«Σε μια Ελλάδα σακατεμένη με μυριάδες προβλήματα και πληγές ανοικτές που μας ταλαιπώρησαν και μας χάραξαν ανεπανόρθωτα, ανθίζει μια στάλα ελπίδας.
Το λαϊκό τραγούδι, αγκαλιά με τα θέλω και τα ζητούμενα της κοινωνίας, θεριεύει. Εκεί ρίχνονται τα μπετά για όσα κλασικά και έντεχνα θα ακολουθήσουν.
Νέοι συνθέτες και μουσικοί, νέες φωνές που πρέπει να… τραγουδήσουν λόγια.
Τα λόγια αυτά τα κεντάνε κυρίως τρεις χαρισματικοί τεχνίτες. Η Ευτυχία, ο Βίρβος και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης».
Με αυτά τα λόγια ο Κώστας Μπαλαχούτης ξεκίνησε στην «Αυλή των Χρωμάτων», στη στήλη του «Μικρό Εισαγωγικό», να υφαίνει την διαδρομή του σπουδαίου λαϊκού στιχουργού.
Τα «ένθετα» του συγγραφέα, στιχουργού και καλλιτεχνικού επιμελητή της μουσικής εκπομπής της ΕΡΤ2 διακρίνονται για την μεστή πληρότητά τους.
Το ίδιο ισχύει και για το γενικότερο πλαίσιο και για τις ξεχωριστές επιδόσεις που σημειώνει η «Αυλή των Χρωμάτων» που παρουσιάζουν η Αθηνά Καμπάκογλου και ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Και κατέληξε ο Κώστας Μπαλαχούτης αναφερόμενος στον Χρήστο Κολοκοτρώνη:
«Λυπάμαι που του λέω, αλλά στα νεότερα τουλάχιστον χρόνια, δεν του έχουν αποδοθεί τα παράσημα που δικαιούται…»
Το λαϊκό τραγούδι, αγκαλιά με τα θέλω και τα ζητούμενα της κοινωνίας, θεριεύει. Εκεί ρίχνονται τα μπετά για όσα κλασικά και έντεχνα θα ακολουθήσουν.
Νέοι συνθέτες και μουσικοί, νέες φωνές που πρέπει να… τραγουδήσουν λόγια.
Τα λόγια αυτά τα κεντάνε κυρίως τρεις χαρισματικοί τεχνίτες. Η Ευτυχία, ο Βίρβος και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης».
Με αυτά τα λόγια ο Κώστας Μπαλαχούτης ξεκίνησε στην «Αυλή των Χρωμάτων», στη στήλη του «Μικρό Εισαγωγικό», να υφαίνει την διαδρομή του σπουδαίου λαϊκού στιχουργού.
Τα «ένθετα» του συγγραφέα, στιχουργού και καλλιτεχνικού επιμελητή της μουσικής εκπομπής της ΕΡΤ2 διακρίνονται για την μεστή πληρότητά τους.
Το ίδιο ισχύει και για το γενικότερο πλαίσιο και για τις ξεχωριστές επιδόσεις που σημειώνει η «Αυλή των Χρωμάτων» που παρουσιάζουν η Αθηνά Καμπάκογλου και ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Και κατέληξε ο Κώστας Μπαλαχούτης αναφερόμενος στον Χρήστο Κολοκοτρώνη:
«Λυπάμαι που του λέω, αλλά στα νεότερα τουλάχιστον χρόνια, δεν του έχουν αποδοθεί τα παράσημα που δικαιούται…»
