«Οχτώ κρυφές μπαλάντες», το τελευταίο χνάρι και πολύτιμο δώρο του Νότη Μαυρουδή πριν φύγει απρόσμενα από τον μάταιο ετούτο κόσμο.
Ο Μαυρουδής, όμως, τίμησε με τον καλύτερο τρόπο την κάθε μέρα της ζήσης του, με το έργο, την διδασκαλία, τις τοποθετήσεις και παρεμβάσεις του, την ακριβή του παρουσία.
Στιχουργός του κύκνειου άσματός του, η Μάγδα Κατσάκου, για την οποία λίγα ουσιαστικά γνωρίζαμε στο δισκογραφικό σύμπαν, πριν την κυκλοφορά του άλμπουμ.
Νιώθω να πω, πως μου άρεσε ο τρόπος της στο δίσκο, όπως και στιγμές της στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Πως ήρθατε σε επαφή με τον Νότη Μαυρουδή;
Τη γνωριμία μας την οφείλουμε στον Κώστα Φασουλά, δικό μου δάσκαλο και καλό του φίλο. Αυτός λοιπόν του μίλησε για εμένα και κατόπιν έγινε η πρώτη επαφή τον Μάρτη του 2020, μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες λόγω των μέτρων για τον κορονοιό. Του έδωσα για αρχή κάποια τραγούδια μου ώστε να διερευνήσει το τοπίο των στίχων μου. Κλείνοντας την κουβέντα μας, είπε «καλή μας αρχή». Κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας.
Έγραψε μουσική πάνω στους στίχους ή εσύ πάνω στις μελωδίες ή και τα δύο;
Από τους στίχους που του έστειλα επέλεξε και έγραψε πάνω σε αυτούς τη μουσική. Όσο προχωρούσε η διαδικασία χρειάστηκε σε κάποια από τα τραγούδια, λόγω της μελωδικής γραμμής, να συμπληρωθούν στίχοι, όπως και έγινε.
Η εικόνα που είχες σχηματίσει γ’ αυτόν πριν τον γνωρίσεις άλλαξε;
Ο Νότης ήταν ένας ευγενής της εποχής του! Είχα συστολή όταν του πρωτομίλησα διότι μιλούσα με τον γνωστό Νότη Μαυρουδή. Γρήγορα όμως, ο Νότης το είχε αυτό, σε έφερνε σε θέση ισότιμου συνομιλητή και τελικά φίλου, η όποια συστολή εξαφανίστηκε. Να σημειώσω πως αρχικά τον αποκαλούσα κ. Νότη ή κ. Μαυρουδή και μου είπε γελώντας πως δεν μπορούμε να συνεργαστούμε μιλώντας έτσι. Εν τέλει, καθαρά συναισθηματικά, θα πω πως ο Νότης ήταν ακριβώς όπως όταν τον έβλεπες να παίζει κιθάρα. Αληθινός, ευγενικός, πολυεπίπεδης μόρφωσης, ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Όταν άκουσες την είδηση της φυγής του, τι… σου συνέβη;
Έμεινα εμβρόντητη, η πρώτη αντίδραση ήταν η άρνηση του γεγονότος και αμέσως μετά έκλαψα πολύ.
Τι κρατάς από εκείνον;
Την αστείρευτη διάθεσή του για δημιουργία, το πηγαίο χιούμορ που συνόδευε τις κουβέντες και τις συναυλίες του και φυσικά τις ανεπανάληπτες στιγμές στο στούντιο που γράφαμε τον δίσκο. Από αυτή ξεχωρίζω μία που έπαιζε κιθάρα μόνος του στο τραγούδι ¨Σιωπή¨ και στα μάτια μου φάνταζε απόκοσμη-μαγική.
Τι σημαίνει ο τίτλος «Κρυφές μπαλάντες»;
Να πω εδώ πως δεν τα πάω καθόλου καλά με τους τίτλους. Ως εκ τούτου άφησα στον Νότη ως έμπειρο να δώσει τίτλους σε κάποια τραγούδια καθώς και στον δίσκο. Όπως αναφέρει και ο ίδιος σε δικές του συνεντεύξεις, όλα τα τραγούδια εμπεριέχουν το ύφος και τη μορφή της μπαλάντας. Πέρα από αυτό οι μπαλάντες αυτές είναι κρυφές ως προς την ιστορία τους. Μικρές, κρυφές ιστορίες.
Ποιο είναι το συναίσθημα, ο λόγος σου να αποδίδεται από ξεχωριστούς ερμηνευτές;
Το ξεχωριστό του κάθε ερμηνευτή, το εμπεριέχει η ιστορία του. Η κα Μαρίζα Κωχ με την πορεία που έχει διαγράψει από την Ευρώπη ως την Κίνα και από το δημοτικό έως τον Καββαδία έχει τη δική της ιδιαίτερη θέση στο ελληνικό τραγούδι. Μεγάλη μου τιμή να την ακούω με την λαμπερή φωνή της να λέει «Κόσμος παλιός που μ’ αγνοεί». Ο Γιάννης Κότσιρας έγινε ο αγαπημένος όλων μας, με την στιβαρή και αισθαντική αντρική φωνή και το ευρύ φάσμα των δυνατών επιλογών του. Άφησα τελευταία την Αναστασία Μουτσάτσου, η οποία για μένα αποτελεί την πιο σταθερή αξία στο χώρο του τραγουδιού, τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Νότης αγαπούσε να βάζει πάνω από έναν τραγουδιστή στους δίσκους του και αυτό έπραξε και στον δικό μας. Εγώ συγκινήθηκα και απόλαυσα το ωραίο αποτέλεσμα καθενός από αυτούς.
Μου έκαναν εντύπωση οι δύο αφιερώσεις, για τη Μικρά Ασία και τον Κώστα Γιαννίδη. Γιατί;
Η Μικρά Ασία είναι ο τόπος καταγωγής μου από την πλευρά του πατέρα μου, όπως άλλωστε και του Νότη. Έτσι αποφασίσαμε, μετά από προτροπή του Νότη, να τιμήσουμε αυτή την κοινή προσφυγική μας καταγωγή σε συνδυασμό με την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή. Η αφιέρωση στον Κώστα Γιαννίδη , ο οποίος κατά σύμπτωση έχει και αυτός καταγωγή από την Μ.Α., είναι τιμή στον άνθρωπο που γνώρισε από κοντά και όπως έλεγε ο Νότης σε μια άλλη χώρα θα ήταν εθνικός συνθέτης.
Η έκδοση του δίσκου… θυμίζει παλιές καλές εποχές της δισκογραφίας. Ευλογάμε τα γένια μας, αλλά νομίζω πως είναι ιδανικό «διαβατήριο» για μια πρωτοεμφανιζόμενη στιχουργό σε συνδυασμό και με τους υπόλοιπους συντελεστές.
Είναι μεγάλη τιμή για μένα να συμμετέχω σε μια τέτοια, ολοκληρωμένη δουλειά με τους συντελεστές που θαύμαζα πολύ πριν αποφασίσω να ασχοληθώ συστηματικά με την στιχουργική. Ένα μεγάλο ευχαριστώ πέρα από τους συντελεστές του δίσκου οφείλω στο Ogdoo music group , στον κ. Ασημακόπουλο και στην κ. Μονογιούδη που επιμελήθηκε την έκδοση. Καθένας, θα πω, δείχνει το διαβατήριό του κι εγώ δίνω το δικό μου , τις «Κρυφές Μπαλάντες», για να παραφράσω τον Μαγιακόφσκι.
Πιστεύεις πως τα τραγούδια αυτά θα περάσουν στους «κεντρικούς» ραδιοφωνικούς σταθμούς; Κι αν ναι ή όχι, γιατί;
Παρά το γεγονός ότι οι παραγωγοί και το κοινό, επαναπαύονται σε ¨παλιές επιτυχίες¨ και προτιμούν το εύκολο άκουσμα που δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη κακό, υπάρχουν νέα ακούσματα που εκτιμώ πως θέλουν το χρόνο τους. Το χρόνο για να βρούνε το δρόμο τους στο ραδιόφωνο και το κοινό. Πιστεύω πως ο δίσκος αυτός ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Με ποια τραγούδια μεγάλωσες;
Στο σπίτι πάντα ακουγόταν δεύτερο και τρίτο πρόγραμμα από τους δικούς μου. Αργότερα προστέθηκαν και άλλοι σταθμοί της Θεσσαλονίκης από εμάς τα παιδιά. Ο πατέρας μου ως Μικρασιάτης και πολύ ανοιχτόμυαλος άνθρωπος μου έμαθε από τα θεριά των συνθετών μέχρι τα ρεμπέτικα τραγούδια της πατρίδας του. Σε όλα αυτά μου διάβαζε πάντα τους στίχους αναλυτικά, κάτι που ακόμη κάνει. Άρα σε αυτό το φάσμα είχα καλό ακουστικό υλικό. Από την άλλη η μητέρα μου λόγω καταγωγής αγαπούσε τα δημοτικά. Έτσι έμαθα να ξεχωρίζω λόγω ακουσμάτων αλλά και γλεντιών πέρα από τον στίχο και τη σύνθεση τους καλούς οργανοπαίχτες. Άρα η παράδοση έγραψε βαθιά μέσα μου ό,τι έχω. Αργότερα στο τέλος της σχολικής μου ζωής έμαθα όσα γνωρίζω για την κλασσική μουσική, και από εκεί και πέρα δεν σταμάτησε ποτέ να διευρύνεται το φάσμα και η αγάπη μου για την μουσική, το τραγούδι και τον χορό.
Ο αγαπημένος σου στιχουργός, ο αγαπημένος σου ποιητής;
Αν πω έναν ξέρω ότι θα αδικήσω τα συναισθήματα που έχω για όλους τους άλλους και δεν θα σου κρύψω πως είναι μια ερώτηση που με βαραίνει αυτή. Αγαπώ κάθε έναν από αυτούς τους ποιητές θα πω συνολικά, για έναν βαθιά δικό μου λόγο και αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Γιατί γράφει κάποιος στίχους; Τι τον εμπνέει, τι θέλει να εκφράσει;
Μια παρόρμηση είναι ή έτσι εμφανίζεται αρχικά. Μια ανησυχία που θέλει να βρει τον τόπο που θα ησυχάσει. Μια εικόνα που είδε κανείς στο δρόμο, μια ιστορία που του αφηγήθηκαν, συχνά μια φιλική κουβέντα, ένα ισχυρό συναίσθημα, κάτι που προκαλεί αναταραχή στον ψυχισμό του. Απλά η ζωή. Αυτό δεν εκφράζουν τα τραγούδια ή εν γένει τα ποιήματα;
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Σε ευχαριστώ γι αυτήν την πάσα. Είναι από αυτά που θέλω να πω. Αρχικά στον Κώστα Φασουλά που με οδήγησε με τον απαράμιλλο τρόπο του στην γραφή των στίχων και φυσικά στη μεσολάβηση για την γνωριμία με τον Νότη Μαυρουδή αλλά και με τον αγαπημένο Γιώργο Μαρκόπουλο. Στον Νότη που με τίμησε με τη συνεργασία και τη φιλία του. Χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην σύζυγό του Βάσω που άνοιξε το σπίτι τους εν μέσω πανδημίας για να γίνει όλο αυτό και φυσικά σε όλους τους γνωστούς μου, όπως ο Γιώργος Καζαντζής, και μη, ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Το σύγχρονο τραγούδι έχει μεστό κοινωνικό χαρακτήρα; Θίγει τα ζόρια που τραβάμε; Κι αν το κάνει γιατί τα τραγούδια αυτά δεν καταφέρνουν να αγκαλιαστούν απ’ το ευρύ κοινό όπως συνέβαινε στις παλαιότερες δεκαετίες;
Μεγάλη κουβέντα ανοίγει εδώ. Η εποχή μας δεν έχει τη διάρκεια των κοινωνικών αγώνων, την αλήθεια και τη συνέπειά των δεκαετιών που γεννήθηκαν τα μεγάλα και κυρίως πολύ και καθολικά τραγουδισμένα τραγούδια με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ήταν και οι φωτισμένοι άνθρωποι που οι συγκυρία τους ήθελε εκεί όχι για να μεταφράσουν αυτή την κοινωνική κατάσταση αλλά να την μετατρέψουν σε υψηλή μορφή τέχνης όπως είναι το τραγούδι και ιδιαίτερα το ΛΑΪΚΟ τραγούδι. Αυτό που γράφεται με κεφαλαία. Το σύγχρονο κοινωνικό τραγούδι υπάρχει, μόνο που δεν μπορεί να αγκαλιάσει το ευρύ κοινό. Λόγοι κατά τη γνώμη μου είναι η ταχύτητα με την οποία είμαστε «εκπαιδευμένοι» να αντιμετωπίζουμε κάθε νέα πληροφορία καθώς και ο μεγάλος όγκος πληροφοριών που μας πηγαίνουν συνεχώς «παρακάτω» χωρίς ούτε να γνωρίζουμε, ούτε να αγκαλιάζουμε τη νέα δημιουργία. Προφανώς και υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι…
Σε φοβίζει κάτι;
Δεν μπορώ να πω πως ζω με φόβο τη ζωή μου. Σέβομαι και υπολογίζω τις δυσκολίες που ήρθαν σε αυτή ή μπορούν να έρθουν. Δύσκολη θεωρώ τη μοναξιά, ιδιαίτερα αυτή που επιβάλλεται από τις συνθήκες αποξένωσης των τελευταίων χρόνων. Αν με φοβίζει κάτι είναι όταν βγαίνουμε στο μπαλκόνι και δεν μπορούμε να δούμε την ομορφιά γύρω μας.
Το επόμενο βήμα;
Το μυαλό μου είναι στη γραφή. Το επόμενο βήμα δεν το έχω σχεδιάσει.
Μια ευχή;
Υγεία και ψυχή βαθιά.
*Μπορείτε να αποκτήσετε το δίσκο «Οχτώ κρυφές μπαλάντες» μέσα από το e-shop Ogdoo Music Group
Ο Μαυρουδής, όμως, τίμησε με τον καλύτερο τρόπο την κάθε μέρα της ζήσης του, με το έργο, την διδασκαλία, τις τοποθετήσεις και παρεμβάσεις του, την ακριβή του παρουσία.
Στιχουργός του κύκνειου άσματός του, η Μάγδα Κατσάκου, για την οποία λίγα ουσιαστικά γνωρίζαμε στο δισκογραφικό σύμπαν, πριν την κυκλοφορά του άλμπουμ.
Νιώθω να πω, πως μου άρεσε ο τρόπος της στο δίσκο, όπως και στιγμές της στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Πως ήρθατε σε επαφή με τον Νότη Μαυρουδή;
Τη γνωριμία μας την οφείλουμε στον Κώστα Φασουλά, δικό μου δάσκαλο και καλό του φίλο. Αυτός λοιπόν του μίλησε για εμένα και κατόπιν έγινε η πρώτη επαφή τον Μάρτη του 2020, μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες λόγω των μέτρων για τον κορονοιό. Του έδωσα για αρχή κάποια τραγούδια μου ώστε να διερευνήσει το τοπίο των στίχων μου. Κλείνοντας την κουβέντα μας, είπε «καλή μας αρχή». Κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας.
Έγραψε μουσική πάνω στους στίχους ή εσύ πάνω στις μελωδίες ή και τα δύο;
Από τους στίχους που του έστειλα επέλεξε και έγραψε πάνω σε αυτούς τη μουσική. Όσο προχωρούσε η διαδικασία χρειάστηκε σε κάποια από τα τραγούδια, λόγω της μελωδικής γραμμής, να συμπληρωθούν στίχοι, όπως και έγινε.
Η εικόνα που είχες σχηματίσει γ’ αυτόν πριν τον γνωρίσεις άλλαξε;
Ο Νότης ήταν ένας ευγενής της εποχής του! Είχα συστολή όταν του πρωτομίλησα διότι μιλούσα με τον γνωστό Νότη Μαυρουδή. Γρήγορα όμως, ο Νότης το είχε αυτό, σε έφερνε σε θέση ισότιμου συνομιλητή και τελικά φίλου, η όποια συστολή εξαφανίστηκε. Να σημειώσω πως αρχικά τον αποκαλούσα κ. Νότη ή κ. Μαυρουδή και μου είπε γελώντας πως δεν μπορούμε να συνεργαστούμε μιλώντας έτσι. Εν τέλει, καθαρά συναισθηματικά, θα πω πως ο Νότης ήταν ακριβώς όπως όταν τον έβλεπες να παίζει κιθάρα. Αληθινός, ευγενικός, πολυεπίπεδης μόρφωσης, ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Όταν άκουσες την είδηση της φυγής του, τι… σου συνέβη;
Έμεινα εμβρόντητη, η πρώτη αντίδραση ήταν η άρνηση του γεγονότος και αμέσως μετά έκλαψα πολύ.
Τι κρατάς από εκείνον;
Την αστείρευτη διάθεσή του για δημιουργία, το πηγαίο χιούμορ που συνόδευε τις κουβέντες και τις συναυλίες του και φυσικά τις ανεπανάληπτες στιγμές στο στούντιο που γράφαμε τον δίσκο. Από αυτή ξεχωρίζω μία που έπαιζε κιθάρα μόνος του στο τραγούδι ¨Σιωπή¨ και στα μάτια μου φάνταζε απόκοσμη-μαγική.
Τι σημαίνει ο τίτλος «Κρυφές μπαλάντες»;
Να πω εδώ πως δεν τα πάω καθόλου καλά με τους τίτλους. Ως εκ τούτου άφησα στον Νότη ως έμπειρο να δώσει τίτλους σε κάποια τραγούδια καθώς και στον δίσκο. Όπως αναφέρει και ο ίδιος σε δικές του συνεντεύξεις, όλα τα τραγούδια εμπεριέχουν το ύφος και τη μορφή της μπαλάντας. Πέρα από αυτό οι μπαλάντες αυτές είναι κρυφές ως προς την ιστορία τους. Μικρές, κρυφές ιστορίες.
Ποιο είναι το συναίσθημα, ο λόγος σου να αποδίδεται από ξεχωριστούς ερμηνευτές;
Το ξεχωριστό του κάθε ερμηνευτή, το εμπεριέχει η ιστορία του. Η κα Μαρίζα Κωχ με την πορεία που έχει διαγράψει από την Ευρώπη ως την Κίνα και από το δημοτικό έως τον Καββαδία έχει τη δική της ιδιαίτερη θέση στο ελληνικό τραγούδι. Μεγάλη μου τιμή να την ακούω με την λαμπερή φωνή της να λέει «Κόσμος παλιός που μ’ αγνοεί». Ο Γιάννης Κότσιρας έγινε ο αγαπημένος όλων μας, με την στιβαρή και αισθαντική αντρική φωνή και το ευρύ φάσμα των δυνατών επιλογών του. Άφησα τελευταία την Αναστασία Μουτσάτσου, η οποία για μένα αποτελεί την πιο σταθερή αξία στο χώρο του τραγουδιού, τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Νότης αγαπούσε να βάζει πάνω από έναν τραγουδιστή στους δίσκους του και αυτό έπραξε και στον δικό μας. Εγώ συγκινήθηκα και απόλαυσα το ωραίο αποτέλεσμα καθενός από αυτούς.
Μου έκαναν εντύπωση οι δύο αφιερώσεις, για τη Μικρά Ασία και τον Κώστα Γιαννίδη. Γιατί;
Η Μικρά Ασία είναι ο τόπος καταγωγής μου από την πλευρά του πατέρα μου, όπως άλλωστε και του Νότη. Έτσι αποφασίσαμε, μετά από προτροπή του Νότη, να τιμήσουμε αυτή την κοινή προσφυγική μας καταγωγή σε συνδυασμό με την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή. Η αφιέρωση στον Κώστα Γιαννίδη , ο οποίος κατά σύμπτωση έχει και αυτός καταγωγή από την Μ.Α., είναι τιμή στον άνθρωπο που γνώρισε από κοντά και όπως έλεγε ο Νότης σε μια άλλη χώρα θα ήταν εθνικός συνθέτης.
Η έκδοση του δίσκου… θυμίζει παλιές καλές εποχές της δισκογραφίας. Ευλογάμε τα γένια μας, αλλά νομίζω πως είναι ιδανικό «διαβατήριο» για μια πρωτοεμφανιζόμενη στιχουργό σε συνδυασμό και με τους υπόλοιπους συντελεστές.
Είναι μεγάλη τιμή για μένα να συμμετέχω σε μια τέτοια, ολοκληρωμένη δουλειά με τους συντελεστές που θαύμαζα πολύ πριν αποφασίσω να ασχοληθώ συστηματικά με την στιχουργική. Ένα μεγάλο ευχαριστώ πέρα από τους συντελεστές του δίσκου οφείλω στο Ogdoo music group , στον κ. Ασημακόπουλο και στην κ. Μονογιούδη που επιμελήθηκε την έκδοση. Καθένας, θα πω, δείχνει το διαβατήριό του κι εγώ δίνω το δικό μου , τις «Κρυφές Μπαλάντες», για να παραφράσω τον Μαγιακόφσκι.
Πιστεύεις πως τα τραγούδια αυτά θα περάσουν στους «κεντρικούς» ραδιοφωνικούς σταθμούς; Κι αν ναι ή όχι, γιατί;
Παρά το γεγονός ότι οι παραγωγοί και το κοινό, επαναπαύονται σε ¨παλιές επιτυχίες¨ και προτιμούν το εύκολο άκουσμα που δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη κακό, υπάρχουν νέα ακούσματα που εκτιμώ πως θέλουν το χρόνο τους. Το χρόνο για να βρούνε το δρόμο τους στο ραδιόφωνο και το κοινό. Πιστεύω πως ο δίσκος αυτός ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Με ποια τραγούδια μεγάλωσες;
Στο σπίτι πάντα ακουγόταν δεύτερο και τρίτο πρόγραμμα από τους δικούς μου. Αργότερα προστέθηκαν και άλλοι σταθμοί της Θεσσαλονίκης από εμάς τα παιδιά. Ο πατέρας μου ως Μικρασιάτης και πολύ ανοιχτόμυαλος άνθρωπος μου έμαθε από τα θεριά των συνθετών μέχρι τα ρεμπέτικα τραγούδια της πατρίδας του. Σε όλα αυτά μου διάβαζε πάντα τους στίχους αναλυτικά, κάτι που ακόμη κάνει. Άρα σε αυτό το φάσμα είχα καλό ακουστικό υλικό. Από την άλλη η μητέρα μου λόγω καταγωγής αγαπούσε τα δημοτικά. Έτσι έμαθα να ξεχωρίζω λόγω ακουσμάτων αλλά και γλεντιών πέρα από τον στίχο και τη σύνθεση τους καλούς οργανοπαίχτες. Άρα η παράδοση έγραψε βαθιά μέσα μου ό,τι έχω. Αργότερα στο τέλος της σχολικής μου ζωής έμαθα όσα γνωρίζω για την κλασσική μουσική, και από εκεί και πέρα δεν σταμάτησε ποτέ να διευρύνεται το φάσμα και η αγάπη μου για την μουσική, το τραγούδι και τον χορό.
Ο αγαπημένος σου στιχουργός, ο αγαπημένος σου ποιητής;
Αν πω έναν ξέρω ότι θα αδικήσω τα συναισθήματα που έχω για όλους τους άλλους και δεν θα σου κρύψω πως είναι μια ερώτηση που με βαραίνει αυτή. Αγαπώ κάθε έναν από αυτούς τους ποιητές θα πω συνολικά, για έναν βαθιά δικό μου λόγο και αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Γιατί γράφει κάποιος στίχους; Τι τον εμπνέει, τι θέλει να εκφράσει;
Μια παρόρμηση είναι ή έτσι εμφανίζεται αρχικά. Μια ανησυχία που θέλει να βρει τον τόπο που θα ησυχάσει. Μια εικόνα που είδε κανείς στο δρόμο, μια ιστορία που του αφηγήθηκαν, συχνά μια φιλική κουβέντα, ένα ισχυρό συναίσθημα, κάτι που προκαλεί αναταραχή στον ψυχισμό του. Απλά η ζωή. Αυτό δεν εκφράζουν τα τραγούδια ή εν γένει τα ποιήματα;
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Σε ευχαριστώ γι αυτήν την πάσα. Είναι από αυτά που θέλω να πω. Αρχικά στον Κώστα Φασουλά που με οδήγησε με τον απαράμιλλο τρόπο του στην γραφή των στίχων και φυσικά στη μεσολάβηση για την γνωριμία με τον Νότη Μαυρουδή αλλά και με τον αγαπημένο Γιώργο Μαρκόπουλο. Στον Νότη που με τίμησε με τη συνεργασία και τη φιλία του. Χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην σύζυγό του Βάσω που άνοιξε το σπίτι τους εν μέσω πανδημίας για να γίνει όλο αυτό και φυσικά σε όλους τους γνωστούς μου, όπως ο Γιώργος Καζαντζής, και μη, ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Το σύγχρονο τραγούδι έχει μεστό κοινωνικό χαρακτήρα; Θίγει τα ζόρια που τραβάμε; Κι αν το κάνει γιατί τα τραγούδια αυτά δεν καταφέρνουν να αγκαλιαστούν απ’ το ευρύ κοινό όπως συνέβαινε στις παλαιότερες δεκαετίες;
Μεγάλη κουβέντα ανοίγει εδώ. Η εποχή μας δεν έχει τη διάρκεια των κοινωνικών αγώνων, την αλήθεια και τη συνέπειά των δεκαετιών που γεννήθηκαν τα μεγάλα και κυρίως πολύ και καθολικά τραγουδισμένα τραγούδια με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ήταν και οι φωτισμένοι άνθρωποι που οι συγκυρία τους ήθελε εκεί όχι για να μεταφράσουν αυτή την κοινωνική κατάσταση αλλά να την μετατρέψουν σε υψηλή μορφή τέχνης όπως είναι το τραγούδι και ιδιαίτερα το ΛΑΪΚΟ τραγούδι. Αυτό που γράφεται με κεφαλαία. Το σύγχρονο κοινωνικό τραγούδι υπάρχει, μόνο που δεν μπορεί να αγκαλιάσει το ευρύ κοινό. Λόγοι κατά τη γνώμη μου είναι η ταχύτητα με την οποία είμαστε «εκπαιδευμένοι» να αντιμετωπίζουμε κάθε νέα πληροφορία καθώς και ο μεγάλος όγκος πληροφοριών που μας πηγαίνουν συνεχώς «παρακάτω» χωρίς ούτε να γνωρίζουμε, ούτε να αγκαλιάζουμε τη νέα δημιουργία. Προφανώς και υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι…
Σε φοβίζει κάτι;
Δεν μπορώ να πω πως ζω με φόβο τη ζωή μου. Σέβομαι και υπολογίζω τις δυσκολίες που ήρθαν σε αυτή ή μπορούν να έρθουν. Δύσκολη θεωρώ τη μοναξιά, ιδιαίτερα αυτή που επιβάλλεται από τις συνθήκες αποξένωσης των τελευταίων χρόνων. Αν με φοβίζει κάτι είναι όταν βγαίνουμε στο μπαλκόνι και δεν μπορούμε να δούμε την ομορφιά γύρω μας.
Το επόμενο βήμα;
Το μυαλό μου είναι στη γραφή. Το επόμενο βήμα δεν το έχω σχεδιάσει.
Μια ευχή;
Υγεία και ψυχή βαθιά.
*Μπορείτε να αποκτήσετε το δίσκο «Οχτώ κρυφές μπαλάντες» μέσα από το e-shop Ogdoo Music Group
