Οι απολογισμοί είναι μοιραίος κανόνας στο τέλος κάθε χρονιάς.
Βέβαια το «καλύτερο» είναι υποκειμενικό. Σχετίζεται με τις γνώσεις, την καλλιέργεια, τα βιώματα, την αισθητική εκείνου που την υπογράφει.
Σαφώς ρόλο παίζουν, όπως παντού και εδώ, ο χρόνος και το… χρήμα αλλά και οι συγκυρίες.
Δεν μπορείς να τ’ ακούσεις όλα, δεν μπορεί να τα προμηθευτείς όλα, ακόμη και στους «ελεύθερους» καιρούς που ζούμε. Το επίθετο ισχύει αποκλειστικά και μόνο για τη διάχυση των τραγουδιών, κατά τ’ άλλα έχουμε το «αντίθετό» του να κυβερνά την καθημερινότητα και τον κυβερνοχώρο μας.
Απ’ όσα λοιπόν κατάφερα ν’ ακούσω, ως συστηματικός ακροατής και άρρωστος της μουσικής, και σύμφωνα με τα «κριτήριά» μου, οι δίσκοι που ξεχωρίζω γι’ αυτήν την χρονιά είναι αυτοί που ακολουθούν.
Chris Cornell - No One Sings Like You Anymore
Ο αποθανών δεδικαίωται, φράση που χωρά ατέλειωτη συζήτηση στην ερμηνεία της, αλλά στην περίπτωση του Αμερικανού χαρισματικού τραγουδοποιού, αντικατοπτρίζει την περίπτωσή του. Και ο τίτλος είναι αντιπροσωπευτικός. Τα τραγούδια ακούγονται αλλιώς… με τον τρόπο του Chris Cornell. Και οι επιλογές του δείχνουν ωραίο χαρακτήρα.
Bruce Springsteen - Letter To You
Κεντάει το αφεντικό. Αστείρευτη πηγή!
Fantastic Negrito - Have You Lost Your Mind Yet?
Και κοινωνικό και ελκυστικό τραγούδι με βαθιά ρίζα και τωρινό νεύρο. Τον παραδέχομαι πολύ τον μάγκα!
White Dog - White Dog
Και μαζί του έρχονται αυτοί οι Τεξανοί, στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, να σεργιανούν στο σήμερα με τους «παλιούς τρόπους» καλύτερα κι απ’ τους «παλιούς».
Δεν είναι αντιγραφή, αλλά μετουσίωση, κάτι σαν Θεία -μουσική- Κοινωνία.
Phoebe Bridgers - Punisher
Μεστό και ιδιαίτερο άλμπουμ από την 26χρονη Αμερικανίδα τραγουδοποιό.
The Dream Syndicate - The Universe Inside
Ωραίο οι «εναλλακτικοί» Καλιφορνέζοι και στον όγδοο «παγκόσμια εσωτερικό» δίσκο τους.
Lucinda Williams - Good Souls Better Angels
Η κυρία «το ‘χει». Και ερμηνευτικά και δημιουργικά. Στα 67 της χρόνια, παραμένει σταθερή αξία στην «κατηγορία» της.
Edoardo Bennato – Non c’e
Κυριολεκτικά «δεν υπάρχει!». Ωραίος ο αειθαλής Ιταλός μπαλανταδόρος και ροκεντρολάς, και στα παλιά και στα καινούρια του. Ανάμεσα στα τελευταία κι ένα που «κεντράρει» στις μέρας μας, παρέα με τ’ αδέλφι του, με τον τίτλο La realtà non può essere questa (Δεν μπορεί να είναι αυτή η πραγματικότητα-αλήθεια)
Lianne La Havas – Lianne La Havas
Το τρίτο προσωπικό άλμπουμ της 31χρονης Βρετανίδας -με ελληνικό και τζαμαϊκανό αίμα στις φλέβες της- φέρει για τίτλο το όνομά της. Ίσως γιατί είναι και το πιο «ολοκληρωμένο» της και αντιπροσωπευτικό της. Γοητευτικότατο!
AC/DC - Power Up
Δυναμίτης! Όταν οι παλιές αγάπες, πριν πάνε στον παράδεισο, γιορτάζουν και ξαφνιάζουν στο σήμερα.
Απαραίτητο το καθιερωμένο +1, καθότι αν όχι ο πρώτος, στους πρώτους διδάξαντες, ο γράφων…
Pearl Jam – Gigaton
Παρότι δεν τρελάθηκα… πάντως χουχούλιασα στο μουσικό άγγιγμά τους
Βέβαια το «καλύτερο» είναι υποκειμενικό. Σχετίζεται με τις γνώσεις, την καλλιέργεια, τα βιώματα, την αισθητική εκείνου που την υπογράφει.
Σαφώς ρόλο παίζουν, όπως παντού και εδώ, ο χρόνος και το… χρήμα αλλά και οι συγκυρίες.
Δεν μπορείς να τ’ ακούσεις όλα, δεν μπορεί να τα προμηθευτείς όλα, ακόμη και στους «ελεύθερους» καιρούς που ζούμε. Το επίθετο ισχύει αποκλειστικά και μόνο για τη διάχυση των τραγουδιών, κατά τ’ άλλα έχουμε το «αντίθετό» του να κυβερνά την καθημερινότητα και τον κυβερνοχώρο μας.
Απ’ όσα λοιπόν κατάφερα ν’ ακούσω, ως συστηματικός ακροατής και άρρωστος της μουσικής, και σύμφωνα με τα «κριτήριά» μου, οι δίσκοι που ξεχωρίζω γι’ αυτήν την χρονιά είναι αυτοί που ακολουθούν.
Chris Cornell - No One Sings Like You Anymore
Ο αποθανών δεδικαίωται, φράση που χωρά ατέλειωτη συζήτηση στην ερμηνεία της, αλλά στην περίπτωση του Αμερικανού χαρισματικού τραγουδοποιού, αντικατοπτρίζει την περίπτωσή του. Και ο τίτλος είναι αντιπροσωπευτικός. Τα τραγούδια ακούγονται αλλιώς… με τον τρόπο του Chris Cornell. Και οι επιλογές του δείχνουν ωραίο χαρακτήρα.
Bruce Springsteen - Letter To You
Κεντάει το αφεντικό. Αστείρευτη πηγή!
Fantastic Negrito - Have You Lost Your Mind Yet?
Και κοινωνικό και ελκυστικό τραγούδι με βαθιά ρίζα και τωρινό νεύρο. Τον παραδέχομαι πολύ τον μάγκα!
White Dog - White Dog
Και μαζί του έρχονται αυτοί οι Τεξανοί, στο ντεμπούτο άλμπουμ τους, να σεργιανούν στο σήμερα με τους «παλιούς τρόπους» καλύτερα κι απ’ τους «παλιούς».
Δεν είναι αντιγραφή, αλλά μετουσίωση, κάτι σαν Θεία -μουσική- Κοινωνία.
Phoebe Bridgers - Punisher
Μεστό και ιδιαίτερο άλμπουμ από την 26χρονη Αμερικανίδα τραγουδοποιό.
The Dream Syndicate - The Universe Inside
Ωραίο οι «εναλλακτικοί» Καλιφορνέζοι και στον όγδοο «παγκόσμια εσωτερικό» δίσκο τους.
Lucinda Williams - Good Souls Better Angels
Η κυρία «το ‘χει». Και ερμηνευτικά και δημιουργικά. Στα 67 της χρόνια, παραμένει σταθερή αξία στην «κατηγορία» της.
Edoardo Bennato – Non c’e
Κυριολεκτικά «δεν υπάρχει!». Ωραίος ο αειθαλής Ιταλός μπαλανταδόρος και ροκεντρολάς, και στα παλιά και στα καινούρια του. Ανάμεσα στα τελευταία κι ένα που «κεντράρει» στις μέρας μας, παρέα με τ’ αδέλφι του, με τον τίτλο La realtà non può essere questa (Δεν μπορεί να είναι αυτή η πραγματικότητα-αλήθεια)
Lianne La Havas – Lianne La Havas
Το τρίτο προσωπικό άλμπουμ της 31χρονης Βρετανίδας -με ελληνικό και τζαμαϊκανό αίμα στις φλέβες της- φέρει για τίτλο το όνομά της. Ίσως γιατί είναι και το πιο «ολοκληρωμένο» της και αντιπροσωπευτικό της. Γοητευτικότατο!
AC/DC - Power Up
Δυναμίτης! Όταν οι παλιές αγάπες, πριν πάνε στον παράδεισο, γιορτάζουν και ξαφνιάζουν στο σήμερα.
Απαραίτητο το καθιερωμένο +1, καθότι αν όχι ο πρώτος, στους πρώτους διδάξαντες, ο γράφων…
Pearl Jam – Gigaton
Παρότι δεν τρελάθηκα… πάντως χουχούλιασα στο μουσικό άγγιγμά τους
