µου είναι ένα σπουδαίο, θαρραλέο και συγκινητικό μυθιστόρημα που σηματοδοτεί το ξεκίνημα ενός εξαιρετικού νέου συγγραφέα.
«Κάτω από την επιφάνεια», Ντέιζι Τζόνσον, Μετάφραση: Μαρία Βαρδοπούλου, Εκδόσεις Καστανιώτη
Οι λέξεις ήταν πάντοτε σημαντικές για την Γκρέτελ. Ως παιδί, ζούσε με τη μητέρα της σε ένα πλοιάριο και μαζί είχαν επινοήσει μία διάλεκτο που χρησιμοποιούσαν μόνο οι δυο τους. Όμως έχουν να συναντηθούν δεκαέξι χρόνια. Οι αναμνήσεις έχουν πια ξεθωριάσει. Τώρα η Γκρέτελ εργάζεται ως λεξικογράφος, ενημερώνοντας λήμματα, όπως ταιριάζει στη μοναχική της φύση. Ώσπου ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο διακόπτει την απομόνωσή της. Η Γκρέτελ ανακαλεί τον κρυφό κώδικα επικοινωνίας της παιδικής της ηλικίας και αρχίζει σιγά σιγά να θυμάται: την άγρια περίοδο που πέρασε στο ποτάμι, το παράξενο αγόρι που είχε έρθει να μείνει μαζί τους κάποιον χειμώνα και το αλλόκοτο πλάσμα -τον κλέφτη του καναλιού;- που κινούνταν μέσα στο νερό κι όλο πλησίαζε απειλητικά. Στο τέλος η ηρωίδα δεν έχει άλλη επιλογή παρά να γυρίσει πίσω. Η Ντέιζι Τζόνσον ανασκευάζει τον αρχαιοελληνικό μύθο του Οιδίποδα, τοποθετώντας την τολμηρή ιστορία της σε ένα άγνωστο περιβάλλον της σύγχρονης Αγγλίας. Το Κάτω από την επιφάνεια είναι ένα μυθιστόρημα για την οικογένεια, την ταυτότητα, την αγάπη και το πεπρωμένο, ένα βιβλίο που αναστατώνει και συγκινεί.
«Η σκιά του ευνούχου», Jaume Cabré, Μετάφραση: Ευριβιάδης Σοφός, Εκδόσεις Πόλις
Ο Μικέλ Ζενζάνα, τελευταίος απόγονος μιας άλλοτε ισχυρής μεγαλοαστικής οικογένειας της Καταλονίας, νιώθει πια γερασμένος, χωρίς δίψα για ζωή. Κατά τη διάρκεια ενός δείπνου με μια γοητευτική συνάδελφο δημοσιογράφο σε ένα πολυτελές εστιατόριο που στεγάζεται στο παλιό πατρικό του σπίτι, αποφασίζει να μιλήσει για το παρελθόν του: την οικογένειά του, τη στρατευμένη νιότη του, τον αγώνα του εναντίον της δικτατορίας του Φράνκο, τον παθιασμένο έρωτά του για μια βιολονίστρια, την αγάπη του για τις τέχνες. Έργο μελαγχολικής ομορφιάς, χρονικό του τέλους του φρανκισμού, οικογενειακή σάγκα, στοχασμός για την τέχνη, φιλόδοξο ιστορικό και κοινωνικό μυθιστόρημα, η «Σκιά του ευνούχου» είναι γραμμένη με απαράμιλλο ύφος και μοναδική δεξιοτεχνία. Προαναγγέλλονται εδώ τα θέματα και οι πρωτότυπες αφηγηματικές τεχνικές που θα εξερευνήσει ο Καμπρέ στις «Φωνές του ποταμού Παμάνο» και το «Confiteor»: το ζήτημα του κακού, η εξιλέωση, το βάρος του παρελθόντος, η σημασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας και, ιδιαιτέρως, της μουσικής. Η δομή του βιβλίου ακολουθεί τη δομή του έργου του Άλμπαν Μπεργκ «Κονσέρτο για βιολί» «στη μνήμη ενός αγγέλου».
Η «Σκιά του ευνούχου» τιμήθηκε με τα βραβεία Lletra d’Or, Ciutat de Barcelona και Cr tica Serra d’Or, και μεταφράστηκε σε δέκα γλώσσες.
«Ο δράκος της Πρέσπας ΙΙ - Κεχριμπαρένια Έρημος», Ιωάννα Μπουραζοπούλου, Εκδόσεις Καστανιώτη
Η τριλογία του Δράκου της Πρέσπας αφηγείται από τρεις διαφορετικές οπτικές την εμφάνιση ενός τέρατος στη Μεγάλη Πρέσπα. Τη λίμνη που μοιράζονται τρεις μικρές χώρες ευάλωτες σε δαιμόνια και κακοδαιμονίες: η Ελλάδα, η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία. Η επέλαση του θηρίου είναι σαρωτική. Κάθε χώρα ερμηνεύει διαφορετικά τις προθέσεις του μυστηριώδους εισβολέα και αναπτύσσει τη δική της δρακολογική πολιτική. Στην Κοιλάδα της Λάσπης (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο περιοδικού Κλεψύδρα) περιγράφονται οι περιπέτειες της ελληνικής πλευράς.
Στην Κεχριμπαρένια Έρημο η αφήγηση μας μεταφέρει στην πλευρά της Βόρειας Μακεδονίας. Εκεί ο δράκος εμφανίζεται ως απόκοσμη άμμος που μετατρέπει τη λίμνη σε αδιάβατη έρημο. Οραματιστές και τυχοδιώκτες, δημαγωγοί και εγκληματίες, φιλόσοφοι και έμποροι συναγωνίζονται και συνωμοτούν στη φωλιά του. Απατηλός και απρόβλεπτος, ο δράκος προκαλεί τους ερευνητές που τον μελετούν, την αγορά που τον ορέγεται και την κοινωνία που τον ανέχεται, τον συντηρεί και τον φαντασιώνεται, αλλά ο μύθος του αρχίζει να κλονίζεται...
Η τριλογία του Δράκου της Πρέσπας διαβάζεται με οποιαδήποτε σειρά. Κάθε βιβλίο αποκαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο δράσης και μυστηρίου, μεταφυσικών αινιγμάτων και πολιτικών δολοπλοκιών, φωτίζοντας τα λεπτά νήματα που ενώνουν τα όνειρα και τις αυταπάτες ανθρώπων και λαών.
«Εκεί που τραγουδάνε οι Καραβίδες», Delia Owens, Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, Εκδόσεις Δώμα
Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου;
Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ' τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ' όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ' το χωριό γοητεύονται απ' την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή. Αλλά τότε συμβαίνει το αδιανόητο.
Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ' τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει.
«Η Κάια άφησε το περιοδικό στα πόδια της με το μυαλό της να ταξιδεύει σαν τα σύννεφα. Κάποια θηλυκά έντομα τρώνε το ταίρι τους, μητέρες από την οικογένεια των θηλαστικών εγκαταλείπουν τα μικρά τους λόγω του μεγάλου στρες, πολλά αρσενικά βρίσκουν ριψοκίνδυνους ή πανούργους τρόπους ώστε το σπέρμα τους να επικρατήσει των ανταγωνιστών τους. Τίποτα δεν είναι υπερβολικά απρεπές εφόσον βοηθάει να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής. Η Κάια ήξερε πως αυτό δεν αποτελούσε κάποια σκοτεινή πλευρά της Φύσης· ήταν απλώς επινοητικοί τρόποι να τα βγάζεις πέρα όταν όλα είναι εναντίον σου. Και με τους ανθρώπους, το πράγμα σίγουρα πήγαινε ακόμα πιο μακριά».
«Λεωφόρος ΝΑΤΟ», Νικήτας Σινιόσογλου, Εκδόσεις Κίχλη
Η Λεωφόρος ΝΑΤΟ αναπλάθει το βίωμα μιας περιπλάνησης στην οδό ταχείας κυκλοφορίας που συνδέει τον Ασπρόπυργο με την Ελευσίνα. Πρωτοβρέθηκα στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 2016 και σημείωσα in situ σκέψεις και συναισθήματα για παρόδους και παρακάμψεις, για σύγχρονα ερείπια και ημιτελείς κατασκευές, για μεταβιομηχανικά κατάλοιπα που τελούν υπό ένα καθεστώς αδιευκρίνιστης αναμονής. Στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ είδα να κατοπτρίζεται η ωμή εκδοχή της νεότερης Ελλάδας, αλλά καθ' οδόν κάτι ακόμη με έλκυε όλο και πιο πολύ: η ταυτόχρονη αποσάθρωση τόπου και προσώπου. Η περιπλάνηση εξελίχθηκε σε ισχυρή εμπειρία αποκοπής από τον δημόσιο χώρο και τον οικείο εαυτό - χάρη σε αυτήν γεννήθηκε το βιβλίο.
Τυπικά η Λεωφόρος ΝΑΤΟ ανήκει στη λογοτεχνία της περιπλάνησης, με παρεκβάσεις για τις έννοιες του τόπου και του τοπίου, του ανήκειν και της ανεστιότητας. Είναι, όπως τα προηγούμενα βιβλία μου, μια απόπειρα εξερεύνησης των ορίων του δοκιμιακού λόγου κι επιπλέον ένα πείραμα ψυχογεωγραφίας. Κυρίως όμως είναι μια παραβολή για την εμπειρία της απώλειας που βρίσκεται στην αφετηρία κάθε περιπλάνησης.
«Το σώμα: Ένας ταξιδιωτικός οδηγός», Bill Bryson, Μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός, Εκδόσεις Μεταίχμιο
Αν σας αποσυναρμολογήσουμε, είστε πραγματικά τεράστιοι. Αν κάποιος ίσιωνε και τέντωνε τους πνεύμονές σας, θα κάλυπταν ένα γήπεδο του τένις και οι αεραγωγοί μέσα τους θα έφταναν από το Λονδίνο μέχρι τη Μόσχα. Το μήκος όλων των αιμοφόρων αγγείων θα αγκάλιαζε τη Γη δυόμισι φορές. Το πλέον αξιοσημείωτο κομμάτι όλων αυτών είναι το DNA σας. Έχετε ένα μέτρο απ’ αυτό χωμένο μέσα σε κάθε κύτταρο και έχετε τόσο πολλά κύτταρα που, αν κάνατε όλο το DNA στο σώμα σας μια και μόνο λεπτή κλωστή, το μήκος της θα ήταν δέκα δισεκατομμύρια μίλια, θα έφτανε πέρα από τον Πλούτωνα. Για σκεφτείτε το: υπάρχει αρκετό υλικό στον εαυτό σας ώστε να φτάσει πέρα από το ηλιακό σύστημα. Ανήκετε στο σύμπαν, με την πιο κυριολεκτική έννοια του όρου.
Απολύτως προσιτό και εξόχως εθιστικό, το βιβλίο είναι το πλέον εμπεριστατωμένο εγχειρίδιο για να κατανοήσετε το σώμα στο οποίο κατοικείτε - πώς λειτουργεί, πώς αυτοθεραπεύεται και πώς μπορεί να «χαλάσει». Γραμμένο με αφοπλιστικό χιούμορ και άφθαστη ευφυΐα από τον μεγαλύτερο σύγχρονο εκλαϊκευτή, το Σώμα θα σας συναρπάσει με τα απίστευτα επιστημονικά δεδομένα που θα μάθετε (το σώμα σας έφτιαξε ένα εκατομμύριο ερυθρά αιμοσφαίρια όσο εσείς διαβάζατε αυτό το κείμενο) και θα σας βοηθήσει να αντιληφθείτε βαθύτερα το θαύμα της ζωής γενικότερα, αλλά και του εαυτού σας ειδικότερα. Διάγουμε τον βίο μας μέσα σε αυτή τη ζεστή μάζα από σάρκα και όμως τη θεωρούμε εντελώς δεδομένη, γράφει ο Bryson. Το Σώμα θα γιατρέψει αυτή σας την αδιαφορία με γενναίες δόσεις εκπληκτικών πληροφοριών και ακαταμάχητα διασκεδαστικών ιστοριών από την ιστορία της επιστήμης.
«Σκληρή βροχή», Don Carpenter, Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά, Εκδόσεις Κλειδάριθμος
Μια σκληρή ιστορία κατάπτωσης και κοινωνικού εξοστρακισμού, μια ντοστογιεφσκική αφήγηση εγκλήματος, τιμωρίας και αναζήτησης μιας συνεχώς διαφεύγουσας λύτρωσης. Το μυθιστόρημα του Ντον Κάρπεντερ παρακολουθεί τις περιπέτειες του Τζακ Λέβιτ, ενός ορφανού εφήβου που περιφέρεται, χωρίς καμιά προοπτική, στα μπιλιαρδάδικα και τα μπαρ του Πόρτλαντ του Όρεγκον.
Ο Τζακ συνδέεται φιλικά με τον Μπίλι Λάνσινγκ, έναν νεαρό μαύρο, δεξιοτέχνη του μπιλιάρδου, που έχει φύγει από το σπίτι του στο Σιάτλ. Μια διάρρηξη έχει κακή κατάληξη και ο Τζακ οδηγείται στο αναμορφωτήριο, απ’ όπου βγαίνει πικραμένος από την κακομεταχείριση και την απάνθρωπη πολύμηνη απομόνωση. Στο μεταξύ, ο Μπίλι έχει προσπαθήσει να αποκατασταθεί κοινωνικά, όμως ούτε ο ίδιος ούτε ο Τζακ μπορούν να ξεφύγουν από το οδυνηρό παρελθόν τους. Θα ξανασυναντηθούν στη φυλακή του Σαν Κουέντιν και θα μοιραστούν πολλά, ώσπου το παράξενο, διπλό τους δράμα να φτάσει στη βίαιη και μοιραία του κατάληξη.
«Οι βάρδιες των πουλιών», Γιάννης Μακριδάκης, Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Πάντοτε με έτρωγε περιέργεια μεγάλη για το μυστήριο αυτό της προγιαγιάς μας και μια αμφιβολία για τη φύτρα μου την είχα σε όλη μου τη ζωή· τελευταία όμως, μετά και από το μοιραίο ναυάγιο, τον περασμένο Αύγουστο, τότε που τα 'φερε έτσι η ώρα η κακιά και μπατάραμε με κάλμα μπουνάτσα και έγινε ό, τι έγινε, μου μπήκανε ιδέες διάφορες μες στο κεφάλι μου και σιγά-σιγά, σαν άρχισα να συνέρχομαι κάπως από το σοκ, έπιασα, κρυφά από την Ελένη βεβαίως, για να μην καταλάβει ότι κάπως συνήλθα και πιάσει πάλι την γκρίνια της τη γνωστή για τα περιστέρια, να καταγράφω και να μελετώ τα μοιραία συμβάντα αλλά και την όλη πορεία μας την οικογενειακή μαζί με τα πουλιά, από τρεις γενιές πίσω ίσαμε σήμερα, μπας και βγάλω συμπέρασμα πιο ασφαλές από πού βαστά άραγε ακριβώς η δικιά μου η φύτρα.
Τα ταχυδρομικά περιστέρια, μαντατοφόροι που διασχίζουν σύνορα χωρίς ελέγχους, φέρνουν χαμπέρια μαύρα ή χαρμόσυνα. Διανύουν αποστάσεις και εποχές, ασκημένα στην ελευθερία και στην επιστροφή. Γενιές περιστεριών και γενιές ανθρώπων σε παράλληλες πορείες, που τις καθορίζει η Ιστορία ή η σύμπτωση και τους αλλάζει τη φορά. Αυτές τις αξεδιάλυτες διαδρομές πασχίζει να ξεμπερδέψει ο ναυαγισμένος Ανέστης, για να βάλει το παρελθόν του σε τάξη και να αποφασίσει για το παρόν του. Μνημονεύει, για να επιβιώσει, ενός αιώνα ιστορίες από τη Μικρασία έως τη Μακεδονία και τη Μέση Ανατολή, ιστορίες του θαλασσινού νερού και του νησιωτικού αέρα…
