Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, βρέθηκε χωρίς δουλειά επί χούντας, αφού εκτός των άλλων εφημερίδων, έκλεισε και η «Ελευθερία» στην οποία εργαζόταν. Έτσι, μετά από προτροπή του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος την γνώρισε σαν δημοσιογράφο και την προσκάλεσε να συναντηθούνε, ξεκίνησε την ενασχόλησή της με το στίχο…
Το 1968 μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι «Αφού φεύγεις γεια σου» σε μουσική του Άγγελου Σέμπου, με ερμηνεύτρια την Καίτη Αμπάβη, το οποίο κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών Parlophone. Συνεργάστηκε με δημιουργούς όπως οι Σταύρος Κουγιουμτζής, Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Χατζηνάσιος, Γιάννης Σπανός, Χρήστος Νικολόπουλος, Τάκης Σούκας, Γιώργος Κριμιζάκης, Δώρος Γεωργιάδης ενώ τραγουδιστές όπως οι Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Άννα Βίσση, Γιάννης Πουλόπουλος, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Κώστας Σμοκοβίτης, Δημήτρης Κοντολάζος, ήταν κάποιοι με των οποίων τη φωνή οι στίχοι της ταξίδεψαν στο πανελλήνιο… Κορωνίδα όλων αυτών, η συνεργασία της με τον Κώστα Χατζή, με δεκάδες τραγούδια και πολλές επιτυχίες. Ιδιαίτερη θέση όμως, νομίζω πως έχει και η συνεργασία της με το Στέλιο Καζαντζίδη, που ξεκίνησε το 1992 με επτά* τραγούδια σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου στο δίσκο «Βραδιάζει», συνεχίστηκε με επτά τραγούδια στο «Και πού Θεός» το 1994, το τραγούδι «Μακάρι» στο δίσκο «Τα βιώματά μου» το 1995 και δύο κομμάτια στο «Τραγουδώ» το 1997, όλα σε μουσική του Τάκη Σούκα.
Στο ένθετο του δίσκου «Και πού Θεός» η στιχουργός σημειώνει: «Χρειάστηκε να διανύσω μισό αιώνα για να μπορέσω να καταλάβω τον Στέλιο Καζαντζίδη και τα τραγούδια του. Χρειάστηκε να καώ μέσα στους απλούς, καθημερινούς πόνους της επιβίωσης, της λαχτάρας για εκείνους που αγαπώ, της βαθιάς ανησυχίας και πίκρας για όσα γίνονται γύρω μας για να μπορέσω να γράψω με το χέρι στην καρδιά και όχι από εμπορική σκοπιμότητα, στίχους για τον ΣΤΕΛΙΟ και τα εννιά εκατομμύρια οχτακόσιες χιλιάδες Έλληνες που του μοιάζουν, που μου μοιάζουν, που μας μοιάζουν. Για τους διακόσιους χιλιάδες που υπολείπονται, που ευημερούν και λυμαίνονται αυτή τη χώρα αδιαφορώ όπως εκείνος. Τίποτε άλλο».
Σώτια Τσώτου
Λίγο πριν την έκδοση του δίσκου ο Καζαντζίδης εμφανίσθηκε στην «Εκπομπή» του Νάσου Αθανασίου στο Mega και τραγούδησε ζωντανά κάποια από τα τραγούδια του δίσκου, μεταξύ των οποίων και το ωραιότερο, κατά τη γνώμη μου, κομμάτι από αυτή τη σειρά τραγουδιών του Τάκη Σούκα και ένα από τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια των τελευταίων χρόνων, που λέει τα εξής:
Έι, καπετάνιε!
Έι καπετάνιε, θέλεις ένα ναύτη ακόμα;
που είμαι τάχα στεριανός, ποια διαφορά;
Να 'ξερες πόσο φαρμάκι ήπιε αυτό το στόμα
και τι ναυάγια έχω ζήσει στη στεριά
Ό,τι αγάπησα μου το 'κλεψε το χώμα
η αγαπημένη μου πλαγιάζει σ' άλλο στρώμα
και οι παλιόφιλοι με πρόδωσαν ακόμα
Ισκαριώτηδες μ' ένα φιλί στο στόμα
Έι, καπετάνιε, θέλεις ένα ναύτη ακόμα;
Έι, καπετάνιε, θέλεις ένα ναύτη ακόμα;
θέλω να βλέπω μοναχά ωκεανό
Μ’ έχει κουράσει η αδικία, μ' έχει κάνει λιώμα
και να γυρνάω σ' ένα σπίτι αδειανό
Έι, καπετάνιε, θέλεις ένα ναύτη ακόμα;
Στο τέλος του τραγουδιού ο Στέλιος αναφωνεί: Αυτά είναι τραγούδια, κύριοι... αυτά είναι τραγούδια!!!
Η Σώτια Τσώτου έφυγε από τη ζωή στις 10 Δεκεμβρίου του 2011.
*Στην έκδοση βινυλίου του δίσκου «Βραδιάζει» η Σώτια Τσώτου φέρεται σαν στιχουργός επτά τραγουδιών. Στο cd εκτός από τα επτά τραγούδια φέρεται να υπογράφει (ενδεχομένως από τυπογραφικό λάθος) και το «Είμαι τραγούδι» το οποίο στο βινύλιο είναι στο όνομα της στιχουργού Τασούλας Θωμαΐδου.
