Λευτέρης Παπαδόπουλος - «Ο Τσιτσάνης, ο Βάρναλης… τα αγαπημένα μου τραγούδια»

Ειτ’ από κάτου θες, είτ’ από πάνου».

«Ο Τσιτσάνης ήταν και είναι ο μεγαλύτερος απ’ όλους. Ο Τσιτσάνης είναι η Ελλάδα, κι από τους ποιητές θα σου έλεγα τον Βάρναλη. Άκου πόσο σύγχρονος είναι αυτός ο στίχος για όσα ζούμε…»

Με αυτά τα λόγια ο Λευτέρης Παπαδόπουλος προλόγισε το απόσπασμα απ’ το ποίημα του Κώστα Βάρναλη που «απάγγειλε» και παρουσιάζουμε στην αρχή του άρθρου. Όλα αυτά σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Κωνσταντίνο Ζούλα και δημοσιεύεται στην Καθημερινή της Κυριακής.

Στην πρόκληση να διαλέξει τα 5-6 πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια της χώρα μας (να μυρίζουν Ελλάδα) και να γραφτούν σε ένα cd για έναν φίλο του δημοσιογράφου από το εξωτερικό, ο Λευτέρης Παπαδόπολος απάντησε: «Θα ξεκινούσα μ’ ένα τραγούδι του Θεοδωράκη και θα έλεγα ένα που πρωτοτραγούδησε ο Μπιθικώτσης. Στα περβόλια είναι ο τίτλος του. Στα περβόλια με στους ανθισμένους κήπους, σαν άλλοτε θα στήσουμε χορό και το χάρο θα καλέσουμε, να πιούμε αντάμα και να τραγουδήσουμε μαζί. Μετά θα έλεγα ένα από το Χατζιδάκι και συγκεκριμένα το Είμαι αητός χωρίς φτερά σε στίχου της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου».

Όταν ο Ζούλας του προτείνει ποιο θα διάλεγε από τα δικά του ο σπουδαίος στιχουργός θα δηλώσει: «Την Καισαριανή. Νομίζω ότι ένας στίχος σε αυτό το τραγούδι που γράψαμε μαζί με τον Ξαρχάκο είναι ότι καλύτερο έχω γράψει. Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά, κάθε απομεσήμερο στο παλιό μας στέκι, πίσω απ’ το μαγέρικο του Ντελη-βοριά. Μετά την Καισαριανή θα έβαζα οπωσδήποτε τη Φραγκοσυριανή του Βαμβακάρη και στη συνέχεια το Δρόμο του Λοΐζου… Αν με ρωτήσεις τι θα ακολουθούσε, όλο το υπόλοιπο cd θα το γέμιζα με Τσιτσάνη…».

Πηγή: Η Καθημερινή της Κυριακής