«Τα βελούδινα σκοτάδια»
Πριν από λίγες ημέρες έφτασε στα χέρια μου ο τρίτος δίσκος του στιχουργού και συνθέτη Ηλία Μάστορη, με τίτλο «Τα βελούδινα σκοτάδια», με δεκατέσσερα τραγούδια σε στίχους δικούς του και μουσικές (με τη σειρά που ακούγονται) των Μιχάλη Τερζή, Νεοκλή Νεοφυτίδη, Μανόλη Ανδρουλιδάκη, Στάθη Γκότση, Κώστα Τρουμπούκη, Γιώργου Ζωγράφου και Αντώνη Παπαγγελή. Ο ίδιος ο Ηλίας Μάστορης υπογράφει συνθετικά τρία από τα τραγούδια.
Τραγουδούν ο Μανώλης Μητσιάς, η Ηρώ Σαΐα, ο Χάρης Μακρής, ο Πάνος Παπαϊωάννου, η Σοφία Παπάζογλου, ο Θανάσης Βούτσας, η Ρίτα Αντωνοπούλου, η Ερωφίλη, ο Δημήτρης Μπάκουλης και ο Γιάννης Λεκόπουλος. (Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι της Μαρίας Κοσσυφίδου και τα σκίτσα της Βίκης Μωραΐτη).
«Ντούο Νίνο και μισό»
Πριν την ολοκληρωμένη παρουσίαση του δίσκου, δεν μπορώ να μην μπω στον «πειρασμό» και να ξεχωρίσω το πρώτο τραγούδι σε μουσική του Μιχάλη Τερζή με τίτλο «Του σχοινοβάτη η αγωνία», με την ερμηνεία του Μανώλη Μητσιά και τα σεγόντα της Σοφίας Παπάζογλου…
Αν ο τίτλος ίσως να μην «προδίδει» κάτι, από τον υπότιτλο «Ντούο Νίνο και μισό», φαίνεται καθαρά πως το τραγούδι είναι αφιερωμένο στη μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Μαρίκα Νίνου, που σε λιγότερο από μια οκταετία παρουσίας στη δισκογραφία - αφού ξεκίνησε δισκογραφικά το 1948 και στις 23 του Φλεβάρη του 1957 έφυγε νεότατη από τη ζωή - κατάφερε να δημιουργήσει ένα μύθο κι ένα ερμηνευτικό πρότυπο, που θα ζήλευαν τραγουδιστές και τραγουδίστριες με πολλαπλάσια χρόνια καριέρας…
Όπως αναφέρεται σχετικά στα στοιχεία του τραγουδιού στο youtube:
Την ώρα που η Σμύρνη φλέγεται παραδομένη στη λύσσα των στρατιωτών του Κεμάλ, το κλάμα της Μαρίκας Νίνου ακούγεται για πρώτη φορά μεσούντος του Αιγαίου Πελάγους στο πλοίο Ευαγγελίστρια, το οποίο μεταφέρει τη μάνα της με τα τρία της παιδιά από τη Σμύρνη στον Πειραιά. Ευαγγελία Αταμιάν. Αυτό ήταν το πραγματικό της όνομα. Θα της το χαρίσει ο θείος της, καπετάνιος, χάρη στο όνομα του καραβιού που τη μεταφέρει νεογνό στην Ελλάδα.
Αρμένικης καταγωγής, η μικρή Ευαγγελία κάνει τα πρώτα της βήματα στην Κοκκινιά. Είναι μόλις 17 χρονών όταν παντρεύεται τον πρώτο της σύζυγο, τον επίσης Αρμένιο Χάικ Μεσποριάν. Χωρίζει, αφού έχει αποκτήσει έναν γιο. Το 1944 γνωρίζει τον δεύτερο άντρα της, τον ακροβάτη και ζογκλέρ Νίνο Νικολαΐδη. Μαζί με τον γιο της αποτελούν ένα καλλιτεχνικό ακροβατικό τρίο, το «ντούο Νίνο και μισό»! Η Ευαγγελία όμως, που εν τω μεταξύ έχει γίνει Μαρίκα (προς τιμήν της μεγάλης Μαρίκας Κοτοπούλη) και έχει υιοθετήσει το «καλλιτεχνικό» Νίνου, εμπνευσμένο από το όνομα του συζύγου της, δεν έχει γεννηθεί για να κάνει καριέρα σε... τσίρκο! Τα ζογκλερικά δεν της λένε τίποτα... Η μεγάλη της αγάπη είναι το τραγούδι...
Έτσι η Μαρίκα Νίνου γίνεται η «μούσα» του Βασίλη Τσιτσάνη και αποτελεί πλέον μία από τις μεγαλύτερες λαϊκές φωνές του ελληνικού πενταγράμμου. Όταν στις 23 Φεβρουαρίου του 1957, μετά από απίστευτη ταλαιπωρία και πόνο, η Μαρίκα Νίνου θα αφήσει την τελευταία της πνοή, έχει συμβεί κάτι μαγικό. Δεν είναι τα 170 τραγούδια που έχει σφραγίσει με τη φωνή της. Είναι που η φωνή της έχει γίνει συνώνυμη ενός ολόκληρου μουσικού είδους. Είναι που στα 35 της χρόνια είναι ήδη μύθος...
Η ενορχήστρωση έγινε από τον Μιχάλη Τερζή που έπαιξε πιάνο. Έπαιξαν επίσης οι μουσικοί: Γιάννης Σινάνης (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά), Χρήστος Περτσινίδης (ακουστική κιθάρα), Μανόλης Ανδρουλιδάκης (κλασική κιθάρα), Γιώργος Ταμιωλάκης (τσέλο), Θανάσης Σοφράς (κοντραμπάσο).
Ο δίσκος κυκλοφόρησε από τον «Μετρονόμο».
