Ο Βαγγέλης Μαχαίρας τα τελευταία χρόνια έχει διαγράψει σημαντική πορεία σαν μουσικός, ενορχηστρωτής, αλλά και συνθέτης.
Γιάννης Κότσιρας, Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Νταλάρας, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Κώστας Μακεδόνας, Δημήτρης Μπάσης, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μελίνα Ασλανίδου, είναι κάποια από τα ονόματα με τα οποία έχει συνεργαστεί ο Βαγγέλης Μαχαίρας.
Πού γεννήθηκες και πότε ήρθες σε επαφή με τη μουσική και το μπουζούκι;
Γεννήθηκα στη Γερμανία από γονείς μετανάστες και έζησα εκεί μέχρι τα 6 μου και μετά επέστρεψαν οι δικοί μου στο Βόλο. Σε ηλικία 13 χρονών έπιασα για πρώτη φορά το μπουζούκι εντελώς τυχαία και αμέσως άρχισα να παίζω. Το πρώτο τραγούδι που έπαιξα ήτανε το «Έδιωξα κι εγώ μια γάτα» που το είχα ακούσει στο σήριαλ «Το μινόρε της αυγής» που προβάλλονταν τότε στην τηλεόραση και το έβλεπα φανατικά.
Πήγες σε κάποιο δάσκαλο;
Ναι, στα 14 πήγα στον Στάθη Μιλάνο και έμεινα 2 χρόνια εκεί.
Γιατί διάλεξες το μπουζούκι; Είχες τέτοια ακούσματα;
Μάλλον αυτό με διάλεξε... Από ακούσματα δεν μπορώ να πω ότι είχα κάτι συγκεκριμένο, δεν άκουγα και πολύ μουσική μέχρι τότε. Αυτό σίγουρα που με επηρέασε ήταν «Το μινόρε της αυγής». Μου άρεσε η όλη ατμόσφαιρα και ο τρόπος που παρουσιαζόντουσαν εκεί τα μπουζούκια.
Η πρώτη σου δουλειά σαν μουσικός πότε ήρθε;
Το 1988 στα 16 μου χρόνια. Δούλεψα με τον δάσκαλό μου σε ένα μαγαζί που εργαζόταν εκείνος, με τραγουδιστή τον Τάσο Κρυστάλλη. Μετά πήγα σε μια ταβέρνα στην Πορταριά στο Πήλιο και από κει στην ιστορική πια «Μέθεξη» στο Βόλο.
Η πρώτη σου δουλειά δίπλα σε κάποιο ευρύτατα γνωστό «όνομα»;
Το 1995 που μετά από πρόσκληση του Γεράσιμου Ανδρεάτου κατέβηκα στην Αθήνα και δουλέψαμε μαζί στα «13 φεγγάρια». Κοντά μας ήτανε ο Παντελής Θαλασσινός, η Αναστασία Μουτσάτσου και η Αθηνά Μόραλη.
Από ποιόν ή από ποιους μπουζουξήδες έχεις επηρεαστεί;
Μου αρέσει πολύ ο Ζαμπέτας που είναι νούμερο ένα για μένα. Επίσης έχω επηρεαστεί πολύ από τον Πολυκανδριώτη. Το παίξιμο που κάνει ο Θανάσης στον «Σκληρό Απρίλη του ‘45» του Χατζιδάκι, είναι το μπουζούκι που με τρελαίνει! Επίσης οι Χ. Λεμονόπουλος, Λ. Καρνέζης, Στ. Ζαφειρίου κ.α.
Ποια πιστεύεις ότι είναι τα χαρακτηριστικά του καλού παίχτη;
Για μένα, καλός παίχτης είναι αυτός που είναι μέρος του συνόλου και δεν επιχειρεί να ξεχωρίσει «ετσιθελικά» με οποιοδήποτε τρόπο. Όταν παίζει μόνος του βέβαια, και κάνει ένα ταξίμι ή ένα σόλο, εκεί θέλω να δω τη φαντασία του και την αντίληψή του.
Έχεις συνεργαστεί με αρκετά μεγάλα ονόματα και σε μεγάλες πίστες. Τελευταία εμφανίζεσαι και σε μικρούς χώρους. Τι βρίσκεις εκεί που ίσως δεν υπάρχει στις μεγάλες πίστες;
Υπάρχει μια άμεση επικοινωνία με τον κόσμο σε αυτούς τους χώρους, κάτι που για τον μουσικό δεν είναι τόσο εύκολο σε μια μεγάλη πίστα. Ένα άλλο είναι η ελευθερία που έχεις στο να παίξεις πιο ελεύθερα, χωρίς «καλούπια». Επίσης, η ανάγκη να προτείνουμε και εμείς σαν μουσικοί, κάποια άλλα, διαφορετικά ακούσματα.
Δημιουργήσατε ένα σχήμα, τους Contra Tempo και μάλιστα κυκλοφόρησε και πρόσφατα ο πρώτος σας δίσκος αφιέρωμα στο Γιώργο Ζαμπέτα. Πόσο δύσκολο ήτανε αυτό το εγχείρημα στην εποχή μας που η δισκογραφία είναι σχεδόν ανύπαρκτη;
Το να βγάλει κάποιος δίσκο σήμερα νομίζω είναι πολυτέλεια. Εμείς δεν βγάλαμε το δίσκο για να κάνουμε χρήματα, αλλά για να είναι καταγεγραμμένη η παρουσία μας. Στο μέλλον ευελπιστούμε να κυκλοφορήσουμε και κάποια δικά μας κομμάτια.
Πριν λίγα χρόνια εκδόθηκε ένα cd σου με ορχηστρικά κομμάτια με τίτλο «Με Χρώματα και Ήχους». Εκεί είχες διάφορες μελωδίες όχι και τόσο «μπουζουξήδικες».
Και γι' αυτό κάπως «κατηγορήθηκα» αν θες. Για μένα αυτός ο δίσκος όμως είναι η ταυτότητά μου. Πιστεύω πως ο κάθε μουσικός πρέπει να έχει διευρυμένους ορίζοντες, γιατί ούτε η μουσική ούτε το μπουζούκι μπαίνουν σε καλούπια.
Ετοιμάζεις κάτι άλλο δικό σου;
Έχω ολοκληρώσει μια δουλειά με την Ειρήνη Τουμπάκη που ευελπιστώ μέχρι τέλη Οκτώβρη να έχει κυκλοφορήσει. Θα είναι η πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος της Ειρήνης σε μουσική δική μου.
Ασχολείσαι και με την εκπαίδευση κάνοντας μαθήματα από όσο ξέρω.
Ναι βέβαια. Φέτος είμαι σε 2 ωδεία, στο «Εράτειο Ωδείο» στα Βριλήσσια και στο «G.I.G» στον Πειραιά. Βέβαια κάνω και ιδιαίτερα μαθήματα. Όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου, μπορεί να επισκεφθεί το site μου http://maxairas.eu/.
Γιάννης Κότσιρας, Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Νταλάρας, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Κώστας Μακεδόνας, Δημήτρης Μπάσης, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μελίνα Ασλανίδου, είναι κάποια από τα ονόματα με τα οποία έχει συνεργαστεί ο Βαγγέλης Μαχαίρας.
Μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης:
Πού γεννήθηκες και πότε ήρθες σε επαφή με τη μουσική και το μπουζούκι;
Γεννήθηκα στη Γερμανία από γονείς μετανάστες και έζησα εκεί μέχρι τα 6 μου και μετά επέστρεψαν οι δικοί μου στο Βόλο. Σε ηλικία 13 χρονών έπιασα για πρώτη φορά το μπουζούκι εντελώς τυχαία και αμέσως άρχισα να παίζω. Το πρώτο τραγούδι που έπαιξα ήτανε το «Έδιωξα κι εγώ μια γάτα» που το είχα ακούσει στο σήριαλ «Το μινόρε της αυγής» που προβάλλονταν τότε στην τηλεόραση και το έβλεπα φανατικά.
Πήγες σε κάποιο δάσκαλο;
Ναι, στα 14 πήγα στον Στάθη Μιλάνο και έμεινα 2 χρόνια εκεί.
Γιατί διάλεξες το μπουζούκι; Είχες τέτοια ακούσματα;
Μάλλον αυτό με διάλεξε... Από ακούσματα δεν μπορώ να πω ότι είχα κάτι συγκεκριμένο, δεν άκουγα και πολύ μουσική μέχρι τότε. Αυτό σίγουρα που με επηρέασε ήταν «Το μινόρε της αυγής». Μου άρεσε η όλη ατμόσφαιρα και ο τρόπος που παρουσιαζόντουσαν εκεί τα μπουζούκια.
Η πρώτη σου δουλειά σαν μουσικός πότε ήρθε;
Το 1988 στα 16 μου χρόνια. Δούλεψα με τον δάσκαλό μου σε ένα μαγαζί που εργαζόταν εκείνος, με τραγουδιστή τον Τάσο Κρυστάλλη. Μετά πήγα σε μια ταβέρνα στην Πορταριά στο Πήλιο και από κει στην ιστορική πια «Μέθεξη» στο Βόλο.
Η πρώτη σου δουλειά δίπλα σε κάποιο ευρύτατα γνωστό «όνομα»;
Το 1995 που μετά από πρόσκληση του Γεράσιμου Ανδρεάτου κατέβηκα στην Αθήνα και δουλέψαμε μαζί στα «13 φεγγάρια». Κοντά μας ήτανε ο Παντελής Θαλασσινός, η Αναστασία Μουτσάτσου και η Αθηνά Μόραλη.
Από ποιόν ή από ποιους μπουζουξήδες έχεις επηρεαστεί;
Μου αρέσει πολύ ο Ζαμπέτας που είναι νούμερο ένα για μένα. Επίσης έχω επηρεαστεί πολύ από τον Πολυκανδριώτη. Το παίξιμο που κάνει ο Θανάσης στον «Σκληρό Απρίλη του ‘45» του Χατζιδάκι, είναι το μπουζούκι που με τρελαίνει! Επίσης οι Χ. Λεμονόπουλος, Λ. Καρνέζης, Στ. Ζαφειρίου κ.α.
Ποια πιστεύεις ότι είναι τα χαρακτηριστικά του καλού παίχτη;
Έχεις συνεργαστεί με αρκετά μεγάλα ονόματα και σε μεγάλες πίστες. Τελευταία εμφανίζεσαι και σε μικρούς χώρους. Τι βρίσκεις εκεί που ίσως δεν υπάρχει στις μεγάλες πίστες;
Υπάρχει μια άμεση επικοινωνία με τον κόσμο σε αυτούς τους χώρους, κάτι που για τον μουσικό δεν είναι τόσο εύκολο σε μια μεγάλη πίστα. Ένα άλλο είναι η ελευθερία που έχεις στο να παίξεις πιο ελεύθερα, χωρίς «καλούπια». Επίσης, η ανάγκη να προτείνουμε και εμείς σαν μουσικοί, κάποια άλλα, διαφορετικά ακούσματα.
Δημιουργήσατε ένα σχήμα, τους Contra Tempo και μάλιστα κυκλοφόρησε και πρόσφατα ο πρώτος σας δίσκος αφιέρωμα στο Γιώργο Ζαμπέτα. Πόσο δύσκολο ήτανε αυτό το εγχείρημα στην εποχή μας που η δισκογραφία είναι σχεδόν ανύπαρκτη;
Το να βγάλει κάποιος δίσκο σήμερα νομίζω είναι πολυτέλεια. Εμείς δεν βγάλαμε το δίσκο για να κάνουμε χρήματα, αλλά για να είναι καταγεγραμμένη η παρουσία μας. Στο μέλλον ευελπιστούμε να κυκλοφορήσουμε και κάποια δικά μας κομμάτια.
Πριν λίγα χρόνια εκδόθηκε ένα cd σου με ορχηστρικά κομμάτια με τίτλο «Με Χρώματα και Ήχους». Εκεί είχες διάφορες μελωδίες όχι και τόσο «μπουζουξήδικες».
Ετοιμάζεις κάτι άλλο δικό σου;
Έχω ολοκληρώσει μια δουλειά με την Ειρήνη Τουμπάκη που ευελπιστώ μέχρι τέλη Οκτώβρη να έχει κυκλοφορήσει. Θα είναι η πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος της Ειρήνης σε μουσική δική μου.
Ασχολείσαι και με την εκπαίδευση κάνοντας μαθήματα από όσο ξέρω.
Ναι βέβαια. Φέτος είμαι σε 2 ωδεία, στο «Εράτειο Ωδείο» στα Βριλήσσια και στο «G.I.G» στον Πειραιά. Βέβαια κάνω και ιδιαίτερα μαθήματα. Όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου, μπορεί να επισκεφθεί το site μου http://maxairas.eu/.
