Του Θάνου Μαντζάνα
Σχεδόν είκοσι ερμηνευτές, και ερμηνεύτριες - οι Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Στάθης Δρογώσης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μαρία Κηλαηδόνη, Γιάννης Κότσιρας, Μάρκος Κούμαρης - Locomondo, Νίνα Μαζάνη, Ρένα Μόρφη, Πάνος Μουζουράκης, Πέννυ Μπαλτατζή, Νατάσσα Μποφίλιου, Χρήστος Παπαδόπουλος - Ρεβάνς, Μανώλης Φάμελλος, Γιώργης Χριστοδούλου και Gadjo Dillo - απέτισαν φόρο τιμής στον Λουκιανό Κηλαηδόνη διασκευάζοντας τραγούδια του και το αποτέλεσμα αποτελεί το περιεχόμενο του διπλού CD «Σ‘ ευχαριστώ Λουκιανέ» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό.
Συνομίλησα με την Μαρία Κηλαηδόνη, μικρότερη κόρη του σπουδαίου τραγουδοποιού και της Αννας Βαγενά και βέβαια τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια η ίδια, που μαζί με τον Μανώλη Φάμελλο πρωτοστάτησε στην υλοποίηση αυτού του γεμάτου από αγάπη αλλά και υψηλή αισθητική εγχειρήματος.
Το εκτός των δίσκων του έργο του Λουκιανού Κηλαηδόνη δεν έχει τύχει της ίδιας προσοχής με τα τραγούδια του, για παράδειγμα λίγοι γνωρίζουν ότι έχει γράψει μια από τις διαχρονικά καλύτερες κατά τη γνώμη μου μουσικές επενδύσεις διαφήμισης, αυτή της αυθεντικής του Nescafe. Θεωρώ ακόμα πιο σημαντικό το ότι είναι οργανικό, χωρίς την ευκολία των στίχων και της ερμηνείας. Τη θυμάσαι αυτή την επένδυση και σου άρεσε;
Δεν ήταν το μόνο jingle που είχε γράψει ο Λουκιανός, υπήρχαν και πολλά άλλα. Φυσικά και το θυμάμαι και ήταν από τα πιο ευρηματικά και όμορφα του.
Ο Λουκιανός ήταν γενναιόδωρος όταν του ζητούσαν την συμμετοχή του. Θυμάμαι για παράδειγμα το «Νωρίς» των Ημισκούμπρια στο οποίο έκανε εντύπωση και στους ίδιους ότι δεν τους παραχώρησε απλά το δικαίωμα να κάνουν sampling στο «Κάπου Την Εχουμε Πατήσει» αλλά πήγε στο στούντιο για να τραγουδήσει και να παίξει πιάνο. Να υποθέσω ότι άκουγες τα Ημισκούμπρια τότε;
Είχα μια σχέση με την hip-hop σκηνή και σαφώς μου άρεσε ότι το έκανε αλλά δεν με εξέπληξε γιατί ήξερα πόσο θετικά έβλεπε και πόσο φιλικός ήταν με του/τις μουσικούς των νεοτέρων γενεών.
Πιστεύεις λοιπόν ότι αν ζούσε ακόμα θα συμμετείχε ενεργά σε αυτή την συλλογή – φόρο τιμής;
Όχι, δεν νομίζω, δεν ήταν στον χαρακτήρα του να εμπλακεί σε κάτι που ήταν πρωτοβουλία άλλων και πιθανόν να το «καπέλωνε» με την παρουσία του. Ισως να ήθελε να έχει μια «υψηλή επίβλεψη» του εγχειρήματος αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό.
Το εγχείρημα ξεκίνησε από εσένα και τον Μανώλη Φάμελλο, έτσι δεν είναι;
Ναι, καταρχάς ήταν οι συναυλίες μου με τον Μανώλη Φάμελλο αφού διαπίστωσα ότι όχι μόνο γνώριζε και εκτιμούσε το έργο του Λουκιανού αλλά και το κατανοούσε σε βάθος. Μετά ήρθε η διασκευή του «Θα Κάτσω Σπίτι» από αρκετούς/ές ερμηνευτές/ιες στην αρχή της πανδημίας που βέβαια έγινε για να τονίσει την αναγκαιότητα της καραντίνας αλλά ταυτόχρονα λειτούργησε λίγο και σαν έμπνευση. Ετσι το ‘21, μέσα ακόμα στην καραντίνα, αρχίσαμε με τον Μανώλη να προετοιμάζουμε σιγά – σιγά το project.
Κάποιοι/ες από τους/τις συμμετέχοντες/ουσες είναι θα έλεγα αυτονόητα παρόντες/ούσες λόγω της επιρροής που έχει ασκήσει με τον ένα τρόπο ή τον άλλο σε αυτούς/ές ο Λουκιανός, οι Φοίβος Δεληβοριάς, Σπύρος Γραμμένος, ο Χρήστος Παπδόπουλος που είχε γράψει το τραγούδι το οποίο έδωσε τον τίτλο στο CD (και είχε προλάβει να ακούσει ο Λουκιανός) και η Πέννυ Μπαλτατζή. Υπάρχουν όμως και άλλοι/ες που δεν θα συνδυάζαμε με τον Λουκιανό όπως οι Πάνος Μουζουράκης και Στάθης Δρογώσης, ακόμα και οι Νατάσσα Μποφίλιου και Ρένα Μόρφη. Με ποιο κριτήριο αποφασίσατε για τις συμμετοχές;
Απευθυνθήκαμε σε καθένα και καθεμία που θα μπορούσε να αγαπά τον Λουκιανό και τα τραγούδια του και ανταποκρίθηκαν πολλοί και πολλές και τους/τις αφήσαμε να επιλέξουν το τραγούδι το οποίο ήθελαν να ερμηνεύσουν χωρίς να παρέμβουμε καθόλου. Σε κάποιες περιπτώσεις πραγματικά εκπλαγήκαμε από το πόσο καλό ήταν το αποτέλεσμα, ο Πάνος Μουζουράκης ερμήνευσε εξαίρετα τα «Φταίει Ο Χοντρός» και «Το Ματς» όπως και ο Στάθης Δρογώσης το «Κακάν Κακάν».
Κάτι που μου άρεσε είναι ότι δεν μείνατε μόνο στην περίοδο που ο Λουκιανός ερμήνευε πλέον ο ίδιος τα τραγούδια του αλλά πήγατε και πιο πίσω, στους δίσκους του στους οποίους ερμηνευτές/ιες ήταν άλλοι και άλλες.
Ο Λουκιανός ήταν πολύ πιο σύνθετος και πολυσχιδής δημιουργός από όσο μπορεί να φαινόταν, συνέθεσε τραγούδια, μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, ακόμα και για την εμβληματική ταινία «Ο Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Όμως και τα τραγούδια του είχαν ποικιλία στιχουργικού περιεχομένου αλλά και ύφους. Ετσι δεν μπορούσαμε να αφήσουμε έξω τον πρώτο δίσκο του σε στίχους Κωστούλας Μητροπούλου ούτε βέβαια τους δύο επόμενους και καθαρά πολιτικούς σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη και έτσι ο Γιάννης Κότσιρας, η Ρένα Μόρφη και ο Μάρκος Κούμαρης με τους Locomondo ερμήνευσαν κάποια τραγούδια από αυτούς όπως και ο Δώρος Δημοσθένους που βέβαια είχε την τύχη να συνεργαστεί με τον Λουκιανό οπότε γνωρίζει τα τραγούδια του όσο λίγοι/ες.
Θαυμάσια είναι και η εκτέλεση του Μανώλη Φάμελλου στο «Κολλήγα Γιος», ένα πολιτικό τραγούδι από αυτά που δεν συνηθίζει να γράφει ούτε να ερμηνεύει. Όπως επίσης ήταν πολύ καλή η ιδέα του να μετατρέψετε το «Όσο Αγαπιόμαστε Τα Δυο» σε ντουέτο που ερμηνεύετε μαζί και λειτουργεί πολύ όμορφα.
Ναι, μας ικανοποίησε και εμάς αυτό, νομίζουμε ότι είναι μια πραγματικά καλή στιγμή.
Πάντως η συμβολή του Μανώλη Φάμελλου στο εγχείρημα ήταν πολύ περισσότερη και μεγαλύτερη από τα τραγούδια που ερμηνεύει ή συμμετέχει στην ερμηνεία τους, έτσι δεν είναι;
Ναι, ο Μανώλης Φάμελλος ουσιαστικά ανέλαβε την παραγωγή του album και την οργάνωση της και αναμείχθηκε πολύ ενεργά σε αυτήν. Προσάρμοσε με πολύ σεβασμό τις αυθεντικές ενορχηστρώσεις των τραγουδιών και επίσης συμμετείχε εκτελεστικά παίζοντας μπάσο αλλά και κιθάρα σε μερικά από αυτά.
Προφανώς και δεν μπορούσαν να συμπεριληφθούν όλα τα τραγούδια του Λουκιανού αλλά αν προσωπικά μου έλειψε ένα από τα πολύ γνωστά του ήταν το «Μια Μέρα Μιας Μαίρης». Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για αυτό;
Όχι, απλά δεν θεωρήσαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από την αυθεντική εκτέλεση και επίσης δεν υπήρξε κάποια ερμηνεύτρια που να επιθυμεί να το επανεκτελέσει.
Δεν μπήκατε στον πειρασμό σε κάποια έστω τραγούδια να δημιουργήσετε ένας είδος «ντουέτου» ανάμεσα στην ερμηνεία του Λουκιανού και την σημερινή;
Οχι, καθόλου. Εχουν υπάρξει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, για παράδειγμα η – επίσης αείμνηστη – Natalie Cole έκανε ολόκληρο δίσκο με «ντουέτα» με τον από πολλά χρόνια νεκρό πατέρα της τον Nat King Cole. Θωρώ κάτι τέτοιο τυμβωρυχία και δεν θα το έκανα ποτέ στα τραγούδια του πατέρα μου. Πέραν όμως από αυτό κάτι τέτοιο δεν μας ενδιέφερε καθόλου, ήταν εντελώς έξω από το σκεπτικό και την προσέγγιση μας στα τραγούδια του Λουκιανού. Διαφορετική περίπτωση ήταν φυσικά το ντέμο του «Είμαι Ενας Φτωχός Και Μόνος Κάου- Μπόυ» που είχαμε την τύχη να ανακαλύψουμε και πιστεύω ότι είναι το αληθινά πλέον κατάλληλο φινάλε για το CD.
Υπάρχει ένας δίσκος του Λουκιανού που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι μέρος του περιεχομένου αυτού του CD αλλά οφείλω να πω ότι είναι ο αγαπημένος μου από τους δικούς του, για αυτό άλλωστε και αντί για άλλο κείμενο για εκείνον μετά τον θάνατο του επέλεξα να κάνω μια αναλυτική κριτική παρουσίαση αυτού του album. Μιλώ φυσικά για το «Media Luz», τον αριστουργηματικό για εμένα οργανικό jazz δίσκο του 1976 που είναι ίσως και ο λιγότερο γνωστός δικός του στο ευρύ κοινό. Σου αρέσει όσο και οι υπόλοιποι με τα τραγούδια;
Ναι, πάρα πολύ και χωρίς να μου λείπουν καθόλου οι στίχοι ή η ερμηνεία. Δείχνει το πόσο πολύ αγαπούσε και γνώριζε ο Λουκιανός την jazz και επίσης είναι μια εργασία που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της.
Εκτός από ένας απολύτως δικαιολογημένος φόρος τιμής υπάρχει κάποιος σκοπός σε αυτό το CD;
Ναι, να γνωρίσουμε τα τραγούδια του Λουκιανού στις νεότερες γενιές φέρνοντας τα στο σήμερα με σεβασμό και μένοντας πιστοί στο πνεύμα και την αισθητική τους.
Αυτό σημαίνει ότι πιστεύεις ότι τα τραγούδια του παραμένουν επίκαιρα, μουσικά και στιχουργικά και αφορούν την εποχή μας και μπορούν να μιλήσουν σε ανθρώπους που ζουν σε αυτήν, έτσι δεν είναι;
Οσο παράδοξο ή υπερβολικό και αν φαίνεται θαυμάζω του δημιουργό Λουκιανό ανεξάρτητα από το ότι ήταν πατέρας μου. Ενας λόγος για αυτό είναι ότι μιλούσε μεν για την εποχή του αλλά κοιτάζοντας προς το μέλλον. Για αυτό και πολλά τραγούδια του δεν είναι απλά επίκαιρα αλλά έχουν αποδειχθεί διαχρονικά. Τα θέματα τους αφορούν το σήμερα αλλά και το αύριο όσο και το χθες και για αυτό δεν μπορούν παρά να μας «μιλάνε» όπως και όσο στους ανθρώπους της εποχής κατά την οποία γράφτηκαν και πρωτακούστηκαν.
Και το «Σ‘ ευχαριστώ Λουκιανέ» είναι μια εργασία φτιαγμένη με αγάπη, σεβασμό αλλά και πολύ μεράκι που αναδεικνύει την ουσία και την αισθητική τους με το παραπάνω…
Σχεδόν είκοσι ερμηνευτές, και ερμηνεύτριες - οι Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Στάθης Δρογώσης, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μαρία Κηλαηδόνη, Γιάννης Κότσιρας, Μάρκος Κούμαρης - Locomondo, Νίνα Μαζάνη, Ρένα Μόρφη, Πάνος Μουζουράκης, Πέννυ Μπαλτατζή, Νατάσσα Μποφίλιου, Χρήστος Παπαδόπουλος - Ρεβάνς, Μανώλης Φάμελλος, Γιώργης Χριστοδούλου και Gadjo Dillo - απέτισαν φόρο τιμής στον Λουκιανό Κηλαηδόνη διασκευάζοντας τραγούδια του και το αποτέλεσμα αποτελεί το περιεχόμενο του διπλού CD «Σ‘ ευχαριστώ Λουκιανέ» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό.
Συνομίλησα με την Μαρία Κηλαηδόνη, μικρότερη κόρη του σπουδαίου τραγουδοποιού και της Αννας Βαγενά και βέβαια τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια η ίδια, που μαζί με τον Μανώλη Φάμελλο πρωτοστάτησε στην υλοποίηση αυτού του γεμάτου από αγάπη αλλά και υψηλή αισθητική εγχειρήματος.
Το εκτός των δίσκων του έργο του Λουκιανού Κηλαηδόνη δεν έχει τύχει της ίδιας προσοχής με τα τραγούδια του, για παράδειγμα λίγοι γνωρίζουν ότι έχει γράψει μια από τις διαχρονικά καλύτερες κατά τη γνώμη μου μουσικές επενδύσεις διαφήμισης, αυτή της αυθεντικής του Nescafe. Θεωρώ ακόμα πιο σημαντικό το ότι είναι οργανικό, χωρίς την ευκολία των στίχων και της ερμηνείας. Τη θυμάσαι αυτή την επένδυση και σου άρεσε;
Δεν ήταν το μόνο jingle που είχε γράψει ο Λουκιανός, υπήρχαν και πολλά άλλα. Φυσικά και το θυμάμαι και ήταν από τα πιο ευρηματικά και όμορφα του.
Ο Λουκιανός ήταν γενναιόδωρος όταν του ζητούσαν την συμμετοχή του. Θυμάμαι για παράδειγμα το «Νωρίς» των Ημισκούμπρια στο οποίο έκανε εντύπωση και στους ίδιους ότι δεν τους παραχώρησε απλά το δικαίωμα να κάνουν sampling στο «Κάπου Την Εχουμε Πατήσει» αλλά πήγε στο στούντιο για να τραγουδήσει και να παίξει πιάνο. Να υποθέσω ότι άκουγες τα Ημισκούμπρια τότε;
Είχα μια σχέση με την hip-hop σκηνή και σαφώς μου άρεσε ότι το έκανε αλλά δεν με εξέπληξε γιατί ήξερα πόσο θετικά έβλεπε και πόσο φιλικός ήταν με του/τις μουσικούς των νεοτέρων γενεών.
Πιστεύεις λοιπόν ότι αν ζούσε ακόμα θα συμμετείχε ενεργά σε αυτή την συλλογή – φόρο τιμής;
Όχι, δεν νομίζω, δεν ήταν στον χαρακτήρα του να εμπλακεί σε κάτι που ήταν πρωτοβουλία άλλων και πιθανόν να το «καπέλωνε» με την παρουσία του. Ισως να ήθελε να έχει μια «υψηλή επίβλεψη» του εγχειρήματος αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό.
Το εγχείρημα ξεκίνησε από εσένα και τον Μανώλη Φάμελλο, έτσι δεν είναι;
Ναι, καταρχάς ήταν οι συναυλίες μου με τον Μανώλη Φάμελλο αφού διαπίστωσα ότι όχι μόνο γνώριζε και εκτιμούσε το έργο του Λουκιανού αλλά και το κατανοούσε σε βάθος. Μετά ήρθε η διασκευή του «Θα Κάτσω Σπίτι» από αρκετούς/ές ερμηνευτές/ιες στην αρχή της πανδημίας που βέβαια έγινε για να τονίσει την αναγκαιότητα της καραντίνας αλλά ταυτόχρονα λειτούργησε λίγο και σαν έμπνευση. Ετσι το ‘21, μέσα ακόμα στην καραντίνα, αρχίσαμε με τον Μανώλη να προετοιμάζουμε σιγά – σιγά το project.
Κάποιοι/ες από τους/τις συμμετέχοντες/ουσες είναι θα έλεγα αυτονόητα παρόντες/ούσες λόγω της επιρροής που έχει ασκήσει με τον ένα τρόπο ή τον άλλο σε αυτούς/ές ο Λουκιανός, οι Φοίβος Δεληβοριάς, Σπύρος Γραμμένος, ο Χρήστος Παπδόπουλος που είχε γράψει το τραγούδι το οποίο έδωσε τον τίτλο στο CD (και είχε προλάβει να ακούσει ο Λουκιανός) και η Πέννυ Μπαλτατζή. Υπάρχουν όμως και άλλοι/ες που δεν θα συνδυάζαμε με τον Λουκιανό όπως οι Πάνος Μουζουράκης και Στάθης Δρογώσης, ακόμα και οι Νατάσσα Μποφίλιου και Ρένα Μόρφη. Με ποιο κριτήριο αποφασίσατε για τις συμμετοχές;
Απευθυνθήκαμε σε καθένα και καθεμία που θα μπορούσε να αγαπά τον Λουκιανό και τα τραγούδια του και ανταποκρίθηκαν πολλοί και πολλές και τους/τις αφήσαμε να επιλέξουν το τραγούδι το οποίο ήθελαν να ερμηνεύσουν χωρίς να παρέμβουμε καθόλου. Σε κάποιες περιπτώσεις πραγματικά εκπλαγήκαμε από το πόσο καλό ήταν το αποτέλεσμα, ο Πάνος Μουζουράκης ερμήνευσε εξαίρετα τα «Φταίει Ο Χοντρός» και «Το Ματς» όπως και ο Στάθης Δρογώσης το «Κακάν Κακάν».
Κάτι που μου άρεσε είναι ότι δεν μείνατε μόνο στην περίοδο που ο Λουκιανός ερμήνευε πλέον ο ίδιος τα τραγούδια του αλλά πήγατε και πιο πίσω, στους δίσκους του στους οποίους ερμηνευτές/ιες ήταν άλλοι και άλλες.
Ο Λουκιανός ήταν πολύ πιο σύνθετος και πολυσχιδής δημιουργός από όσο μπορεί να φαινόταν, συνέθεσε τραγούδια, μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, ακόμα και για την εμβληματική ταινία «Ο Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Όμως και τα τραγούδια του είχαν ποικιλία στιχουργικού περιεχομένου αλλά και ύφους. Ετσι δεν μπορούσαμε να αφήσουμε έξω τον πρώτο δίσκο του σε στίχους Κωστούλας Μητροπούλου ούτε βέβαια τους δύο επόμενους και καθαρά πολιτικούς σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη και έτσι ο Γιάννης Κότσιρας, η Ρένα Μόρφη και ο Μάρκος Κούμαρης με τους Locomondo ερμήνευσαν κάποια τραγούδια από αυτούς όπως και ο Δώρος Δημοσθένους που βέβαια είχε την τύχη να συνεργαστεί με τον Λουκιανό οπότε γνωρίζει τα τραγούδια του όσο λίγοι/ες.
Θαυμάσια είναι και η εκτέλεση του Μανώλη Φάμελλου στο «Κολλήγα Γιος», ένα πολιτικό τραγούδι από αυτά που δεν συνηθίζει να γράφει ούτε να ερμηνεύει. Όπως επίσης ήταν πολύ καλή η ιδέα του να μετατρέψετε το «Όσο Αγαπιόμαστε Τα Δυο» σε ντουέτο που ερμηνεύετε μαζί και λειτουργεί πολύ όμορφα.
Ναι, μας ικανοποίησε και εμάς αυτό, νομίζουμε ότι είναι μια πραγματικά καλή στιγμή.
Πάντως η συμβολή του Μανώλη Φάμελλου στο εγχείρημα ήταν πολύ περισσότερη και μεγαλύτερη από τα τραγούδια που ερμηνεύει ή συμμετέχει στην ερμηνεία τους, έτσι δεν είναι;
Ναι, ο Μανώλης Φάμελλος ουσιαστικά ανέλαβε την παραγωγή του album και την οργάνωση της και αναμείχθηκε πολύ ενεργά σε αυτήν. Προσάρμοσε με πολύ σεβασμό τις αυθεντικές ενορχηστρώσεις των τραγουδιών και επίσης συμμετείχε εκτελεστικά παίζοντας μπάσο αλλά και κιθάρα σε μερικά από αυτά.
Προφανώς και δεν μπορούσαν να συμπεριληφθούν όλα τα τραγούδια του Λουκιανού αλλά αν προσωπικά μου έλειψε ένα από τα πολύ γνωστά του ήταν το «Μια Μέρα Μιας Μαίρης». Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για αυτό;
Όχι, απλά δεν θεωρήσαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από την αυθεντική εκτέλεση και επίσης δεν υπήρξε κάποια ερμηνεύτρια που να επιθυμεί να το επανεκτελέσει.
Δεν μπήκατε στον πειρασμό σε κάποια έστω τραγούδια να δημιουργήσετε ένας είδος «ντουέτου» ανάμεσα στην ερμηνεία του Λουκιανού και την σημερινή;
Οχι, καθόλου. Εχουν υπάρξει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, για παράδειγμα η – επίσης αείμνηστη – Natalie Cole έκανε ολόκληρο δίσκο με «ντουέτα» με τον από πολλά χρόνια νεκρό πατέρα της τον Nat King Cole. Θωρώ κάτι τέτοιο τυμβωρυχία και δεν θα το έκανα ποτέ στα τραγούδια του πατέρα μου. Πέραν όμως από αυτό κάτι τέτοιο δεν μας ενδιέφερε καθόλου, ήταν εντελώς έξω από το σκεπτικό και την προσέγγιση μας στα τραγούδια του Λουκιανού. Διαφορετική περίπτωση ήταν φυσικά το ντέμο του «Είμαι Ενας Φτωχός Και Μόνος Κάου- Μπόυ» που είχαμε την τύχη να ανακαλύψουμε και πιστεύω ότι είναι το αληθινά πλέον κατάλληλο φινάλε για το CD.
Υπάρχει ένας δίσκος του Λουκιανού που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι μέρος του περιεχομένου αυτού του CD αλλά οφείλω να πω ότι είναι ο αγαπημένος μου από τους δικούς του, για αυτό άλλωστε και αντί για άλλο κείμενο για εκείνον μετά τον θάνατο του επέλεξα να κάνω μια αναλυτική κριτική παρουσίαση αυτού του album. Μιλώ φυσικά για το «Media Luz», τον αριστουργηματικό για εμένα οργανικό jazz δίσκο του 1976 που είναι ίσως και ο λιγότερο γνωστός δικός του στο ευρύ κοινό. Σου αρέσει όσο και οι υπόλοιποι με τα τραγούδια;
Ναι, πάρα πολύ και χωρίς να μου λείπουν καθόλου οι στίχοι ή η ερμηνεία. Δείχνει το πόσο πολύ αγαπούσε και γνώριζε ο Λουκιανός την jazz και επίσης είναι μια εργασία που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της.
Εκτός από ένας απολύτως δικαιολογημένος φόρος τιμής υπάρχει κάποιος σκοπός σε αυτό το CD;
Ναι, να γνωρίσουμε τα τραγούδια του Λουκιανού στις νεότερες γενιές φέρνοντας τα στο σήμερα με σεβασμό και μένοντας πιστοί στο πνεύμα και την αισθητική τους.
Αυτό σημαίνει ότι πιστεύεις ότι τα τραγούδια του παραμένουν επίκαιρα, μουσικά και στιχουργικά και αφορούν την εποχή μας και μπορούν να μιλήσουν σε ανθρώπους που ζουν σε αυτήν, έτσι δεν είναι;
Οσο παράδοξο ή υπερβολικό και αν φαίνεται θαυμάζω του δημιουργό Λουκιανό ανεξάρτητα από το ότι ήταν πατέρας μου. Ενας λόγος για αυτό είναι ότι μιλούσε μεν για την εποχή του αλλά κοιτάζοντας προς το μέλλον. Για αυτό και πολλά τραγούδια του δεν είναι απλά επίκαιρα αλλά έχουν αποδειχθεί διαχρονικά. Τα θέματα τους αφορούν το σήμερα αλλά και το αύριο όσο και το χθες και για αυτό δεν μπορούν παρά να μας «μιλάνε» όπως και όσο στους ανθρώπους της εποχής κατά την οποία γράφτηκαν και πρωτακούστηκαν.
Και το «Σ‘ ευχαριστώ Λουκιανέ» είναι μια εργασία φτιαγμένη με αγάπη, σεβασμό αλλά και πολύ μεράκι που αναδεικνύει την ουσία και την αισθητική τους με το παραπάνω…
