Μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Ελένη Βιτάλη θέλησε να μοιραστεί ορισμένα λόγια ψυχής με τους διαδικτυακούς της φίλους και να εκφράσει το ύστατο χαίρε στον αδελφικό της φίλο Άγγελο Κουτσούκη που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας τους τελευταίους μήνες.
«Άγγελε, αδερφούλη μου, 40 χρόνια δεν χωριστήκαμε σχεδόν ποτέ. Κάθε μέρα και νύχτες ολόκληρες γελάσαμε κάναμε όνειρα και είχαμε αυτό που μας έκανε αδέρφια, ψυχή μου. Δεν περνάμε σχεδόν τίποτε πολύ στα σοβαρά! Ξέρω πως πέρναγες εδώ και 4 μήνες τα πάθη του Χριστού, ματάκια μου λατρεμένα. Όμως εχτές, μετά από τόσες αιμοκαθάρσεις, κάποια στιγμή που η Ελένη κοιμόταν, χίλια κομμάτια από την κούραση, πήρα την καρέκλα τσαούσα και ήρθα δίπλα σου.
Δεν προσπάθησα να σε βγάλω από τον λήθαργο, μόνο καθόμουν δίπλα σου, προσεχόμουν το Πάτερ Ημών συνέχεια χαδεύοντας το κεφαλάκι σου. Όμως εσύ καμιά αντίδραση, μόνο βαθιά και δύσκολη αναπνοή. Κάποια στιγμή σε ρώτησα αν θέλεις να κοιμηθείς κι εκείνη την στιγμή άρπαξες το χέρι μου, άνοιξες τα ματάκια σου, με κοίταξες συνειδητά όμως το βλέμμα σου έμεινε έτσι και ξεψύχησες στα χέρια μου.
Έβαλα τις φωνές, ξύπνησε η Ελένη, όμως εσύ δεν θα ξυπνήσεις ξανά σ’ αυτόν τον κόσμο να με πάρεις τηλέφωνο όπως κάθε μέρα! Του Χριστού τα πάθη πέρασες καρδιά μου. Καλό παράδεισο να έχεις και καλή αντάμωση στον παράδεισο που θα περιμένεις εμένα κι όλους μας, αδερφούλη μου».
«Άγγελε, αδερφούλη μου, 40 χρόνια δεν χωριστήκαμε σχεδόν ποτέ. Κάθε μέρα και νύχτες ολόκληρες γελάσαμε κάναμε όνειρα και είχαμε αυτό που μας έκανε αδέρφια, ψυχή μου. Δεν περνάμε σχεδόν τίποτε πολύ στα σοβαρά! Ξέρω πως πέρναγες εδώ και 4 μήνες τα πάθη του Χριστού, ματάκια μου λατρεμένα. Όμως εχτές, μετά από τόσες αιμοκαθάρσεις, κάποια στιγμή που η Ελένη κοιμόταν, χίλια κομμάτια από την κούραση, πήρα την καρέκλα τσαούσα και ήρθα δίπλα σου.
Δεν προσπάθησα να σε βγάλω από τον λήθαργο, μόνο καθόμουν δίπλα σου, προσεχόμουν το Πάτερ Ημών συνέχεια χαδεύοντας το κεφαλάκι σου. Όμως εσύ καμιά αντίδραση, μόνο βαθιά και δύσκολη αναπνοή. Κάποια στιγμή σε ρώτησα αν θέλεις να κοιμηθείς κι εκείνη την στιγμή άρπαξες το χέρι μου, άνοιξες τα ματάκια σου, με κοίταξες συνειδητά όμως το βλέμμα σου έμεινε έτσι και ξεψύχησες στα χέρια μου.
Έβαλα τις φωνές, ξύπνησε η Ελένη, όμως εσύ δεν θα ξυπνήσεις ξανά σ’ αυτόν τον κόσμο να με πάρεις τηλέφωνο όπως κάθε μέρα! Του Χριστού τα πάθη πέρασες καρδιά μου. Καλό παράδεισο να έχεις και καλή αντάμωση στον παράδεισο που θα περιμένεις εμένα κι όλους μας, αδερφούλη μου».
