Χρύσανθος Μουζακίτης - «Έχουμε ανάγκη από σύγχρονο Πολιτικό Τραγούδι»

Λίγα βιογραφικά στην αρχή. Πότε ήρθατε από την Κέρκυρα; Σπουδες; Οι πρώτες δημιουργίες ήταν τραγούδια ή μουσικές;
Γεννήθηκα στην Κέρκυρα και σε ηλικία ενός έτους έπαθα πολιομυελίτιδα. Παρέλυσαν και τα δύο μου πόδια. Άρα σε χωριό της Κέρκυρας δεν θα μπορούσα να έχω μέλλον. Γι’ αυτό αμέσως μετά το Δημοτικό, μετοίκησα στην Αθήνα. Είχα μεγάλη αγάπη και έφεση στην μουσική. Συνέχεια τραγουδούσα, έπαιζα φυσαρμόνικα, κιθάρα πριν καν γραφτώ στο ωδείο. Πριν καν γραφτώ στο Ωδείο συνέθετα ήδη και τραγούδια. Γράφτηκα στο Εθνικό Ωδείο, με μεγάλες δυσκολίες, διότι έπρεπε παράλληλα και να εργάζομαι. Έπρεπε μόνος μου να βγάζω τα έξοδά μου, αλλά και να βοηθήσω την οικογένειά μου δηλαδή τους γονείς μου και τον μικρότερο αδελφό μου. Είχα όμως την τύχη να «πέσω» σε μεγάλους καθηγητές και μουσουργούς και μαζί τους έκανα ολοκληρωμένες σπουδές. Τελείωσα όλα τα Ανώτερα θεωρητικά της μουσικής από πτυχίο Αρμονίας μέχρι και Δίπλωμα Συνθέσεως και Δ/σης ορχήστρας, καθώς και πτυχίο τραγουδιού και Δίπλωμα πιάνου. Παράλληλα έγραφα συνέχεια τραγούδια, αλλά έπαιζα και όλα τα είδη των τραγουδιών σε μπουάτ της Πλάκας, σε συναυλίες κ.λπ. Παράλληλα άρχισα να συνθέτω Λόγια μουσική μετά το πτυχίο της Φούγκας. Στη συνέχεια και λόγω του διπλώματος Συνθέσεως, βρήκα την αφορμή και την ευκαιρία να συνθέσω πολλές διαφορετικές μουσικές –εκτός τραγουδιού- χωρίς να περιορίζομαι στην μορφή ή στην τεχνοτροπία.

Πότε κυκλοφορούν οι πρώτες εργασίες σας;
Κατά την δεκαετία του ‘70 και μέχρι τις αρχές αυτής του ‘80, είχα μία σημαντική δραστηριότητα στη δισκογραφία, ηχογράφησα δίσκους LP όπως το «Βράδιασε στη γειτονιά μου», 12 έντεχνα λαϊκά τραγούδια, επίσης το «Εμείς» (ταξικός αγώνας), «Κάτω απ’ τον ίσκιο», «Το πόσο σ’ αγαπώ», «Έμμετρος Ρίζος», συμμετοχές σε συλλογικούς δίσκους, αλλά και πολλές μουσικές για θεατρικές παραστάσεις. Επίσης δούλευα αρκετά στα στούντιο σαν ενορχηστρωτής, αλλά τις περισσότερες φορές δεν έβαζα την υπογραφή μου για διάφορους λόγους ή συνήθειες της εποχής.

Ποιες οι εμπειρίες από την ενασχόληση σας στην μουσική εκπαίδευση αλλά και η πορεία σας σε αυτή;
Το 1980 ανέλαβα την δημιουργία και την διεύθυνση του Εθνικού Ωδείου Περιστερίου και εκ των πραγμάτων δεν μπορούσα να ασχοληθώ πια με δισκογραφία, συναυλίες κ.ά. Παρ’ όλα αυτά, συμμετείχα στους Α’ Αγώνες Ελληνικού τραγουδιού της Κέρκυρας, με τον Μάνο Χατζιδάκι, με το τραγούδι «Χορός συρτός» σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα. Έκανα αρκετές εκδόσεις βιβλίων για πιάνο και θεωρητικά της μουσικής και το 1989 έναν σημαντικό δίσκο που απευθύνεται περισσότερο σε παιδιά, με τον γενικό τίτλο «Η Παρεούλα». Από την δεκαετία του ’90, που άρχισαν να λιγοστεύουν οι υποχρεώσεις μου στο Ωδείο, ασχολήθηκα πάλι με την δισκογραφία, όσο ήταν δυνατόν…

Επιστροφή στην παραγωγική δημιουργικότητα…
Έκανα τον δίσκο με «Τα τραγούδια της Κέρκυρας», μετά «Τα χρώματα της φαντασίας», ακολούθησαν «Σουίτα για την Μήδεια» και «Ελληνική Σονάτα», «Ξεκίνησ’ ένα καραβάκι», το ορατόριο με τίτλο «Πρωτότοκου Δοξαστικόν», «Διάθλαση» σε συνεργασία με Καναδά, την παιδική όπερα «Οι μικροί φυγάδες και το σπίτι στο δάσος» σε συνεργασία με Καναδά πάλι, ακολούθησε ο δίσκος «Μια στάλα μελάνι», «Του Παρθενώνα το κλειδί» και τελευταίο το «Δώσε μου σπίθα απ’ το φιλί σου». Είναι μία συλλογική εργασία. Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει 17 τραγούδια, τραγουδούν ο Μπάμπης Τσέρτος, Τάκης Κωνσταντακόπουλος, Νάντια Καραγιάννη, Νίκος Καραγιάννης. Είναι έντεχνα, λαϊκά τραγούδια στηριγμένα στην λαϊκή μας παράδοση. Συλλογική είναι και η συμμετοχή των στιχουργών, που είναι οι: Θεόφιλος Βερύκιος, Κώστας Ζουμπούλης, Παύλος Μουζακίτης, Μάγκυ Μπαζίνη, Γιώργος Πολ. Παπαδάκης. Όλα αυτά τα τραγούδια και τα cd που έκανα από τα τέλη του 90 και μετά κυκλοφορούν τώρα πια σε επίσημη ψηφιακή διανομή στο ίντερνετ.

Παράλληλα με το τραγούδι ασχολείστε και με τη λεγόμενη λόγια μουσική. Τι γίνεται σε αυτόν τον χώρο, υπάρχει εξέλιξη και δημιουργία;
Στο χώρο της λόγιας μουσικής έχουν γίνει πολλοί πειραματισμοί μέσα στον 20ο αιώνα. Με τον όρο «μοντέρνα εποχή», προσπάθησαν οι συνθέτες να ξεφύγουν από το τονικό σύστημα και από δεδομένες μορφές, χρησιμοποιώντας διάφορα άλλα συστήματα. Όμως δεν απέδωσαν αυτές οι προσπάθειες στο ευρύ κοινό, κι έτσι φτάσαμε στην λεγόμενη «μεταμοντέρνα εποχή», όπου ο κάθε συνθέτης λειτουργεί όπως θέλει και όπως αισθάνεται, χρησιμοποιώντας συστήματα και τεχνοτροπίες που του ταιριάζουν, χωρίς να θεωρείται ντεμοντέ.

Πώς βλέπετε την μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα;
Η μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα, από την σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους, είναι αφημένη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Το κράτος ποτέ δεν ασχολήθηκε σωστά κα σοβαρά με αυτήν. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχαν και υπάρχουν φωτισμένοι μουσουργοί- παιδαγωγοί, οι οποίοι έχουν προσφέρει πολλά στην μουσική ζωή και εκπαίδευση της χώρας. Γενικά τα Ωδεία και οι Μουσικές Σχολές, λειτουργούν κατά συνείδηση. Κατά συνείδηση έχω λειτουργήσει κι εγώ διδάσκοντας επί 30 συναπτά έτη στο Εθνικό Ωδείο Περιστερίου, στο οποίο έχω και την καλλιτεχνική διεύθυνση και πιστεύω πως έχω πράξει σωστά, σύμφωνα με τα λεγόμενα όσων έχουν διδαχθεί σε αυτό, την επιτυχή σταδιοδρομία των αποφοίτων και γενικά την επιτυχή λειτουργία του.

Ποιά είναι η θέση της σύγχρονης δημιουργίας στην εποχή της κρίσης;
Οπωσδήποτε η σύγχρονη μουσική δημιουργία πλήττεται και αυτή βάναυσα κατά την εποχή της κρίσης, διότι και οι δημιουργοί δεν μπορούν να επιβιώσουν και το κοινό δεν έχει δυνατότητες συμμετοχής, αγοράς και παρακολούθησης. Το κοινό είναι κάπως διχασμένο, διότι από την μία πλευρά έχει ανάγκη να διασκεδάσει και να ξεχάσει τα καθημερινά του προβλήματα και από την άλλη έχει ανάγκη να πολιτικοποιηθεί, να αγωνιστεί και να επαναστατήσει για να λύσει τα προβλήματα αυτά. Πιστεύω πως οι νέες γενιές, έχουν ανάγκη από νέο πολιτικό τραγούδι, αλλά όχι με την μορφή και τα ακούσματα του παρελθόντος. Το τραγούδι αυτό, πρέπει να εκφράζει την σύγχρονη ψυχολογία, αλλά και την αντίληψη των νέων ανθρώπων για την νέα τάξη πραγμάτων…

Τι ετοιμάζετε στο μέλλον;
Από την μία συνεχίζω την ενασχόλησή μου με το έντεχνο Ελληνικό τραγούδι κα από την άλλη με την λόγια μουσική μου και την έκδοση βιβλίων μου.

Πηγαίνετε τακτικά στην Κέρκυρα και κρατάτε δεσμούς με τον τόπο καταγωγής σας. Υπάρχει ακόμα η μουσική παράδοση του νησιού με τη μουσική εκπαίδευση ή το έχουν γυρίσει αποκλειστικά και μόνο στον τουρισμό;
Πηγαίνω πολύ τακτικά στην Κέρκυρα. Το μέρος που ζω εκεί είναι ονειρεμένο και γεμάτο εμπνεύσεις για δημιουργία. Οι Κερκυραίοι οπωσδήποτε το έχουν ρίξει στον τουρισμό, όμως υπάρχουν εστίες διατήρησης της παράδοσης και της σωστής κουλτούρας.

Επίλογος…
Εύχομαι οι μέρες που έρχονται να φέρουν σε όλους την αντοχή, αλλά και την αφύπνιση, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από την κρίση.

Όλη η δισκογραφία του Χρύσανθου Μουζακίτη που κυκλοφορεί από τον Καθρέφτη υπάρχει τώρα σε ψηφιακή διανομή.