«Και η 50χρονη καλλιτεχνική διαδρομή του Βοσκόπουλου στην ούγια γράφει: Ζαμπέτας, Τσάντας, Πλέσσας, Παπαδόπουλος, Δερβενιώτης, Βίρβος, Καλδάρας, Κατσαρός, Πυθαγόρας, Πάριος, Πολυκανδριώτης, Χατζηνάσιος, Λυμπερόπουλος, Βασίλης Βασιλειάδης, Άκης Πάνου, Καραμπεσίνης, Ζακ Ιακωβίδης, Τσώτου, Τόκας, Ζαφειρίου, Νικολόπουλος και όχι μόνο…»
Με αυτά τα λόγια ο Κώστας Μπαλαχούτης χαρακτήρισε στην «Αυλή των Χρωμάτων» τη δισκογραφική διαδρομή του Τόλη Βοσκόπουλου στο αφιέρωμα της εκπομπής στον ανεπανάληπτο ερμηνευτή, ικανό δημιουργό και ηθοποιό.
Τα «ένθετα» του συγγραφέα, στιχουργού και καλλιτεχνικού επιμελητή της μουσικής εκπομπής της ΕΡΤ2 διακρίνονται για την μεστή πληρότητά τους.
Το ίδιο ισχύει και για το γενικότερο πλαίσιο και για τις ξεχωριστές επιδόσεις που σημειώνει η «Αυλή των Χρωμάτων» που παρουσιάζουν η Αθηνά Καμπάκογλου και ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Το αφιέρωμα στον Τόλη Βοσκόπουλο σημείωσε υψηλή -λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα του διαύλου- τηλεθέαση.
Και κατέληξε ο Κώστας Μπαλαχούτης:
«Ο τρόπος ερμηνείας του αποτέλεσε "σχολή". Η εργογραφία του, ειδικά μέχρι και τις αρχές του '90 κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα για τα δεδομένα του μύθου του και των απαιτήσεων που είχαν από αυτόν η μουσική βιομηχανία και οι μηχανισμοί της. Αν και ταυτισμένος με το ερωτικό στοιχείο, ο Βοσκόπουλο ποτέ δεν ερμήνευσε το ίδιο τραγούδι».
Με αυτά τα λόγια ο Κώστας Μπαλαχούτης χαρακτήρισε στην «Αυλή των Χρωμάτων» τη δισκογραφική διαδρομή του Τόλη Βοσκόπουλου στο αφιέρωμα της εκπομπής στον ανεπανάληπτο ερμηνευτή, ικανό δημιουργό και ηθοποιό.
Τα «ένθετα» του συγγραφέα, στιχουργού και καλλιτεχνικού επιμελητή της μουσικής εκπομπής της ΕΡΤ2 διακρίνονται για την μεστή πληρότητά τους.
Το ίδιο ισχύει και για το γενικότερο πλαίσιο και για τις ξεχωριστές επιδόσεις που σημειώνει η «Αυλή των Χρωμάτων» που παρουσιάζουν η Αθηνά Καμπάκογλου και ο Χρήστος Νικολόπουλος.
Το αφιέρωμα στον Τόλη Βοσκόπουλο σημείωσε υψηλή -λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα του διαύλου- τηλεθέαση.
Και κατέληξε ο Κώστας Μπαλαχούτης:
«Ο τρόπος ερμηνείας του αποτέλεσε "σχολή". Η εργογραφία του, ειδικά μέχρι και τις αρχές του '90 κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα για τα δεδομένα του μύθου του και των απαιτήσεων που είχαν από αυτόν η μουσική βιομηχανία και οι μηχανισμοί της. Αν και ταυτισμένος με το ερωτικό στοιχείο, ο Βοσκόπουλο ποτέ δεν ερμήνευσε το ίδιο τραγούδι».
