πει την Πριγκιπέσσα στον δίσκο του. Κανένας από τους τραγουδιστές της φάρας μας, της κάστας μας δεν πήρε ένα τηλέφωνο για να ζητήσει τη γνώμη μου». Αυτά τονίζει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του που παραχώρησε ο Σωκράτης Μάλαμας στη Χρυσούλα Παπαϊωάννου και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι».
Σταχυολογήσαμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του, ενδεικτικές της ειλικρίνειας και της ανοιχτής ματιάς του τραγουδοποιού: Ο συνθέτης Δημήτρης Καρράς με κάλεσε να πω αυτό το τραγούδι. Στο στούντιο σκέφτηκα ότι τα γυρίσματα του τραγουδιού ταίριαζαν στη φωνή του Βασίλη. Μου ήρθε η ιδέα να κάνουμε ένα «δώρο» στους φίλους μας. Δύο άνθρωποι από διαφορετικές «γειτονιές» βρίσκονται ξαφνικά στη δουλειά κάποιου τρίτου και κάνουν παρέα. Δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει αρνητικά. Αλλά φαίνεται πως ο κόσμος βρίσκει το αρνητικό εκεί που δεν υπάρχει. Εμείς το τραγουδήσαμε και το ευχαριστηθήκαμε. Και μετά άρχισαν τα μπινελίκια.
Δεν βρίσκω διαφορές ανάμεσα στις «γειτονιές», παρόλο που υπάρχουν πράγματα που δεν μου αρέσουν. Με τον ίδιο τρόπο που υπάρχουν φαγητά που δεν ακουμπάς ποτέ ή ρούχα που δεν φοράς. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχουμε διαφορές με τα πρόσωπα. Στο κάτω - κάτω, ο Καρράς είναι από τα πιο ακέραια άτομα στην ιστορία αυτήν που λέμε τραγούδι. Είναι gentleman. Ο μόνος άνθρωπος που πήρε τηλέφωνο για να μου ζητήσει την άδεια να πει την Πριγκιπέσσα στον δίσκο του. Κανένας από τους τραγουδιστές της φάρας μας, της κάστας μας δεν πήρε ένα τηλέφωνο για να ζητήσει τη γνώμη μου. Ο Καρράς είναι το πιο εντάξει καρντάσι που έχω βρει μέσα στην πιάτσα. Και ποιον να έβαζα δηλαδή να τραγουδήσει «όλοι για τα μπετά δουλεύουμε»; Έναν ποπ τραγουδιστή; Τα τραγούδια λειτουργούν σαν τρίλεπτα θεατρικά δρώμενα. Ο Καρράς γεννήθηκε πάνω στα πάλκα. Αν δεν έχω σχέσεις με αυτόν, με ποιον να έχω; Με κάποιον που βγήκε από την Ακαδημία Τεχνών, ανέβηκε στο πατάρι και μου λέει «μη μιλάς, θέλω να σου πω πόσο καλός καλλιτέχνης είμαι»;
Ο Μάλαμας μίλησε και για τη νέα του ιδιότητά του σε ρόλο «παραγωγού» στην νεοσύστατη δισκογραφική εταιρεία «Αρτύς»: Εδώ και χρόνια οι δίσκοι μας δεν υπάρχουν στα δισκοπωλεία, αλλά ως stock στα δικαιώματα της εταιρείας, της οποίας ο διευθυντής, ο Κώστας Γιαννίκος, πήγε φυλακή. Η εταιρεία έχει να μας πληρώσει επτά χρόνια, αλλά της ανήκει η πρωτόλεια δουλειά. Είναι δηλαδή σαν να μην έχουμε κάνει ούτε έναν δίσκο. Αποφάσισα, λοιπόν, να ξαναγράψουμε τα τραγούδια live σε ένα studio και να τα κυκλοφορήσουμε σε πολύ προσιτή τιμή, στις συναυλίες, στο Διαδίκτυο. Για να πω ότι κάτι έκανα στη ζωή μου. Να μην πάνε τριάντα χρόνια στον αέρα…
Πηγή: Το Ποντίκι
