Οι παλιοί λένε «ο καλός, καλύτερος και ο κακός χειρότερος» και μάλλον αυτό θα ισχύει και για τις σχέσεις, που σε ένα μεγάλο βαθμό φέρεται να επλήγησαν την περίοδο της καραντίνας που έφερε η πανδημία του κορονοϊού. Οι καλές σχέσεις ενισχύθηκαν, οι κακές σχέσεις με σαθρές βάσεις είδαν το μαύρο σκοτάδι της μαρμάγκας και οι αδιάφορες, μάλλον παρέμειναν αδιάφορες, με το μέλλον τους να εξαρτάται από όσα θα φέρει ο χρόνος (ίσως και η στιγμή).
Αστείο, μα πέρα για πέρα αληθινό, το δράμα των παράνομων ζευγαριών, θλιβερό το καθημερινό πάρε-δώσε των βαριεστημένων παντρεμένων, αδίστακτη η μοναξιά των singles, οδυνηρή η αναμονή των φρεσκοερωτευμένων. Αυτή η επιτακτική απομόνωση έφερε στο προσκήνιο κρυμμένους πόθους, διόγκωσε συναισθήματα θετικά-αρνητικά κι αποκοίμισε άλλα, ως μια καλή αφορμή για να ξεχαστούν περιττές αναμνήσεις ή για να σβήσουν ημίμετρες παραδοχές που προήλθαν από ακόμη πιο ημίμετρες πράξεις.
Πόσο τελικά όμως άλλαξε ουσιαστικά η ζωή μας μέσα από μια καραντίνα και έναν ιό… εκτάκτων μέτρων; Πόσο αναθεωρήσαμε τις πράξεις μας και τις επιλογές μας ή βάλαμε για ύπνο τα θέλω μας και τη συνείδηση μας, τις παιδικές επαναστάσεις μας και τους εφηβικούς καημούς μας; Πόσο διαφορετική θα ήταν η έκβαση των απωθημένων μας αν δεν είχε προκύψει μια ολική απαγόρευση, πόσο τάραξε το comfort zone μας (ή το escape μας) μια τέτοια βουβή αναταραχή στην πολύβουή καθημερινότητα μας; Πόσο διαφορετική θα ήταν η τροφοδότηση των φαντασιώσεων μας αν η ιστορία δεν έγραφε ένα τέτοιο κεφάλαιο τέλος πάντων;
Κανείς δεν θα το μάθει ποτέ, μα αν ζητάς την προσωπική μου άποψη, νομίζω πως οι διαφορές στον χειρισμό των διαπροσωπικών μας σχέσεων είναι μικρές με ή χωρίς καραντίνα, με ή χωρίς κάποιον φονικό ιό, όσο κι αν κοιμηθούμε, όσο κι αν μείνουμε ξυπνητοί. Αυτά που είναι να’ ναι φτιαγμένα θα είναι και αυτά που είναι να πάνε κατά διαόλου, θα πάνε, από το πεπρωμένο δεν ξεφεύγει κανείς.
Ένα πράγμα μπορώ να σου εγγυηθώ, για αυτή τη μία ερωμένη που δεν αλλάζει ποτέ πλευρό όταν την αναζητάς, που πάντα είναι εκεί όταν την έχεις ανάγκη και μπορείς να την ερωτευτείς ξανά και ξανά, μεγάλη πεισματάρα ανεξαρτήτως εποχής, συνθηκών και περιστάσεων. Η τέχνη. Ευτυχώς αυτή θα μας σώζει πάντα και θα μένει στο πλευρό μας πιστή Πηνελόπη και ταυτόχρονη αγαπητικιά πολλών, που δεν σε παίρνει να τη ζηλέψεις. Ας πιούμε σε αυτή και ας ονειρευτούμε καλύτερες, πιο ηλιόλουστες ακόμη μέρες. Όταν ξυπνήσουμε.
Αστείο, μα πέρα για πέρα αληθινό, το δράμα των παράνομων ζευγαριών, θλιβερό το καθημερινό πάρε-δώσε των βαριεστημένων παντρεμένων, αδίστακτη η μοναξιά των singles, οδυνηρή η αναμονή των φρεσκοερωτευμένων. Αυτή η επιτακτική απομόνωση έφερε στο προσκήνιο κρυμμένους πόθους, διόγκωσε συναισθήματα θετικά-αρνητικά κι αποκοίμισε άλλα, ως μια καλή αφορμή για να ξεχαστούν περιττές αναμνήσεις ή για να σβήσουν ημίμετρες παραδοχές που προήλθαν από ακόμη πιο ημίμετρες πράξεις.
Πόσο τελικά όμως άλλαξε ουσιαστικά η ζωή μας μέσα από μια καραντίνα και έναν ιό… εκτάκτων μέτρων; Πόσο αναθεωρήσαμε τις πράξεις μας και τις επιλογές μας ή βάλαμε για ύπνο τα θέλω μας και τη συνείδηση μας, τις παιδικές επαναστάσεις μας και τους εφηβικούς καημούς μας; Πόσο διαφορετική θα ήταν η έκβαση των απωθημένων μας αν δεν είχε προκύψει μια ολική απαγόρευση, πόσο τάραξε το comfort zone μας (ή το escape μας) μια τέτοια βουβή αναταραχή στην πολύβουή καθημερινότητα μας; Πόσο διαφορετική θα ήταν η τροφοδότηση των φαντασιώσεων μας αν η ιστορία δεν έγραφε ένα τέτοιο κεφάλαιο τέλος πάντων;
Κανείς δεν θα το μάθει ποτέ, μα αν ζητάς την προσωπική μου άποψη, νομίζω πως οι διαφορές στον χειρισμό των διαπροσωπικών μας σχέσεων είναι μικρές με ή χωρίς καραντίνα, με ή χωρίς κάποιον φονικό ιό, όσο κι αν κοιμηθούμε, όσο κι αν μείνουμε ξυπνητοί. Αυτά που είναι να’ ναι φτιαγμένα θα είναι και αυτά που είναι να πάνε κατά διαόλου, θα πάνε, από το πεπρωμένο δεν ξεφεύγει κανείς.
Ένα πράγμα μπορώ να σου εγγυηθώ, για αυτή τη μία ερωμένη που δεν αλλάζει ποτέ πλευρό όταν την αναζητάς, που πάντα είναι εκεί όταν την έχεις ανάγκη και μπορείς να την ερωτευτείς ξανά και ξανά, μεγάλη πεισματάρα ανεξαρτήτως εποχής, συνθηκών και περιστάσεων. Η τέχνη. Ευτυχώς αυτή θα μας σώζει πάντα και θα μένει στο πλευρό μας πιστή Πηνελόπη και ταυτόχρονη αγαπητικιά πολλών, που δεν σε παίρνει να τη ζηλέψεις. Ας πιούμε σε αυτή και ας ονειρευτούμε καλύτερες, πιο ηλιόλουστες ακόμη μέρες. Όταν ξυπνήσουμε.
