Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται... Γεννήθηκα. Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα ανάμεσα σε σχολείο, πρόβες και συναυλίες (λόγο των γονιών μου... Ελένη Βιτάλη - Βαγγέλης Ξύδης). Κάπου στα δώδεκα πήγα σε ωδείο... πιάνο κλασσικό... η απόλυτη ξενέρα! Μετά, γύρω στα δεκατέσσερα παρατάω το κλασικό πιάνο και κάνω μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας, τύμπανα και τζαζ πιάνο ενώ παράλληλα παίζω σε διάφορες “εφηβικές” μπάντες.
Τελειώνοντας το σχολείο, πάω και σε σχολή ηχοληψίας, παρακολουθώ μαθήματα Βυζαντινής μουσικής ενώ παράλληλα ψάχνομαι με παραδοσιακά Ινδικά όργανα και Ινδική μουσική.
Για να μην επιβαρύνω το σπίτι μου (όντας μεγάλο παιδί πια) δουλεύω σαν κιθαρίστας σε ρεμπετάδικα τις νύχτες και σαν κούριερ τις μέρες. Παράλληλα, παίζω τύμπανα, μπάσο και ηλεκτρική κιθάρα σε διάφορα γκρουπ, κάνοντας live για την ψυχή της μάνας μου, για να μαθαίνω και να “ψήνομαι” πάνω στο πατάρι, ε κι άμα ήμουν τυχερός, έβγαζα τη βενζίνη και τα τσιγάρα μου...
Κάπου εκεί ξεκίνησα να γράφω και πιο εντατικά, τραγούδια (το μικρόβιο είχε μπει πολύ πιο πριν, κάπου στα δεκατέσσερα). Συνεχίζω να δουλεύω ως μουσικός και ηχολήπτης μέχρι που το 1999 έρχεται ο πρώτος προσωπικός δίσκος “Το Φως Με Ταξιδεύει”. Μετά ακολούθησαν live, πολλή μελέτη, πολλά τραγούδια... Το 2004-2005 αναλαμβάνω (μαζί με τον φίλο μου και εξαιρετικό μουσικό) Νεοκλή Νεοφυτίδη την ενορχήστρωση και το πρόγραμμα των ζωντανών -κοινών μας- εμφανίσεων με την Ελένη Βιτάλη. Κυκλοφορούμε και ένα cd single, το “Ακολούθα Τα Πουλιά”, όπου υπογράφω τους στίχους και την μουσική.
2005-2006 συνεργασία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Έχω αρχίσει να μυρίζομαι που θα πάει το πράμα με τις δισκογραφικές εταιρείες, απογοητεύομαι, θυμώνω, προβληματίζομαι...
Το 2006 κυκλοφορεί η δεύτερη προσωπική μου δουλειά, το “Ραδιοφονικά”. Οι μισοί χειροκροτούν και οι άλλοι “δεν μπορούν”... “Φεύγει” απρόσμενα ο πατέρας μου... κλείνομαι στο καβούκι μου... δουλεύω μόνο για την επιβίωση... γράφω μόνο για πάρτη μου... δεν βλέπω φως...
Το 2007 ξεκινάω να φτιάχνω το δικό μου στούντιο...
Την άνοιξη του 2008 γνωρίζομαι με τον Πάνο Πενταρίτσα. Μου φέρνει μια δουλειά (demo)… Μου ζητάει συμμετοχή σε ένα τραγούδι... ακούω την δουλειά και κάτι ξυπνάει μέσα μου... του προτείνω να κάνω καλλιτεχνική παραγωγή και ενορχήστρωση. Θέλει... μπαίνουμε (στο επαγγελματικό και ολοκαίνουργιο μου) στούντιο “PARAGA” και δουλεύουμε ακατάπαυστα (ενώ παράλληλα γράφω καινούργια τραγούδια...) Το 2010 κυκλοφορεί η ξεχωριστή δουλειά “ΒΟΜΒΟΙ” σε στίχους και μουσική του Πάνου Πενταρίτσα.
Δουλεύω δωδεκάωρα στο στούντιο (άλλοτε απλά σαν ηχολήπτης, άλλοτε και σαν παραγωγός) ενώ κλέβω απ τον ύπνο μου για την ηχογράφηση της νέας μου δισκογραφικής δουλειάς. Τα πράγματα έχουν ωριμάσει ,οι δισκογραφικές σκεπάζονται με την ταφόπλακα που έφτιαξαν μόνες τους απαξιώνοντας τους καλλιτέχνες και κοροϊδεύοντας το κοινό, ενώ ο κόσμος, λόγω υπερκατανάλωσης και υπερπροσφοράς του mainstream, αλλά και λόγο της κρίσης, αναζητά πιο “εσωτερικά”, πιο αληθινά και ουσιαστικά πράγματα.
Αισθάνομαι πια πως δεν είναι καιρός για διαπιστώσεις, καταγγελίες και συμπεράσματα... είναι καιρός για λύσεις, είναι καιρός για πράξεις! Η “παρέα” έχει μεγαλώσει.
Υπάρχουν ιδέες, υπάρχει όρεξη μα πάνω απ' όλα, υπάρχει εσωτερική ανάγκη...
Η “ΠΑΡΑΓΚΑ” πια δεν είναι μόνο ένα στούντιο ηχογραφήσεων...
Η “ΠΑΡΑΓΚΑ” είναι μια ανεξάρτητη εταιρεία - Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση!
Τελειώνοντας το σχολείο, πάω και σε σχολή ηχοληψίας, παρακολουθώ μαθήματα Βυζαντινής μουσικής ενώ παράλληλα ψάχνομαι με παραδοσιακά Ινδικά όργανα και Ινδική μουσική.
Για να μην επιβαρύνω το σπίτι μου (όντας μεγάλο παιδί πια) δουλεύω σαν κιθαρίστας σε ρεμπετάδικα τις νύχτες και σαν κούριερ τις μέρες. Παράλληλα, παίζω τύμπανα, μπάσο και ηλεκτρική κιθάρα σε διάφορα γκρουπ, κάνοντας live για την ψυχή της μάνας μου, για να μαθαίνω και να “ψήνομαι” πάνω στο πατάρι, ε κι άμα ήμουν τυχερός, έβγαζα τη βενζίνη και τα τσιγάρα μου...
Κάπου εκεί ξεκίνησα να γράφω και πιο εντατικά, τραγούδια (το μικρόβιο είχε μπει πολύ πιο πριν, κάπου στα δεκατέσσερα). Συνεχίζω να δουλεύω ως μουσικός και ηχολήπτης μέχρι που το 1999 έρχεται ο πρώτος προσωπικός δίσκος “Το Φως Με Ταξιδεύει”. Μετά ακολούθησαν live, πολλή μελέτη, πολλά τραγούδια... Το 2004-2005 αναλαμβάνω (μαζί με τον φίλο μου και εξαιρετικό μουσικό) Νεοκλή Νεοφυτίδη την ενορχήστρωση και το πρόγραμμα των ζωντανών -κοινών μας- εμφανίσεων με την Ελένη Βιτάλη. Κυκλοφορούμε και ένα cd single, το “Ακολούθα Τα Πουλιά”, όπου υπογράφω τους στίχους και την μουσική.
2005-2006 συνεργασία με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Έχω αρχίσει να μυρίζομαι που θα πάει το πράμα με τις δισκογραφικές εταιρείες, απογοητεύομαι, θυμώνω, προβληματίζομαι...
Το 2006 κυκλοφορεί η δεύτερη προσωπική μου δουλειά, το “Ραδιοφονικά”. Οι μισοί χειροκροτούν και οι άλλοι “δεν μπορούν”... “Φεύγει” απρόσμενα ο πατέρας μου... κλείνομαι στο καβούκι μου... δουλεύω μόνο για την επιβίωση... γράφω μόνο για πάρτη μου... δεν βλέπω φως...
Το 2007 ξεκινάω να φτιάχνω το δικό μου στούντιο...
Την άνοιξη του 2008 γνωρίζομαι με τον Πάνο Πενταρίτσα. Μου φέρνει μια δουλειά (demo)… Μου ζητάει συμμετοχή σε ένα τραγούδι... ακούω την δουλειά και κάτι ξυπνάει μέσα μου... του προτείνω να κάνω καλλιτεχνική παραγωγή και ενορχήστρωση. Θέλει... μπαίνουμε (στο επαγγελματικό και ολοκαίνουργιο μου) στούντιο “PARAGA” και δουλεύουμε ακατάπαυστα (ενώ παράλληλα γράφω καινούργια τραγούδια...) Το 2010 κυκλοφορεί η ξεχωριστή δουλειά “ΒΟΜΒΟΙ” σε στίχους και μουσική του Πάνου Πενταρίτσα.
Δουλεύω δωδεκάωρα στο στούντιο (άλλοτε απλά σαν ηχολήπτης, άλλοτε και σαν παραγωγός) ενώ κλέβω απ τον ύπνο μου για την ηχογράφηση της νέας μου δισκογραφικής δουλειάς. Τα πράγματα έχουν ωριμάσει ,οι δισκογραφικές σκεπάζονται με την ταφόπλακα που έφτιαξαν μόνες τους απαξιώνοντας τους καλλιτέχνες και κοροϊδεύοντας το κοινό, ενώ ο κόσμος, λόγω υπερκατανάλωσης και υπερπροσφοράς του mainstream, αλλά και λόγο της κρίσης, αναζητά πιο “εσωτερικά”, πιο αληθινά και ουσιαστικά πράγματα.
Αισθάνομαι πια πως δεν είναι καιρός για διαπιστώσεις, καταγγελίες και συμπεράσματα... είναι καιρός για λύσεις, είναι καιρός για πράξεις! Η “παρέα” έχει μεγαλώσει.
Υπάρχουν ιδέες, υπάρχει όρεξη μα πάνω απ' όλα, υπάρχει εσωτερική ανάγκη...
Η “ΠΑΡΑΓΚΑ” πια δεν είναι μόνο ένα στούντιο ηχογραφήσεων...
Η “ΠΑΡΑΓΚΑ” είναι μια ανεξάρτητη εταιρεία - Ανεξάρτητη Καλλιτεχνική Κίνηση!
Χωρίς μεσάζοντες, χορηγούς και μανατζαρέους! Χωρίς την συμμορία των δισκογραφικών και των διανομέων! Χωρίς την συλλογιστική και την αισθητική του mainstream και των play list's… Η “ΠΑΡΑΓΚΑ” ξεκινά την δράση της με την κυκλοφορία του νέου μου προσωπικού cd με τίτλο “ΠΑΤΕΝΤΑ”. Δεκαεπτά τραγούδια, δεκαεπτά ιστορίες που μιλούν κοιτώντας στα μάτια τον ακροατή... Με όποιο τίμημα, με όποιο κόστος.
Στα χρόνια που μας έτυχαν, ο θάνατος και η γέννηση πάνε χέρι χέρι, η τέχνη χρηματοδοτείται, η ύπαρξή μας είναι ποσοστιαία μονάδα σε στατιστικές και δημοσκοπήσεις και όλα πρέπει να υπάγονται στους νόμους του εμπορίου, της σχέσης απόδοσης - τιμής και των αγορών.
Εγώ ή μάλλον καλύτερα, Εμείς, διαλέγουμε άλλο δρόμο, χωρίς διόδια. Εμείς θα πάμε απ’ τον χωματόδρομο. Αυτόν που θα μας περάσει από μονοπάτια δύσβατα και μυρωδάτα, μέσα από χωριά και στάνες, πάνω από πετρόχτιστες γέφυρες και κάτω από περήφανα πλατάνια.
Όχι από πείσμα, ούτε από καπρίτσιο! Από ανάγκα και περηφάνια. Με όποιο τίμημα ,με όποιο κόστος! Φτάνει κάποτε να ανταμωθούμε, σα συντρόφια να κοιταχτούμε, σαν παιδιά να αγαπηθούμε.
Φωτογραφία: Θαλίνα Καρπούζη
