Μια στάση σ’ ένα «λιμάνι» της Λατινικής Αμερικής
Μια δεκαετία σχεδόν, μετά την τελευταία του δισκογραφική δουλειά με οργανικά θέματα για κλασική κιθάρα κι αφού μεσολάβησε η έκδοση μιας σειράς δίσκων με τραγούδια (για μικρούς και μεγάλους), ο Νότης Μαυρουδής επέστρεψε στην ορχηστρική μουσική, έχοντας στο πλευρό του τον Γιώργο Τοσικιάν, έναν εξαιρετικά ταλαντούχο κιθαριστή της νεώτερης γενιάς και τη σημαντική ερμηνεύτρια Μόρφω Τσαϊρέλη, με την οποία συνεργάζεται σταθερά τα τελευταία χρόνια.
Αποτέλεσμα αυτής της σύμπραξης είναι το βιβλίο - cd «Café Latino – El Puerto», που αποτελεί μια από τις πιο καλαίσθητες εκδόσεις που έφτασαν στα χέρια μου, από αυτές που ολοένα σπανίζουν και τιμούν αυτούς που τις επέλεξαν.
O δίσκος περιέχει δεκατρία λαϊκά τραγούδια από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, διασκευασμένα για δυο κιθάρες, δυο από τα οποία ερμηνεύει η Μόρφω Τσαϊρέλη.
Τα τραγούδια του cd
1) Mi favorita (Βενεζουέλα)
2) La llorona (Μεξικό)
3) El cosechero (Ramon Ayala – Μεξικό) ερμηνεία: Μόρφω Τσαϊρέλη
4) Cueca (Βολιβία)
5) Cubana (Κούβα)
6) Acordai Doncela (Βραζιλία)
7) Piensa en mi (Agustin Lara – Μεξικό) ερμηνεία: Μόρφω Τσαϊρέλη
8) Cancion de cuna (Κούβα) σόλο κιθάρα: Νότης Μαυρουδής
9) Cancion triste (Βενεζουέλα)
10) La siete de abril (Αργεντινή)
11) Roman Castillo (Μεξικό) σόλο κιθάρα: Γιώργος Τοσικιάν
12) Milonga (Αργεντινή)
13) El Puerto nocturno (Ισπανία)
Όλες οι διασκευές για κιθάρα έγιναν από τον Νότη Μαυρουδή και τον Γιώργο Τοσικιάν, εκτός από το «Cancion de cuna» που διασκευάσθηκε από τον Leo Brouer. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν στο Subway Recordings Studio με ηχολήπτη τον Ευάγγελο Σαπουνά από τον Αύγουστο του 2015 έως τον Σεπτέμβριο του 2017.
Το βιβλίο - cd εκτυπώθηκε αρχικά σε 500 αριθμημένα αντίτυπα, από τις εκδόσεις «Άπαρσις», για να ακολουθήσει στη συνέχεια μια δεύτερη έκδοση. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται ένα κείμενο των δυο κιθαριστών, ένα κείμενο του δημοσιογράφου – σκηνοθέτη Αντώνη Μποσκοΐτη, μια συνέντευξη του Νότη Μαυρουδή στον Μποσκοΐτη, οι στίχοι των δυο τραγουδιών μαζί με ιστορικά στοιχεία για όλα τα κομμάτια, ένα κείμενο για το Tango και βιογραφικά του Νότη Μαυρουδή και του Γιώργου Τοσικιάν. Η επιμέλεια των κειμένων είναι του Αντώνη Μποσκοΐτη και της έκδοσης της Κατερίνας Θανοπούλου.
«Το Café Latino είναι ένα ταξίδι...»
Στο κείμενό τους οι δυο κιθαριστές σημειώνουν, μεταξύ άλλων:
«Είναι μια κλεφτή μάτια στην καρδιά και την ψυχή αυτής της πάντα μυστηριώδους ηπείρου, τη γεμάτη μελαγχολία και αισθησιασμό, τρυφερότητα και πάθος. Πρόκειται για μουσικές με ασάφεια ως προς τον χρόνο σύνθεσής τους, τον τόπο, αλλά και τους ίδιους τους δημιουργούς τους και για αυτό οικουμενικές και αιώνιες. Είναι η κληρονομιά των ανθρώπων της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Βολιβίας, του Μεξικού, της Βενεζουέλας και της Κούβας, μέσα από τη φτώχεια και την ελπίδα, τη θλίψη και το ξεφάντωμα.
Το ηχογραφημένο υλικό του δίσκου προέρχεται από κιτρινισμένες παρτιτούρες και παμπάλαιες ηχογραφήσεις, με διφορούμενες και – τις περισσότερες φορές – λαθεμένες υπογραφές συνθετικής ιδιοκτησίας (copyright). Στις επιλογές των κομματιών μας, μας οδήγησαν ο αυθορμητισμός, η γνώση και η προσωπική μας αισθητική. Πάνω στις κιθάρες δουλέψαμε τις μουσικές μας επεξεργασίες με πολλή αγάπη, πάθος και σεβασμό. Το “Café Latino” δεν είναι μια ανθολογία, είναι ένα ταξίδι».
Νότης Μαυρουδής - Γιώργος Τοσικιάν
Λίγα λόγια για την έκδοση
Αν δεν έχω κάνει λάθος στη μέτρηση, αυτός είναι ο ενδέκατος δίσκος του Νότη Μαυρουδή, όπου πρωταγωνιστεί η κλασική κιθάρα. Κι όπως οι περισσότεροι από τους προηγούμενους δίσκους, δεν απευθύνεται μόνο στους «μυημένους» στην τέχνη της κλασικής κιθάρας ή στους μαθητές του οργάνου, αλλά σε ένα κοινό πολύ μεγαλύτερο. Θα είχε ενδιαφέρον βέβαια αν γνωρίζαμε ποιο είναι τελικά το κοινό που ανταποκρίνεται σε αυτές τις εργασίες, που έχουν ένα πιο ειδικό χαρακτήρα. Όχι μόνο σήμερα που η δισκογραφία έχει πεθάνει, αλλά και παλαιότερα.
Θυμάμαι τον Νότη Μαυρουδή το 2011, στην παρουσίαση του δίσκου «Στου χρόνου τις καταπακτές», να δηλώνει πως από την πορεία εκείνου του δίσκου, που χρηματοδοτήθηκε από τον ίδιο, θα εξαρτιόταν η μετέπειτα πορεία του στη δισκογραφία. Ο Νότης Μαυρουδής λοιπόν είναι εδώ κι εμείς οι τυχεροί αποδέκτες της τέχνης του. Αυτή τη φορά μαζί με τον άξιο μαθητή του Ιάκωβου Κολανιάν και συνεχιστή της τέχνης αυτής Γιώργο Τοσικιάν. Κι αυτό σημαίνει πως κάτι κινείται ακόμα στον ορίζοντα της δισκογραφίας και πως υπάρχει ένα κοινό διαμορφωμένο έτσι ώστε να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα, όπως είναι η πλούσια έκδοση του «Café Latino – El Puerto». Ας ελπίσουμε πως η συνέχεια θα είναι ανάλογη…
