Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε ο Μανώλης Μητσιάς στον Θεοδόση Μίχο και το news247.gr, με την ευκαιρία της συναυλίας του στο Ηρώδειο στις 30 Αυγούστου, μιλώντας για τη ζωή του, την 50ετή καριέρα του στο τραγούδι, τις επιτυχίες του και τις συνεργασίες του.
Λέει μεταξύ άλλων, απαντώντας στον δημοσιογράφο:
Τι σκέφτεστε όταν ακούτε σήμερα τα σπουδαία τραγούδια που έχετε ερμηνεύσει;
Καμιά φορά βάζω να τα ακούσω και βλέπω τις ατέλειες που είχα ως νέος τραγουδιστής. Δεν είχα την εμπειρία. Έναν ενθουσιασμό είχα και τίποτα άλλο. Θα μπορούσα να τα ξαναπώ όλα με μια άλλη άποψη, μια άλλη έκφραση. Διακρίνω βέβαια τον ενθουσιασμό της νιότης, τη φρεσκάδα που είχα ως άγουρος τραγουδιστής. Ενώ σήμερα έχω την τεχνική, την εμπειρία, τη γνώση.
Στον πραγματικό χρόνο της πρώτης ερμηνείας τους, υποψιαζόσασταν την ενδεχόμενη διαχρονικότητά τους;
Όχι, όχι… Τα έλεγα γιατί μου άρεσαν, με εξέφραζαν. Και μπορώ να σου πω ότι πολλά από αυτά τα τραγούδια με άφησαν άνεργο. Υπήρξαν εποχές που ενώ έκανα καταπληκτικούς δίσκους, όπως για παράδειγμα το “Αχ Έρωτα”, την “Τριλογία”, την “Αθανασία”, δεν είχα δουλειά το βράδυ. Γιατί δεν ήταν εμπορικές δουλειές. Αλλά δεν με ενδιέφερε. Μπορεί να πήγαινα και να τραγουδούσα για 50 άτομα χωρίς να παίρνω μία.
Το σουξέ λοιπόν δεν υπήρξε ποτέ αυτοσκοπός για εσάς.
Μια φορά σε έναν πολύ σημαντικό συνθέτη το είχα πει κιόλας: Φοβάμαι τα σουξέ. Άμα κάνω σουξέ, μετά θα θέλουν όλοι κι άλλα σουξέ. Προτιμώ να γίνονται τα πράγματα σιγά σιγά, όπως ο καλός καφές σιγοβράζει, έτσι θέλω να ακούγονται τα τραγούδια μου. Αν δώσεις ένα σουξέ στον κόσμο, θέλει αμέσως κι άλλο. Γιατί ο κόσμος, όπως έλεγε ο Χατζιδάκις, είναι αδηφάγο ζώον. Δεν επιδίωξα λοιπόν ποτέ τα σουξέ.
Όμως τραγουδήσατε σουξέ και μάλιστα πολύ μεγάλα.
Ας πούμε ότι έγιναν παρά τη θέλησή μου! (Γέλια) Ήθελα ο κόσμος, όπως έλεγε ο Χατζιδάκις, να ανακαλύπτει τα τραγούδια, και όχι να του δίνω μασημένο φαγητό στο πιάτο.
Διαφάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
Λέει μεταξύ άλλων, απαντώντας στον δημοσιογράφο:
Τι σκέφτεστε όταν ακούτε σήμερα τα σπουδαία τραγούδια που έχετε ερμηνεύσει;
Καμιά φορά βάζω να τα ακούσω και βλέπω τις ατέλειες που είχα ως νέος τραγουδιστής. Δεν είχα την εμπειρία. Έναν ενθουσιασμό είχα και τίποτα άλλο. Θα μπορούσα να τα ξαναπώ όλα με μια άλλη άποψη, μια άλλη έκφραση. Διακρίνω βέβαια τον ενθουσιασμό της νιότης, τη φρεσκάδα που είχα ως άγουρος τραγουδιστής. Ενώ σήμερα έχω την τεχνική, την εμπειρία, τη γνώση.
Στον πραγματικό χρόνο της πρώτης ερμηνείας τους, υποψιαζόσασταν την ενδεχόμενη διαχρονικότητά τους;
Όχι, όχι… Τα έλεγα γιατί μου άρεσαν, με εξέφραζαν. Και μπορώ να σου πω ότι πολλά από αυτά τα τραγούδια με άφησαν άνεργο. Υπήρξαν εποχές που ενώ έκανα καταπληκτικούς δίσκους, όπως για παράδειγμα το “Αχ Έρωτα”, την “Τριλογία”, την “Αθανασία”, δεν είχα δουλειά το βράδυ. Γιατί δεν ήταν εμπορικές δουλειές. Αλλά δεν με ενδιέφερε. Μπορεί να πήγαινα και να τραγουδούσα για 50 άτομα χωρίς να παίρνω μία.
Το σουξέ λοιπόν δεν υπήρξε ποτέ αυτοσκοπός για εσάς.
Μια φορά σε έναν πολύ σημαντικό συνθέτη το είχα πει κιόλας: Φοβάμαι τα σουξέ. Άμα κάνω σουξέ, μετά θα θέλουν όλοι κι άλλα σουξέ. Προτιμώ να γίνονται τα πράγματα σιγά σιγά, όπως ο καλός καφές σιγοβράζει, έτσι θέλω να ακούγονται τα τραγούδια μου. Αν δώσεις ένα σουξέ στον κόσμο, θέλει αμέσως κι άλλο. Γιατί ο κόσμος, όπως έλεγε ο Χατζιδάκις, είναι αδηφάγο ζώον. Δεν επιδίωξα λοιπόν ποτέ τα σουξέ.
Όμως τραγουδήσατε σουξέ και μάλιστα πολύ μεγάλα.
Ας πούμε ότι έγιναν παρά τη θέλησή μου! (Γέλια) Ήθελα ο κόσμος, όπως έλεγε ο Χατζιδάκις, να ανακαλύπτει τα τραγούδια, και όχι να του δίνω μασημένο φαγητό στο πιάτο.
Διαφάστε όλη τη συνέντευξη ΕΔΩ
