Σε μια «στενεμένη» περίοδο, όπου για να παρακολουθήσεις ένα αντίστοιχο δρώμενο, με τα παρελκόμενά του, δεν σε φτάνει ένα 50ευρώ, η Cesaria Evora γέμισε σχεδόν το Λυκαβηττό (υπήρχαν μικρά «κενά» στις πλαϊνές κερκίδες), το Δευτεριάτικο βράδυ της 6ης Ιουνίου. Καταπονημένη από τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε αλλά και από τα χρόνια που μοιραία περνούν κι αφήνουν τα «βαριά» σημάδια τους, η «κυρία» από το Πράσινο Ακρωτήρι, πρόσφερε στιγμές αληθινής συγκίνησης στους θεατές. Μαζί της είχε τη θεσπέσια διάδοχό της Lura, η οποία με τη σειρά της είναι αγαπητή στο αθηναϊκό -και όχι μόνο- κοινό.
Η παράσταση της Laurie Anderson στο Badminton, την Τετάρτη 8 Ιουνίου, δεν κατάφερε να γεμίσει τη μεγάλη αίθουσα, αλλά το σημαντικότερο δεν εδέησε να προσφέρει τα πολλά περισσότερα και ιδιαίτερα που - αρκετοί τουλάχιστον - προσδοκούσαμε από την «ιέρεια» της ηλεκτρονικής σκηνής. Λιγότερα από 1000 άτομα προσέλκυσε το «Delusion» της, ένα πάντρεμα ποίησης, μουσικής και εικόνας, παραγγελία της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του Βανκούβερ. Καμία σχέση με το «Homeland» που μας είχε παρουσιάσει, τέσσερα χρόνια πριν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Το «πατατράκ» όμως ήρθε με την εμφάνιση της Marianne Faithfull, την Τρίτη 7 Ιουνίου στο Λυκαβηττό, μεταξύ δηλαδή των Cesaria και Laurie, όπου γέμισε μόνο το 1/3 του θεάτρου αλλά αποζημίωσε «καλλιτεχνικά» όσους ανέβηκαν για να την παρακολουθήσουν. Όλα τα λεφτά, όταν στο τέλος των encore, κάποιος θεατής της θύμισε το Working class hero. H ροκ «κυρία», σχεδόν απολογήθηκε που δεν σκέφτηκε πως ειδικά σε αυτούς τους καιρούς το κομμάτι ταιριάζει γάντι στην Ελλάδα και κάλεσε ξανά στη σκηνή τους μουσικούς της για να το αποδώσουν, με την ατάκα: the hole fuckin’ band to come back!
Το φετινό καλοκαίρι θα είναι «δύσκολο» για τους καλλιτέχνες, ντόπιους και ξένους, αφού τα πράγματα στην τσέπη μας πάνε απ’ το κακό, στο χειρότερο, πολλά φεστιβάλ ματαιώνονται, οι δήμοι παύουν «αναγκαστικά» να είναι ανοιχτοχέρηδες και οι «ημερομηνίες» βγαίνουν με το στανιό. Τα κασέ έχουν πέσει αρκετά, αλλά οι εποχές που οι θερινές περιοδείες χρύσωναν το χάπι μια ολόκληρης χρονιάς, έχουν πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί! Εδώ θα είμαστε να παρακολουθούμε και να σας ενημερώνουμε…
Η παράσταση της Laurie Anderson στο Badminton, την Τετάρτη 8 Ιουνίου, δεν κατάφερε να γεμίσει τη μεγάλη αίθουσα, αλλά το σημαντικότερο δεν εδέησε να προσφέρει τα πολλά περισσότερα και ιδιαίτερα που - αρκετοί τουλάχιστον - προσδοκούσαμε από την «ιέρεια» της ηλεκτρονικής σκηνής. Λιγότερα από 1000 άτομα προσέλκυσε το «Delusion» της, ένα πάντρεμα ποίησης, μουσικής και εικόνας, παραγγελία της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του Βανκούβερ. Καμία σχέση με το «Homeland» που μας είχε παρουσιάσει, τέσσερα χρόνια πριν στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Το «πατατράκ» όμως ήρθε με την εμφάνιση της Marianne Faithfull, την Τρίτη 7 Ιουνίου στο Λυκαβηττό, μεταξύ δηλαδή των Cesaria και Laurie, όπου γέμισε μόνο το 1/3 του θεάτρου αλλά αποζημίωσε «καλλιτεχνικά» όσους ανέβηκαν για να την παρακολουθήσουν. Όλα τα λεφτά, όταν στο τέλος των encore, κάποιος θεατής της θύμισε το Working class hero. H ροκ «κυρία», σχεδόν απολογήθηκε που δεν σκέφτηκε πως ειδικά σε αυτούς τους καιρούς το κομμάτι ταιριάζει γάντι στην Ελλάδα και κάλεσε ξανά στη σκηνή τους μουσικούς της για να το αποδώσουν, με την ατάκα: the hole fuckin’ band to come back!
Το φετινό καλοκαίρι θα είναι «δύσκολο» για τους καλλιτέχνες, ντόπιους και ξένους, αφού τα πράγματα στην τσέπη μας πάνε απ’ το κακό, στο χειρότερο, πολλά φεστιβάλ ματαιώνονται, οι δήμοι παύουν «αναγκαστικά» να είναι ανοιχτοχέρηδες και οι «ημερομηνίες» βγαίνουν με το στανιό. Τα κασέ έχουν πέσει αρκετά, αλλά οι εποχές που οι θερινές περιοδείες χρύσωναν το χάπι μια ολόκληρης χρονιάς, έχουν πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί! Εδώ θα είμαστε να παρακολουθούμε και να σας ενημερώνουμε…
