Η σόλο εμφάνιση του Sivert Høyem το Σάββατο 27 Απριλίου στο «Floyd» (Πειραιώς 117) είναι η πρώτη του σε κλειστό χώρο στην Αθήνα μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια. Εχει μεσολαβήσει μόνον η θριαμβευτική στο Ηρώδειο και βέβαια η κάτι περισσότερο και από επιτυχημένη επανασύνδεση των Madrugada η οποία οδήγησε σε δύο επίσης θριαμβευτικές εμφανίσεις στην Αθήνα. Μίλησα τηλεφωνικά με τον Νορβηγό τραγουδοποιό και ερμηνευτή – με τον οποίο η γνωριμία πηγαίνει πολύ πίσω - για το πρόσφατο, έκτο κατά σειρά, προσωπικό album του «On An Island» και την επίσκεψη του στη χώρα μας που τόσο τον αγαπά ενώ και εκείνος της το ανταποδίδει και με το παραπάνω.
Πόσο διαφορετικό είναι το να γράφεις ένα τραγούδι για τους Madrugada και για έναν προσωπικό δίσκο σου; Υπάρχει ένας τρόπος που το διαχωρίζεις όταν αρχίζεις να το γράφεις;
Πριν από όλα οι Madrugada κάνουν και πάλι ένα μεγάλο διάλειμμα οπότε δεν υπήρχε περίπτωση «σύγχυσης». Επίσης τα τραγούδια του «On An Island» γράφτηκαν κυρίως στη διάρκεια της πανδημίας, πριν από αυτά του «Chimes At Midnight» των Madrugada. Γενικά πάντως τείνω να γράφω πιο προσωπικά στους δικούς μου δίσκους και αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο από άλλες φορές στο «On An Island».
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο ήχος του είναι ακόμα πιο «γυμνός» από άλλες φορές, σε κάποια σημεία σχεδόν θυμίζει παλιό blues δίσκο.
Αυτό μάλλον ήταν μια έμφυτη αντίδραση μου στο πως ήταν το «Chimes At Midnight». Το ηχογραφήσαμε στο Λος Αντζελες, στο φημισμένο Sunset Studios, όπου έχουν ηχογραφηθεί δίσκοι των Beach Boys και των Doors και νομίζω ότι κάτι από την ατμόσφαιρα τους υπάρχει ακόμα εκεί. Ηταν ένας δίσκος με πάρα πολλή δουλειά στην παραγωγή του και φαίνεται και στο τελικό αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά λοιπόν ήθελα να κάνω κάτι πολύ πιο αυθόρμητο αλλά και ακατέργαστο, χωρίς πολλές παρεμβάσεις στην παραγωγή αλλά αντίθετα διατηρώντας τον ζωντανό ήχο καθώς στα περισσότερα τραγούδια παίξαμε ζωντανά όλοι μαζί.
Τι είναι η βαρύτονη κιθάρα που χρησιμοποιείς τόσο πολύ στο album;
Η βαρύτονη κιθάρα είναι ένα είδος κιθάρας που εμφανίστηκε καταρχάς στην αμερικανική country. Την χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια, συμβαίνει η τονικότητα της να ταιριάζει απόλυτα με αυτήν της φωνή μου (γέλια). Την παίζει ο κιθαρίστας και κιμπορντίστας Christer Knutsen, μόνιμος συνεργάτης μου εδώ και χρόνια και ουσιαστικά συμπαραγωγός μαζί μου του «On An Island» και κατέληξε να είναι το μόνο όργανο που υπάρχει σε όλα τα τραγούδια του δίσκου.
Δεν είναι λίγο παράξενο ένας Νορβηγός να τιτλοφορεί έναν δίσκο του «Πάνω σε ένα νησί»;
Καταλαβαίνω τι εννοείς (γέλια). Όμως γεννήθηκα και μέχρι μια ηλικία έζησα σε μια μικρή πόλη, στα βόρεια της Νορβηγίας, πολύ κοντά στη θάλασσα. Είμαι λοιπόν συνηθισμένος στη θέα της από πολύ μικρός και εκεί υπάρχουν και μερικά μικρά νησιά. Επίσης το στούντιο όπου ηχογραφήσαμε τον δίσκο είναι πολύ κοντά στην πόλη όπου γεννήθηκα οπότε ο τίτλος δεν είναι τόσο παράξενος. Γενικά είμαι πολύ δεμένος με τη θάλασσα, το υγρό στοιχείο, με ηρεμεί και ταυτόχρονα μου δίνει έμπνευση.
Να υποθέσω ότι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που αγαπάς τόσο την Ελλάδα η οποία περιτριγυρίζεται από θάλασσα;
Ερχομαι στην Ελλάδα από πολύ μικρός, αρχικά με τους γονείς μου και πολύ συχνά, για διακοπές ενώ και με τις συναυλίες μου σε πολλές πόλεις εκεί την γνώρισα ακόμα καλύτερα. Μου αρέσει πάρα πολύ η ελληνική φύση, κυρίως τα νησιά βέβαια αλλά και στην ενδοχώρα υπάρχουν πάρα πολύ όμορφα μέρη.
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε τηλεφωνικά οι ροές μεταναστών προς την Ευρώπη είχαν μόλις αρχίσει, είχες μάλιστα γράψει και ένα τραγούδι για αυτό το θέμα, όπως επίσης και η άνοδος της ακροδεξιάς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Από τότε οι εστίες πολέμου και άλλες αιτίες που προκαλούν μεταναστευτικά ρεύματα έχουν αυξηθεί ενώ η ακροδεξιά είναι ακόμα περισσότερο απειλητική. Τι έχεις να πεις για όλα αυτά;
Είναι σίγουρο ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά, κάπου πήραμε εντελώς λάθος δρόμο. Επαιξε ρόλο σε αυτό και η η πανδημία αν και ουσιαστικά έφερε περισσότερο στην επιφάνεια πράγματα που υπήρχαν πολύ καιρό εκεί. Πρέπει να επανεξετάσουμε τις αξίες μας ή μάλλον να επαναφέρουμε στο επίκεντρο τις ανθρωπιστικές αξίες μας.
Σε απασχολεί η κλιματική αλλαγή;
Φυσικά, ποιον λογικό άνθρωπο δεν απασχολεί; Μόνο που ξέρεις η αλλαγή στο κλίμα δεν εξαρτάται από το αν εγώ και εσύ ανακυκλώνουμε, όσο και αν και αυτό φυσικά έχει την σημασία του. Όμως εκείνο που απαιτείται είναι επείγουσες αποφάσεις και κινήσεις σε ανώτερο, κρατικό και διεθνές επίπεδο. Και δεν βλέπω αυτούς που πρέπει να τις πάρουν να το κάνουν…
Θεωρείς ότι τα social media φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους ή το αντίθετο;
Αρχικά και σε ένα πρώτο επίπεδο ναι αλλά, ειδικά στην περίοδο της πανδημίας, το απρόσωπο τους έκανε ακόμα πιο έντονο τον θυμό. Γιατί υπάρχει διάχυτος πάρα πολύς θυμός σε πάρα πολύ κόσμο, για λόγους κατανοητούς αλλά και για κάποιους εντελώς παράλογους. Ο θυμός αυτός δυστυχώς οδηγεί σε πολλές και ποικίλες πράξεις βίας που βλέπουμε καθημερινά. Προσωπικά έχω την τύχη να κάνω κάτι υπέροχο, φτιάχνω μουσική και έχω την ευκαιρία να την παίζω ζωντανά στη χώρα μου και σε αρκετές άλλες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μάχομαι καθημερινά, ως άνθρωπος και σε ένα βαθμό και μέσα από τα τραγούδια μου, για να επανακτήσουμε όλοι και όλες την ελπίδα. Δεν πιστεύω σε μια μόνιμη και καταναγκαστική υπεραισιοδοξία αλλά η ελπίδα για κάτι καλύτερο είναι αναγκαία για την επιβίωση του ανθρώπου.
Τώρα που το πρώτο κεφάλαιο της επανασύνδεσης των Madrugada έχει τελειώσει τι έχεις να πεις για την επιστροφή σας μετά από τόσα χρόνια;
Είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι αυτό που κάναμε έχει διάρκεια και εξακολουθεί να «μιλά» και να αρέσει στον κόσμο. Όταν συνέβαινε ήμασταν πολύ νέοι και δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε καλά τι συνέβαινε. Τώρα καταλάβαμε ότι κάναμε κάτι που αξίζει και αυτό είναι ομολογουμένως ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Και φυσικά μας έδωσε δύναμη και κέφι για να συνεχίσουμε αυτό που ξαναρχίσαμε…
Πώς σου φαίνεται το ότι θα ξαναπαίξεις σόλο σε κλειστό χώρο στην Αθήνα μετά από οκτώ χρόνια;
Πάρα πολύ όμορφα! Τόσο στην προσωπική διαδρομή μου όσο και ξανά πια με τους Madrugada παίζω σε πολύ μεγάλους χώρους και σε πολύ κόσμο και δεν θα πω ότι δεν μου αρέσει αυτό. Υπάρχει όμως κάτι στους μικρούς χώρους, στα clubs, η ατμόσφαιρα τους, η αμεσότητα στην επαφή με τον κόσμο, που δεν μπορείς ποτέ να το έχεις στους μεγάλους και ομολογώ ότι μου έχει λείψει πολύ. Ένα παραπάνω μάλιστα όταν είναι στην Ελλάδα, μια χώρα στην οποία λατρεύω να παίζω και μάλιστα αυτή τη φορά θα παίξω και στη Θεσσαλονίκη όπου δεν είχα πάει την προηγούμενη. Πραγματικά ανυπομονώ για αυτές τις συναυλίες!
Θα τα πούμε λοιπόν το Σάββατο φίλε Sivert…
Πόσο διαφορετικό είναι το να γράφεις ένα τραγούδι για τους Madrugada και για έναν προσωπικό δίσκο σου; Υπάρχει ένας τρόπος που το διαχωρίζεις όταν αρχίζεις να το γράφεις;
Πριν από όλα οι Madrugada κάνουν και πάλι ένα μεγάλο διάλειμμα οπότε δεν υπήρχε περίπτωση «σύγχυσης». Επίσης τα τραγούδια του «On An Island» γράφτηκαν κυρίως στη διάρκεια της πανδημίας, πριν από αυτά του «Chimes At Midnight» των Madrugada. Γενικά πάντως τείνω να γράφω πιο προσωπικά στους δικούς μου δίσκους και αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο από άλλες φορές στο «On An Island».
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ο ήχος του είναι ακόμα πιο «γυμνός» από άλλες φορές, σε κάποια σημεία σχεδόν θυμίζει παλιό blues δίσκο.
Αυτό μάλλον ήταν μια έμφυτη αντίδραση μου στο πως ήταν το «Chimes At Midnight». Το ηχογραφήσαμε στο Λος Αντζελες, στο φημισμένο Sunset Studios, όπου έχουν ηχογραφηθεί δίσκοι των Beach Boys και των Doors και νομίζω ότι κάτι από την ατμόσφαιρα τους υπάρχει ακόμα εκεί. Ηταν ένας δίσκος με πάρα πολλή δουλειά στην παραγωγή του και φαίνεται και στο τελικό αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά λοιπόν ήθελα να κάνω κάτι πολύ πιο αυθόρμητο αλλά και ακατέργαστο, χωρίς πολλές παρεμβάσεις στην παραγωγή αλλά αντίθετα διατηρώντας τον ζωντανό ήχο καθώς στα περισσότερα τραγούδια παίξαμε ζωντανά όλοι μαζί.
Τι είναι η βαρύτονη κιθάρα που χρησιμοποιείς τόσο πολύ στο album;
Η βαρύτονη κιθάρα είναι ένα είδος κιθάρας που εμφανίστηκε καταρχάς στην αμερικανική country. Την χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια, συμβαίνει η τονικότητα της να ταιριάζει απόλυτα με αυτήν της φωνή μου (γέλια). Την παίζει ο κιθαρίστας και κιμπορντίστας Christer Knutsen, μόνιμος συνεργάτης μου εδώ και χρόνια και ουσιαστικά συμπαραγωγός μαζί μου του «On An Island» και κατέληξε να είναι το μόνο όργανο που υπάρχει σε όλα τα τραγούδια του δίσκου.
Δεν είναι λίγο παράξενο ένας Νορβηγός να τιτλοφορεί έναν δίσκο του «Πάνω σε ένα νησί»;
Καταλαβαίνω τι εννοείς (γέλια). Όμως γεννήθηκα και μέχρι μια ηλικία έζησα σε μια μικρή πόλη, στα βόρεια της Νορβηγίας, πολύ κοντά στη θάλασσα. Είμαι λοιπόν συνηθισμένος στη θέα της από πολύ μικρός και εκεί υπάρχουν και μερικά μικρά νησιά. Επίσης το στούντιο όπου ηχογραφήσαμε τον δίσκο είναι πολύ κοντά στην πόλη όπου γεννήθηκα οπότε ο τίτλος δεν είναι τόσο παράξενος. Γενικά είμαι πολύ δεμένος με τη θάλασσα, το υγρό στοιχείο, με ηρεμεί και ταυτόχρονα μου δίνει έμπνευση.
Να υποθέσω ότι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που αγαπάς τόσο την Ελλάδα η οποία περιτριγυρίζεται από θάλασσα;
Ερχομαι στην Ελλάδα από πολύ μικρός, αρχικά με τους γονείς μου και πολύ συχνά, για διακοπές ενώ και με τις συναυλίες μου σε πολλές πόλεις εκεί την γνώρισα ακόμα καλύτερα. Μου αρέσει πάρα πολύ η ελληνική φύση, κυρίως τα νησιά βέβαια αλλά και στην ενδοχώρα υπάρχουν πάρα πολύ όμορφα μέρη.
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε τηλεφωνικά οι ροές μεταναστών προς την Ευρώπη είχαν μόλις αρχίσει, είχες μάλιστα γράψει και ένα τραγούδι για αυτό το θέμα, όπως επίσης και η άνοδος της ακροδεξιάς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Από τότε οι εστίες πολέμου και άλλες αιτίες που προκαλούν μεταναστευτικά ρεύματα έχουν αυξηθεί ενώ η ακροδεξιά είναι ακόμα περισσότερο απειλητική. Τι έχεις να πεις για όλα αυτά;
Είναι σίγουρο ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά, κάπου πήραμε εντελώς λάθος δρόμο. Επαιξε ρόλο σε αυτό και η η πανδημία αν και ουσιαστικά έφερε περισσότερο στην επιφάνεια πράγματα που υπήρχαν πολύ καιρό εκεί. Πρέπει να επανεξετάσουμε τις αξίες μας ή μάλλον να επαναφέρουμε στο επίκεντρο τις ανθρωπιστικές αξίες μας.
Σε απασχολεί η κλιματική αλλαγή;
Φυσικά, ποιον λογικό άνθρωπο δεν απασχολεί; Μόνο που ξέρεις η αλλαγή στο κλίμα δεν εξαρτάται από το αν εγώ και εσύ ανακυκλώνουμε, όσο και αν και αυτό φυσικά έχει την σημασία του. Όμως εκείνο που απαιτείται είναι επείγουσες αποφάσεις και κινήσεις σε ανώτερο, κρατικό και διεθνές επίπεδο. Και δεν βλέπω αυτούς που πρέπει να τις πάρουν να το κάνουν…
Θεωρείς ότι τα social media φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους ή το αντίθετο;
Αρχικά και σε ένα πρώτο επίπεδο ναι αλλά, ειδικά στην περίοδο της πανδημίας, το απρόσωπο τους έκανε ακόμα πιο έντονο τον θυμό. Γιατί υπάρχει διάχυτος πάρα πολύς θυμός σε πάρα πολύ κόσμο, για λόγους κατανοητούς αλλά και για κάποιους εντελώς παράλογους. Ο θυμός αυτός δυστυχώς οδηγεί σε πολλές και ποικίλες πράξεις βίας που βλέπουμε καθημερινά. Προσωπικά έχω την τύχη να κάνω κάτι υπέροχο, φτιάχνω μουσική και έχω την ευκαιρία να την παίζω ζωντανά στη χώρα μου και σε αρκετές άλλες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μάχομαι καθημερινά, ως άνθρωπος και σε ένα βαθμό και μέσα από τα τραγούδια μου, για να επανακτήσουμε όλοι και όλες την ελπίδα. Δεν πιστεύω σε μια μόνιμη και καταναγκαστική υπεραισιοδοξία αλλά η ελπίδα για κάτι καλύτερο είναι αναγκαία για την επιβίωση του ανθρώπου.
Τώρα που το πρώτο κεφάλαιο της επανασύνδεσης των Madrugada έχει τελειώσει τι έχεις να πεις για την επιστροφή σας μετά από τόσα χρόνια;
Είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι αυτό που κάναμε έχει διάρκεια και εξακολουθεί να «μιλά» και να αρέσει στον κόσμο. Όταν συνέβαινε ήμασταν πολύ νέοι και δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε καλά τι συνέβαινε. Τώρα καταλάβαμε ότι κάναμε κάτι που αξίζει και αυτό είναι ομολογουμένως ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Και φυσικά μας έδωσε δύναμη και κέφι για να συνεχίσουμε αυτό που ξαναρχίσαμε…
Πώς σου φαίνεται το ότι θα ξαναπαίξεις σόλο σε κλειστό χώρο στην Αθήνα μετά από οκτώ χρόνια;
Πάρα πολύ όμορφα! Τόσο στην προσωπική διαδρομή μου όσο και ξανά πια με τους Madrugada παίζω σε πολύ μεγάλους χώρους και σε πολύ κόσμο και δεν θα πω ότι δεν μου αρέσει αυτό. Υπάρχει όμως κάτι στους μικρούς χώρους, στα clubs, η ατμόσφαιρα τους, η αμεσότητα στην επαφή με τον κόσμο, που δεν μπορείς ποτέ να το έχεις στους μεγάλους και ομολογώ ότι μου έχει λείψει πολύ. Ένα παραπάνω μάλιστα όταν είναι στην Ελλάδα, μια χώρα στην οποία λατρεύω να παίζω και μάλιστα αυτή τη φορά θα παίξω και στη Θεσσαλονίκη όπου δεν είχα πάει την προηγούμενη. Πραγματικά ανυπομονώ για αυτές τις συναυλίες!
Θα τα πούμε λοιπόν το Σάββατο φίλε Sivert…
