Τους στίχους υπογράφουν ο Αντώνης Παπακωνσταντινίδης, η Βασιλική Β. και ο ίδιος ο συνθέτης, ενώ σε ένα τραγούδι συμμετέχει η Ρίτα Αντωνοπούλου.
1) Μεγάλη Νύχτα (στίχοι: Δαμιανός Πάντας)
2) Βίκυ του λάθους (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
3) Ανυπότακτος (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
4) Το τραγούδι του Τοξότη (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
5) Οργή (Βασιλική Β.)
6) Παιδικό (Δαμιανός Πάντας)
7) Ο βραχνάς (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
8) Μαύρα σύννεφα (Βασιλική Β.)
9) Κραυγή (Βασιλική Β.) συμμετέχει η Ρίτα Αντωνοπούλου
10) Κλεισμένη νυχτερίδα (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
11) Νύχτα (Βασιλική Β.)
12) Ο προφήτης (Δαμιανός Πάντας)
Την ενορχήστρωση έκανε ο Δαμιανός Πάντας που έπαιξε πιάνο.
Μαζί του συνέπραξαν οι μουσικοί: Μίλτος Παπαστάμου: βιολί, βιόλα, Σταύρος Παργινός - Τατιάνα Θεολόγου: τσέλο, Δημήτρης Πάντος: ακουστική κιθάρα, Δημήτρης Παπαλάμπρου: ηλεκτρική κιθάρα, Θοδωρής Σιώρης: κρουστά - τύμπανα, Θανάσης Σοφράς: κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο, Νικόλας Τριήρης: μπουζούκι.
Φωνητικά έκαναν ο Δαμιανός Πάντας και η Άννα Σαράντη. Η ηχοληψία, η μίξη και το mastering έγιναν στο studio Mythos από τον Θανάση Γκίκα. Οι φωτογραφίες είναι της Μαρίας Κοσσυφίδου. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τον «Μετρονόμο».
Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, o Δαμιανός Πάντας γεννήθηκε στην Αθήνα. Από 5 ετών ξεκίνησε τις σπουδές του στη μουσική και το κλασικό πιάνο, όπου και πήρε το Δίπλωμα Πιάνου με Αριστείο και Πρώτο Βραβείο Εξαιρετικής Επίδοσης από το Εθνικό Ωδείο, με καθηγήτρια την Μυρτώ Μαυρίκου. Παράλληλα, τελειώνει τα Ανώτερα Θεωρητικά μαθήματα και παίρνει τα Πτυχία Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας με Άριστα και ειδική μνεία, για να συνεχίσει μαθήματα Σύνθεσης κι Ενορχήστρωσης στο Royal College of Music του Λονδίνου. Ο κύκλος των σπουδών του ολοκληρώνεται με το Δίπλωμα Σύνθεσης στις τάξεις των Θεόδωρου Αντωνίου, Μπάμπη Κανά και Νίκου Παναγιωτάκη και το Δίπλωμα Διεύθυνσης Ορχήστρας DipLCM από το London College of Music. Έχει γράψει πλήθος έργων, όπως σονάτες για πιάνο, μουσική δωματίου, συμφωνικά ποιήματα, μουσική για πολλά ensemble, χορικά τραγωδιών, χορωδιακά με ορχήστρα, μία συμφωνία, soundtracks για κινηματογραφικές ταινίες μικρού μήκους, μουσική για θέατρο, καθώς και πολλά τραγούδια.
Όπως αναφέρει στο σημείωμά του ο συνθέτης: «Ο κύκλος τραγουδιών “Της ημέρας τα σκοτάδια” είναι μια νυχτερινή λιτανεία. Μια επίκληση που κάνουμε όλοι μας, όχι σε κάποιον άγνωστο Θεό, αλλά στον ίδιο τον άνθρωπο, προσμένοντας το πρώτο μετά από καιρό ξημέρωμα, αλλά κι αναζητώντας αέναα το φως εντός μας. Για τον άνθρωπο που ρώτησε “ένα γιατί” χωρίς να πάρει απάντηση, που ένιωσε την απόλυτη εγκατάλειψη από τη ζωή και που λαχτάρησε - μ’ αλίμονο κι αν δεν στερήθηκε - το ωραίο και τ’ αληθινό… Με τραγούδια άλλοτε επιθετικά κι άλλοτε λυρικά, ετούτη η λιτανεία πάλλεται σαν μια ανθρώπινη καρδιά που χτυπά παθιασμένα από έρωτα κι από θυμό ή γαλήνια από στοχασμό και προσμονή. Γιατί τα πιο μακρινά ταξίδια τα κάνουμε πάντα με τη σκέψη κι η μουσική είναι η θάλασσα που ταξιδεύει το καράβι μας. Κι αν η πυξίδα μας κάπου γελαστεί κι αδιάκοπα στο ίδιο σημείο κύκλους κάνει, δεν πειράζει… Μπορεί πάντα ένα μικρό σαν μια ανάσα τραγουδάκι, αυτό τον σκυφτό μας ίσκιο που έχει απομείνει, μ’ ένα προτεταμένο χέρι να τον στήσει ξανά ορθό».
Είναι χαρακτηριστικό πως, αν και μπήκε στη δισκογραφία το 1991, αυτή είναι η τρίτη μόλις δισκογραφική δουλειά του Βασίλη Γισδάκη. Συμμετείχε βέβαια σε αρκετούς σημαντικούς δίσκους, ενώ υπήρξε ένας από τους τελευταίους ερμηνευτές του Μάνου Χατζιδάκι.
Το cd χωρίζεται, μουσικά, σε δυο μέρη… Στην πρώτη «πλευρά», στα πρώτα έξι τραγούδια δηλαδή, ακούμε μπαλάντες και κομμάτια με ηλεκτρικό ήχο. Τα υπόλοιπα πέντε (7-11) είναι σαφώς επηρεασμένα από το «έντεχνο» λαϊκό τραγούδι, ενώ o δίσκος κλείνει επιστρέφοντας στο αρχικό ηχητικό κλίμα, με τον «Προφήτη», μια ιδιαίτερη μπαλάντα εξίμισι λεπτών. Όσον αφορά το στιχουργικό μέρος, έχουμε τραγούδια σημερινά, με αναφορές στον έρωτα, την κοινωνία, αλλά και την εσωτερική μοναξιά…
Θετικά λειτουργεί η συμμετοχή της Ρίτας Αντωνοπούλου, στο ζεϊμπέκικο «Κραυγή». Οφείλω να ομολογήσω, πως μπαίνοντας στο τραγούδι, με τη φράση «Πώς θα ’θελα να μάθαινα, απ’ τη δική σου πείρα», η χροιά της φωνής της μου θύμισε τη Φωτεινή Βελεσιώτου…
Στο ένθετο ο Βασίλης Γισδάκης σημειώνει: «Από την πρώτη επαφή μέχρι και το τελικό αποτέλεσμα, διανύσαμε μια ιδιαίτερα εποικοδομητική και όμορφη μουσική διαδρομή. Συζητήσαμε, δοκιμάσαμε, συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε με στόχο το μέγιστο δυνατό που απαιτούσαν οι ερμηνείες των τραγουδιών και ο συνθέτης. Μετά από ένα χρόνο σχεδόν φτάσαμε στο αποτέλεσμα που έχετε στα χέρια σας. Σημαντικός και θετικός συνεργάτης ο ηχολήπτης των τραγουδιών Θανάσης Γκίκας που με την υπομονή του, τις γνώσεις του και με την αγάπη του προς τη δουλειά συνέβαλε τα μέγιστα. Ένα ευχαριστώ θα είναι λίγο για τις υπέροχες μελωδίες και τα τόσο αληθινά λόγια που αγκάλιασε η φωνή μου. Ελπίζω Στης ημέρας τα σκοτάδια να ανακαλύψετε ένα “κρυμμένο” κομμάτι των συναισθημάτων σας».
1) Μεγάλη Νύχτα (στίχοι: Δαμιανός Πάντας)
2) Βίκυ του λάθους (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
3) Ανυπότακτος (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
4) Το τραγούδι του Τοξότη (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
5) Οργή (Βασιλική Β.)
6) Παιδικό (Δαμιανός Πάντας)
7) Ο βραχνάς (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
8) Μαύρα σύννεφα (Βασιλική Β.)
9) Κραυγή (Βασιλική Β.) συμμετέχει η Ρίτα Αντωνοπούλου
10) Κλεισμένη νυχτερίδα (Αντώνης Παπακωνσταντινίδης)
11) Νύχτα (Βασιλική Β.)
12) Ο προφήτης (Δαμιανός Πάντας)
Την ενορχήστρωση έκανε ο Δαμιανός Πάντας που έπαιξε πιάνο.
Μαζί του συνέπραξαν οι μουσικοί: Μίλτος Παπαστάμου: βιολί, βιόλα, Σταύρος Παργινός - Τατιάνα Θεολόγου: τσέλο, Δημήτρης Πάντος: ακουστική κιθάρα, Δημήτρης Παπαλάμπρου: ηλεκτρική κιθάρα, Θοδωρής Σιώρης: κρουστά - τύμπανα, Θανάσης Σοφράς: κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο, Νικόλας Τριήρης: μπουζούκι.
Φωνητικά έκαναν ο Δαμιανός Πάντας και η Άννα Σαράντη. Η ηχοληψία, η μίξη και το mastering έγιναν στο studio Mythos από τον Θανάση Γκίκα. Οι φωτογραφίες είναι της Μαρίας Κοσσυφίδου. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τον «Μετρονόμο».
Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, o Δαμιανός Πάντας γεννήθηκε στην Αθήνα. Από 5 ετών ξεκίνησε τις σπουδές του στη μουσική και το κλασικό πιάνο, όπου και πήρε το Δίπλωμα Πιάνου με Αριστείο και Πρώτο Βραβείο Εξαιρετικής Επίδοσης από το Εθνικό Ωδείο, με καθηγήτρια την Μυρτώ Μαυρίκου. Παράλληλα, τελειώνει τα Ανώτερα Θεωρητικά μαθήματα και παίρνει τα Πτυχία Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας με Άριστα και ειδική μνεία, για να συνεχίσει μαθήματα Σύνθεσης κι Ενορχήστρωσης στο Royal College of Music του Λονδίνου. Ο κύκλος των σπουδών του ολοκληρώνεται με το Δίπλωμα Σύνθεσης στις τάξεις των Θεόδωρου Αντωνίου, Μπάμπη Κανά και Νίκου Παναγιωτάκη και το Δίπλωμα Διεύθυνσης Ορχήστρας DipLCM από το London College of Music. Έχει γράψει πλήθος έργων, όπως σονάτες για πιάνο, μουσική δωματίου, συμφωνικά ποιήματα, μουσική για πολλά ensemble, χορικά τραγωδιών, χορωδιακά με ορχήστρα, μία συμφωνία, soundtracks για κινηματογραφικές ταινίες μικρού μήκους, μουσική για θέατρο, καθώς και πολλά τραγούδια.
Όπως αναφέρει στο σημείωμά του ο συνθέτης: «Ο κύκλος τραγουδιών “Της ημέρας τα σκοτάδια” είναι μια νυχτερινή λιτανεία. Μια επίκληση που κάνουμε όλοι μας, όχι σε κάποιον άγνωστο Θεό, αλλά στον ίδιο τον άνθρωπο, προσμένοντας το πρώτο μετά από καιρό ξημέρωμα, αλλά κι αναζητώντας αέναα το φως εντός μας. Για τον άνθρωπο που ρώτησε “ένα γιατί” χωρίς να πάρει απάντηση, που ένιωσε την απόλυτη εγκατάλειψη από τη ζωή και που λαχτάρησε - μ’ αλίμονο κι αν δεν στερήθηκε - το ωραίο και τ’ αληθινό… Με τραγούδια άλλοτε επιθετικά κι άλλοτε λυρικά, ετούτη η λιτανεία πάλλεται σαν μια ανθρώπινη καρδιά που χτυπά παθιασμένα από έρωτα κι από θυμό ή γαλήνια από στοχασμό και προσμονή. Γιατί τα πιο μακρινά ταξίδια τα κάνουμε πάντα με τη σκέψη κι η μουσική είναι η θάλασσα που ταξιδεύει το καράβι μας. Κι αν η πυξίδα μας κάπου γελαστεί κι αδιάκοπα στο ίδιο σημείο κύκλους κάνει, δεν πειράζει… Μπορεί πάντα ένα μικρό σαν μια ανάσα τραγουδάκι, αυτό τον σκυφτό μας ίσκιο που έχει απομείνει, μ’ ένα προτεταμένο χέρι να τον στήσει ξανά ορθό».
Είναι χαρακτηριστικό πως, αν και μπήκε στη δισκογραφία το 1991, αυτή είναι η τρίτη μόλις δισκογραφική δουλειά του Βασίλη Γισδάκη. Συμμετείχε βέβαια σε αρκετούς σημαντικούς δίσκους, ενώ υπήρξε ένας από τους τελευταίους ερμηνευτές του Μάνου Χατζιδάκι.
Το cd χωρίζεται, μουσικά, σε δυο μέρη… Στην πρώτη «πλευρά», στα πρώτα έξι τραγούδια δηλαδή, ακούμε μπαλάντες και κομμάτια με ηλεκτρικό ήχο. Τα υπόλοιπα πέντε (7-11) είναι σαφώς επηρεασμένα από το «έντεχνο» λαϊκό τραγούδι, ενώ o δίσκος κλείνει επιστρέφοντας στο αρχικό ηχητικό κλίμα, με τον «Προφήτη», μια ιδιαίτερη μπαλάντα εξίμισι λεπτών. Όσον αφορά το στιχουργικό μέρος, έχουμε τραγούδια σημερινά, με αναφορές στον έρωτα, την κοινωνία, αλλά και την εσωτερική μοναξιά…
Θετικά λειτουργεί η συμμετοχή της Ρίτας Αντωνοπούλου, στο ζεϊμπέκικο «Κραυγή». Οφείλω να ομολογήσω, πως μπαίνοντας στο τραγούδι, με τη φράση «Πώς θα ’θελα να μάθαινα, απ’ τη δική σου πείρα», η χροιά της φωνής της μου θύμισε τη Φωτεινή Βελεσιώτου…
Στο ένθετο ο Βασίλης Γισδάκης σημειώνει: «Από την πρώτη επαφή μέχρι και το τελικό αποτέλεσμα, διανύσαμε μια ιδιαίτερα εποικοδομητική και όμορφη μουσική διαδρομή. Συζητήσαμε, δοκιμάσαμε, συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε με στόχο το μέγιστο δυνατό που απαιτούσαν οι ερμηνείες των τραγουδιών και ο συνθέτης. Μετά από ένα χρόνο σχεδόν φτάσαμε στο αποτέλεσμα που έχετε στα χέρια σας. Σημαντικός και θετικός συνεργάτης ο ηχολήπτης των τραγουδιών Θανάσης Γκίκας που με την υπομονή του, τις γνώσεις του και με την αγάπη του προς τη δουλειά συνέβαλε τα μέγιστα. Ένα ευχαριστώ θα είναι λίγο για τις υπέροχες μελωδίες και τα τόσο αληθινά λόγια που αγκάλιασε η φωνή μου. Ελπίζω Στης ημέρας τα σκοτάδια να ανακαλύψετε ένα “κρυμμένο” κομμάτι των συναισθημάτων σας».
