Μετά το πρώτο μέρος με τις δισκάρες της δεκαετίας του ’80, μοιραία ακολουθεί το δεύτερο.
Υποκειμενικές επιλογές, από άλμπουμ που έλιωσαν βελόνες και βελόνες στο πικάκ με την ματιά να στρέφεται σε αυτά που κινήθηκαν στο δίπολο, προσωπικές ακροάσεις και… παρέες.
Αυτά που με-μας άγγιζαν στα εφηβικά χρόνια, με μια ροκ προσήλωση, που έστω και με κάποιες ενοχές, γνώριζε αρκετές ρωγμές.
Bob Marley & The Wailers – Uprising (Ιούνιος, 1980)
Το 12ο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ του Bob Marley που θα φύγει απ’ τη ζωή την επόμενη χρονιά στις 11 του Μάη στα 36 του μόλις χρόνια.
Όταν ακούγαμε το άλμπουμ δεν «πιάναμε» και πολλά περί Ρασταφαριανισμού και τα θρησκευτικά μηνύματα του… τζαμαϊκανού σαμάνου.
Όμως τόσο το εξώφυλλο και κυρίως το ηχητικό «κλίμα» του δίσκου και η φωνή του Marley σε οδηγούσαν σε μια ειρηνευτική… εξέγερση κόντρα σε όσα «στεγανά» μας ζόριζαν.
Και βέβαια ήταν κι αυτός ο μαγνήτης του "Could You Be Loved". Ακόμα και το «λιτό» "Redemption Song" έχει τον τρόπο του να σε καρφώνει.
Stevie Wonder - Hotter than July (Σεπτέμβριος, 1980)
Το 19ο στούντιο άλμπουμ του Stevie Wonder, δεν είναι το καλύτερό του αλλά σίγουρα είναι ένα απ’ τα ευλογημένα του.
Ερχόταν μετά από μια τρανή αποτυχία και ο Αμερικανός τραγουδοποιός, στα 30 του χρόνια είχε το χάρισμα να… αλλάζει την κατάσταση και να κατακτά ξανά παγκόσμια ακροατήρια.
Κι εδώ έχουμε θρησκευτικές και πολιτικές τοποθετήσεις και βέβαια το αριστουργηματικό "Master Blaster (Jammin')".
Μεστή η δεύτερη πλευρά του δίσκου, με εκκίνηση το παραπάνω και το κλείσιμο με τα "Lately" και "Happy Birthday"
Culture Club – Kissing To Be Clever (Οκτώβριος, 1982)
Καθότι, μεταξύ άλλων και ροκάς, δεν μου πήγαιναν ο τρόπος και η εικόνα του του Boy George.
Όμως η μουσική του με τρέλαινε και βέβαια η περίτεχνη ερμηνεία του. Είχε μια τρέλα, μια αδρή γλυκύτητα, μια ανατροπή.
Ο δίσκος έχει δυνατές αλλά και «άνισες» στιγμές.
Περιέχει όμως και ένα φαρμακερό δόλωμα, το αθάνατο "Do You Really Want to Hurt Me".
U2 – War (Φεβρουάριος, 1983)
Με το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους οι Ιρλανδοί επιβεβαιώνουν τα μηνύματα που έκαναν λόγο για μια σπουδαία ροκ μπάντα με αιχμηρή ματιά και προσωπικό ήχο.
Και βέβαια με έναν στιβαρό ερμηνευτή.
Δεν είναι μόνο τα φορτισμένα "Sunday Bloody Sunday" και "New Year's Day", όλος δίσκος γράφει…
«Κέντημα» κανονικό!
The Police – Synchronicity (Ιούνιος, 1983)
Πέμπτο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ και τελευταίο των Βρετανών. Τι πιο όμορφο να «χωρίζεις» όταν βρίσκεσαι στην πιο όμορφη στιγμή σου.
Εδώ είναι το ξακουστό "Every Breath You Take" αλλά και τα "King of Pain", "Wrapped Around Your Finger", "Synchronicity II", "Tea in the Sahara".
Ο δίσκος όμως είναι «μασίφ» έχει το δικό του σενάριο, πέρα από τις κορυφώσεις.
Tears For Fears - Songs From The Big Chair (Φεβρουάριος, 1985)
Τότε αγοράζαμε δίσκους εκ περιτροπής. Εσύ τον έναν, εγώ τον άλλον, ο άλλος τον άλλον και μετά έπεφτε αντιγραφή σε κασέτες, φωτοτυπίες το ένθετο για τα λόγια και άλλα «πρακτικής» φύσεως κόλπα.
Δεν έφτανε το χαρτζιλίκι, πολλά και δυνατά ονόματα, εξαιρετικές κυκλοφορίες, τι να πρωτοπάρεις;
Θυμάμαι, ένας κολλητός… παρότι είχαμε συνεννοηθεί σχετικά, είχε καθυστερήσει να τον προμηθευτεί και στην παρέα είχε πέσει μεγάλη γκρίνια.
Όλοι θέλαμε να πάρουμε μέρος σε αυτό το Νέο Κύμα και να ορθώσουμε την κραυγή μας ("Shout") πιστεύοντας πράγματι πως "Everybody Wants To Rule The World".
Rolling Stones - Dirty Work (Μάρτιος, 1986)
Δύσκολα μου βγαίνει να κάνω λίστα… χωρίς τους Rolling Stones. Ο δίσκος έχει τα πάνω του και τα κάτω του.
Μόνο που τα πρώτα είναι κορυφαίες εξάρσεις ("Harlem Shuffle") ενώ στα δεύτερα έχουμε πάντα τη φωνή του… μάστορα και την «πενιά» του πρωτομάστορα «παντρεμένα» από ζήλεια κι από έρωτα.
Μαζί τους και η δυνατή τριπλέτα… των άλλων «γεμάτων» μουσικών.
U2 - The Joshua Tree (Μάρτιος, 1987)
Στο πέμπτο βήμα τους δημιούργησαν το παντοτινό κομψοτέχνημά τους.
Οριακό και αξεπέραστο άλμπουμ.
The Jeff Healey Band - See The Light (Σεπτέμβριος, 1988)
Αυτό και αν είναι ονειρεμένο δισκογραφικό ντεμπούτο. Η μοίρα στέρησε πολύτιμα απ’ τον Καναδό μουσικό και τραγουδοποιό όμως τον προίκισε με το χάρισμα της τέχνης του.
Ροκιά με βαθιές ρίζες και αφηνιασμένες ερμηνείες αλλά και ωραίες μπαλανταδόρικες στιγμές.
Lisa Stansfield - Affection (Νοέμβριος, 1989)
Κι εδώ τα ίδια. Με το πρώτο της άλμπουμ η Βρετανίδα ερμηνεύτρια και δημιουργός έγινε διάσημη σε όλο τον πλανήτη.
Και μόνο για το "All Around the World"… αξίζει την υπόκλισή μας.
Πιο σόουλ κι απ’ τις ιέρειες του είδους ,με σύγχρονη οπτική, η 23χρονη τότε Lisa Stansfield, μας έκλεψε επίσης τις καρδιές και με τα "This Is the Right Time", "Live Together", "What Did I Do to You?" και "You Can't Deny It".
Υποκειμενικές επιλογές, από άλμπουμ που έλιωσαν βελόνες και βελόνες στο πικάκ με την ματιά να στρέφεται σε αυτά που κινήθηκαν στο δίπολο, προσωπικές ακροάσεις και… παρέες.
Αυτά που με-μας άγγιζαν στα εφηβικά χρόνια, με μια ροκ προσήλωση, που έστω και με κάποιες ενοχές, γνώριζε αρκετές ρωγμές.
Bob Marley & The Wailers – Uprising (Ιούνιος, 1980)
Το 12ο και τελευταίο στούντιο άλμπουμ του Bob Marley που θα φύγει απ’ τη ζωή την επόμενη χρονιά στις 11 του Μάη στα 36 του μόλις χρόνια.
Όταν ακούγαμε το άλμπουμ δεν «πιάναμε» και πολλά περί Ρασταφαριανισμού και τα θρησκευτικά μηνύματα του… τζαμαϊκανού σαμάνου.
Όμως τόσο το εξώφυλλο και κυρίως το ηχητικό «κλίμα» του δίσκου και η φωνή του Marley σε οδηγούσαν σε μια ειρηνευτική… εξέγερση κόντρα σε όσα «στεγανά» μας ζόριζαν.
Και βέβαια ήταν κι αυτός ο μαγνήτης του "Could You Be Loved". Ακόμα και το «λιτό» "Redemption Song" έχει τον τρόπο του να σε καρφώνει.
Stevie Wonder - Hotter than July (Σεπτέμβριος, 1980)
Το 19ο στούντιο άλμπουμ του Stevie Wonder, δεν είναι το καλύτερό του αλλά σίγουρα είναι ένα απ’ τα ευλογημένα του.
Ερχόταν μετά από μια τρανή αποτυχία και ο Αμερικανός τραγουδοποιός, στα 30 του χρόνια είχε το χάρισμα να… αλλάζει την κατάσταση και να κατακτά ξανά παγκόσμια ακροατήρια.
Κι εδώ έχουμε θρησκευτικές και πολιτικές τοποθετήσεις και βέβαια το αριστουργηματικό "Master Blaster (Jammin')".
Μεστή η δεύτερη πλευρά του δίσκου, με εκκίνηση το παραπάνω και το κλείσιμο με τα "Lately" και "Happy Birthday"
Culture Club – Kissing To Be Clever (Οκτώβριος, 1982)
Καθότι, μεταξύ άλλων και ροκάς, δεν μου πήγαιναν ο τρόπος και η εικόνα του του Boy George.
Όμως η μουσική του με τρέλαινε και βέβαια η περίτεχνη ερμηνεία του. Είχε μια τρέλα, μια αδρή γλυκύτητα, μια ανατροπή.
Ο δίσκος έχει δυνατές αλλά και «άνισες» στιγμές.
Περιέχει όμως και ένα φαρμακερό δόλωμα, το αθάνατο "Do You Really Want to Hurt Me".
U2 – War (Φεβρουάριος, 1983)
Με το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους οι Ιρλανδοί επιβεβαιώνουν τα μηνύματα που έκαναν λόγο για μια σπουδαία ροκ μπάντα με αιχμηρή ματιά και προσωπικό ήχο.
Και βέβαια με έναν στιβαρό ερμηνευτή.
Δεν είναι μόνο τα φορτισμένα "Sunday Bloody Sunday" και "New Year's Day", όλος δίσκος γράφει…
«Κέντημα» κανονικό!
The Police – Synchronicity (Ιούνιος, 1983)
Πέμπτο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ και τελευταίο των Βρετανών. Τι πιο όμορφο να «χωρίζεις» όταν βρίσκεσαι στην πιο όμορφη στιγμή σου.
Εδώ είναι το ξακουστό "Every Breath You Take" αλλά και τα "King of Pain", "Wrapped Around Your Finger", "Synchronicity II", "Tea in the Sahara".
Ο δίσκος όμως είναι «μασίφ» έχει το δικό του σενάριο, πέρα από τις κορυφώσεις.
Tears For Fears - Songs From The Big Chair (Φεβρουάριος, 1985)
Τότε αγοράζαμε δίσκους εκ περιτροπής. Εσύ τον έναν, εγώ τον άλλον, ο άλλος τον άλλον και μετά έπεφτε αντιγραφή σε κασέτες, φωτοτυπίες το ένθετο για τα λόγια και άλλα «πρακτικής» φύσεως κόλπα.
Δεν έφτανε το χαρτζιλίκι, πολλά και δυνατά ονόματα, εξαιρετικές κυκλοφορίες, τι να πρωτοπάρεις;
Θυμάμαι, ένας κολλητός… παρότι είχαμε συνεννοηθεί σχετικά, είχε καθυστερήσει να τον προμηθευτεί και στην παρέα είχε πέσει μεγάλη γκρίνια.
Όλοι θέλαμε να πάρουμε μέρος σε αυτό το Νέο Κύμα και να ορθώσουμε την κραυγή μας ("Shout") πιστεύοντας πράγματι πως "Everybody Wants To Rule The World".
Rolling Stones - Dirty Work (Μάρτιος, 1986)
Δύσκολα μου βγαίνει να κάνω λίστα… χωρίς τους Rolling Stones. Ο δίσκος έχει τα πάνω του και τα κάτω του.
Μόνο που τα πρώτα είναι κορυφαίες εξάρσεις ("Harlem Shuffle") ενώ στα δεύτερα έχουμε πάντα τη φωνή του… μάστορα και την «πενιά» του πρωτομάστορα «παντρεμένα» από ζήλεια κι από έρωτα.
Μαζί τους και η δυνατή τριπλέτα… των άλλων «γεμάτων» μουσικών.
U2 - The Joshua Tree (Μάρτιος, 1987)
Στο πέμπτο βήμα τους δημιούργησαν το παντοτινό κομψοτέχνημά τους.
Οριακό και αξεπέραστο άλμπουμ.
The Jeff Healey Band - See The Light (Σεπτέμβριος, 1988)
Αυτό και αν είναι ονειρεμένο δισκογραφικό ντεμπούτο. Η μοίρα στέρησε πολύτιμα απ’ τον Καναδό μουσικό και τραγουδοποιό όμως τον προίκισε με το χάρισμα της τέχνης του.
Ροκιά με βαθιές ρίζες και αφηνιασμένες ερμηνείες αλλά και ωραίες μπαλανταδόρικες στιγμές.
Lisa Stansfield - Affection (Νοέμβριος, 1989)
Κι εδώ τα ίδια. Με το πρώτο της άλμπουμ η Βρετανίδα ερμηνεύτρια και δημιουργός έγινε διάσημη σε όλο τον πλανήτη.
Και μόνο για το "All Around the World"… αξίζει την υπόκλισή μας.
Πιο σόουλ κι απ’ τις ιέρειες του είδους ,με σύγχρονη οπτική, η 23χρονη τότε Lisa Stansfield, μας έκλεψε επίσης τις καρδιές και με τα "This Is the Right Time", "Live Together", "What Did I Do to You?" και "You Can't Deny It".
