Δεν γίνεται χωρίς λίστες… είναι μέρος του μουσικού «παιχνιδιού» εδώ και… αιώνες πλέον.
Υποκειμενικές οι επιλογές και ανάλογα με τις καταβολές, τα «αισθητήρια» και τη δυνατότητα ευρύτητας φάσματος του γράφοντος, μιας και δεν μπορείς όσο κι αν θες ν’ ακούσεις όλους τους δίσκους της χρονιάς.
Όμως καθότι άρρωστοι με την ακρόαση… δεν άκουσα και λίγους…
Η δική μου λοιπόν, λίστα, με την όποια «βαρύτητα» έχει.
Πάντως προσωπικά πέρασα όμορφα ακούγοντας του παρακάτω δέκα δίσκους.
Η σειρά τους δεν είναι… αξιολογική
Robert Plant & Alison Krauss - "Raise The Roof"
Από πιτσιρικάς λατρεύω την φωνή και τον τρόπο του…
14 χρόνια μετά το εξαιρετικό "Raising Sand" του 2007, ο Robert Plant σμίγει και ξανά ολοκληρωτικά με την Alison Krauss.
Και η κυρία τα λέει… γερά!
Μαστόρικα γλυκόπιοτος δίσκος!
΄
Neil Young & Crazy Horse - "Barn"
Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη κυκλοφόρησε για να ομορφύνει τις στιγμές μας.
Και ο Neil Young, όπως και ο Robert Plant, βαδίζει στην όγδοη δεκαετία της ζήσης του.
Μαζί με την «τρελή» παρέα του, τον ντράμερ Ralph Molina, τον κιθαρίστα Nils Lofgren και τον μπασίστα Billy Talbot, αποδεικνύουν τη φλόγα της βαθιάς ρίζας τους… στον αχυρώνα.
Για δώστε βάση!
Måneskin - "Teatro d’ira – Vol. 1"
Να που η Eurovision έχει και τα θετικά της…
Η Ιταλοί έχουν ροκ φύτρα αλλά και ποπ ματιά.
Οι στίχοι τους μιλούν για τη διαφορετικότητα, για τις εύθραυστες καρδιές, τις φοβίες, τον έρωτα, το γκρέμισμα της ψυχής αλλά και την αναγέννηση.
Κι ο μάγκας που τραγουδάει… έχει φωνή!
Καλός δίσκος… παρά τη προγεγραμμένη «συνταγή» της επιτυχίας.
Nick Cave & Warren Ellis - "Carnage"
Απολαμβάνουν αυτό που κάνουν… δηλαδή το κέφι τους.
Δοσμένοι στην μουσική μετατρέπουν τις μνήμες τους σε τραγούδια.
Δίσκος που στάζει αλήθεια!
Architects - "For Those That Wish To Exist"
Οι Βρετανοί έχουν και τη σκληρή ροκιά και τη μελωδία.
Και στο ένατο στούντιο άλμπουμ τους καταθέτουν τη μαστοριά τους.
Εκπληκτικές εναλλαγές ρυθμών και ήχων, το δωρικό «παντρεύεται» από έρωτα με το λυρικό στοιχείο.
Βλέπετε μιλάμε για το συγκρότημα δύο διδύμων…
Low - "Hey What"
Κι εδώ έχουμε μια μπάντα που βασίζεται σε ένα δίδυμο, δεμένο όμως όχι εξ αίματος.
Οι τύποι από τη Μινεσότα έχουν το δικό τους ιδιαίτερο «αποτύπωμα» εδώ και τρεις δεκαετίες.
«Ευρύτερη» ροκ χωνεμένη με ηλεκτρονική ματιά και διάθεση πειραματισμών σε όλα τα επίπεδα της τέχνης τους.
Το χνάρι τους είναι βαθύ στο 13ο στούντιο άλμπουμ τους.
Olivia Rodrigo - "Sour"
Στα 18 της χρόνια στο ντεμπούτο της η Αμερικανίδα με τις Φιλιππινέζικες ρίζες κάνει τη διαφορά.
Καλλιτεχνική και εμπορική η επιτυχία της συνάμα.
Ποπ, με ροκ και πανκ «χαρακιές», εκφράζει τη γενιά της και μαζί όμως πολλούς άλλους που βλέπουν τη ζωή αλλιώς…
Τα μάτια… δε γερνάνε ποτέ.
Deep Purple - "Turning To Crime"
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 παρουσιάζουν καινούριο υλικό.
Αυτή τη φορά «πειράζουν» αυτά που τους καθόρισαν και όσα αγαπούν δημιουργώντας ένα ολικό άλμπουμ διασκευών.
Αγαπησιάρικος δίσκος, τόσο στο «γράψιμό» του όσο και στην ακρόασή του
Barbara Pravi - "On N'enferme Pas Les Oiseaux"
Η ίδια συζήτηση με τους Måneskin αλλά σε διαφορετικό γήπεδο.
Με ταξιδεύει όμορφα η Γαλλίδα…
LP - "Churches"
Ακριβώς όπως συμβαίνει και με την ιδιαίτερη Αμερικανίδα LP (Laura Pergolizzi) και το 6ο κατά σειρά άλμπουμ της
Υποκειμενικές οι επιλογές και ανάλογα με τις καταβολές, τα «αισθητήρια» και τη δυνατότητα ευρύτητας φάσματος του γράφοντος, μιας και δεν μπορείς όσο κι αν θες ν’ ακούσεις όλους τους δίσκους της χρονιάς.
Όμως καθότι άρρωστοι με την ακρόαση… δεν άκουσα και λίγους…
Η δική μου λοιπόν, λίστα, με την όποια «βαρύτητα» έχει.
Πάντως προσωπικά πέρασα όμορφα ακούγοντας του παρακάτω δέκα δίσκους.
Η σειρά τους δεν είναι… αξιολογική
Robert Plant & Alison Krauss - "Raise The Roof"
Από πιτσιρικάς λατρεύω την φωνή και τον τρόπο του…
14 χρόνια μετά το εξαιρετικό "Raising Sand" του 2007, ο Robert Plant σμίγει και ξανά ολοκληρωτικά με την Alison Krauss.
Και η κυρία τα λέει… γερά!
Μαστόρικα γλυκόπιοτος δίσκος!
Neil Young & Crazy Horse - "Barn"
Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη κυκλοφόρησε για να ομορφύνει τις στιγμές μας.
Και ο Neil Young, όπως και ο Robert Plant, βαδίζει στην όγδοη δεκαετία της ζήσης του.
Μαζί με την «τρελή» παρέα του, τον ντράμερ Ralph Molina, τον κιθαρίστα Nils Lofgren και τον μπασίστα Billy Talbot, αποδεικνύουν τη φλόγα της βαθιάς ρίζας τους… στον αχυρώνα.
Για δώστε βάση!
Måneskin - "Teatro d’ira – Vol. 1"
Να που η Eurovision έχει και τα θετικά της…
Η Ιταλοί έχουν ροκ φύτρα αλλά και ποπ ματιά.
Οι στίχοι τους μιλούν για τη διαφορετικότητα, για τις εύθραυστες καρδιές, τις φοβίες, τον έρωτα, το γκρέμισμα της ψυχής αλλά και την αναγέννηση.
Κι ο μάγκας που τραγουδάει… έχει φωνή!
Καλός δίσκος… παρά τη προγεγραμμένη «συνταγή» της επιτυχίας.
Nick Cave & Warren Ellis - "Carnage"
Απολαμβάνουν αυτό που κάνουν… δηλαδή το κέφι τους.
Δοσμένοι στην μουσική μετατρέπουν τις μνήμες τους σε τραγούδια.
Δίσκος που στάζει αλήθεια!
Architects - "For Those That Wish To Exist"
Οι Βρετανοί έχουν και τη σκληρή ροκιά και τη μελωδία.
Και στο ένατο στούντιο άλμπουμ τους καταθέτουν τη μαστοριά τους.
Εκπληκτικές εναλλαγές ρυθμών και ήχων, το δωρικό «παντρεύεται» από έρωτα με το λυρικό στοιχείο.
Βλέπετε μιλάμε για το συγκρότημα δύο διδύμων…
Low - "Hey What"
Κι εδώ έχουμε μια μπάντα που βασίζεται σε ένα δίδυμο, δεμένο όμως όχι εξ αίματος.
Οι τύποι από τη Μινεσότα έχουν το δικό τους ιδιαίτερο «αποτύπωμα» εδώ και τρεις δεκαετίες.
«Ευρύτερη» ροκ χωνεμένη με ηλεκτρονική ματιά και διάθεση πειραματισμών σε όλα τα επίπεδα της τέχνης τους.
Το χνάρι τους είναι βαθύ στο 13ο στούντιο άλμπουμ τους.
Olivia Rodrigo - "Sour"
Στα 18 της χρόνια στο ντεμπούτο της η Αμερικανίδα με τις Φιλιππινέζικες ρίζες κάνει τη διαφορά.
Καλλιτεχνική και εμπορική η επιτυχία της συνάμα.
Ποπ, με ροκ και πανκ «χαρακιές», εκφράζει τη γενιά της και μαζί όμως πολλούς άλλους που βλέπουν τη ζωή αλλιώς…
Τα μάτια… δε γερνάνε ποτέ.
Deep Purple - "Turning To Crime"
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 παρουσιάζουν καινούριο υλικό.
Αυτή τη φορά «πειράζουν» αυτά που τους καθόρισαν και όσα αγαπούν δημιουργώντας ένα ολικό άλμπουμ διασκευών.
Αγαπησιάρικος δίσκος, τόσο στο «γράψιμό» του όσο και στην ακρόασή του
Barbara Pravi - "On N'enferme Pas Les Oiseaux"
Η ίδια συζήτηση με τους Måneskin αλλά σε διαφορετικό γήπεδο.
Με ταξιδεύει όμορφα η Γαλλίδα…
LP - "Churches"
Ακριβώς όπως συμβαίνει και με την ιδιαίτερη Αμερικανίδα LP (Laura Pergolizzi) και το 6ο κατά σειρά άλμπουμ της
