Με δέκα προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό της, συμμετοχές, πολλές εγχώριες, αλλά και «διεθνείς» συνεργασίες, η Ελένη Πέτα χαράζει την προσωπική της διαδρομή στο ελληνικό τραγούδι ήδη από το 1989, χωρίς συμβιβασμούς κι εκπτώσεις, αναζητώντας την ουσία, τόσο στα επαγγελματικά, όσο και στα προσωπικά της. «Έχω κάνει τραγικά λάθη», παραδέχεται, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, που μας παραχώρησε στα γραφεία του Ogdoo Music Group, «όμως αυτά με έφτασαν εδώ που βρίσκομαι».
Η Ελένη Πέτα μας μίλησε ανήμερα των γενεθλίων της, 26 Ιανουαρίου, κάνοντας μια σύντομη «αποτίμηση» του χρόνου που περνά στη συνέντευξη που ακολουθεί, απαντώντας με αμεσότητα και ειλικρίνεια σε όλα και μας χάρισε για μια ακόμη φορά «Το δώρο» της.
Νέο τραγούδι, Ελένη Πέτα - «Το δώρο». Έχει κάνει, νομίζω, εξαιρετική εντύπωση.
Έτσι φαίνεται. Είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο Θέμης Καραμουρατίδης τη μουσική και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος τους στίχους. Ηχογραφήθηκε πριν από πέντε χρόνια. Είχε γίνει για μια συλλογή που ετοίμαζε ο Θανάσης Τσιπινάκης, ο διευθυντής της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων της Πάτρας. Θα ήταν μια συλλογή με καινούρια τραγούδια απ’ όλους τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε, είτε τραγουδιστές, είτε συνθέτες. Έφυγε, όμως, από τη ζωή πολύ απότομα. Πριν λίγο καιρό, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω σε προσωπική μου δουλειά. Αναζητούσα ένα τραγούδι που να μη μιλάει για τον έρωτα, ήθελα να θίξουμε κάποιο άλλο θέμα και θυμήθηκα ότι υπήρχε αυτό το τραγούδι που μιλούσε για το χρόνο. Κι επειδή πιστεύω ότι και ηλικιακά πλέον μπορώ να μιλήσω γι’ αυτόν, θεώρησα ότι ήμουν πολύ τυχερή που το είχα στα χέρια μου, απ’ αυτά τα δυο πολύ ταλαντούχα παιδιά, που διαγράφουν μια δική τους πορεία στα πράγματα, στην εποχή μας. Τους το ζήτησα, μου το δώσανε ως «δώρο» απλόχερα και το κυκλοφορήσαμε εδώ, από το Ogdoo Music Group.
Παίζει και η ορχήστρα του κ. Τσιπινάκη, σωστά;
Παίζει, ναι, γιατί είχε ηχογραφηθεί, όπως σου είπα πριν από πέντε χρόνια. Το μόνο που προσθέσαμε από πάνω ήταν κάποια πρόσθετα όργανα, όπως τα κρουστά που έπαιξε ο Κώστας Λιόλιος και το μπαντονεόν και την κιθάρα που έπαιξε ο Ρομάν Γκομέζ. Κατά τα άλλα, είναι ακριβώς όπως το είχε ενορχηστρώσει ο Θανάσης.
Θα συμπεριληφθεί, λοιπόν, σε κάποια επερχόμενη δουλειά σας;
Θα ήθελα, ναι. Πριν από δυο χρόνια έβγαλα ένα ακόμα digital single, το «Να μείνεις εδώ» του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, οπότε τώρα νομίζω είναι η ώρα για μια ολοκληρωμένη δουλειά. Ζω στην εποχή μας, όπου γίνονται όλα μέσω ίντερνετ, αλλά είμαι και λάτρης του vintage. Για μένα, ένας καλλιτέχνης που ακολουθεί μια συγκεκριμένη πορεία, οφείλει να βγάζει άλμπουμ που να έχουν ένα ύφος. Υπάρχουν άνθρωποι που μας ακολουθούν και θέλουν να έχουν κάτι πιο ολοκληρωμένο και πιο χειροπιαστό ακόμα. Κι εγώ η ίδια, πάντα θέλω να έχω τα CD των καλλιτεχνών που αγαπώ, δε με ενδιαφέρει να ψάχνω στο ίντερνετ για ένα κομμάτι. Άλλωστε, δεν είναι τέτοια η φύση αυτού που κάνω, δεν κυνηγώ ένα χιτ για να βρω δουλειά, ας πούμε.
Προηγούμενη κυκλοφορία σας ήταν το «Duende» με τον Παναγιώτη Μάργαρη.
Ναι, ναι! Αυτό για μένα ήταν μία από τις καλύτερες δουλειές που έχω κάνει μέχρι τώρα. 100 % δικό μας δημιούργημα, εμένα και του Παναγιώτη και με το ρεπερτόριο που όλα αυτά τα χρόνια τραγουδούσα στα live μου. Οπότε, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει. Παίξανε πολύ σπουδαίοι μουσικοί, με κορυφαίο τον Al di Meola που έπαιξε τις κιθάρες και παίξαμε κι εδώ, όταν ήρθε στην Αθήνα, στο Gazarte.
Έχοντας συνεργαστεί, λοιπόν και με ξένους μουσικούς, έχετε παρατηρήσει διαφορές στον τρόπο που λειτουργούν σε σχέση με τους δικούς μας;
Κοίταξε, η συνεργασία έγινε για μία φορά και δε μπορείς να αξιολογήσεις και να κρίνεις εξ ολοκλήρου έναν άνθρωπο, έναν καλλιτέχνη. Όμως, αυτό που είδα από τις περιπτώσεις και του Youssou N' Dour και της Isabel Parra και του Al di Meola ήταν μια γενναιοδωρία και η έλλειψη κόμπλεξ στη συνεργασία. Προφανώς είναι άνθρωποι που βρίσκονται στην κορυφή και δεν είχαν να χάσουν κάτι, ούτε και να αποδείξουν. Αυτό είναι και το ζητούμενο, για μένα, του σωστού καλλιτέχνη. Χωρίς πολλά - πολλά, χωρίς φανφάρες, μιλάνε με το έργο τους μόνο αυτοί οι άνθρωποι.
Επιστρέφω πάλι στο «Δώρο», του οποίου ο στίχος μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, θα λέγατε πως χαρακτηρίζει την Ελένη Πέτα ως άνθρωπο;
Απόλυτα. Ο χρόνος ήταν πάντα φίλος μου. Μπορεί μερικές φορές να τα σπάμε και να με νευριάζει (γέλια), όπως σήμερα, καλή ώρα, που έχω γενέθλια και συνειδητοποιώ την ηλικία μου κι όλα αυτά που φέρνει, αλλά γενικά, το τραγούδι περιγράφει έναν άνθρωπο που ζει τη ζωή του χωρίς ντόρο, αλλά ούτε και κρυφά, έναν άνθρωπο που κάνει φίλο του το χρόνο. Ταυτίζομαι πάρα πολύ με το στίχο που έγραψε ο Γεράσιμος, που είναι ένα νέο παιδί, έτσι; Και προσέγγισε αυτό το θέμα με πολλή ωριμότητα. Είναι, βέβαια, ανθρώπινο να μην αισθάνεσαι και συνέχεια καλά με το χρόνο που περνά, θα υπάρχουν και στιγμές που σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου. Σε γενικές γραμμές, μεγαλώνω σε μια ζωή ήσυχη, όπως την επιθυμώ. Ήταν δική μου επιλογή να ακολουθήσω το δρόμο που ακολουθώ και στα επαγγελματικά και στα προσωπικά και προσπαθώ, όσο το δυνατό, να βρίσκω ουσία σε ό,τι κάνω. Το νούμερο ένα για μένα είναι στις προσωπικές μου σχέσεις να υπάρχει ουσία, γι’ αυτό και δεν είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος. Έχω κοντά μου λίγους, αλλά καλούς και πολλά χρόνια.
Το τραγούδι κάνει αναφορά και στα λάθη.
Ναι, «κι από τα πιο μεγάλα λάθη μου για ένα μετανιώνω, που δεν κατάλαβα νωρίτερα τι είναι να μεγαλώνω». Πού να το καταλάβεις! Θα ήθελα, τα μυαλά που έχω τώρα, να τα είχα όταν ήμουν 20 - 25.
Θα αλλάζατε κάτι;
Σίγουρα, όλα θα τα άλλαζα, τίποτα δε θα έκανα όπως το έκανα. Ουυυ, έχω κάνει τραγικά λάθη! Και στα επαγγελματικά μου και στα προσωπικά μου, όμως έτσι έχω φτάσει στο σημείο που είμαι τώρα. Αν συνέχιζα να κάνω τα ίδια λάθη, θα μιλούσες με έναν άνθρωπο που δε βελτιώνεται, δεν εξελίσσεται, δεν πάει μπροστά…
Όσον αφορά στα τραγούδια, τι είναι το σημαντικότερο για να επιλέξετε ένα τραγούδι, ο στίχος ή η μουσική;
Καλή ερώτηση, θα σου πω γιατί. Ως μουσικός, μέχρι πριν λίγα χρόνια επέλεγα με βάση τη μουσική. Είχα κριτήριο τη μουσική, δηλαδή τι με άγγιζε, τι με συγκινούσε. Όμως, μετά κατάλαβα ότι είναι πολύ σημαντικός και ο στίχος. Γιατί μέσα απ’ αυτόν ταυτίζεται ο κόσμος που ακούει, όχι τόσο μέσα από τη μουσική. Αυτή αφορά κυρίως ανθρώπους που είναι μουσικοί, που γνωρίζουν από μουσική. Το πρώτο πράγμα που χτυπά κάποιον στη ψυχή του, είναι ο στίχος.
Πολλές από τις συναυλίες σας είχαν φιλανθρωπικό κίνητρο, ή έγιναν με κάποιο στόχο. Πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη για σας;
Είναι το σημαντικότερο. Και πιστεύω πως, αν το είχαμε σε μεγαλύτερο βαθμό, όλα θα ήταν καλύτερα, γιατί χάρη στην αλληλεγγύη και στην ιδιωτική πρωτοβουλία γίνονται πράγματα κι όχι εξ αιτίας των πολιτικών και του κράτους. Θα ήθελα, όμως, να την αναπτύσσαμε και σε πιο προσωπικό επίπεδο, με το διπλανό μας δηλαδή, να τον νοιαζόμαστε περισσότερο. Η κρίση έχει αγριέψει πάρα πολύ τον κόσμο. Μας στέρησαν πράγματα που είχαμε συνηθίσει να έχουμε κι αυτό έχει αγριέψει τον κόσμο, ενώ δε θα ‘πρεπε. Παρακολουθούμε το τι συμβαίνει από μακριά, σαν να μη μας αγγίζει. Και το λέω και για τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν κρίνω αυτή τη στιγμή τους υπολοίπους, αλλά παρακολουθούμε σαν θεατές βαρβαρότητες και πολύ άσχημα πράγματα που συμβαίνουν. Θα ήθελα, λοιπόν, καθένας μας να προσπαθεί να αλλάξει πρώτα τον εαυτό του και να υπάρχει περισσότερη αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Η θέση σας για το σύμφωνο συμβίωσης που απασχόλησε την επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό;
Η θέση μου είναι υπέρ. Δεν είμαι αντίθετη στο σύμφωνο συμβίωσης, είμαι αντίθετη στους πανηγυρισμούς που γίνανε με αφορμή αυτό. Όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται, δεν έχει σημασία το φύλο. Γεννιούνται έτσι κι αυτό το πράγμα δε μπορούμε να το αλλάξουμε. Λοιπόν, αν θέλουν να συνυπάρχουν, να παντρεύονται… ναι συμφωνώ! Από εκεί και πέρα, δε συμφωνώ με όλο αυτό που έγινε μέσα στη Βουλή, για παράδειγμα κι όλα αυτά που ακολούθησαν. Κι ένα ετερόφυλο ζευγάρι να φιλιόταν μέσα στη Βουλή, δε θα μου άρεσε.
Όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας σας έχετε περάσει από πολλά και διαφορετικά είδη, τραγουδιστικά, στα live σας. Αν έπρεπε να επιλέξετε ένα;
Όχι, δε θέλω! Διάλεξα αυτό το δρόμο για την ελευθερία που μου δίνει στις επιλογές μου. Μπορώ να τραγουδάω πορτογαλέζικα fados, ισπανικά tango, ρεμπέτικα… Θέλω ό,τι ανάγκη έχω, την κατάλληλη στιγμή να την εξωτερικεύω και δε θέλω καθόλου να περιορίζομαι. Γι’ αυτό και τελικά, μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια σαν καλλιτέχνης δεν έχω στηρίξει τόσο πολύ το δικό μου ρεπερτόριο. Η ανάγκη μου να τραγουδάω άλλα πράγματα ήταν πιο έντονη από το να υποστηρίζω τα δικά μου τραγούδια. Κι έτσι, τώρα, μετά από 20 χρόνια, ανακαλύπτω ξανά πολύ ωραία τραγούδια που έχω πει και τα βάζω σιγά - σιγά στα προγράμματά μου. Γενικά, θέλω να προχωράω με την ανάγκη μου, με τα «θέλω» μου. Δε μ’ αρέσει να μου επιβάλλονται πράγματα ή να γίνει καταναγκαστικό αυτό.
Έχει χρειαστεί να κάνετε «εκπτώσεις» στην καριέρα σας; Ή συμβιβασμούς;
Όχι ιδιαίτερα. Κάποιους συμβιβασμούς πολύ παλιότερα σίγουρα, γιατί ήμουν και σε νεαρή ηλικία, όχι απόλυτα κατασταλαγμένη στις θέσεις και τις απόψεις μου. Αυτό μου το έδωσε ο χρόνος. Τώρα δεν κάνω πια.
Ποια θα λέγατε ότι είναι η σημαντικότερη στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία της Ελένης Πέτα ως καλλιτέχνη;
Είναι πολλές οι επαγγελματικές στιγμές που ξεχωρίζω. Είναι οι συνεργασίες που προαναφέραμε, αλλά και ο δίσκος «Duende», ήταν το σημείο της αλλαγής, όταν πριν από 15 χρόνια αποφάσισα να αλλάξω τα πράγματα, τον τρόπο που κινούμουν σ’ αυτά και να χαράξω δική μου πορεία… Είναι αρκετές.
Η αλλαγή πορείας ήταν εύκολο να γίνει;
Καθόλου! Ακόμα και το περιβάλλον μου απόρησε, μου λέγανε «είσαι τρελή;». Υπήρχε μια δουλειά σταθερή, σε μεγάλες μουσικές σκηνές, συνεργασίες… Αλλά δεν ήταν κάτι που με ευχαριστούσε κι έλεγα πως ή θα το αλλάξω, ή θα αλλάξω επάγγελμα.
Τώρα, λοιπόν, είστε ικανοποιημένη;
Είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Δε μπορώ να σου πω ότι πέτυχα απόλυτα αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά δεν κάνω συμβιβασμούς, κοιτάζω να το ευχαριστιέμαι… Από εκεί και πέρα, θα ήθελα κάποια πράγματα να ήταν διαφορετικά, αλλά δε βοηθάει και η χώρα ιδιαίτερα σ’ αυτό, ειδικά αυτή την εποχή.
Ποια είναι τα άμεσα πλάνα σας;
Ξεκίνησα μια συνεργασία με τη Fide Koksal, μια πολύ αξιόλογη φωνή από τη Σμύρνη. Παίξαμε στο Ρυθμό δύο Παρασκευές που πήγαν εξαιρετικά καλά και θα το συνεχίσουμε. Την Παρασκευή θα παίξουμε μαζί στη Λαμία, αλλά το Σάββατο 30 Ιανουαρίου, παίζω στη Βαβέλ μόνη μου.
Σάββατο 30 Ιανουαρίου - Ελένη Πέτα
Βαβέλ Πυρήνας Τέχνης
Βας. Σοφίας 87
Μαρούσι
Πληροφορίες / Κρατήσεις: 215 52.52.982
Στο βίντεο που ακολουθεί η Ελένη Πέτα απαντά σε μια ερώτηση «αλλιώς»!
Η Ελένη Πέτα μας μίλησε ανήμερα των γενεθλίων της, 26 Ιανουαρίου, κάνοντας μια σύντομη «αποτίμηση» του χρόνου που περνά στη συνέντευξη που ακολουθεί, απαντώντας με αμεσότητα και ειλικρίνεια σε όλα και μας χάρισε για μια ακόμη φορά «Το δώρο» της.
Νέο τραγούδι, Ελένη Πέτα - «Το δώρο». Έχει κάνει, νομίζω, εξαιρετική εντύπωση.
Έτσι φαίνεται. Είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο Θέμης Καραμουρατίδης τη μουσική και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος τους στίχους. Ηχογραφήθηκε πριν από πέντε χρόνια. Είχε γίνει για μια συλλογή που ετοίμαζε ο Θανάσης Τσιπινάκης, ο διευθυντής της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων της Πάτρας. Θα ήταν μια συλλογή με καινούρια τραγούδια απ’ όλους τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε, είτε τραγουδιστές, είτε συνθέτες. Έφυγε, όμως, από τη ζωή πολύ απότομα. Πριν λίγο καιρό, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω σε προσωπική μου δουλειά. Αναζητούσα ένα τραγούδι που να μη μιλάει για τον έρωτα, ήθελα να θίξουμε κάποιο άλλο θέμα και θυμήθηκα ότι υπήρχε αυτό το τραγούδι που μιλούσε για το χρόνο. Κι επειδή πιστεύω ότι και ηλικιακά πλέον μπορώ να μιλήσω γι’ αυτόν, θεώρησα ότι ήμουν πολύ τυχερή που το είχα στα χέρια μου, απ’ αυτά τα δυο πολύ ταλαντούχα παιδιά, που διαγράφουν μια δική τους πορεία στα πράγματα, στην εποχή μας. Τους το ζήτησα, μου το δώσανε ως «δώρο» απλόχερα και το κυκλοφορήσαμε εδώ, από το Ogdoo Music Group.
Παίζει και η ορχήστρα του κ. Τσιπινάκη, σωστά;
Παίζει, ναι, γιατί είχε ηχογραφηθεί, όπως σου είπα πριν από πέντε χρόνια. Το μόνο που προσθέσαμε από πάνω ήταν κάποια πρόσθετα όργανα, όπως τα κρουστά που έπαιξε ο Κώστας Λιόλιος και το μπαντονεόν και την κιθάρα που έπαιξε ο Ρομάν Γκομέζ. Κατά τα άλλα, είναι ακριβώς όπως το είχε ενορχηστρώσει ο Θανάσης.
Θα συμπεριληφθεί, λοιπόν, σε κάποια επερχόμενη δουλειά σας;
Θα ήθελα, ναι. Πριν από δυο χρόνια έβγαλα ένα ακόμα digital single, το «Να μείνεις εδώ» του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, οπότε τώρα νομίζω είναι η ώρα για μια ολοκληρωμένη δουλειά. Ζω στην εποχή μας, όπου γίνονται όλα μέσω ίντερνετ, αλλά είμαι και λάτρης του vintage. Για μένα, ένας καλλιτέχνης που ακολουθεί μια συγκεκριμένη πορεία, οφείλει να βγάζει άλμπουμ που να έχουν ένα ύφος. Υπάρχουν άνθρωποι που μας ακολουθούν και θέλουν να έχουν κάτι πιο ολοκληρωμένο και πιο χειροπιαστό ακόμα. Κι εγώ η ίδια, πάντα θέλω να έχω τα CD των καλλιτεχνών που αγαπώ, δε με ενδιαφέρει να ψάχνω στο ίντερνετ για ένα κομμάτι. Άλλωστε, δεν είναι τέτοια η φύση αυτού που κάνω, δεν κυνηγώ ένα χιτ για να βρω δουλειά, ας πούμε.
Προηγούμενη κυκλοφορία σας ήταν το «Duende» με τον Παναγιώτη Μάργαρη.
Ναι, ναι! Αυτό για μένα ήταν μία από τις καλύτερες δουλειές που έχω κάνει μέχρι τώρα. 100 % δικό μας δημιούργημα, εμένα και του Παναγιώτη και με το ρεπερτόριο που όλα αυτά τα χρόνια τραγουδούσα στα live μου. Οπότε, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει. Παίξανε πολύ σπουδαίοι μουσικοί, με κορυφαίο τον Al di Meola που έπαιξε τις κιθάρες και παίξαμε κι εδώ, όταν ήρθε στην Αθήνα, στο Gazarte.
Έχοντας συνεργαστεί, λοιπόν και με ξένους μουσικούς, έχετε παρατηρήσει διαφορές στον τρόπο που λειτουργούν σε σχέση με τους δικούς μας;
Κοίταξε, η συνεργασία έγινε για μία φορά και δε μπορείς να αξιολογήσεις και να κρίνεις εξ ολοκλήρου έναν άνθρωπο, έναν καλλιτέχνη. Όμως, αυτό που είδα από τις περιπτώσεις και του Youssou N' Dour και της Isabel Parra και του Al di Meola ήταν μια γενναιοδωρία και η έλλειψη κόμπλεξ στη συνεργασία. Προφανώς είναι άνθρωποι που βρίσκονται στην κορυφή και δεν είχαν να χάσουν κάτι, ούτε και να αποδείξουν. Αυτό είναι και το ζητούμενο, για μένα, του σωστού καλλιτέχνη. Χωρίς πολλά - πολλά, χωρίς φανφάρες, μιλάνε με το έργο τους μόνο αυτοί οι άνθρωποι.
Επιστρέφω πάλι στο «Δώρο», του οποίου ο στίχος μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, θα λέγατε πως χαρακτηρίζει την Ελένη Πέτα ως άνθρωπο;
Απόλυτα. Ο χρόνος ήταν πάντα φίλος μου. Μπορεί μερικές φορές να τα σπάμε και να με νευριάζει (γέλια), όπως σήμερα, καλή ώρα, που έχω γενέθλια και συνειδητοποιώ την ηλικία μου κι όλα αυτά που φέρνει, αλλά γενικά, το τραγούδι περιγράφει έναν άνθρωπο που ζει τη ζωή του χωρίς ντόρο, αλλά ούτε και κρυφά, έναν άνθρωπο που κάνει φίλο του το χρόνο. Ταυτίζομαι πάρα πολύ με το στίχο που έγραψε ο Γεράσιμος, που είναι ένα νέο παιδί, έτσι; Και προσέγγισε αυτό το θέμα με πολλή ωριμότητα. Είναι, βέβαια, ανθρώπινο να μην αισθάνεσαι και συνέχεια καλά με το χρόνο που περνά, θα υπάρχουν και στιγμές που σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου. Σε γενικές γραμμές, μεγαλώνω σε μια ζωή ήσυχη, όπως την επιθυμώ. Ήταν δική μου επιλογή να ακολουθήσω το δρόμο που ακολουθώ και στα επαγγελματικά και στα προσωπικά και προσπαθώ, όσο το δυνατό, να βρίσκω ουσία σε ό,τι κάνω. Το νούμερο ένα για μένα είναι στις προσωπικές μου σχέσεις να υπάρχει ουσία, γι’ αυτό και δεν είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος. Έχω κοντά μου λίγους, αλλά καλούς και πολλά χρόνια.
Το τραγούδι κάνει αναφορά και στα λάθη.
Ναι, «κι από τα πιο μεγάλα λάθη μου για ένα μετανιώνω, που δεν κατάλαβα νωρίτερα τι είναι να μεγαλώνω». Πού να το καταλάβεις! Θα ήθελα, τα μυαλά που έχω τώρα, να τα είχα όταν ήμουν 20 - 25.
Θα αλλάζατε κάτι;
Σίγουρα, όλα θα τα άλλαζα, τίποτα δε θα έκανα όπως το έκανα. Ουυυ, έχω κάνει τραγικά λάθη! Και στα επαγγελματικά μου και στα προσωπικά μου, όμως έτσι έχω φτάσει στο σημείο που είμαι τώρα. Αν συνέχιζα να κάνω τα ίδια λάθη, θα μιλούσες με έναν άνθρωπο που δε βελτιώνεται, δεν εξελίσσεται, δεν πάει μπροστά…
Όσον αφορά στα τραγούδια, τι είναι το σημαντικότερο για να επιλέξετε ένα τραγούδι, ο στίχος ή η μουσική;
Καλή ερώτηση, θα σου πω γιατί. Ως μουσικός, μέχρι πριν λίγα χρόνια επέλεγα με βάση τη μουσική. Είχα κριτήριο τη μουσική, δηλαδή τι με άγγιζε, τι με συγκινούσε. Όμως, μετά κατάλαβα ότι είναι πολύ σημαντικός και ο στίχος. Γιατί μέσα απ’ αυτόν ταυτίζεται ο κόσμος που ακούει, όχι τόσο μέσα από τη μουσική. Αυτή αφορά κυρίως ανθρώπους που είναι μουσικοί, που γνωρίζουν από μουσική. Το πρώτο πράγμα που χτυπά κάποιον στη ψυχή του, είναι ο στίχος.
Πολλές από τις συναυλίες σας είχαν φιλανθρωπικό κίνητρο, ή έγιναν με κάποιο στόχο. Πόσο σημαντική είναι η αλληλεγγύη για σας;
Είναι το σημαντικότερο. Και πιστεύω πως, αν το είχαμε σε μεγαλύτερο βαθμό, όλα θα ήταν καλύτερα, γιατί χάρη στην αλληλεγγύη και στην ιδιωτική πρωτοβουλία γίνονται πράγματα κι όχι εξ αιτίας των πολιτικών και του κράτους. Θα ήθελα, όμως, να την αναπτύσσαμε και σε πιο προσωπικό επίπεδο, με το διπλανό μας δηλαδή, να τον νοιαζόμαστε περισσότερο. Η κρίση έχει αγριέψει πάρα πολύ τον κόσμο. Μας στέρησαν πράγματα που είχαμε συνηθίσει να έχουμε κι αυτό έχει αγριέψει τον κόσμο, ενώ δε θα ‘πρεπε. Παρακολουθούμε το τι συμβαίνει από μακριά, σαν να μη μας αγγίζει. Και το λέω και για τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν κρίνω αυτή τη στιγμή τους υπολοίπους, αλλά παρακολουθούμε σαν θεατές βαρβαρότητες και πολύ άσχημα πράγματα που συμβαίνουν. Θα ήθελα, λοιπόν, καθένας μας να προσπαθεί να αλλάξει πρώτα τον εαυτό του και να υπάρχει περισσότερη αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Η θέση σας για το σύμφωνο συμβίωσης που απασχόλησε την επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό;
Η θέση μου είναι υπέρ. Δεν είμαι αντίθετη στο σύμφωνο συμβίωσης, είμαι αντίθετη στους πανηγυρισμούς που γίνανε με αφορμή αυτό. Όταν δύο άνθρωποι αγαπιούνται, δεν έχει σημασία το φύλο. Γεννιούνται έτσι κι αυτό το πράγμα δε μπορούμε να το αλλάξουμε. Λοιπόν, αν θέλουν να συνυπάρχουν, να παντρεύονται… ναι συμφωνώ! Από εκεί και πέρα, δε συμφωνώ με όλο αυτό που έγινε μέσα στη Βουλή, για παράδειγμα κι όλα αυτά που ακολούθησαν. Κι ένα ετερόφυλο ζευγάρι να φιλιόταν μέσα στη Βουλή, δε θα μου άρεσε.
Όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας σας έχετε περάσει από πολλά και διαφορετικά είδη, τραγουδιστικά, στα live σας. Αν έπρεπε να επιλέξετε ένα;
Όχι, δε θέλω! Διάλεξα αυτό το δρόμο για την ελευθερία που μου δίνει στις επιλογές μου. Μπορώ να τραγουδάω πορτογαλέζικα fados, ισπανικά tango, ρεμπέτικα… Θέλω ό,τι ανάγκη έχω, την κατάλληλη στιγμή να την εξωτερικεύω και δε θέλω καθόλου να περιορίζομαι. Γι’ αυτό και τελικά, μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια σαν καλλιτέχνης δεν έχω στηρίξει τόσο πολύ το δικό μου ρεπερτόριο. Η ανάγκη μου να τραγουδάω άλλα πράγματα ήταν πιο έντονη από το να υποστηρίζω τα δικά μου τραγούδια. Κι έτσι, τώρα, μετά από 20 χρόνια, ανακαλύπτω ξανά πολύ ωραία τραγούδια που έχω πει και τα βάζω σιγά - σιγά στα προγράμματά μου. Γενικά, θέλω να προχωράω με την ανάγκη μου, με τα «θέλω» μου. Δε μ’ αρέσει να μου επιβάλλονται πράγματα ή να γίνει καταναγκαστικό αυτό.
Έχει χρειαστεί να κάνετε «εκπτώσεις» στην καριέρα σας; Ή συμβιβασμούς;
Όχι ιδιαίτερα. Κάποιους συμβιβασμούς πολύ παλιότερα σίγουρα, γιατί ήμουν και σε νεαρή ηλικία, όχι απόλυτα κατασταλαγμένη στις θέσεις και τις απόψεις μου. Αυτό μου το έδωσε ο χρόνος. Τώρα δεν κάνω πια.
Ποια θα λέγατε ότι είναι η σημαντικότερη στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία της Ελένης Πέτα ως καλλιτέχνη;
Είναι πολλές οι επαγγελματικές στιγμές που ξεχωρίζω. Είναι οι συνεργασίες που προαναφέραμε, αλλά και ο δίσκος «Duende», ήταν το σημείο της αλλαγής, όταν πριν από 15 χρόνια αποφάσισα να αλλάξω τα πράγματα, τον τρόπο που κινούμουν σ’ αυτά και να χαράξω δική μου πορεία… Είναι αρκετές.
Η αλλαγή πορείας ήταν εύκολο να γίνει;
Καθόλου! Ακόμα και το περιβάλλον μου απόρησε, μου λέγανε «είσαι τρελή;». Υπήρχε μια δουλειά σταθερή, σε μεγάλες μουσικές σκηνές, συνεργασίες… Αλλά δεν ήταν κάτι που με ευχαριστούσε κι έλεγα πως ή θα το αλλάξω, ή θα αλλάξω επάγγελμα.
Τώρα, λοιπόν, είστε ικανοποιημένη;
Είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Δε μπορώ να σου πω ότι πέτυχα απόλυτα αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά δεν κάνω συμβιβασμούς, κοιτάζω να το ευχαριστιέμαι… Από εκεί και πέρα, θα ήθελα κάποια πράγματα να ήταν διαφορετικά, αλλά δε βοηθάει και η χώρα ιδιαίτερα σ’ αυτό, ειδικά αυτή την εποχή.
Ποια είναι τα άμεσα πλάνα σας;
Ξεκίνησα μια συνεργασία με τη Fide Koksal, μια πολύ αξιόλογη φωνή από τη Σμύρνη. Παίξαμε στο Ρυθμό δύο Παρασκευές που πήγαν εξαιρετικά καλά και θα το συνεχίσουμε. Την Παρασκευή θα παίξουμε μαζί στη Λαμία, αλλά το Σάββατο 30 Ιανουαρίου, παίζω στη Βαβέλ μόνη μου.
Info:
Σάββατο 30 Ιανουαρίου - Ελένη Πέτα
Βαβέλ Πυρήνας Τέχνης
Βας. Σοφίας 87
Μαρούσι
Πληροφορίες / Κρατήσεις: 215 52.52.982
Στο βίντεο που ακολουθεί η Ελένη Πέτα απαντά σε μια ερώτηση «αλλιώς»!
