Την επόμενη Τρίτη 2 Ιουλίου, ο κήπος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών θα πλημμυρίσει από ήχους και αναμνήσεις περασμένων δεκαετιών. Η Angelika Dusk και ο Ίαν Στρατής θα παρουσιάσουν το πρόγραμμα με τίτλο «I need a hero», το οποίο θα περιλαμβάνει «ηρωικά» τραγούδια του ελληνικού και του ξένου ρεπερτορίου από τις δεκαετίες του ‘80, του ‘90, αλλά και ακόμα πιο παλιές. Κάπως έτσι οι Beatles θα συναντηθούν με τη Δήμητρα Γαλάνη και ο Justin Timberlake με τα Ξύλινα Σπαθιά.
Οι δύο καλλιτέχνες μίλησαν στο Ogdoo.gr γι’ αυτή τους την εμφάνιση, απαντώντας σε ερωτήσεις τόσο πραγματικές, όσο και φανταστικές...
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
IAN: Γνωριστήκαμε στο μιούζικαλ HAIR, ταιριάξαμε, ξανασυνεργαστήκαμε στο περσινό live «Summer in the city» πάλι στον Κήπο του Μεγάρου και με άλλους guest, στο Rock n Roll και είπαμε να κάνουμε μια καλοκαιρινή συναυλία διαλέγοντας τραγούδια που γουστάρουμε.
IAN: Γνωριστήκαμε στο μιούζικαλ HAIR, ταιριάξαμε, ξανασυνεργαστήκαμε στο περσινό live «Summer in the city» πάλι στον Κήπο του Μεγάρου και με άλλους guest, στο Rock n Roll και είπαμε να κάνουμε μια καλοκαιρινή συναυλία διαλέγοντας τραγούδια που γουστάρουμε.
ANG: Είμαστε και οι δύο ροκάκια, μας αρέσει το ίδιο στυλ μουσικής. Είμαστε κατενθουσιασμένοι που για τη συγκεκριμένη παράσταση διαλέξαμε τα τραγούδια που αγαπάμε από την εφηβική μας ηλικία. Στις πρόβες περνάμε πολύ καλά, παρέα με όλη τη μπάντα.
Η παράστασή σας λέγεται «I need a hero». Ποιος είναι ο ήρωας του καθενός σας και γιατί;
ANG: Για μένα δεν υπάρχει ένας ήρωας. Θα αποκαλούσα «ηρωική» τη μουσική των 80ς, γιατί με αγγίζει όσο καμία άλλη περίοδος, ίσως γιατί είναι συνυφασμένη με την παιδική μου ηλικία και γλυκές αναμνήσεις. Οι ατελείωτες ώρες που περάσαμε με τον Ιαν και τους μουσικούς ανασύροντας παλιά CD, ήταν το πιο ωραίο κομμάτι της προετοιμασίας. Ακούγαμε Rolling Stones, Phil Collins, George Michael και λέγαμε «ρε δεν γίνεται να διαλέξουμε μόνο ένα τους τραγούδι!»…
ANG: Για μένα δεν υπάρχει ένας ήρωας. Θα αποκαλούσα «ηρωική» τη μουσική των 80ς, γιατί με αγγίζει όσο καμία άλλη περίοδος, ίσως γιατί είναι συνυφασμένη με την παιδική μου ηλικία και γλυκές αναμνήσεις. Οι ατελείωτες ώρες που περάσαμε με τον Ιαν και τους μουσικούς ανασύροντας παλιά CD, ήταν το πιο ωραίο κομμάτι της προετοιμασίας. Ακούγαμε Rolling Stones, Phil Collins, George Michael και λέγαμε «ρε δεν γίνεται να διαλέξουμε μόνο ένα τους τραγούδι!»…
ΙAN: O David Coverdale των Whitesnake, γιατί μου έμαθε να τραγουδάω όταν προσπαθούσα να τον μιμηθώ.
Αν σας έλεγαν ότι στη συναυλία σας θα μπορούσε να συμμετέχει ένας πολύ αγαπημένος σας μουσικός που δε ζει πια, ποιος θα ήταν αυτός και πώς θα λειτουργούσατε μαζί του στη σκηνή;
ΑNG: Κοίτα αν είναι κάποιος που δε ζει, θα πω τον BB King, γιατί μόλις ακούω blues παθαίνω κάτι, λες και είμαι Αμερικανάκι. Αλλά θα ήθελα τη Florence Welsh που ζει, όπου απλά θα έμενα με το στόμα ανοιχτό πάνω στη σκηνή.
ΑNG: Κοίτα αν είναι κάποιος που δε ζει, θα πω τον BB King, γιατί μόλις ακούω blues παθαίνω κάτι, λες και είμαι Αμερικανάκι. Αλλά θα ήθελα τη Florence Welsh που ζει, όπου απλά θα έμενα με το στόμα ανοιχτό πάνω στη σκηνή.
ΙAN: O Michael Jackson για να χορεύω μαζί του.
Το πρόγραμμά σας περιλαμβάνει τραγούδια που -λίγο πολύ- όλοι έχουμε ακούσει, τουλάχιστον στα εφηβικά μας χρόνια. Πιστεύετε ότι στην εποχή μας γράφονται τραγούδια σαν κι αυτά; Τραγούδια για τα οποία θα μιλάμε κάποιες δεκαετίες μετά;
ΑNG: Όχι. Επικά τραγούδια σαν των Beatles, των Queen, του Michael Jackson, δε νομίζω. Αλλά, σίγουρα υπάρχει εξαιρετική μουσική σήμερα, απλώς πιστεύω ότι δεν είναι μουσική που μπορείς να ακούς τα επόμενα 30 χρόνια χωρίς να τη βαριέσαι.
ΑNG: Όχι. Επικά τραγούδια σαν των Beatles, των Queen, του Michael Jackson, δε νομίζω. Αλλά, σίγουρα υπάρχει εξαιρετική μουσική σήμερα, απλώς πιστεύω ότι δεν είναι μουσική που μπορείς να ακούς τα επόμενα 30 χρόνια χωρίς να τη βαριέσαι.
ΙAN: Όχι, άλλα σίγουρα υπάρχουν ποιοτικά κομμάτια που δε βγαίνουν στην επιφάνεια και πρέπει να ψάξεις για να τα βρεις, οπότε έχω πίστη ακόμα!
Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε τρεις στιγμές από τη λίστα τραγουδιών της συναυλίας σας και να τις αναφέρετε;
IAN: Το «Freedom» του George Michael, γιατί τραγουδάμε όλοι μαζί σαν χορωδία, το «Living on a prayer» των Bon Jovi, γιατί είναι και για τους δυο μας κομμάτι που ακούγαμε στο αυτοκίνητο τραγουδώντας - ή μάλλον ουρλιάζοντας με όση φωνή είχαμε...
IAN: Το «Freedom» του George Michael, γιατί τραγουδάμε όλοι μαζί σαν χορωδία, το «Living on a prayer» των Bon Jovi, γιατί είναι και για τους δυο μας κομμάτι που ακούγαμε στο αυτοκίνητο τραγουδώντας - ή μάλλον ουρλιάζοντας με όση φωνή είχαμε...
ΑNG: Και το «Africa» των Toto, γιατί είναι υπερ-κομματάρα από υπέρ-μπαντάρα.
