«Οχτώ κρυφές μπαλάντες»
Πριν από καμιά δεκαριά μέρες, κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Αθήνα για τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, επισκέφθηκα τα γραφεία του Ogdoo Music Group στη Μεταμόρφωση, αφενός για να συναντήσω τους φίλους και συνεργάτες και να ανταλλάξουμε ευχές, αφετέρου για να προμηθευτώ τις καινούργιες κυκλοφορίες της εταιρείας.
Επιστρέφοντας το απόγευμα της Τρίτης 3 Ιανουαρίου, από την Αθήνα, με προορισμό τον Βόλο, έβαλα στο cd player του αυτοκινήτου να ακούσω τον τελευταίο δίσκο του Νότη Μαυρουδή, που κυκλοφόρησε στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη από το Ogdoo Music Group, με τίτλο «Οχτώ κρυφές μπαλάντες». (Αν και τα τραγούδια είχαν σταλεί ψηφιακά, σαν «παλιομοδίτης» και φανατικός του φυσικού προϊόντος, περίμενα να πάρω στα χέρια μου το cd για να ακούσω τα τραγούδια).
Εκείνη, περίπου, την ώρα συνέβη το μοιραίο στην Κουκουράβα. Το πληροφορήθηκα αργά το βράδυ και, για να πω την αλήθεια, προς στιγμήν σκέφτηκα να περάσω από το εξοχικό του. Άλλωστε η Κουκουράβα απέχει από τον Βόλο μόλις 10 χιλιόμετρα. Τον Οκτώβρη του 2011 είχα γνωρίσει τον Νότη Μαυρουδή στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των εμφανίσεών του με τον Μίλτο Πασχαλίδη στον «Μύλο» και μου παραχώρησε μια συνέντευξη, που δημοσιεύθηκε στο Ogdoo.gr. Από τότε, διατηρήσαμε μια «διακριτική» επαφή, με αφορμή, κυρίως, κάποια άρθρα για το παλιό υλικό του, για τα οποία μου έστελνε παρατηρήσεις και ευχαριστήρια. Μια επαφή, που μου έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσω, πως εκτός από σπουδαίος καλλιτέχνης, ήταν ένας ευγενέστατος και πολύ ωραίος άνθρωπος. Εν τέλει, απέφυγα να πάω στην Κουκουράβα και, όπως απεδείχθη, πολύ σωστά έπραξα, αφού την επομένη του θανάτου του, «πλάκωσαν» έξω από το εξοχικό, γνωστά και άγνωστα «τηλεοπτικά κοράκια», προκειμένου να αποσπάσουν μια δήλωση.
Δυστυχώς, ο Νότης Μαυρουδής δεν πρόλαβε να χαρεί τις «Οχτώ κρυφές μπαλάντες», που κυκλοφόρησαν σε μια καλαίσθητη έκδοση με ένα cd κι ένα πολυσέλιδο βιβλίο. Πολυσυλλεκτικός κι αυτός, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των δίσκων του, περιέχει οκτώ τραγούδια σε στίχους της πρωτοεμφανιζόμενης Μάγδας Κατσάκου, με ερμηνευτές τον Γιάννη Κότσιρα σε τέσσερα, τη Μαρίζα Κωχ σε δύο και την Αναστασία Μουτσάτσου σε άλλα δυο.
Το βιβλίο περιλαμβάνει έναν πρόλογο από τον ίδιο τον συνθέτη και μια σειρά από κείμενα σχετικά με το έργο του, που έγραψαν ο δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός Νίκος Μπουρσινός, οι ερμηνευτές Νένα Βενετσάνου και Ηλίας Λιούγκος, ο στιχουργός Κώστας Φασουλάς και ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου. Το εξώφυλλο, ο σχεδιασμός της έκδοσης και το artwork έγιναν από την Ελένα Μονογιούδη.
Τα τραγούδια του cd
1) Ερωτικό (Τη νύχτα εκείνη) – Γιάννης Κότσιρας
2) Λαθραία στον καιρό – Μαρίζα Κωχ
3) Μην κλαις – Αναστασία Μουτσάτσου
4) Μέσα στο σώμα – Γιάννης Κότσιρας (Στο 1922 που μας πληγώνει)
5) Κόσμος παλιός – Μαρίζα Κωχ
6) Σιωπή – Γιάννης Κότσιρας
(Στον Κώστα Γιαννίδη)
7) Διπλή κουβέρτα – Αναστασία Μουτσάτσου
8) Αυτή η πόλη – Γιάννης Κότσιρας
Την ενορχήστρωση και τον συντονισμό της ορχήστρας επιμελήθηκε ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Έπαιξαν οι μουσικοί: Βαγγέλης Μαχαίρας (μπουζούκι, μαντολίνο, ούτι, μπαγλαμάς), Μίμης Ντούτσουλης (κοντραμπάσο), Γιώργος Κατσίκας (τύμπανα – κρουστά), Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Θανάσης Βήχος (πλήκτρα), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (ακουστική και κλασική κιθάρα), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Τάσος Μισυρλής (βιολοντσέλο), Βασιλική Μαζαράκη (βιολί, βιόλα) και Θύμιος Παπαδόπουλος (κλαρινέτο, φλάουτο). Κλασική κιθάρα στο «Σιωπή» έπαιξε ο Νότης Μαυρουδής.
Την παραγωγή επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ο Νότης Μαυρουδής και οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Βαγγέλη Σαπουνά στο Studio «Subway» τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 2021.
«Μικρά ερωτικά συναισθηματικά οδοιπορικά…»
Στο σημείωμά του που συνοδεύει την έκδοση ο συνθέτης έγραψε, μεταξύ άλλων:
Οι «Οχτώ κρυφές μπαλάντες» είναι «κρυφές» επειδή το ύφος και η μορφή της μπαλάντας υπάρχει υποδόρια στο σώμα αυτών των τραγουδιών. Είναι μικρά ερωτικά συναισθηματικά οδοιπορικά της Μάγδας Κατσάκου, με στιχουργική – ποιητική διάθεση, με αισθητικές γέφυρες μιας εν τη τέχνη φόρμας, που είναι βασική μορφή και αίσθηση της μπαλάντας• υποκρύπτουν επιμελώς το ύφος και τους ρυθμούς τους, όπως εκείνους του ζεϊμπέκικου και του χασάπικου, προστατεύοντάς τα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην εντάσσονται τα τραγούδια αυτά στη σύγχρονη λαϊκή μούσα, αλλά στο συγκεκριμένο ήθος του εν τη τέχνη χώρου• δεν είμαι λαϊκός συνθέτης, ούτε προτίθεμαι να γίνω, μια που, από το ξεκίνημά μου πίνω πάντα… νερό από τη μεγάλη δεξαμενή του λόγιου μουσικού πολιτισμού τον οποίο και διδάχτηκα μέσα από την πολύχρονη επαφή μου με την κλασική κιθάρα. Εδώ, οφείλω να προσθέσω πως, η λαϊκή μούσα με γοήτευσε παράλληλα και μόνιμα, κατακτώντας μεγάλο μέρος της ψυχής μου…
…Στις «Οχτώ κρυφές μπαλάντες» τρεις σπουδαίοι ερμηνευτές δεσπόζουν με την παρουσία τους και τους ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή τους.
Η αειθαλής Μαρίζα Κωχ, κρατάει τα ηχοχρώματα και τη μοναδικότητα μιας φωνής η οποία κατέχει τις ηχητικές ρίζες και τις πηγές τού ελληνικού ηχητικού τοπίου, όπως μας τη δώρισε εδώ και χρόνια τώρα.
Ο Γιάννης Κότσιρας, με τις σοβαρές και στιβαρές ερμηνείες, χάραξε τον δικό του προσωπικό μουσικό δρόμο, που τον ακολουθεί πάντα με υπευθυνότητα και συνέπεια.
Η Αναστασία Μουτσάτσου, η οποία ξέρει να κινείται με γνώση, καλλιτεχνική ευαισθησία και άνεση μεταξύ των μουσικών ειδών, πάντα πρόθυμη να (μου) συμπαρασταθεί, με την τρυφερότητα και τη φιλία της.
Το υλικό των οκτώ τραγουδιών μου, σε στίχους της πρωτοεμφανιζόμενης δισκογραφικά Μάγδας Κατσάκου, ευελπιστεί να εκτεθεί στο κοινό με το Όγδοο ως οδηγό. Να βρεθεί ανάμεσα και σε άλλες παραγωγές για να γίνει… λίπασμα• για ένα ύφος που θεωρώ πως έχει αρχίσει να απουσιάζει από τις ραδιοφωνικές ακροάσεις και την ισότιμη διάδοση. Ελπίζω πως οι «Οχτώ κρυφές μπαλάντες», θα μπορέσουν να είναι ένα βήμα, μαζί με άλλα, για να συναντήσουν το ευρύτερο κοινό…
Το στερνό «αντίο» των ερμηνευτών του δίσκου
Oι ερμηνευτές του δίσκου αποχαιρέτησαν τον Νότη Μαυρουδή, με λίγα λόγια που αναρτήθηκαν στις σελίδες τους στο facebook.
Μαρίζα Κωχ
Νότη μας,
όταν ανταλλάξαμε ευχές τα φετινά Χριστούγεννα μου είπες πως όταν επιστρέψεις από το Πήλιο, θα συναντηθούμε για την παρουσίαση του δίσκου σου «Οχτώ κρυφές μπαλάντες», ένα έργο που ηχογράφησες τον Οκτώβριο, στο οποίο συμμετέχω κι εγώ σε δυο πανέμορφα τραγούδια. Μου τόνισες ότι θα σου χρωστάω κι άλλη συμμετοχή, καθώς ήσουν η αφορμή που γνωρίστηκα με τον Νίκο Χουλιαρά, στο ξεκίνημά μου στο τραγούδι και εσύ που με συνόδεψες με την κιθάρα σου στα τραγούδια του.
Από τότε Νότη, βρεθήκαμε πολλές φορές μαζί στην σκηνή, μα θα μου μείνει αξέχαστη η συμμετοχή μου στην παρουσίαση του έργου σου «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με ερμηνευτές εμένα και τον Πέτρο Πανδή, στην τεράστια αυτή επιτυχία σου.
Κοίταζες πάντα μπροστά, υπηρετώντας την μουσική με όραμα, με ποιότητα, ευγένεια και ευαισθησία. Γι’ αυτό εκτός από την γενιά μας, σε τραγουδούν οι νέοι, σε νοιώθουν Δάσκαλο και σε τοποθετούν ανάμεσα στους εκλεκτούς του τόπου μας.
Ξαφνικά έφυγες… και μείναμε βαθιά λυπημένοι…
Γιάννης Κότσιρας
Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Ο Νότης Μαυρουδής δεν είναι πια μαζί μας.
Ένας από τους πιο ευγενείς και καλόκαρδους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ.
Ένας σπουδαίος και συνάμα ταπεινός συνθέτης.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μου Νότη...
Ιδιαίτερα εύστοχη ήταν και η δεύτερη ανάρτηση του Γιάννη Κότσιρα:
Δεν έχουν σταματήσει από το πρωί να με παίρνουν τηλέφωνα από τα κανάλια για το Νότη.
Δεν μίλησα σε κανέναν. Ποτέ δεν μιλάω.
Ειλικρινά εάν ασχολούνταν έστω και κατά το ένα δέκατο με την ζωή του από ότι με τον θάνατο του, η χώρα μας θα ήταν πολύ καλύτερη...
Αναστασία Μουτσάτσου
Νότη μου αγαπημένε μου, σ’ ευχαριστώ για τη φιλία, την αγάπη, την εμπιστοσύνη, τη συγκίνηση…
Καλό ταξίδι…
Τ’ αστέρια όλα να σε δουν θα στέκουν, μαγεμένα...
«Τη νύχτα εκείνη κοιμηθήκαμε για χρόνια…»
«Τη νύχτα εκείνη κοιμηθήκαμε για χρόνια…» Αυτός είναι ο πρώτος στίχος του πρώτου τραγουδιού. Έτσι ξεκινά ο δίσκος. Σύμπτωση; Μάλλον…
Κάθε φορά που κυκλοφορούν ολοκληρωμένες δουλειές ή ακόμη και «σκόρπια» τραγούδια από δημιουργούς που ξεκίνησαν στα χρόνια του ’60, με τους οποίους ουσιαστικά μεγαλώσαμε, όπως ο Νότης Μαυρουδής, νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής. Αυτή τη φορά βέβαια, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Και η διάχυτη μελαγχολία που «αναδύεται» τόσο από τις μελωδίες του Μαυρουδή (ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γραφής του), όσο και από τους ξεχωριστούς στίχους της Μάγδας Κατσάκου, είναι απόλυτα ταιριαστή με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα…
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να γράψω κάτι περισσότερο για τις «Οχτώ κρυφές μπαλάντες». Έτσι κι αλλιώς ο δίσκος είναι διαθέσιμος τόσο στο youtube, όσο και στις ψηφιακές πλατφόρμες και μπορεί ο καθένας να τον ακούσει, να τον απολαύσει και, με αυτό τον τρόπο, να αποχαιρετήσει τον Νότη Μαυρουδή. Τον «Νοτερό Νότη», όπως τον αποκαλεί στο κείμενό του ο Νίκος Μπουρσινός…
Θα ήθελα πολύ, να ήταν τα πράγματα αλλιώς…
Κεντρική φωτογραφία: Μάκης Ιωακειμίδης
Ακούστε τα τραγούδια στο YouTube:
Πριν από καμιά δεκαριά μέρες, κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Αθήνα για τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, επισκέφθηκα τα γραφεία του Ogdoo Music Group στη Μεταμόρφωση, αφενός για να συναντήσω τους φίλους και συνεργάτες και να ανταλλάξουμε ευχές, αφετέρου για να προμηθευτώ τις καινούργιες κυκλοφορίες της εταιρείας.
Επιστρέφοντας το απόγευμα της Τρίτης 3 Ιανουαρίου, από την Αθήνα, με προορισμό τον Βόλο, έβαλα στο cd player του αυτοκινήτου να ακούσω τον τελευταίο δίσκο του Νότη Μαυρουδή, που κυκλοφόρησε στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη από το Ogdoo Music Group, με τίτλο «Οχτώ κρυφές μπαλάντες». (Αν και τα τραγούδια είχαν σταλεί ψηφιακά, σαν «παλιομοδίτης» και φανατικός του φυσικού προϊόντος, περίμενα να πάρω στα χέρια μου το cd για να ακούσω τα τραγούδια).
Εκείνη, περίπου, την ώρα συνέβη το μοιραίο στην Κουκουράβα. Το πληροφορήθηκα αργά το βράδυ και, για να πω την αλήθεια, προς στιγμήν σκέφτηκα να περάσω από το εξοχικό του. Άλλωστε η Κουκουράβα απέχει από τον Βόλο μόλις 10 χιλιόμετρα. Τον Οκτώβρη του 2011 είχα γνωρίσει τον Νότη Μαυρουδή στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των εμφανίσεών του με τον Μίλτο Πασχαλίδη στον «Μύλο» και μου παραχώρησε μια συνέντευξη, που δημοσιεύθηκε στο Ogdoo.gr. Από τότε, διατηρήσαμε μια «διακριτική» επαφή, με αφορμή, κυρίως, κάποια άρθρα για το παλιό υλικό του, για τα οποία μου έστελνε παρατηρήσεις και ευχαριστήρια. Μια επαφή, που μου έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσω, πως εκτός από σπουδαίος καλλιτέχνης, ήταν ένας ευγενέστατος και πολύ ωραίος άνθρωπος. Εν τέλει, απέφυγα να πάω στην Κουκουράβα και, όπως απεδείχθη, πολύ σωστά έπραξα, αφού την επομένη του θανάτου του, «πλάκωσαν» έξω από το εξοχικό, γνωστά και άγνωστα «τηλεοπτικά κοράκια», προκειμένου να αποσπάσουν μια δήλωση.
Δυστυχώς, ο Νότης Μαυρουδής δεν πρόλαβε να χαρεί τις «Οχτώ κρυφές μπαλάντες», που κυκλοφόρησαν σε μια καλαίσθητη έκδοση με ένα cd κι ένα πολυσέλιδο βιβλίο. Πολυσυλλεκτικός κι αυτός, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των δίσκων του, περιέχει οκτώ τραγούδια σε στίχους της πρωτοεμφανιζόμενης Μάγδας Κατσάκου, με ερμηνευτές τον Γιάννη Κότσιρα σε τέσσερα, τη Μαρίζα Κωχ σε δύο και την Αναστασία Μουτσάτσου σε άλλα δυο.
Το βιβλίο περιλαμβάνει έναν πρόλογο από τον ίδιο τον συνθέτη και μια σειρά από κείμενα σχετικά με το έργο του, που έγραψαν ο δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός Νίκος Μπουρσινός, οι ερμηνευτές Νένα Βενετσάνου και Ηλίας Λιούγκος, ο στιχουργός Κώστας Φασουλάς και ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου. Το εξώφυλλο, ο σχεδιασμός της έκδοσης και το artwork έγιναν από την Ελένα Μονογιούδη.
Τα τραγούδια του cd
1) Ερωτικό (Τη νύχτα εκείνη) – Γιάννης Κότσιρας
2) Λαθραία στον καιρό – Μαρίζα Κωχ
3) Μην κλαις – Αναστασία Μουτσάτσου
4) Μέσα στο σώμα – Γιάννης Κότσιρας (Στο 1922 που μας πληγώνει)
5) Κόσμος παλιός – Μαρίζα Κωχ
6) Σιωπή – Γιάννης Κότσιρας
(Στον Κώστα Γιαννίδη)
7) Διπλή κουβέρτα – Αναστασία Μουτσάτσου
8) Αυτή η πόλη – Γιάννης Κότσιρας
Την ενορχήστρωση και τον συντονισμό της ορχήστρας επιμελήθηκε ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης. Έπαιξαν οι μουσικοί: Βαγγέλης Μαχαίρας (μπουζούκι, μαντολίνο, ούτι, μπαγλαμάς), Μίμης Ντούτσουλης (κοντραμπάσο), Γιώργος Κατσίκας (τύμπανα – κρουστά), Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Θανάσης Βήχος (πλήκτρα), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (ακουστική και κλασική κιθάρα), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Τάσος Μισυρλής (βιολοντσέλο), Βασιλική Μαζαράκη (βιολί, βιόλα) και Θύμιος Παπαδόπουλος (κλαρινέτο, φλάουτο). Κλασική κιθάρα στο «Σιωπή» έπαιξε ο Νότης Μαυρουδής.
Την παραγωγή επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ο Νότης Μαυρουδής και οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Βαγγέλη Σαπουνά στο Studio «Subway» τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 2021.
«Μικρά ερωτικά συναισθηματικά οδοιπορικά…»
Στο σημείωμά του που συνοδεύει την έκδοση ο συνθέτης έγραψε, μεταξύ άλλων:
Οι «Οχτώ κρυφές μπαλάντες» είναι «κρυφές» επειδή το ύφος και η μορφή της μπαλάντας υπάρχει υποδόρια στο σώμα αυτών των τραγουδιών. Είναι μικρά ερωτικά συναισθηματικά οδοιπορικά της Μάγδας Κατσάκου, με στιχουργική – ποιητική διάθεση, με αισθητικές γέφυρες μιας εν τη τέχνη φόρμας, που είναι βασική μορφή και αίσθηση της μπαλάντας• υποκρύπτουν επιμελώς το ύφος και τους ρυθμούς τους, όπως εκείνους του ζεϊμπέκικου και του χασάπικου, προστατεύοντάς τα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην εντάσσονται τα τραγούδια αυτά στη σύγχρονη λαϊκή μούσα, αλλά στο συγκεκριμένο ήθος του εν τη τέχνη χώρου• δεν είμαι λαϊκός συνθέτης, ούτε προτίθεμαι να γίνω, μια που, από το ξεκίνημά μου πίνω πάντα… νερό από τη μεγάλη δεξαμενή του λόγιου μουσικού πολιτισμού τον οποίο και διδάχτηκα μέσα από την πολύχρονη επαφή μου με την κλασική κιθάρα. Εδώ, οφείλω να προσθέσω πως, η λαϊκή μούσα με γοήτευσε παράλληλα και μόνιμα, κατακτώντας μεγάλο μέρος της ψυχής μου…
…Στις «Οχτώ κρυφές μπαλάντες» τρεις σπουδαίοι ερμηνευτές δεσπόζουν με την παρουσία τους και τους ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή τους.
Η αειθαλής Μαρίζα Κωχ, κρατάει τα ηχοχρώματα και τη μοναδικότητα μιας φωνής η οποία κατέχει τις ηχητικές ρίζες και τις πηγές τού ελληνικού ηχητικού τοπίου, όπως μας τη δώρισε εδώ και χρόνια τώρα.
Ο Γιάννης Κότσιρας, με τις σοβαρές και στιβαρές ερμηνείες, χάραξε τον δικό του προσωπικό μουσικό δρόμο, που τον ακολουθεί πάντα με υπευθυνότητα και συνέπεια.
Η Αναστασία Μουτσάτσου, η οποία ξέρει να κινείται με γνώση, καλλιτεχνική ευαισθησία και άνεση μεταξύ των μουσικών ειδών, πάντα πρόθυμη να (μου) συμπαρασταθεί, με την τρυφερότητα και τη φιλία της.
Το υλικό των οκτώ τραγουδιών μου, σε στίχους της πρωτοεμφανιζόμενης δισκογραφικά Μάγδας Κατσάκου, ευελπιστεί να εκτεθεί στο κοινό με το Όγδοο ως οδηγό. Να βρεθεί ανάμεσα και σε άλλες παραγωγές για να γίνει… λίπασμα• για ένα ύφος που θεωρώ πως έχει αρχίσει να απουσιάζει από τις ραδιοφωνικές ακροάσεις και την ισότιμη διάδοση. Ελπίζω πως οι «Οχτώ κρυφές μπαλάντες», θα μπορέσουν να είναι ένα βήμα, μαζί με άλλα, για να συναντήσουν το ευρύτερο κοινό…
Το στερνό «αντίο» των ερμηνευτών του δίσκου
Oι ερμηνευτές του δίσκου αποχαιρέτησαν τον Νότη Μαυρουδή, με λίγα λόγια που αναρτήθηκαν στις σελίδες τους στο facebook.
Μαρίζα Κωχ
Νότη μας,
όταν ανταλλάξαμε ευχές τα φετινά Χριστούγεννα μου είπες πως όταν επιστρέψεις από το Πήλιο, θα συναντηθούμε για την παρουσίαση του δίσκου σου «Οχτώ κρυφές μπαλάντες», ένα έργο που ηχογράφησες τον Οκτώβριο, στο οποίο συμμετέχω κι εγώ σε δυο πανέμορφα τραγούδια. Μου τόνισες ότι θα σου χρωστάω κι άλλη συμμετοχή, καθώς ήσουν η αφορμή που γνωρίστηκα με τον Νίκο Χουλιαρά, στο ξεκίνημά μου στο τραγούδι και εσύ που με συνόδεψες με την κιθάρα σου στα τραγούδια του.
Από τότε Νότη, βρεθήκαμε πολλές φορές μαζί στην σκηνή, μα θα μου μείνει αξέχαστη η συμμετοχή μου στην παρουσίαση του έργου σου «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με ερμηνευτές εμένα και τον Πέτρο Πανδή, στην τεράστια αυτή επιτυχία σου.
Κοίταζες πάντα μπροστά, υπηρετώντας την μουσική με όραμα, με ποιότητα, ευγένεια και ευαισθησία. Γι’ αυτό εκτός από την γενιά μας, σε τραγουδούν οι νέοι, σε νοιώθουν Δάσκαλο και σε τοποθετούν ανάμεσα στους εκλεκτούς του τόπου μας.
Ξαφνικά έφυγες… και μείναμε βαθιά λυπημένοι…
Γιάννης Κότσιρας
Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Ο Νότης Μαυρουδής δεν είναι πια μαζί μας.
Ένας από τους πιο ευγενείς και καλόκαρδους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ.
Ένας σπουδαίος και συνάμα ταπεινός συνθέτης.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μου Νότη...
Ιδιαίτερα εύστοχη ήταν και η δεύτερη ανάρτηση του Γιάννη Κότσιρα:
Δεν έχουν σταματήσει από το πρωί να με παίρνουν τηλέφωνα από τα κανάλια για το Νότη.
Δεν μίλησα σε κανέναν. Ποτέ δεν μιλάω.
Ειλικρινά εάν ασχολούνταν έστω και κατά το ένα δέκατο με την ζωή του από ότι με τον θάνατο του, η χώρα μας θα ήταν πολύ καλύτερη...
Αναστασία Μουτσάτσου
Νότη μου αγαπημένε μου, σ’ ευχαριστώ για τη φιλία, την αγάπη, την εμπιστοσύνη, τη συγκίνηση…
Καλό ταξίδι…
Τ’ αστέρια όλα να σε δουν θα στέκουν, μαγεμένα...
«Τη νύχτα εκείνη κοιμηθήκαμε για χρόνια…»
«Τη νύχτα εκείνη κοιμηθήκαμε για χρόνια…» Αυτός είναι ο πρώτος στίχος του πρώτου τραγουδιού. Έτσι ξεκινά ο δίσκος. Σύμπτωση; Μάλλον…
Κάθε φορά που κυκλοφορούν ολοκληρωμένες δουλειές ή ακόμη και «σκόρπια» τραγούδια από δημιουργούς που ξεκίνησαν στα χρόνια του ’60, με τους οποίους ουσιαστικά μεγαλώσαμε, όπως ο Νότης Μαυρουδής, νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής. Αυτή τη φορά βέβαια, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Και η διάχυτη μελαγχολία που «αναδύεται» τόσο από τις μελωδίες του Μαυρουδή (ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γραφής του), όσο και από τους ξεχωριστούς στίχους της Μάγδας Κατσάκου, είναι απόλυτα ταιριαστή με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα…
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να γράψω κάτι περισσότερο για τις «Οχτώ κρυφές μπαλάντες». Έτσι κι αλλιώς ο δίσκος είναι διαθέσιμος τόσο στο youtube, όσο και στις ψηφιακές πλατφόρμες και μπορεί ο καθένας να τον ακούσει, να τον απολαύσει και, με αυτό τον τρόπο, να αποχαιρετήσει τον Νότη Μαυρουδή. Τον «Νοτερό Νότη», όπως τον αποκαλεί στο κείμενό του ο Νίκος Μπουρσινός…
Θα ήθελα πολύ, να ήταν τα πράγματα αλλιώς…
Κεντρική φωτογραφία: Μάκης Ιωακειμίδης
Ακούστε τα τραγούδια στο YouTube:
