Είναι "πολλά" και είναι από "παντού". Αυτό από μόνο του είναι ενδιαφέρον. Αν έχεις δει ποτέ ζωντανά την Κατερίνα Πολέμη και αν έχεις συναντήσει κάπου τις μουσικές της, έρχεσαι σε επαφή με τους αμέτρητους κόσμους της.
Εμείς, στο ogdoo, μιλήσαμε με την ίδια, λίγο πριν τις δύο παραστάσεις που ετοιμάζει στο club του Σταυρού του Νότου, την Τετάρτη 20 και την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου με τίτλο “Saudade”. Ερμηνείες, μεταφράσεις, αποστάσεις και επερχόμενα σχέδια, παρακάτω.
Εμείς, στο ogdoo, μιλήσαμε με την ίδια, λίγο πριν τις δύο παραστάσεις που ετοιμάζει στο club του Σταυρού του Νότου, την Τετάρτη 20 και την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου με τίτλο “Saudade”. Ερμηνείες, μεταφράσεις, αποστάσεις και επερχόμενα σχέδια, παρακάτω.
Ο "χαρακτηρισμός" Ελληνοβραζιλιάνα, συναντάται συχνά δίπλα από το όνομά σου. Έχεις δεχθεί ποτέ κάποια μορφή ρατσισμού για την καταγωγή σου;
Όχι ακόμα χαχαχα. Βρίσκω ενδιαφέρον όμως το ότι όταν είμαι στη Βραζιλία με αποκαλούν ‘Ελληνίδα’ και όταν είμαι στην Ελλάδα ‘Βραζιλιάνα’.
Μουσικά, πού συναντιούνται και πού διαφέρουν η Ελλάδα με τη Βραζιλία;
Η γνώμη μου είναι πως συναντιούνται στο συναίσθημα οι δυο αυτοί λαοί. Είναι λαοί των συναισθημάτων, των έντονων συναισθημάτων όπως επίσης της εκφραστικότητας και της αγάπης στη μουσική. Σαν να είναι η μάνα τους η μουσική, που συνοδεύει τον άνθρωπο από την αρχή της ζωής του ως το τέλος.Επίσης ιστορικά έχουν πονέσει πολύ και οι δυο λαοί. Η διαφορά τους όμως -κατά τη γνώμη μου πάντα- είναι στο τρόπο που εκφράζεται ο πόνος στη μουσική του κάθε λαού. Στην Ελλάδα υπάρχει μια αίσθηση κατηφορική ειδικά στον ρυθμό. Πάει προς την γη. Η γη είναι σκληρή, κρατάει, στηρίζει, αντέχει. Στην Βραζιλία ο πόνος ανυψώνεται στην μουσική τους, ειδικά ρυθμικά και ερμηνευτικά. Πάει προς τα πάνω, στον ουρανό, στον αέρα που είναι ένα στοιχείο της φύσης που την μια στιγμή υπάρχει και μετά από λίγο έχει μεταφερθεί αλλού. Ο πόνος στους Βραζιλιάνους δείχνει να μεταμορφώνεται μέσω της χαράς και της εφορίας.
Εδώ και χρόνια, γράφεις υπέροχες μουσικές για θέατρα για ταινίες, τραγουδάς. Πώς καταφέρνεις να τα κάνεις όλα τόσο καλά χωρίς να υπάρχει κάπου ένα "ψεγάδι";
Όχι ακόμα χαχαχα. Βρίσκω ενδιαφέρον όμως το ότι όταν είμαι στη Βραζιλία με αποκαλούν ‘Ελληνίδα’ και όταν είμαι στην Ελλάδα ‘Βραζιλιάνα’.
Μουσικά, πού συναντιούνται και πού διαφέρουν η Ελλάδα με τη Βραζιλία;
Η γνώμη μου είναι πως συναντιούνται στο συναίσθημα οι δυο αυτοί λαοί. Είναι λαοί των συναισθημάτων, των έντονων συναισθημάτων όπως επίσης της εκφραστικότητας και της αγάπης στη μουσική. Σαν να είναι η μάνα τους η μουσική, που συνοδεύει τον άνθρωπο από την αρχή της ζωής του ως το τέλος.Επίσης ιστορικά έχουν πονέσει πολύ και οι δυο λαοί. Η διαφορά τους όμως -κατά τη γνώμη μου πάντα- είναι στο τρόπο που εκφράζεται ο πόνος στη μουσική του κάθε λαού. Στην Ελλάδα υπάρχει μια αίσθηση κατηφορική ειδικά στον ρυθμό. Πάει προς την γη. Η γη είναι σκληρή, κρατάει, στηρίζει, αντέχει. Στην Βραζιλία ο πόνος ανυψώνεται στην μουσική τους, ειδικά ρυθμικά και ερμηνευτικά. Πάει προς τα πάνω, στον ουρανό, στον αέρα που είναι ένα στοιχείο της φύσης που την μια στιγμή υπάρχει και μετά από λίγο έχει μεταφερθεί αλλού. Ο πόνος στους Βραζιλιάνους δείχνει να μεταμορφώνεται μέσω της χαράς και της εφορίας.
Εδώ και χρόνια, γράφεις υπέροχες μουσικές για θέατρα για ταινίες, τραγουδάς. Πώς καταφέρνεις να τα κάνεις όλα τόσο καλά χωρίς να υπάρχει κάπου ένα "ψεγάδι";
Ε, δε θα υπάρχει κάποιο ψεγάδι; Δεν μπορεί! Αλλά ευχαριστώ ούτως ή άλλως. Όπως και να έχει κάνω αυτά που αγαπώ και με εκφράζουν. Έχω ανάγκη και την εξωστρέφεια των συναυλιών και την εσωστρέφεια της σύνθεσης. Πιστεύω πως όταν αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις το κάνεις καλά διότι νοιάζεσαι γι’αυτό. Απλά.
Στις παραστάσεις σου επιμελείσαι και τις ενορχηστρώσεις. Τι ήχους προσδίδεις έτσι στα τραγούδια;
Η ενορχήστρωση είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Ένα επάγγελμα από μόνο του. Μια τέχνη από μόνη της. Αισθάνομαι πως είμαι εντελώς στην αρχή αυτής της εμπειρίας. Παρ’ολα αυτά, αυτό που προσπαθώ να κάνω μέσω της ενορχήστρωσης είναι να υπηρετώ το κομμάτι και να το εμπλουτίζω εκεί που χρειάζεται χωρίς να υπερβαίνω τα όρια που μου ορίζει το ίδιο το κομμάτι (μουσικά και στιχουργικά) αλλά και η συνθήκη στην οποία εκτελείται (ο χώρος/τοποθεσία, το μουσικό σχήμα και άλλες παράμετροι).
Τελικά, τι σημαίνει "Saudade" και τι θα δούμε στον Σταυρό του Νότου τις δύο αυτές Τετάρτες;
‘Saudade’ είναι μια Βραζιλιάνικη λέξη που παραπέμπει στην έννοια της νοσταλγίας και της λαχτάρας για όλα εκείνα που μπορεί να μου, να μας έχουν λείψει: Άνθρωποι, τόποι, καταστάσεις, συναισθήματα αλλά και καλοσύνη, αδελφικότητα, χιούμορ, ηρεμία, ζωντάνια, ευτυχία, ερωτισμός... Το σημείο αναχώρησης και το σημείο προσγείωσης του προγράμματος που έχω ετοιμάσει λοιπόν είναι η saudade καθώς το ταξίδι μας θα ακουμπήσει διάφορα σημεία της γης με τον τρόπο που τα έχω βιώσει εγώ. Θα περάσουμε από την Ελλάδα, θα περάσουμε από την Αμερική, θα περάσουμε από τη Βραζιλία, την Ισπανία... Θα περάσουμε από στίχους και μουσικές σπουδαίων συνθετών και στιχουργών και θα περάσουμε και μια βόλτα από δικές μου συνθέσεις από τον πρώτο μου δίσκο ‘Spread The music not the name’ αλλά και από επόμενες δουλειές στο θέατρο όπως ‘Το βαλς του Ορφέα’ που έγραψα για τη παράσταση ‘Ευρυδίκη’ ή ‘Η Μεγάλη Χίμαιρα’ που έγραψα για την ομώνυμη παράσταση ή ‘Δεν υπάρχει παρά μονάχα ένα κορίτσι στον κόσμο’ από την παράσταση Γιούγκερμαν.
Τι ξεχωρίζεις στην Ελλάδα και δημιουργείς εδώ;
Η Ελλάδα είναι μια από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο για μένα. Η ομορφιά της είναι ασύλληπτη, αναζωογονητική και συγκινητική. Επίσης είναι μία από τις δύο μου πατρίδες. Βασικό.
Υπάρχει κάτι άλλο - μουσικά- με το οποίο ασχολείσαι αυτό τον καιρό;
Αυτή τη περίοδο ετοιμάζω τον δίσκο της θεατρικής παράστασης ‘Γιούγκερμαν’ που παίζεται για δεύτερη χρόνια στο θέατρο Πορεία - σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου και διασκευή του Στρατή Πασχάλη. Επίσης ετοιμάζω να πάω στη πόλη που γεννήθηκα, το Λονδίνο όπου θα κάνω μια συναυλία 30 Νοεμβρίου στο Ελληνικό Κέντρο. Τέλος, έχουμε αρχίσει πρόβες με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Στάθη Δράκο για μια παράσταση που ετοιμάζουμε για τις 14 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Μεγάλη μου τιμή και χαρά...
Στις παραστάσεις σου επιμελείσαι και τις ενορχηστρώσεις. Τι ήχους προσδίδεις έτσι στα τραγούδια;
Η ενορχήστρωση είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Ένα επάγγελμα από μόνο του. Μια τέχνη από μόνη της. Αισθάνομαι πως είμαι εντελώς στην αρχή αυτής της εμπειρίας. Παρ’ολα αυτά, αυτό που προσπαθώ να κάνω μέσω της ενορχήστρωσης είναι να υπηρετώ το κομμάτι και να το εμπλουτίζω εκεί που χρειάζεται χωρίς να υπερβαίνω τα όρια που μου ορίζει το ίδιο το κομμάτι (μουσικά και στιχουργικά) αλλά και η συνθήκη στην οποία εκτελείται (ο χώρος/τοποθεσία, το μουσικό σχήμα και άλλες παράμετροι).
Τελικά, τι σημαίνει "Saudade" και τι θα δούμε στον Σταυρό του Νότου τις δύο αυτές Τετάρτες;
‘Saudade’ είναι μια Βραζιλιάνικη λέξη που παραπέμπει στην έννοια της νοσταλγίας και της λαχτάρας για όλα εκείνα που μπορεί να μου, να μας έχουν λείψει: Άνθρωποι, τόποι, καταστάσεις, συναισθήματα αλλά και καλοσύνη, αδελφικότητα, χιούμορ, ηρεμία, ζωντάνια, ευτυχία, ερωτισμός... Το σημείο αναχώρησης και το σημείο προσγείωσης του προγράμματος που έχω ετοιμάσει λοιπόν είναι η saudade καθώς το ταξίδι μας θα ακουμπήσει διάφορα σημεία της γης με τον τρόπο που τα έχω βιώσει εγώ. Θα περάσουμε από την Ελλάδα, θα περάσουμε από την Αμερική, θα περάσουμε από τη Βραζιλία, την Ισπανία... Θα περάσουμε από στίχους και μουσικές σπουδαίων συνθετών και στιχουργών και θα περάσουμε και μια βόλτα από δικές μου συνθέσεις από τον πρώτο μου δίσκο ‘Spread The music not the name’ αλλά και από επόμενες δουλειές στο θέατρο όπως ‘Το βαλς του Ορφέα’ που έγραψα για τη παράσταση ‘Ευρυδίκη’ ή ‘Η Μεγάλη Χίμαιρα’ που έγραψα για την ομώνυμη παράσταση ή ‘Δεν υπάρχει παρά μονάχα ένα κορίτσι στον κόσμο’ από την παράσταση Γιούγκερμαν.
Τι ξεχωρίζεις στην Ελλάδα και δημιουργείς εδώ;
Η Ελλάδα είναι μια από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο για μένα. Η ομορφιά της είναι ασύλληπτη, αναζωογονητική και συγκινητική. Επίσης είναι μία από τις δύο μου πατρίδες. Βασικό.
Υπάρχει κάτι άλλο - μουσικά- με το οποίο ασχολείσαι αυτό τον καιρό;
Αυτή τη περίοδο ετοιμάζω τον δίσκο της θεατρικής παράστασης ‘Γιούγκερμαν’ που παίζεται για δεύτερη χρόνια στο θέατρο Πορεία - σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου και διασκευή του Στρατή Πασχάλη. Επίσης ετοιμάζω να πάω στη πόλη που γεννήθηκα, το Λονδίνο όπου θα κάνω μια συναυλία 30 Νοεμβρίου στο Ελληνικό Κέντρο. Τέλος, έχουμε αρχίσει πρόβες με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Στάθη Δράκο για μια παράσταση που ετοιμάζουμε για τις 14 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Μεγάλη μου τιμή και χαρά...
