Μαζί του η Μπέττυ Λιβανού, η Βέρα Κρούσκα, ο Σταύρος Ξενίδης και άλλοι. Σύμφωνα με την υπόθεση, «
ο Παύλος αποφασίζει να εγκαταλείψει τις σπουδές στην Ιατρική και να αφιερωθεί στη μουσική παίζοντας κιθάρα και γράφοντας τραγούδια. Η πορεία προς την ανεξαρτησία, όμως, δε φαίνεται αναίμακτη σε έναν κόσμο που δεν είναι έτοιμος να αφουγκραστεί τις ανησυχίες ενός ευαίσθητου καλλιτέχνη. Η νέα του φιλενάδα τον εγκαταλείπει, ενώ μια δισκογραφική τον συμβουλεύει να επιστρέψει στις σπουδές του». Εκτός από τον πρώτο ρόλο, ο Σιδηρόπουλος τραγουδά, μεταξύ άλλων κι ένα τραγούδι του
Μίκη Θεοδωράκη με στίχους
Λευτέρη Παπαδόπουλου, που στο πέρασμα των χρόνων έμελλε να γίνει κλασικό και να γνωρίσει πολλές επανεκτελέσεις. Αναφέρομαι βεβαίως στο «
Κάποτε θα ’ρθουν…», το οποίο μπαίνει και στο δίσκο με τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας που κυκλοφορεί από τη Lyra.
Το
Σεπτέμβρη του
1982 κυκλοφορούν από τη Minos οι «
Χαιρετισμοί» του
Μίκη Θεοδωράκη με τη
Δήμητρα Γαλάνη -και τη συμμετοχή της χορωδίας της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου- με πέντε τραγούδια σε ποίηση Γιάννη Θεοδωράκη, τέσσερα της Αγγελικής Ελευθερίου κι ένα του ίδιου του συνθέτη. Ανάμεσα τους το «
Μη με προδώσεις» με στίχους του Γιάννη Θεοδωράκη, γραμμένους πάνω στην ίδια μελωδία του «Κάποτε θα ’ρθουν». Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος θυμάται: “
Στη δεκαετία του ’70, βρήκε ο Λιάνης σ’ ένα τραπέζι μου μερικά τραγούδια χύμα. Τα διάβασε και του άρεσαν. «Να τα δώσω στον Μίκη;» με ρώτησε. «Δώσ’τα». Τα πήρε ο Μίκης και τα μελοποίησε αμέσως. Το ένα είναι το πασίγνωστο «Κάποτε θα ’ρθουν να σου πουν» το οποίο μπήκε σ’ ένα δίσκο με τίτλο Ο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ. Πέρασε καιρός. Μια μέρα, πήρα μια συνέντευξη από τον Καζαντζίδη, ο οποίος κατηγορούσε τον Θεοδωράκη για πάρα πολλά πράγματα. Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στα «Νέα» και ο Μίκης τη διάβασε στο αεροπλάνο κι έγινε έξω φρενών! Και πήρε, ακαριαία, τις αποφάσεις του: έδωσε εντολή να αφαιρεθεί το δικό μου τραγούδι από το δίσκο και να μπει στη θέση του, με την ίδια μουσική, ένα άλλο, με στίχους του αδελφού του Γιάννη Θεοδωράκη. Δεν αντέδρασα, μολονότι είχα κάθε ηθικό και νόμιμο δικαίωμα να αντιδράσω. Έτσι, για ένα διάστημα, κυκλοφορούσε η εκδοχή του Γιάννη Θεοδωράκη. Κάποια βραδιά, ακούστηκαν και τα δυο τραγούδια στο Μέγαρο Μουσικής από τη Γαλάνη. Τα χειροκροτήματα έδειξαν ότι το δικό μου τραγούδι ταίριαζε περισσότερο στη μουσική. Και από κείνη τη μέρα, μόνον η δική μου εκδοχή χρησιμοποιείται”. (1)
Όσον αφορά την αποδοχή των τραγουδιών, μάλλον ο Πρόεδρος είχε δίκιο…
Y.Γ: Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τη φίλη Ελένη Κωστελέτου, για την παραχώρηση του video από τη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη
Πηγή: 1) Λευτέρης Παπαδόπουλος «Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους» (Ιανός ο μελωδός - 2006)
Ηχητικό1) Κάποτε θα ’ρθουν (Μ. Θεοδωράκης - Λ. Παπαδόπουλος) με τον Παύλο Σιδηρόπουλο
2) Μη με προδώσεις (Μ. Θεοδωράκης - Γ. Θεοδωράκης) με τη Δήμητρα Γαλάνη
