Αναζητώντας τη μορφή της Παναγιάς στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού, διαπιστώνουμε πως ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι αυτός, με τη φωνή του οποίου, έχουν καταγραφεί οι περισσότερες αναφορές στο όνομά της «Παναγιά μου χρυσή, μάνα είσαι κι εσύ» («Παναγιά μου χρυσή»), «Μάνα κι αγάπη μου καλή, πάτε κι ανάψτε ένα κερί στης Παναγιάς τη χάρη» («Το διαβατήριο»), «Συννεφιασμένη Κυριακή, μοιάζεις με την καρδιά μου, που έχει πάντα συννεφιά, Χριστέ και Παναγιά μου», («Συννεφιασμένη Κυριακή»), «Στην εκκλησιά σου ήρθα πληγωμένος, καλή μου Παναγία» («Δεν είμαι άξιος να λέγομαι πατέρας»), «Θεέ μου παντοδύναμε και Παναγιά παρθένα, τη μάνα μου νοστάλγησα, βαρέθηκα τα ξένα» («Βαρέθηκα τα ξένα»), αλλά και ένας γρήγορος καρσιλαμάς με στίχους Κώστα Βίρβου που έλεγε «Αν δε γίνεις δική μου, κούκλα μου γλυκιά, θα σε πάρω και θα φύγω, μα την Παναγιά!». Το τραγούδι, του οποίου η μουσική βασίστηκε σε έναν παραδοσιακό ποντιακό σκοπό, ηχογραφήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1962, με τους Κώστα Παπαδόπουλο και Λάκη Καρνέζη στα μπουζούκια και κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών His master’s voice με τίτλο «Τ’ ορκίζομαι στην Παναγιά». Στον αντίποδα, στην άλλη πλευρά του δίσκου, ένα ζεϊμπέκικο του Καζαντζίδη για την ξενιτιά, που έλεγε «Φίλοι μου σας περιμένω, στο γνωστό μας μαγαζί…». Στη δεκαετία του ’70, το «Τ’ ορκίζομαι στην Παναγιά» ηχογραφήθηκε και από τον Μανώλη Αγγελόπουλο με τίτλο «Το σκέρτσο σου».
Τριάντα και πλέον χρόνια μετά, στα τέλη του 1993 ο Στέλιος Καζαντζίδης, ηχογράφησε το τραγούδι στην πρωτότυπη μορφή του, σε πιο αργό ρυθμό, με τα αυθεντικά ποντιακά λόγια και ποντιακή ορχήστρα… Στον πρώτο από μια σειρά με δίσκους με ποντιακά τραγούδια, που κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του ’90, με τον τίτλο «Τ' αηδόνια του Πόντου», τον οποίο μοιράστηκε με έναν από τους θρύλους του τραγουδιού του Πόντου, τον Χρύσανθο, ο Στέλιος τραγούδησε για την καταστροφή του «Τσιάμπασιν», καταθέτοντας άλλη μια ιστορική ερμηνεία, στον χιλιοτραγουδισμένο ποντιακό ύμνο… Ο δίσκος, κυκλοφόρησε από την ΜΒΙ - μετά από μια ιδέα αλλά και με την καθοριστική συμβολή του στιχουργού Λευτέρη Χαψιάδη, που έφερε σε επαφή τους δυο τραγουδιστές - και σημείωσε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πάνω από 30.000 πωλήσεις… Η ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας έγινε από το Χρήστο Νικολόπουλο, που έπαιξε ούτι και λαούτο, ενώ τρία κομμάτια ενορχηστρώθηκαν από τον Θανάση Τσολερίδη. Έπαιξαν λύρα οι Θόδωρος Βεροιώτης, Χαράλαμπος Κεμανατζίδης, Δημήτρης Κουγιουμτζίδης και ο αείμνηστος Χρήστος Χρυσανθόπουλος.
Πηγή Δισκογραφία Στέλιου Καζαντζίδη από την έκδοση «Λαϊκό τραγούδι - Η αυθεντική ιστορία» του National Geographic το 2010.
Τριάντα και πλέον χρόνια μετά, στα τέλη του 1993 ο Στέλιος Καζαντζίδης, ηχογράφησε το τραγούδι στην πρωτότυπη μορφή του, σε πιο αργό ρυθμό, με τα αυθεντικά ποντιακά λόγια και ποντιακή ορχήστρα… Στον πρώτο από μια σειρά με δίσκους με ποντιακά τραγούδια, που κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του ’90, με τον τίτλο «Τ' αηδόνια του Πόντου», τον οποίο μοιράστηκε με έναν από τους θρύλους του τραγουδιού του Πόντου, τον Χρύσανθο, ο Στέλιος τραγούδησε για την καταστροφή του «Τσιάμπασιν», καταθέτοντας άλλη μια ιστορική ερμηνεία, στον χιλιοτραγουδισμένο ποντιακό ύμνο… Ο δίσκος, κυκλοφόρησε από την ΜΒΙ - μετά από μια ιδέα αλλά και με την καθοριστική συμβολή του στιχουργού Λευτέρη Χαψιάδη, που έφερε σε επαφή τους δυο τραγουδιστές - και σημείωσε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πάνω από 30.000 πωλήσεις… Η ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας έγινε από το Χρήστο Νικολόπουλο, που έπαιξε ούτι και λαούτο, ενώ τρία κομμάτια ενορχηστρώθηκαν από τον Θανάση Τσολερίδη. Έπαιξαν λύρα οι Θόδωρος Βεροιώτης, Χαράλαμπος Κεμανατζίδης, Δημήτρης Κουγιουμτζίδης και ο αείμνηστος Χρήστος Χρυσανθόπουλος.
Πηγή Δισκογραφία Στέλιου Καζαντζίδη από την έκδοση «Λαϊκό τραγούδι - Η αυθεντική ιστορία» του National Geographic το 2010.
