Στην αρχή βούϊξαν τα socialmedia. Στην συνέχεια, έγινε κεντρικό θέμα στα δελτία ειδήσεων. Δύο υπουργοί της κυβέρνησης βγήκαν να καταδικάσουν το θέμα. Εδώ που τα λέμε, το να βλέπεις στην Ελλάδα του 2023 νεαρό σερβιτόρο να μπαίνει μέχρι τον λαιμό στο νερό για να σερβίρει λουόμενους, οι οποίοι είναι ξαπλωμένοι σε μια μικρή εξέδρα μέσα στη θάλασσα και απολαμβάνουν την ηλιοθεραπεία τους, θυμίζει εποχή αγγλικής αποικιοκρατίας, τότε που νεαροί ιθαγενείς υπηρετούσαν τους εγγλέζους λόρδους.
Επειδή το θέμα και δικαίως, πήρε μεγάλη διάσταση, το ξενοδοχείο στο οποίο εργαζόταν ο νεαρός σερβιτόρος, έβγαλε ανακοίνωση που λέει ότι το βίντεο το έδωσαν στη δημοσιότητα κάτι κακοί άνθρωποι, ανταγωνιστές τους που θέλουν το κακό τους και ότι ο νεαρός σερβιτόρος αμείβεται πολύ καλά και κάνει οικειοθελώς το θαλάσσιο σερβίρισμα. Και για του λόγου το αληθές ο ίδιος ο νεαρός σερβιτόρος αλλά και άλλοι συνάδελφοί του στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο, επιβεβαίωσαν τα λόγια των εργοδοτών τους.
Ζώντας στην κοινωνία της ελεύθερης προσφοράς και ζήτησης, υποθέτω ότι δεν μπορείς να κάνεις, επισήμως, τουλάχιστον, κάτι άλλο και το θέμα θεωρείται λήξαν. Οι έλεγχοι δεν διαπίστωσαν κάποια παρανομία, ο ιδιοκτήτης του χώρου μίλησε για μεμονωμένο περιστατικό και ο σερβιτόρος ισχυρίστηκε ότι δεν έχει πρόβλημα με αυτού του είδους σερβιρίσματα που του αποφέρουν φιλοδώρημα ως και 200 ευρώ. Όλα καλά τώρα;
Μπορεί και ναι για κάποιους, αλλά για άλλους, όπως ο γνωστός συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ τα πράγματα παραμένουν εξαιρετικά προβληματικά. Σε σχετική ανάρτησή του πήρε θέση και έγραψε:
«Είναι εικόνες που, αν τις δεις, δεν μπορείς να τις ξεδείς.
Νόμισα, αρχικά, ότι ήταν κάποιο φωτομοντάζ. "Δεν μπορεί", είπα: η φράση που λέω κάθε μέρα, τουλάχιστον μια φορά, για κάτι το αδιανόητο.
Ξαπλώστρες μες στη θάλασσα: επαναλαμβάνω, ΜΕΣΑ στη θάλασσα. Παράνομο; Σαφώς. Αλλά ποιος νοιάζεται για το κατάντημα των νησιών μας;
Κι έπειτα, η γροθιά: ένα παλικάρι με άσπρο πουκάμισο, που κουβαλά την παραγγελία στις θαλάσσιες ξαπλώστρες βαδίζοντας μες στο νερό, που του φτάνει ως το στήθος: τσαλαβουτάει, μουσκίδι, για το μεροκάματο.
Δεν θα μπορούσαν να φτιάξουν, μες στην τόση αυθαιρεσία, μια πλατφόρμα για το προσωπικό; Ένα ντεκ, κάτι; Προφανώς - αλλά στ' αρχίδια τους. Ο εργαζόμενος της καλοκαιρινής σεζόν μπορεί κάλλιστα να κάνει τη δουλειά του σε αλγεινές συνθήκες, με μόχθο και ταπείνωση.
Ναι, η χώρα μας βυζαίνει τον μαστό του τουρισμού. Αλλά όσο η απανθρωπιά εξαπλώνεται, όσο οι ιδιοκτήτες ρημάζουν τη φύση και τους ανθρώπους, οι διακοπές μας θα γίνονται υπόθεση ντροπής, συνενοχής - και κάποια στιγμή, ευελπιστώ, θα γυρίσουμε την πλάτη σε τέτοιες εικόνες κτηνωδίας».
