Η Μαρία Παπαγεωργίου παραχώρησε συνέντευξη στην Αναστασία Κουκά και το Έθνος.
Η προικισμένη τραγουδοποιός αναφέρθηκε στις ζωντανές παραστάσεις της, στην επαφή της με το Μίκη Θεοδωράκη και το έργο του αλλά και στο βιβλίο της με τίτλο «Μια Χαραμάδα Πανικού», που κυκλοφόρησε το 2016, και εξιστορούσε την προσωπική της «μάχη» με τις κρίσεις πανικού.
Δήλωσε η Παπαγεωργίου στην έμπειρη δημοσιογράφο:
«Δεν το έκανα για να το ξορκίσω το πρόβλημα ή για να το αντιμετωπίσω ευκολότερα, δε σας κρύβω όμως ότι εν τέλει, μετά το μοίρασμα του βιβλίου με εκατοντάδες ανθρώπους, κυρίως πάσχοντες, που το διάβασαν και επικοινώνησαν μαζί μου, πως και η δική μου αντιμετώπιση έγινε αν όχι πιο εύκολη, σίγουρα πιο.. φιλική! Έχοντας ζήσει πάνω από δέκα χρόνια με κρίσεις πανικού , ανίκανη να ανταπεξέλθω σε απλά καθημερινά πράγματα, αποφάσισα να μιλήσω ανοιχτά ελπίζοντας πως ίσως υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος που, διαβάζοντας με, νιώσει ότι δεν είναι μόνος και δεν χάσει πολύτιμο χρόνο, κατανοώντας τι του συμβαίνει. Και το είδα να γίνεται! Από τότε, χωρίς να κάνω σημαία τα προβλήματα και τις εμπειρίες μου , μοιράζομαι και συμβιώνω πιο ανθρώπινα. Είδα πολλούς ανθρώπους να κρύβονται. Κανείς δεν αξίζει να το περνά μόνος του».
Η προικισμένη τραγουδοποιός αναφέρθηκε στις ζωντανές παραστάσεις της, στην επαφή της με το Μίκη Θεοδωράκη και το έργο του αλλά και στο βιβλίο της με τίτλο «Μια Χαραμάδα Πανικού», που κυκλοφόρησε το 2016, και εξιστορούσε την προσωπική της «μάχη» με τις κρίσεις πανικού.
Δήλωσε η Παπαγεωργίου στην έμπειρη δημοσιογράφο:
«Δεν το έκανα για να το ξορκίσω το πρόβλημα ή για να το αντιμετωπίσω ευκολότερα, δε σας κρύβω όμως ότι εν τέλει, μετά το μοίρασμα του βιβλίου με εκατοντάδες ανθρώπους, κυρίως πάσχοντες, που το διάβασαν και επικοινώνησαν μαζί μου, πως και η δική μου αντιμετώπιση έγινε αν όχι πιο εύκολη, σίγουρα πιο.. φιλική! Έχοντας ζήσει πάνω από δέκα χρόνια με κρίσεις πανικού , ανίκανη να ανταπεξέλθω σε απλά καθημερινά πράγματα, αποφάσισα να μιλήσω ανοιχτά ελπίζοντας πως ίσως υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος που, διαβάζοντας με, νιώσει ότι δεν είναι μόνος και δεν χάσει πολύτιμο χρόνο, κατανοώντας τι του συμβαίνει. Και το είδα να γίνεται! Από τότε, χωρίς να κάνω σημαία τα προβλήματα και τις εμπειρίες μου , μοιράζομαι και συμβιώνω πιο ανθρώπινα. Είδα πολλούς ανθρώπους να κρύβονται. Κανείς δεν αξίζει να το περνά μόνος του».
