Μοναδική περίπτωση στα μουσικά χρονικά είναι ο Mick Taylor άλλοτε κιθαρίστας των Rolling Stones που γίνεται σήμερα 68 χρονών. Και αυτό γιατί εγκατέλειψε το μεγαλύτερο συγκρότημα στον πλανήτη στον κολοφώνα της δόξας τους για να παίξει blues που είναι η μεγάλη του αγάπη!
Αντικατέστησε τον Brian Jones όταν πέθανε το 1969 κι έμεινε στους Stones για μια πενταετία έως το 1974 συμμετέχοντας σε κορυφαία άλμπουμ τους όπως τα «Let It Bleed», «Sticky Fingers», «Exile On Main Street», «Goat’s Head Soup» και «It’s Only Rock’n’Roll». Όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο Mick Jagger ήταν ο καλύτερος μουσικός του γκρουπ την περίοδο εκείνη, κάτι που αναφέρει στο ντοκιμαντέρ «Stones In Exile»: «O Mick Taylor ήταν ένα επίπεδο παραπάνω από όλους μας. Όλοι μάθαμε από εκείνον πράγματα», λέει χαρακτηριστικά αναφερόμενος στην μεγάλη αξία του Taylor ως κιθαρίστα που είχε ήδη μεγάλη προϋπηρεσία παίζοντας στους Bluesbreakers του John Mayall.
Το φορτωμένο πρόγραμμα των Rolling Stones και ιδιαίτερα η δαιδαλώδη σχέση τους με τα οικονομικά σταδιακά εκνεύριζε τον Mick Taylor που όταν το πήρε απόφαση να εγκαταλείψει τους Rolling Stones, κάτι που δεν θα έκανε στη θέση του πιθανώς κανείς άλλος κιθαρίστας στον πλανήτη, έφυγε «τρέχοντας». Τον ενοχλούσε αφόρητα η σκέψη ότι οι Rolling Stones εκτός από διάσημο συγκρότημα, από πίσω τους κρυβόταν μια τεράστια επιχείρηση με πολυπρόσωπο δικηγορικό επιτελείο που χειριζόταν τα οικονομικά τους. «Είδα κι έπαθα να απαλλαχτώ από αυτούς όταν έφυγα», είχε πει καθώς η διαδικασία απεμπλοκής του από το γκρουπ ήταν πολύ πιο πολύπλοκη απ’ ότι φανταζόταν και κράτησε πολύ καιρό μέχρι να απαλλαχτεί από τα γραφειοκρατικά.
Ωστόσο οι διαχειριστές των οικονομικών των Rolling Stones τον «πέταξαν» έξω από τα πνευματικά δικαιώματα του διπλού δίσκου τους «Exile On Main Street», το δίσκο τους που έκαναν μεγάλο άνοιγμα στην Αμερική, κάτι που άφησε όπως φαίνεται αδιάφορο ή ανυποψίαστο τον Mick Taylor που όταν το αντιλήφθηκε ήταν αργά. Έμεινε για χρόνια αποστασιοποιημένος από τους Rolling Stones παίζοντας τα blues που ήταν και ο κύριος λόγος που τους εγκατέλειψε. Ήθελε να ξαναβρεί τον εαυτό του. Άφησε τις παγκόσμιες περιοδείες, τα τεράστια γήπεδα κι έπαιζε σε μικρά κλαμπάκια στην Αγγλία και στην Ευρώπη.
Σε μια φάση ήρθε και στην Ελλάδα και ξεκινήσαμε με τον φίλο και μπλουζίστα Ανδρέα Γκομόζια να πάμε να τον δούμε στο γήπεδο της Καλαμάτας σε μια συναυλία που διοργάνωσε η Λέσχη Μοτοσυκλετών το καλοκαίρι του 1996 και βγήκε να παίξει μπροστά σε 35 άτομα μετά βίας, μετρημένα ένα προς ένα! Κι έπαιξε πολύ καλά έχοντας μαζί του σπεσιαλίστες μουσικούς. Θυμάμαι στο τέλος έπιασε δυνατή βροχή, αν και Σεπτέμβριος, και ξεκινήσαμε να γυρίσουμε αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας στην Αθήνα με το παλιό Opel Ford που είχα στο οποίο χάλασε ο ένας υαλοκαθαριστήρας, ευτυχώς του συνοδηγού και λειτουργούσε μόνος ο ένας! Με εναλλάξ οδήγημα τα καταφέραμε και φτάσαμε ξημερώματα στο προορισμό μας…
Το χειμώνα όμως της ίδιας χρονιάς που ο Mick Taylor έδωσε συναυλία στο ιστορικό «Ρόδον» ήταν κατάμεστο κι έπαιξε φανταστικά! Τον είχε φέρει στην Ελλάδα ο Τάσος Αλεξόπουλος και το γραφείο παραγωγής του. Ένα βράδυ πριν τα πίναμε μαζί στο «Hi - Hat» ένα κλαμπάκι στα Ιλίσια (Δραγούμη και Κουσόβου) όπου ο Μιck Taylor μετά από μια σύντομη συνέντευξη Τύπου εκεί με αφορμή την συναυλία του στην Αθήνα, τζάμαρε χωρίς πρόβα με τους Blues Family των Γιάννη Μόνου (Hammond), Ζαφείρη Τσίναλη (ντραμς), Στέλιου Λαδόπουλου (μπάσο) και Ανδρέα Γκομόζια (κιθάρα), στον οποίο έδινε σόλα ο Mick Taylor κάτι που δεν συνηθίζει ένας κιθαρίστας της αξίας του Taylor λέγοντας του «You got it!» (Το «έχεις»!) εντυπωσιασμένος από το παίξιμο του Έλληνα μουσικού! Συνεχάρη τόσο τον ίδιο όσο και τα υπόλοιπα μέλη για τον αυθεντικό blues ήχο τους. Τόσο απλός τύπος είναι ο Mick Taylor! Όλοι εμείς βέβαια που βρισκόμασταν εκεί δεν πιστεύαμε αυτό που συνέβαινε, να είναι εκεί μπροστά μας ολόκληρος Mick Taylor. Μετά το τζαμάρισμα που διήρκησε περίπου μία ώρα, πήρε ένα μπουκάλι ουίσκι και κάθισε μόνος να το πιει κι έτσι βρήκα την ευκαιρία να του κάνω παρέα. Δεν πολυμιλούσε, αλλά δεν χρειαζόταν κιόλας. Ωραίος τύπος!
Για αρκετά χρόνια βυθίστηκε στο αλκοόλ, χώρισε, αλλά πάντα επί σκηνής ήταν ο μεγάλος Mick Taylor. Ωστόσο όταν ξέμεινε από χρήματα κι αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα τηλεφωνούσε στον Mick Jagger, γνωρίζοντας τότε το ρίξιμο με το δίσκο, αλλά ο Mick δεν έβγαινε στο τηλέφωνο, όπως είπε ο ίδιος ο Mick Taylor όταν δημοσιοποίησε το πρόβλημα του στις αρχές της περασμένης δεκαετίας εκφράζοντας στον Τύπο τα μεγάλα παράπονά του για την συμπεριφορά του Jagger απέναντί του. Ωστόσο οι παλιόφιλοι φαίνεται τα βρήκαν και ο Mick τον κάλεσε επί σκηνής στην μεγάλη reunion συναυλία των Rolling Stones στο 02 Arena στο Λονδίνο στις 25 Νοεμβρίου 2012 όπου ήταν ο lead κιθαρίστας, όπως παλιά, σε μερικά κομμάτια τους. Έκτοτε έχει κάνει και άλλες εμφανίσεις μαζί τους όπως στο Glastonbury Festival στην Αγγλία, στο Prudential Center στο New Jersey της Αμερικής και στο Roskilde Festival στη Δανία. Ο Mick Taylor ήταν παρών σαν guest και στα reunion tours των Rolling Stones το 1982-3 και το 2004.
Ο Mick Jagger είχε πρωτοπαρουσιάσει τον Mick Taylor ως νέος μέλος και πρώτο κιθαρίστα των Rolling Stones στην ιστορική ελεύθερη συναυλία τους στο Hyde Park στις 5 Ιουλίου 1969, δύο μέρες μετά το θάνατο του Brian Jones που ήδη είχε εγκαταλείψει τους Stones.
Η πρώτη εμφάνιση του Mick Taylor με τους Rolling Stones:
Προηγήθηκε η περίοδος από το καλοκαίρι του 1967 έως τον Ιούλιο του ’69 στους John Mayall’s Bluebreakers, όπου διαδέχθηκε τον επίσης σπουδαίο κιθαρίστα Peter Green όταν έφυγε από το συγκρότημα για να σχηματίσει τους Fleetwood Mac. Παίζει στα εκπληκτικά άλμπουμ των Bluesbrakers «Crusade» (1967) και «Bare Wires» (1968) και στο πρώτο σόλο άλμπουμ του John Mayall μετά τη διάλυση των Bluesbreakers, το πολύ σπουδαίο «Blues From Laurel Canyon» (1968). O Mick Taylor ήταν παρών στην πανηγυρική επετειακή συναυλία για τα 70 χρόνια από τη γέννηση του John Mayall στις 19 Ιουλίου 2003, ξανάσμιξαν οι Bluesbreakers.
O Mick Taylor γεννήθηκε ως Michael Kevin “Mick” Taylor στις 17 Ιανουαρίου στο Welwyn Garden City, 32 χιλιόμετρα από το Kings Cross του Λονδίνου. Είναι 37ος στην λίστα των 100 καλύτερων κιθαριστών όλων των εποχών του περιοδικού Rolling Stone. Έχει τόσους πολλούς προσωπικούς και αφοσιωμένους οπαδούς μέσα στο κοινό που αγαπάει τους Rolling Stones που κάποια μέλη τους ίσως δεν αισθάνονται άνετα απέναντί του για την τόσο μεγάλη δημοτικότητα που έχει!
Στο Red House του Jimi Hendrix:
Το φορτωμένο πρόγραμμα των Rolling Stones και ιδιαίτερα η δαιδαλώδη σχέση τους με τα οικονομικά σταδιακά εκνεύριζε τον Mick Taylor που όταν το πήρε απόφαση να εγκαταλείψει τους Rolling Stones, κάτι που δεν θα έκανε στη θέση του πιθανώς κανείς άλλος κιθαρίστας στον πλανήτη, έφυγε «τρέχοντας». Τον ενοχλούσε αφόρητα η σκέψη ότι οι Rolling Stones εκτός από διάσημο συγκρότημα, από πίσω τους κρυβόταν μια τεράστια επιχείρηση με πολυπρόσωπο δικηγορικό επιτελείο που χειριζόταν τα οικονομικά τους. «Είδα κι έπαθα να απαλλαχτώ από αυτούς όταν έφυγα», είχε πει καθώς η διαδικασία απεμπλοκής του από το γκρουπ ήταν πολύ πιο πολύπλοκη απ’ ότι φανταζόταν και κράτησε πολύ καιρό μέχρι να απαλλαχτεί από τα γραφειοκρατικά.
Ωστόσο οι διαχειριστές των οικονομικών των Rolling Stones τον «πέταξαν» έξω από τα πνευματικά δικαιώματα του διπλού δίσκου τους «Exile On Main Street», το δίσκο τους που έκαναν μεγάλο άνοιγμα στην Αμερική, κάτι που άφησε όπως φαίνεται αδιάφορο ή ανυποψίαστο τον Mick Taylor που όταν το αντιλήφθηκε ήταν αργά. Έμεινε για χρόνια αποστασιοποιημένος από τους Rolling Stones παίζοντας τα blues που ήταν και ο κύριος λόγος που τους εγκατέλειψε. Ήθελε να ξαναβρεί τον εαυτό του. Άφησε τις παγκόσμιες περιοδείες, τα τεράστια γήπεδα κι έπαιζε σε μικρά κλαμπάκια στην Αγγλία και στην Ευρώπη.
Σε μια φάση ήρθε και στην Ελλάδα και ξεκινήσαμε με τον φίλο και μπλουζίστα Ανδρέα Γκομόζια να πάμε να τον δούμε στο γήπεδο της Καλαμάτας σε μια συναυλία που διοργάνωσε η Λέσχη Μοτοσυκλετών το καλοκαίρι του 1996 και βγήκε να παίξει μπροστά σε 35 άτομα μετά βίας, μετρημένα ένα προς ένα! Κι έπαιξε πολύ καλά έχοντας μαζί του σπεσιαλίστες μουσικούς. Θυμάμαι στο τέλος έπιασε δυνατή βροχή, αν και Σεπτέμβριος, και ξεκινήσαμε να γυρίσουμε αμέσως μετά το τέλος της συναυλίας στην Αθήνα με το παλιό Opel Ford που είχα στο οποίο χάλασε ο ένας υαλοκαθαριστήρας, ευτυχώς του συνοδηγού και λειτουργούσε μόνος ο ένας! Με εναλλάξ οδήγημα τα καταφέραμε και φτάσαμε ξημερώματα στο προορισμό μας…
Το χειμώνα όμως της ίδιας χρονιάς που ο Mick Taylor έδωσε συναυλία στο ιστορικό «Ρόδον» ήταν κατάμεστο κι έπαιξε φανταστικά! Τον είχε φέρει στην Ελλάδα ο Τάσος Αλεξόπουλος και το γραφείο παραγωγής του. Ένα βράδυ πριν τα πίναμε μαζί στο «Hi - Hat» ένα κλαμπάκι στα Ιλίσια (Δραγούμη και Κουσόβου) όπου ο Μιck Taylor μετά από μια σύντομη συνέντευξη Τύπου εκεί με αφορμή την συναυλία του στην Αθήνα, τζάμαρε χωρίς πρόβα με τους Blues Family των Γιάννη Μόνου (Hammond), Ζαφείρη Τσίναλη (ντραμς), Στέλιου Λαδόπουλου (μπάσο) και Ανδρέα Γκομόζια (κιθάρα), στον οποίο έδινε σόλα ο Mick Taylor κάτι που δεν συνηθίζει ένας κιθαρίστας της αξίας του Taylor λέγοντας του «You got it!» (Το «έχεις»!) εντυπωσιασμένος από το παίξιμο του Έλληνα μουσικού! Συνεχάρη τόσο τον ίδιο όσο και τα υπόλοιπα μέλη για τον αυθεντικό blues ήχο τους. Τόσο απλός τύπος είναι ο Mick Taylor! Όλοι εμείς βέβαια που βρισκόμασταν εκεί δεν πιστεύαμε αυτό που συνέβαινε, να είναι εκεί μπροστά μας ολόκληρος Mick Taylor. Μετά το τζαμάρισμα που διήρκησε περίπου μία ώρα, πήρε ένα μπουκάλι ουίσκι και κάθισε μόνος να το πιει κι έτσι βρήκα την ευκαιρία να του κάνω παρέα. Δεν πολυμιλούσε, αλλά δεν χρειαζόταν κιόλας. Ωραίος τύπος!
Για αρκετά χρόνια βυθίστηκε στο αλκοόλ, χώρισε, αλλά πάντα επί σκηνής ήταν ο μεγάλος Mick Taylor. Ωστόσο όταν ξέμεινε από χρήματα κι αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα τηλεφωνούσε στον Mick Jagger, γνωρίζοντας τότε το ρίξιμο με το δίσκο, αλλά ο Mick δεν έβγαινε στο τηλέφωνο, όπως είπε ο ίδιος ο Mick Taylor όταν δημοσιοποίησε το πρόβλημα του στις αρχές της περασμένης δεκαετίας εκφράζοντας στον Τύπο τα μεγάλα παράπονά του για την συμπεριφορά του Jagger απέναντί του. Ωστόσο οι παλιόφιλοι φαίνεται τα βρήκαν και ο Mick τον κάλεσε επί σκηνής στην μεγάλη reunion συναυλία των Rolling Stones στο 02 Arena στο Λονδίνο στις 25 Νοεμβρίου 2012 όπου ήταν ο lead κιθαρίστας, όπως παλιά, σε μερικά κομμάτια τους. Έκτοτε έχει κάνει και άλλες εμφανίσεις μαζί τους όπως στο Glastonbury Festival στην Αγγλία, στο Prudential Center στο New Jersey της Αμερικής και στο Roskilde Festival στη Δανία. Ο Mick Taylor ήταν παρών σαν guest και στα reunion tours των Rolling Stones το 1982-3 και το 2004.
Ο Mick Jagger είχε πρωτοπαρουσιάσει τον Mick Taylor ως νέος μέλος και πρώτο κιθαρίστα των Rolling Stones στην ιστορική ελεύθερη συναυλία τους στο Hyde Park στις 5 Ιουλίου 1969, δύο μέρες μετά το θάνατο του Brian Jones που ήδη είχε εγκαταλείψει τους Stones.
Η πρώτη εμφάνιση του Mick Taylor με τους Rolling Stones:
Προηγήθηκε η περίοδος από το καλοκαίρι του 1967 έως τον Ιούλιο του ’69 στους John Mayall’s Bluebreakers, όπου διαδέχθηκε τον επίσης σπουδαίο κιθαρίστα Peter Green όταν έφυγε από το συγκρότημα για να σχηματίσει τους Fleetwood Mac. Παίζει στα εκπληκτικά άλμπουμ των Bluesbrakers «Crusade» (1967) και «Bare Wires» (1968) και στο πρώτο σόλο άλμπουμ του John Mayall μετά τη διάλυση των Bluesbreakers, το πολύ σπουδαίο «Blues From Laurel Canyon» (1968). O Mick Taylor ήταν παρών στην πανηγυρική επετειακή συναυλία για τα 70 χρόνια από τη γέννηση του John Mayall στις 19 Ιουλίου 2003, ξανάσμιξαν οι Bluesbreakers.
O Mick Taylor γεννήθηκε ως Michael Kevin “Mick” Taylor στις 17 Ιανουαρίου στο Welwyn Garden City, 32 χιλιόμετρα από το Kings Cross του Λονδίνου. Είναι 37ος στην λίστα των 100 καλύτερων κιθαριστών όλων των εποχών του περιοδικού Rolling Stone. Έχει τόσους πολλούς προσωπικούς και αφοσιωμένους οπαδούς μέσα στο κοινό που αγαπάει τους Rolling Stones που κάποια μέλη τους ίσως δεν αισθάνονται άνετα απέναντί του για την τόσο μεγάλη δημοτικότητα που έχει!
Στο Red House του Jimi Hendrix:
