Στο πλαίσιο του διαλόγου που άνοιξε το Οgdoo.gr για το φλέγον ζήτημα της διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων και την προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας και μόνο οργανισμός που θα εκπροσωπεί το σύνολο των δημιουργών, απευθυνθήκαμε στον καταξιωμένο συνθέτη και πρόεδρο του Δ.Σ της Αυτοδιαχείρησης κ.Νίκο Αντύπα για να μας παρουσιάσει αναλυτικά τις θέσεις, επί του θέματος, του οργανισμού που εκπροσωπεί .
Σας παραθέτω τη διαφωτιστική μας συνομιλία.
Οι διαπραγματεύσεις για την ένωση ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ και ΕΔΕΜ απέτυχαν να ξεκινήσουν. Η ΕΔΕΜ σας κατηγορεί ότι αρνείστε να αναβάλετε νομικά μέτρα στα οποία έχετε προβεί ως ένδειξη καλής πίστης για την έναρξη του διαλόγου.
Θα πρέπει πρώτα από όλα να αναφέρω ότι η Αυτοδιαχείριση ήταν εκείνη που ζήτησε τον διάλογο για την ένωση ήδη από τον Ιανουάριο. Δυστυχώς όσες προσκλήσεις απευθύναμε στους συναδέλφους απέβησαν άκαρπες.
Χαιρόμαστε που σιγά σιγά ο χώρος, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων Ελλήνων δημιουργών, κατανόησε την ανάγκη ενότητας και ομοψυχίας. Από την πρώτη στιγμή των συνεννοήσεων εμείς ξεκαθαρίσαμε προς όλες τις πλευρές ότι δε θα παραιτηθούμε από τις νομικές μας διεκδικήσεις. Τα νομικά μέτρα δεν πρέπει να συσχετίζονται με τις διαπραγματεύσεις. Θεωρούμε ότι οποιαδήποτε συσχέτιση είναι προσχηματική και απλώς δυναμιτίζει τον διάλογο. Όποιος θέλει πραγματικά να βρεθεί λύση κάθεται σε ένα τραπέζι και συζητάει. Δεν θέτει όρους. Εάν βρεθεί λύση οι όποιες δικαστικές ενέργειες είναι άνευ αντικειμένου. Το να ζητάς από κάποιον να σταματήσει δικαστικές ενέργειες προς διασφάλιση των συμφερόντων του χωρίς καν να γνωρίζεις αν υπάρχει δυνατότητα ανεύρεσης λύσης είναι άδικο και παράλογο μαζί.
Παράλληλα, να μην ξεχνάμε η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια μία μεθοδευμένη προσπάθεια δυσφήμισης, διακριτικής μεταχείρισης και επιθετικής πολιτικής εκ μέρους των σωματείων, αλλά και φορέων της Πολιτείας. Με τη λήξη της ΕΥΕΔ, είναι σημαντικό να μπουν σωστά θεμέλια εξ αρχής, διότι και εμείς και η αγορά έχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ.
Αν υπάρχουν χρήματα ή πρόσβαση σε μουσικά αρχεία που μεταφέρονται από την ΕΥΕΔ στην ΕΔΕΜ και αφορούν και δικά μας μέλη, με την ιδιότητά τους ως πρώην μέλη της ΑΕΠΙ ή της ΕΥΕΔ, είναι αυτονόητο ότι τα διεκδικούμε.
Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς τη στάση της ΕΔΕΜ σε σχέση με το διάλογο;
Εμείς θέλουμε ξεκάθαρα την ένωση, το λέμε από την αρχή, και είμαστε συμπαγείς και ενωμένοι σε αυτό. Παρατηρούμε, όμως, από την άλλη πλευρά όλο αυτό το διάστημα ότι μέσα από τις ανακοινώσεις των σωματείων, εμφανίζεται ένα μωσαϊκό απόψεων για την επόμενη μέρα. Ορισμένοι λένε ότι η ΕΔΕΜ πρέπει να ξεκινήσει διάλογο με την ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Άλλες απόψεις φλερτάρουν με την ιδέα μίας νέας κερδοσκοπικής ΑΟΔ ενώ κάποιοι άλλοι ξεκάθαρα δεν θέλουν τον διάλογο. Υπάρχουν και κάποιοι που επιθυμούν πρόσδεση στον εισπρακτικό φορέα των συγγενικών δικαιωμάτων, GEA. Εμένα τουλάχιστον όλο αυτό μου ακούγεται χαοτικό.
Πρόσφατα, ο συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος αναφέρθηκε στην ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ χρεώνοντάς της ότι δυναμιτίζει τον διάλογο, αφού αρνείται να αποσύρει τα νομικά μέτρα εναντίον της ΕΔΕΜ.
Ο κύριος Νικολόπουλος με τη συνέντευξή του δημιουργεί περισσότερα ζητήματα από αυτά που προσπαθεί να επιλύσει. Κατά τη γνώμη μου, ρίχνει στάχτη στα μάτια των δημιουργών. Στην πρόσφατη συνέντευξή του ανακοινώνει επίσημα ότι σύντομα θα απομακρυνθούν από το ΔΣ της ΕΔΕΜ δημιουργοί που, ναι μεν εκλέχθηκαν από τη γενική συνέλευση, αλλά υπήρξαν «ευνοούμενοι της ΑΕΠΙ» -χωρίς βέβαια να αναφέρεται σε συγκεκριμένα ονόματα. Παραλείπει να αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν μέλος του ΔΣ της ΑΕΠΙ και συνεπώς έχει θέσει την υπογραφή του στις αποφάσεις της ηγεσίας της, στους υψηλούς μισθούς και στα χρήματα των δημιουργών που χάθηκαν.
Από όσα αναφέρει ο Νικολόπουλος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δεν υπάρχει ουσιαστική ενότητα των διαφορετικών σωματείων υπό την ΕΔΕΜ, και ότι η προοπτική της μεταξύ τους συμπόρευσης είναι πολύ εύθραυστη. Τώρα για την αλαζονεία, το θράσος και την περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπισαν τα σωματεία, αλλά και μέλη του ίδιου του ΔΣ της ΕΔΕΜ, τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον Διονύση Σαββόπουλο τί να πω; Ό,τι κι αν πω, είναι λίγο.
Από την άλλη πλευρά, η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ είναι ήδη συγκροτημένος Οργανισμός, με σοβαρή υποδομή, τεχνολογία και εξειδικευμένο προσωπικό, με αναγνώριση και διαρκή υποστήριξη από τη διεθνή κοινότητα, με σπουδαίο ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, με συγκεκριμένο business plan, με υποχρεώσεις και δεσμεύσεις απέναντι στα μέλη της, με συμβόλαια με μεγάλους χρήστες που «τρέχουν» στην αγορά και ρευστοποιούνται σταδιακά προς όφελος των μελών της και των συμβεβλημένων Οργανισμών. Έχουμε ευθύνες έναντι όλων αυτών.
Και τώρα πώς σκοπεύετε να κινηθείτε; Εσείς είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε τον διάλογο;
Φυσικά. Εμείς προτείναμε τον διάλογο. Ήμασταν από την αρχή και είμαστε πάντα έτοιμοι να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πιστεύουμε ότι αυτός ο διχασμός είναι καταστροφικός για τα εισοδήματα των δημιουργών, αλλά και για την ίδια την αγορά και τους χρήστες.
Πώς φτάσατε μέχρι εδώ;
Θυμίζω ότι εμείς ήμασταν πληγωμένοι και ζημιωμένοι από εμβόλιμα δημοσιεύματα που λασπολογούσαν συστηματικά τον οργανισμό μας επί δύο χρόνια, αλλά και τις επιθετικές και απαξιωτικές αναρτήσεις σωματείων που αποθάρρυναν τους δημιουργούς να εγγραφούν στις τάξεις μας, από την άδικη και τιμωρητική απόφαση για την προσωρινή ανάκληση της άδειάς μας -που ευτυχώς ανατρέψαμε μέσα σ’ έναν μήνα μέσω του ΣτΕ- από την κατάφωρα διακριτική μεταχείριση με την κρατική επιδότηση υπέρ του μορφώματος της ΕΥΕΔ, από τους εξόφθαλμους διαχειριστικούς ελέγχους που διατάσσονταν εις βάρος μας για να μας εξοντώσουν… Περάσαμε πολλά κι όμως το ΔΣ επέδειξε ανωτερότητα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Χτίσαμε την επόμενη μέρα για το πνευματικό δικαίωμα με γερά θεμέλια. Έχουμε στελέχη που με φοβερή δουλειά, νυχθημερόν και υπό αντίξοες συνθήκες, με πείσμα, ακεραιότητα και πίστη στον οργανισμό, εργάζονται όλο αυτό το διάστημα για να ανταποκριθούν σε αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος αναφέρθηκε στην ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ με βαρείς χαρακτηρισμούς για τα στελέχη της…
Πρόκειται για χυδαίους χαρακτηρισμούς και λυπάμαι πολύ για τον συνάδελφο συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο που τοποθετήθηκε έτσι. Όπως χυδαία είναι και η απαξίωση που έδειξε ο Χρ. Νικολόπουλος για το μέλος του ΔΣ μας, τον Γιάννη Γλέζο, ο οποίος σε μία περίοδο, όπου η Αυτοδιαχείριση διέθετε πενιχρά μέσα και περιορισμένο ρεπερτόριο, κατόρθωσε με τον αγώνα και τις σωστές ενέργειες να την κάνει μέλος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας CISAC που αργότερα μας υποστήριξε σθεναρά και καθοριστικά. Αλλά ξέρετε, στο τέλος, επειδή όλοι γνωριζόμαστε, όλοι ξέρουμε την πορεία του Νικολόπουλου, του Ξαρχάκου, του Σαββόπουλου ή του Γλέζου.
Πώς βλέπετε την προοπτική ανάπτυξης της ΕΔΕΜ χωρίς την ένωση;
Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσω, δεν ξέρω καν εάν είναι βιώσιμη. Αυτό που ξέρω είναι ότι λόγω διχασμού χάνονται πολλά λεφτά από δημιουργούς και δικαιούχους.
Οι ξένοι οργανισμοί και οι ξένοι εκδότες που εκπροσωπούνται στην Ελλάδα παρεμβαίνουν καθόλου στις εξελίξεις; Με ποιόν τρόπο συμμετέχουν στις διαδικασίες διαμόρφωσης της επόμενης μέρας; Σας κατηγορούν ότι είστε οι άνθρωποι του ξένου ρεπερτορίου στην Ελλάδα.
Θεωρώ κατ’ αρχήν βαθύτατη ανηθικότητα αυτό που διακινείται πίσω από κλειστές πόρτες μεταξύ τους, ότι αν δεν υπήρχε η Αυτοδιαχείριση θα μπορούσαν να μαϊμουδίσουν τις αναλογίες μεταξύ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου και έτσι να «επιδοτούν» το ελληνικό. Με αυτές τις απάτες και αυτές τις λογικές βούλιαξε η ΑΕΠΙ και δημιουργήθηκε το σημερινό αδιέξοδο. Οι ξένοι οργανισμοί δεν έχουν καμία ανάμιξη στην διαχείριση οργανισμού και οι διανομές γίνονται με γνώμονα την πραγματική χρήση του ρεπερτορίου, όπως προβλέπει ο Ελληνικός νόμος. Η διαφάνεια και η λογοδοσία για μας δεν είναι κούφια λόγια αλλά καθημερινή πραγματικότητα.
Από την άλλη, πολύ θα θέλαμε να μας εξηγήσουν όσοι διατείνονται αυτά ποιος είναι μέχρι στιγμής ο ρόλος των μεγάλων εκδοτών μέσα στην ΕΔΕΜ και γιατί ενοχλείται τόσο πολύ με τους διεθνείς οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που επέλεξαν να εκπροσωπούνται στην Ελλάδα μέσω της Αυτοδιαχείρισης. Γιατί οι ξένοι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης παρουσιάζονται επιλεκτικά, υποβολιμαία και τελικά κοντόφθαλμα από τα μέλη της ΕΔΕΜ, για παράδειγμα στην ανάρτηση μέλους της «Υπέρβασης» ως οι αφανείς ηθικοί αυτουργοί του διχασμού, οι «κακοί ξένοι»; Δύο φορές είχε κάνει αίτηση η ΕΥΕΔ να γίνει μέλος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας CISAC, δηλαδή των «κακών ξένων» και δύο φορές απορρίφθηκε. Η ΕΔΕΜ δεν θα επιθυμούσε, αν πληρούσε τα κριτήρια, να γίνει μέλος της CISAC; Φυσικά και θα το επιθυμούσε, διακαώς. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί αυτό το παρωχημένο διχαστικό αφήγημα;
Πώς βλέπετε το μέλλον στο πνευματικό δικαίωμα;
Όσο δεν υπάρχει ένωση και ομοψυχία χάνονται χρήματα για τους Έλληνες δημιουργούς. Αν δεν υπάρχει από κάποιους ωριμότητα να το συνειδητοποιήσουν και να καθίσουν σε ένα τραπέζι να μιλήσουμε, η Αυτοδιαχείριση υποχρεωτικά θα συνεχίσει να προχωράει δυναμικά και ευελπιστεί να τους ενώσει όλους εντέλει κάτω από τη στέγη της για το καλό τόσο του χώρου όσο και του πνευματικού δικαιώματος. Δεν βλέπω πραγματικά κάποια άλλη λύση.
Σας παραθέτω τη διαφωτιστική μας συνομιλία.
Οι διαπραγματεύσεις για την ένωση ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ και ΕΔΕΜ απέτυχαν να ξεκινήσουν. Η ΕΔΕΜ σας κατηγορεί ότι αρνείστε να αναβάλετε νομικά μέτρα στα οποία έχετε προβεί ως ένδειξη καλής πίστης για την έναρξη του διαλόγου.
Θα πρέπει πρώτα από όλα να αναφέρω ότι η Αυτοδιαχείριση ήταν εκείνη που ζήτησε τον διάλογο για την ένωση ήδη από τον Ιανουάριο. Δυστυχώς όσες προσκλήσεις απευθύναμε στους συναδέλφους απέβησαν άκαρπες.
Χαιρόμαστε που σιγά σιγά ο χώρος, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων Ελλήνων δημιουργών, κατανόησε την ανάγκη ενότητας και ομοψυχίας. Από την πρώτη στιγμή των συνεννοήσεων εμείς ξεκαθαρίσαμε προς όλες τις πλευρές ότι δε θα παραιτηθούμε από τις νομικές μας διεκδικήσεις. Τα νομικά μέτρα δεν πρέπει να συσχετίζονται με τις διαπραγματεύσεις. Θεωρούμε ότι οποιαδήποτε συσχέτιση είναι προσχηματική και απλώς δυναμιτίζει τον διάλογο. Όποιος θέλει πραγματικά να βρεθεί λύση κάθεται σε ένα τραπέζι και συζητάει. Δεν θέτει όρους. Εάν βρεθεί λύση οι όποιες δικαστικές ενέργειες είναι άνευ αντικειμένου. Το να ζητάς από κάποιον να σταματήσει δικαστικές ενέργειες προς διασφάλιση των συμφερόντων του χωρίς καν να γνωρίζεις αν υπάρχει δυνατότητα ανεύρεσης λύσης είναι άδικο και παράλογο μαζί.
Παράλληλα, να μην ξεχνάμε η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια μία μεθοδευμένη προσπάθεια δυσφήμισης, διακριτικής μεταχείρισης και επιθετικής πολιτικής εκ μέρους των σωματείων, αλλά και φορέων της Πολιτείας. Με τη λήξη της ΕΥΕΔ, είναι σημαντικό να μπουν σωστά θεμέλια εξ αρχής, διότι και εμείς και η αγορά έχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ.
Αν υπάρχουν χρήματα ή πρόσβαση σε μουσικά αρχεία που μεταφέρονται από την ΕΥΕΔ στην ΕΔΕΜ και αφορούν και δικά μας μέλη, με την ιδιότητά τους ως πρώην μέλη της ΑΕΠΙ ή της ΕΥΕΔ, είναι αυτονόητο ότι τα διεκδικούμε.
Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς τη στάση της ΕΔΕΜ σε σχέση με το διάλογο;
Εμείς θέλουμε ξεκάθαρα την ένωση, το λέμε από την αρχή, και είμαστε συμπαγείς και ενωμένοι σε αυτό. Παρατηρούμε, όμως, από την άλλη πλευρά όλο αυτό το διάστημα ότι μέσα από τις ανακοινώσεις των σωματείων, εμφανίζεται ένα μωσαϊκό απόψεων για την επόμενη μέρα. Ορισμένοι λένε ότι η ΕΔΕΜ πρέπει να ξεκινήσει διάλογο με την ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ. Άλλες απόψεις φλερτάρουν με την ιδέα μίας νέας κερδοσκοπικής ΑΟΔ ενώ κάποιοι άλλοι ξεκάθαρα δεν θέλουν τον διάλογο. Υπάρχουν και κάποιοι που επιθυμούν πρόσδεση στον εισπρακτικό φορέα των συγγενικών δικαιωμάτων, GEA. Εμένα τουλάχιστον όλο αυτό μου ακούγεται χαοτικό.
Πρόσφατα, ο συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος αναφέρθηκε στην ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ χρεώνοντάς της ότι δυναμιτίζει τον διάλογο, αφού αρνείται να αποσύρει τα νομικά μέτρα εναντίον της ΕΔΕΜ.
Ο κύριος Νικολόπουλος με τη συνέντευξή του δημιουργεί περισσότερα ζητήματα από αυτά που προσπαθεί να επιλύσει. Κατά τη γνώμη μου, ρίχνει στάχτη στα μάτια των δημιουργών. Στην πρόσφατη συνέντευξή του ανακοινώνει επίσημα ότι σύντομα θα απομακρυνθούν από το ΔΣ της ΕΔΕΜ δημιουργοί που, ναι μεν εκλέχθηκαν από τη γενική συνέλευση, αλλά υπήρξαν «ευνοούμενοι της ΑΕΠΙ» -χωρίς βέβαια να αναφέρεται σε συγκεκριμένα ονόματα. Παραλείπει να αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν μέλος του ΔΣ της ΑΕΠΙ και συνεπώς έχει θέσει την υπογραφή του στις αποφάσεις της ηγεσίας της, στους υψηλούς μισθούς και στα χρήματα των δημιουργών που χάθηκαν.
Από όσα αναφέρει ο Νικολόπουλος μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δεν υπάρχει ουσιαστική ενότητα των διαφορετικών σωματείων υπό την ΕΔΕΜ, και ότι η προοπτική της μεταξύ τους συμπόρευσης είναι πολύ εύθραυστη. Τώρα για την αλαζονεία, το θράσος και την περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπισαν τα σωματεία, αλλά και μέλη του ίδιου του ΔΣ της ΕΔΕΜ, τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον Διονύση Σαββόπουλο τί να πω; Ό,τι κι αν πω, είναι λίγο.
Από την άλλη πλευρά, η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ είναι ήδη συγκροτημένος Οργανισμός, με σοβαρή υποδομή, τεχνολογία και εξειδικευμένο προσωπικό, με αναγνώριση και διαρκή υποστήριξη από τη διεθνή κοινότητα, με σπουδαίο ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, με συγκεκριμένο business plan, με υποχρεώσεις και δεσμεύσεις απέναντι στα μέλη της, με συμβόλαια με μεγάλους χρήστες που «τρέχουν» στην αγορά και ρευστοποιούνται σταδιακά προς όφελος των μελών της και των συμβεβλημένων Οργανισμών. Έχουμε ευθύνες έναντι όλων αυτών.
Και τώρα πώς σκοπεύετε να κινηθείτε; Εσείς είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε τον διάλογο;
Φυσικά. Εμείς προτείναμε τον διάλογο. Ήμασταν από την αρχή και είμαστε πάντα έτοιμοι να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πιστεύουμε ότι αυτός ο διχασμός είναι καταστροφικός για τα εισοδήματα των δημιουργών, αλλά και για την ίδια την αγορά και τους χρήστες.
Πώς φτάσατε μέχρι εδώ;
Θυμίζω ότι εμείς ήμασταν πληγωμένοι και ζημιωμένοι από εμβόλιμα δημοσιεύματα που λασπολογούσαν συστηματικά τον οργανισμό μας επί δύο χρόνια, αλλά και τις επιθετικές και απαξιωτικές αναρτήσεις σωματείων που αποθάρρυναν τους δημιουργούς να εγγραφούν στις τάξεις μας, από την άδικη και τιμωρητική απόφαση για την προσωρινή ανάκληση της άδειάς μας -που ευτυχώς ανατρέψαμε μέσα σ’ έναν μήνα μέσω του ΣτΕ- από την κατάφωρα διακριτική μεταχείριση με την κρατική επιδότηση υπέρ του μορφώματος της ΕΥΕΔ, από τους εξόφθαλμους διαχειριστικούς ελέγχους που διατάσσονταν εις βάρος μας για να μας εξοντώσουν… Περάσαμε πολλά κι όμως το ΔΣ επέδειξε ανωτερότητα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Χτίσαμε την επόμενη μέρα για το πνευματικό δικαίωμα με γερά θεμέλια. Έχουμε στελέχη που με φοβερή δουλειά, νυχθημερόν και υπό αντίξοες συνθήκες, με πείσμα, ακεραιότητα και πίστη στον οργανισμό, εργάζονται όλο αυτό το διάστημα για να ανταποκριθούν σε αυτές τις πρωτοφανείς συνθήκες.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος αναφέρθηκε στην ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ με βαρείς χαρακτηρισμούς για τα στελέχη της…
Πρόκειται για χυδαίους χαρακτηρισμούς και λυπάμαι πολύ για τον συνάδελφο συνθέτη Χρήστο Νικολόπουλο που τοποθετήθηκε έτσι. Όπως χυδαία είναι και η απαξίωση που έδειξε ο Χρ. Νικολόπουλος για το μέλος του ΔΣ μας, τον Γιάννη Γλέζο, ο οποίος σε μία περίοδο, όπου η Αυτοδιαχείριση διέθετε πενιχρά μέσα και περιορισμένο ρεπερτόριο, κατόρθωσε με τον αγώνα και τις σωστές ενέργειες να την κάνει μέλος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας CISAC που αργότερα μας υποστήριξε σθεναρά και καθοριστικά. Αλλά ξέρετε, στο τέλος, επειδή όλοι γνωριζόμαστε, όλοι ξέρουμε την πορεία του Νικολόπουλου, του Ξαρχάκου, του Σαββόπουλου ή του Γλέζου.
Πώς βλέπετε την προοπτική ανάπτυξης της ΕΔΕΜ χωρίς την ένωση;
Δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσω, δεν ξέρω καν εάν είναι βιώσιμη. Αυτό που ξέρω είναι ότι λόγω διχασμού χάνονται πολλά λεφτά από δημιουργούς και δικαιούχους.
Οι ξένοι οργανισμοί και οι ξένοι εκδότες που εκπροσωπούνται στην Ελλάδα παρεμβαίνουν καθόλου στις εξελίξεις; Με ποιόν τρόπο συμμετέχουν στις διαδικασίες διαμόρφωσης της επόμενης μέρας; Σας κατηγορούν ότι είστε οι άνθρωποι του ξένου ρεπερτορίου στην Ελλάδα.
Θεωρώ κατ’ αρχήν βαθύτατη ανηθικότητα αυτό που διακινείται πίσω από κλειστές πόρτες μεταξύ τους, ότι αν δεν υπήρχε η Αυτοδιαχείριση θα μπορούσαν να μαϊμουδίσουν τις αναλογίες μεταξύ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου και έτσι να «επιδοτούν» το ελληνικό. Με αυτές τις απάτες και αυτές τις λογικές βούλιαξε η ΑΕΠΙ και δημιουργήθηκε το σημερινό αδιέξοδο. Οι ξένοι οργανισμοί δεν έχουν καμία ανάμιξη στην διαχείριση οργανισμού και οι διανομές γίνονται με γνώμονα την πραγματική χρήση του ρεπερτορίου, όπως προβλέπει ο Ελληνικός νόμος. Η διαφάνεια και η λογοδοσία για μας δεν είναι κούφια λόγια αλλά καθημερινή πραγματικότητα.
Από την άλλη, πολύ θα θέλαμε να μας εξηγήσουν όσοι διατείνονται αυτά ποιος είναι μέχρι στιγμής ο ρόλος των μεγάλων εκδοτών μέσα στην ΕΔΕΜ και γιατί ενοχλείται τόσο πολύ με τους διεθνείς οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης που επέλεξαν να εκπροσωπούνται στην Ελλάδα μέσω της Αυτοδιαχείρισης. Γιατί οι ξένοι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης παρουσιάζονται επιλεκτικά, υποβολιμαία και τελικά κοντόφθαλμα από τα μέλη της ΕΔΕΜ, για παράδειγμα στην ανάρτηση μέλους της «Υπέρβασης» ως οι αφανείς ηθικοί αυτουργοί του διχασμού, οι «κακοί ξένοι»; Δύο φορές είχε κάνει αίτηση η ΕΥΕΔ να γίνει μέλος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας CISAC, δηλαδή των «κακών ξένων» και δύο φορές απορρίφθηκε. Η ΕΔΕΜ δεν θα επιθυμούσε, αν πληρούσε τα κριτήρια, να γίνει μέλος της CISAC; Φυσικά και θα το επιθυμούσε, διακαώς. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, γιατί αυτό το παρωχημένο διχαστικό αφήγημα;
Πώς βλέπετε το μέλλον στο πνευματικό δικαίωμα;
Όσο δεν υπάρχει ένωση και ομοψυχία χάνονται χρήματα για τους Έλληνες δημιουργούς. Αν δεν υπάρχει από κάποιους ωριμότητα να το συνειδητοποιήσουν και να καθίσουν σε ένα τραπέζι να μιλήσουμε, η Αυτοδιαχείριση υποχρεωτικά θα συνεχίσει να προχωράει δυναμικά και ευελπιστεί να τους ενώσει όλους εντέλει κάτω από τη στέγη της για το καλό τόσο του χώρου όσο και του πνευματικού δικαιώματος. Δεν βλέπω πραγματικά κάποια άλλη λύση.
