«Μουσικά, ήταν καλύτερος μουσικός από οποιονδήποτε από εμάς στο συγκρότημα. Σίγουρα. Κάποια πράγματα που έκανε ήταν καταπληκτικά».
Ο πρώην κιθαρίστας των Rolling Stones, Mick Taylor, έγινε74 ετών (17 Ιανουαρίου) και παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό του συγκροτήματος.
Τον Ιούνιο του 1969, ο Taylor αντικατέστησε τον συνιδρυτή του συγκροτήματος Brian Jones λίγο πριν από το θάνατό του και λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, στις 3 Ιουλίου 1969, έκανε το ζωντανό ντεμπούτο του με τους Stones σε μια ελεύθερη ζωντανή συναυλία στο Hyde Park του Λονδίνου. Ο Taylor, ο οποίος είχε παίξει στο παρελθόν με τους Bluesbreakers του John Mayall, περιόδευσε εκτενώς με τους Rolling Stones μέχρι τα τέλη του 1973 και έπαιξε στα άλμπουμ των Stones Let It Bleed, Get Yer Ya-Ya's Out, Sticky Fingers, Exile On Main Street, Goat's Head Soup, και It's Only Rock And Roll.
Οι Stones ενθουσίασαν τους θαυμαστές τους το 2012 προσκαλώντας τον Mick Taylor να συμμετάσχει σε όλες τις επίσημες συναυλίες τους για την 50η επέτειο στο Λονδίνο και τις ΗΠΑ για να παίξουν μαζί. Την παράσταση σε αυτά τα live έκλεβε το τραγούδι "Midnight Rambler" του 1969. Ο Τέιλορ παρέμεινε ο ειδικός προσκεκλημένος στα επόμενα live ραντεβού του συγκροτήματος μέχρι το 2014 και εμφανιζόταν συχνά σε ένα έως και τρία κομμάτια κάθε βράδυ — συμπεριλαμβανομένης της εκδοχής του «(I Can't Get No) Satisfaction» που έκλεινε το σόου.
Rolling Stones Midnight Rambler with Mick Taylor Live at O2 Arena London 25th Nov 12 Complete
Ο Τέιλορ, ο οποίος αυτή τη στιγμή εργάζεται πάνω στην αυτοβιογραφία του, θυμήθηκε ότι την εποχή εκείνη, οι Stones ήταν εξαιρετικά δεμένοι — τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου: «Όλη αυτή η περίοδος ήταν απίστευτα έντονη και δημιουργική για όλους μας γιατί ήταν μια νέα αρχή για το συγκρότημα — και είχαν υπογράψει νέο συμβόλαιο με την Atlantic Records και έπρεπε, θεωρητικά, τουλάχιστον, να βγάλουμε τουλάχιστον έξι άλμπουμ σε έξι χρόνια. Αν δεν κάναμε παρέα μαζί ή ηχογραφούσαμε, κάναμε περιοδείες. Απλώς θυμάμαι τις περισσότερες φορές είτε ήμασταν στο στούντιο, είτε κάναμε παρέα ή ήμασταν στο δρόμο».
Το 1975 ο Mick Taylor εμφανίστηκε στο The Old Grey Whistle Test της Αγγλίας και τώρα ρίχνει φως στην έξοδό του από το στρατόπεδο των Stones: "Ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου για πολύ καιρό. Θέλω να πω, ο ρόλος μου ως κιθαρίστας ήταν πάντα πολύ ικανοποιητικός, ειδικά παίζοντας ζωντανά στη σκηνή, όπου νιώθω ότι συνεισφέρω στο γκρουπ. Αλλά καθώς η δική μου μουσική άρχισε να αναπτύσσεται, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να εκφραστώ μέσα στο στυλ του γκρουπ. Και , εννοώ, είναι το στυλ των Stones που τους κάνει τόσο καλούς».
Λίγο μετά την έναρξη της πιο πρόσφατης θητείας του στους Rolling Stones, ρωτήθηκε ο Mick Taylor εάν είχε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την επανένταξή του στο συγκρότημα πριν από την περιοδεία 50 & Counting των Stones: «Λοιπόν, είχα τις αμφιβολίες μου πριν κάνω το σόου O2 στο Λονδίνο, αλλά νομίζω ότι αφού έκανα δύο παραστάσεις στο Λονδίνο μαζί τους - και μια πρόβα - ήμουν πολύ σίγουρος ότι αν ήθελαν να συνεχίσουμε, θα το έκανα».
Ο πρώην μπασίστας των Stones, Bill Wyman, παραδέχεται ότι εξακολουθεί να αισθάνεται δέος για το σημαντικό ταλέντο του Mick Taylor: «Μουσικά, ήταν καλύτερος μουσικός από οποιονδήποτε από εμάς στο συγκρότημα. Σίγουρα. Ήταν νέος, ήταν — Θεέ μου! Κάποια πράγματα που έκανε ήταν καταπληκτικά. Ήταν απίστευτα βαρετός στη σκηνή. Απλώς στεκόταν εκεί και κοίταζε την κιθάρα του και έκανε αυτά τα καταπληκτικά licks, riffs και σόλο. Θεέ μου, το κοινό έβλεπε μόνο το πάνω μέρος του κεφαλιού του όλη την ώρα».
Ο Taylor ήταν υπεύθυνος για μερικά από τα πιο διάσημα σόλο των Stones κατά τη διάρκεια της ακμής τους στις αρχές της δεκαετίας του '70 όπως στο Can't You Hear Me Knocking. Κομμάτι που έχει κυκλοφορήσει σε δίσκο του και όλα αυτά τα χρόνια ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα συνέγραψε πολλά τραγούδια των Stones για τα οποία ποτέ δεν του πιστώθηκαν ή δεν αποζημιώθηκε, όπως τα "Moonlight Mile", "Sway", "Winter", "Till The Next Time We Say Goodbye, » και «Time Waits For No One», μεταξύ άλλων.
The Rolling Stones & Mick Taylor - Can't You Hear Me Knocking - Glastonbury
Αφού έφυγε από τους Stones τον Δεκέμβριο του 1974 και τελικά αντικαταστάθηκε από τον Ron Wood, ο Taylor συνεργάστηκε για λίγο με τον Jack Bruce, με λιγότερη επιτυχία. Ο μουσικός του προσανατολισμός ήταν κυρίως το blues.
Παρόλο που ο Taylor συνεχίζει να κάνει περιοδείες και να ηχογραφεί, γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία του ως sideman, παίζοντας στα άλμπουμ του Bob Dylan: Infidels και Empire Burlesque, καθώς και στην περιοδεία με τον Dylan το 1984
Στις 15 Δεκεμβρίου 1981, στην περιοδεία του συγκροτήματος Tattoo You, ο Taylor εμφανίστηκε στη σκηνή στο Kemper Arena του Κάνσας Σίτι και παρουσίασε σχεδόν ολόκληρο το σόου με τους Rolling Stones.
Το άλμπουμ Tattoo You του συγκροτήματος περιελάμβανε τα "Tops" και "Waiting On A Friend", δύο outtakes του άλμπουμ Goat's Head Soup που ηχογραφήθηκαν το 1972 στην Τζαμάικα, όπου περιλάμβανε τον Taylor στην κιθάρα.
Ο Taylor παραμένει σε καλές σχέσεις με τους Rolling Stones και έχει συχνές συναντήσεις με τον Keith Richards, τον Ron Wood και τον Bill Wyman όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Mick Taylor ήταν σε ετοιμότητα το 1989 όταν οι Stones εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Το 2010 συνεργάστηκε με τον Τζάγκερ και τον Ρίτσαρντς για να προσθέσει υπέρμετρα στο ακυκλοφόρητο υλικό στην επανέκδοση του Exile On Main Street.
Ο πρώην κιθαρίστας των Rolling Stones, Mick Taylor, έγινε74 ετών (17 Ιανουαρίου) και παραμένει ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό του συγκροτήματος.
Τον Ιούνιο του 1969, ο Taylor αντικατέστησε τον συνιδρυτή του συγκροτήματος Brian Jones λίγο πριν από το θάνατό του και λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, στις 3 Ιουλίου 1969, έκανε το ζωντανό ντεμπούτο του με τους Stones σε μια ελεύθερη ζωντανή συναυλία στο Hyde Park του Λονδίνου. Ο Taylor, ο οποίος είχε παίξει στο παρελθόν με τους Bluesbreakers του John Mayall, περιόδευσε εκτενώς με τους Rolling Stones μέχρι τα τέλη του 1973 και έπαιξε στα άλμπουμ των Stones Let It Bleed, Get Yer Ya-Ya's Out, Sticky Fingers, Exile On Main Street, Goat's Head Soup, και It's Only Rock And Roll.
Οι Stones ενθουσίασαν τους θαυμαστές τους το 2012 προσκαλώντας τον Mick Taylor να συμμετάσχει σε όλες τις επίσημες συναυλίες τους για την 50η επέτειο στο Λονδίνο και τις ΗΠΑ για να παίξουν μαζί. Την παράσταση σε αυτά τα live έκλεβε το τραγούδι "Midnight Rambler" του 1969. Ο Τέιλορ παρέμεινε ο ειδικός προσκεκλημένος στα επόμενα live ραντεβού του συγκροτήματος μέχρι το 2014 και εμφανιζόταν συχνά σε ένα έως και τρία κομμάτια κάθε βράδυ — συμπεριλαμβανομένης της εκδοχής του «(I Can't Get No) Satisfaction» που έκλεινε το σόου.
Rolling Stones Midnight Rambler with Mick Taylor Live at O2 Arena London 25th Nov 12 Complete
Ο Τέιλορ, ο οποίος αυτή τη στιγμή εργάζεται πάνω στην αυτοβιογραφία του, θυμήθηκε ότι την εποχή εκείνη, οι Stones ήταν εξαιρετικά δεμένοι — τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου: «Όλη αυτή η περίοδος ήταν απίστευτα έντονη και δημιουργική για όλους μας γιατί ήταν μια νέα αρχή για το συγκρότημα — και είχαν υπογράψει νέο συμβόλαιο με την Atlantic Records και έπρεπε, θεωρητικά, τουλάχιστον, να βγάλουμε τουλάχιστον έξι άλμπουμ σε έξι χρόνια. Αν δεν κάναμε παρέα μαζί ή ηχογραφούσαμε, κάναμε περιοδείες. Απλώς θυμάμαι τις περισσότερες φορές είτε ήμασταν στο στούντιο, είτε κάναμε παρέα ή ήμασταν στο δρόμο».
Το 1975 ο Mick Taylor εμφανίστηκε στο The Old Grey Whistle Test της Αγγλίας και τώρα ρίχνει φως στην έξοδό του από το στρατόπεδο των Stones: "Ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου για πολύ καιρό. Θέλω να πω, ο ρόλος μου ως κιθαρίστας ήταν πάντα πολύ ικανοποιητικός, ειδικά παίζοντας ζωντανά στη σκηνή, όπου νιώθω ότι συνεισφέρω στο γκρουπ. Αλλά καθώς η δική μου μουσική άρχισε να αναπτύσσεται, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να εκφραστώ μέσα στο στυλ του γκρουπ. Και , εννοώ, είναι το στυλ των Stones που τους κάνει τόσο καλούς».
Λίγο μετά την έναρξη της πιο πρόσφατης θητείας του στους Rolling Stones, ρωτήθηκε ο Mick Taylor εάν είχε κάποιες ανησυχίες σχετικά με την επανένταξή του στο συγκρότημα πριν από την περιοδεία 50 & Counting των Stones: «Λοιπόν, είχα τις αμφιβολίες μου πριν κάνω το σόου O2 στο Λονδίνο, αλλά νομίζω ότι αφού έκανα δύο παραστάσεις στο Λονδίνο μαζί τους - και μια πρόβα - ήμουν πολύ σίγουρος ότι αν ήθελαν να συνεχίσουμε, θα το έκανα».
Ο πρώην μπασίστας των Stones, Bill Wyman, παραδέχεται ότι εξακολουθεί να αισθάνεται δέος για το σημαντικό ταλέντο του Mick Taylor: «Μουσικά, ήταν καλύτερος μουσικός από οποιονδήποτε από εμάς στο συγκρότημα. Σίγουρα. Ήταν νέος, ήταν — Θεέ μου! Κάποια πράγματα που έκανε ήταν καταπληκτικά. Ήταν απίστευτα βαρετός στη σκηνή. Απλώς στεκόταν εκεί και κοίταζε την κιθάρα του και έκανε αυτά τα καταπληκτικά licks, riffs και σόλο. Θεέ μου, το κοινό έβλεπε μόνο το πάνω μέρος του κεφαλιού του όλη την ώρα».
Ο Taylor ήταν υπεύθυνος για μερικά από τα πιο διάσημα σόλο των Stones κατά τη διάρκεια της ακμής τους στις αρχές της δεκαετίας του '70 όπως στο Can't You Hear Me Knocking. Κομμάτι που έχει κυκλοφορήσει σε δίσκο του και όλα αυτά τα χρόνια ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα συνέγραψε πολλά τραγούδια των Stones για τα οποία ποτέ δεν του πιστώθηκαν ή δεν αποζημιώθηκε, όπως τα "Moonlight Mile", "Sway", "Winter", "Till The Next Time We Say Goodbye, » και «Time Waits For No One», μεταξύ άλλων.
The Rolling Stones & Mick Taylor - Can't You Hear Me Knocking - Glastonbury
Αφού έφυγε από τους Stones τον Δεκέμβριο του 1974 και τελικά αντικαταστάθηκε από τον Ron Wood, ο Taylor συνεργάστηκε για λίγο με τον Jack Bruce, με λιγότερη επιτυχία. Ο μουσικός του προσανατολισμός ήταν κυρίως το blues.
Παρόλο που ο Taylor συνεχίζει να κάνει περιοδείες και να ηχογραφεί, γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία του ως sideman, παίζοντας στα άλμπουμ του Bob Dylan: Infidels και Empire Burlesque, καθώς και στην περιοδεία με τον Dylan το 1984
Στις 15 Δεκεμβρίου 1981, στην περιοδεία του συγκροτήματος Tattoo You, ο Taylor εμφανίστηκε στη σκηνή στο Kemper Arena του Κάνσας Σίτι και παρουσίασε σχεδόν ολόκληρο το σόου με τους Rolling Stones.
Το άλμπουμ Tattoo You του συγκροτήματος περιελάμβανε τα "Tops" και "Waiting On A Friend", δύο outtakes του άλμπουμ Goat's Head Soup που ηχογραφήθηκαν το 1972 στην Τζαμάικα, όπου περιλάμβανε τον Taylor στην κιθάρα.
Ο Taylor παραμένει σε καλές σχέσεις με τους Rolling Stones και έχει συχνές συναντήσεις με τον Keith Richards, τον Ron Wood και τον Bill Wyman όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Mick Taylor ήταν σε ετοιμότητα το 1989 όταν οι Stones εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Το 2010 συνεργάστηκε με τον Τζάγκερ και τον Ρίτσαρντς για να προσθέσει υπέρμετρα στο ακυκλοφόρητο υλικό στην επανέκδοση του Exile On Main Street.
