Κάπως έτσι «περιγράφεται» η πρόσφατη κυκλοφορία των Γιάννη Σπανού & Μανώλη Μητσιά. Ένα άλμπουμ που περιλαμβάνει δεκατέσσερα ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη σε μελοποίηση Γιάννη Σπανού & ερμηνεία Μανώλη Μητσιά και παρουσιάστηκε στον Ιανό, το βράδυ της Δευτέρας 2 Ιουνίου 2014. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το δίσκο ΕΔΩ
Ο Μανώλης Μητσιάς απέδωσε ζωντανά τα περισσότερα από τα ποιήματα του δίσκου, με τη συνοδεία στο πιάνο του Γιάννη Σπανού, αλλά και του ενορχηστρωτή Γιώργου Παγιάτη και στη συνέχεια κατ’ απαίτηση του κοινού, κάποια τραγούδια από το προηγούμενο προσωπικό του ρεπερτόριο. Για το δίσκο μίλησε ο λογοτέχνης, κριτικός θεάτρου και στιχουργός Κώστας Γεωργουσόπουλος, ενώ στο τέλος της βραδιάς ο Μανώλης Μητσιάς μοιράστηκε μαζί μας λίγες σκέψεις του σχετικά με τη δουλειά που παρουσιάστηκε.
Κ. Μητσιά, είτε μας δυο λόγια για τη δουλειά που παρουσιάσατε σήμερα.
Είναι ένα CD που βγάλαμε πέρσι, με τίτλο «Πλησιάζοντας τον Καβάφη». Δεν έγινε γνωστό γιατί δε διαφημίστηκε, ούτε το παρουσιάσαμε πουθενά. Πιστεύω, όμως, ότι είναι μια από τις σημαντικότερες δουλειές που έχουν γίνει για τον Καβάφη και ίσως μια από τις καλύτερες που έχω κάνει εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Τη θεωρώ πολύ ιδιαίτερη γιατί είναι η πρώτη φορά, όπως είπε και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, που ο Καβάφης μελοποιείται με τρόπο που μπορεί και να τραγουδηθεί απ’ τον κόσμο. Ο Γιάννης Σπανός, ο οποίος πραγματικά έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα του μουσικού του ταλέντου από τις ποιητικές του ανθολογίες, πλησίασε τον Καβάφη πάρα πολύ. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική δουλειά.
Συναντήσατε δυσκολίες στην ολοκλήρωσή της;
Συναντήσαμε δυσκολίες για να κυκλοφορήσει, τελικά έγινε με φίλους η παραγωγή, την πήρε μια εταιρεία διανομής και την κυκλοφορεί.
Τώρα, δηλαδή, αν κάποιος θέλει να τον βρει, υπάρχει στα δισκοπωλεία.
Ναι, υπάρχει! Ούτε τηλεόραση, ούτε ραδιόφωνο, δεν παίζει κανένας τίποτα, όμως. Τραγικό.
Πού έγκειται το μεγαλείο του Γιάννη Σπανού ως συνθέτη;
Λες ένα λαϊκό τραγούδι του και μετά έναν Καβάφη και το δέχεσαι κατ’ ευθείαν – αυτό είναι το μεγαλείο του Σπανού. Μελοποιεί ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο.
Εσείς από τη μεριά σας, πώς διαχειριστήκατε τα τραγούδια;
Προσπαθώ πάντα να προσαρμόζομαι στο ύφος κάθε συνθέτη και στιχουργού, γιατί ξέρετε, τέτοια έργα δεν είναι για να φαίνεσαι εσύ τραγουδιστικά, να κάνεις επίδειξη φωνής, τσαλκάντζες… αυτά που κάνουν οι λαϊκοί τραγουδιστές στα μαγαζιά. Μέσα από την αφαιρετικότητα πρέπει να βγει το μεγαλείο του ποιητή και του συνθέτη.
Πιστεύετε ότι θα βρει την ανταπόκριση που του αξίζει;
Ο Θεός κι η ψυχή μας! Θα βρει, σε λίγους. Πάντα στην Ελλάδα οι λίγοι ήταν που πηγαίνανε μπροστά. Ποτέ η μάζα δεν οδήγησε τα πράγματα της τέχνης σε δρόμο σωστό… Το είχαμε συζητήσει με το Μάνο Χατζιδάκι κάποτε αυτό. Ήμασταν στην Κρήτη, του λέω «Εδώ στην Κρήτη θα σας αποθεώσουν κ. Χατζιδάκι…». «Α», μου λέει, «εμένα δε με έκανε η μάζα, όπου και να πήγα χίλιοι με ακολουθούσαν. Εμένα με κάνανε οι τριάντα άνθρωποι που ερχόντουσαν κάθε βράδυ στο υπόγειο του Κουν»… Όταν το ’48 έκανε το «Ματωμένο Γάμο», η Ελλάδα δεν είχε ιδέα τι γινότανε μουσικά. Όμως αυτοί οι πιστοί ήταν η μαγιά. Αν η μάζα είχε αυτή την ικανότητα που έχουν οι λίγοι, θα ήμασταν κι άλλος λαός. Δε θα είχαμε ούτε ΔΝΤ, ούτε τίποτα τέτοιο.
Ο Μανώλης Μητσιάς απέδωσε ζωντανά τα περισσότερα από τα ποιήματα του δίσκου, με τη συνοδεία στο πιάνο του Γιάννη Σπανού, αλλά και του ενορχηστρωτή Γιώργου Παγιάτη και στη συνέχεια κατ’ απαίτηση του κοινού, κάποια τραγούδια από το προηγούμενο προσωπικό του ρεπερτόριο. Για το δίσκο μίλησε ο λογοτέχνης, κριτικός θεάτρου και στιχουργός Κώστας Γεωργουσόπουλος, ενώ στο τέλος της βραδιάς ο Μανώλης Μητσιάς μοιράστηκε μαζί μας λίγες σκέψεις του σχετικά με τη δουλειά που παρουσιάστηκε.
Κ. Μητσιά, είτε μας δυο λόγια για τη δουλειά που παρουσιάσατε σήμερα.
Είναι ένα CD που βγάλαμε πέρσι, με τίτλο «Πλησιάζοντας τον Καβάφη». Δεν έγινε γνωστό γιατί δε διαφημίστηκε, ούτε το παρουσιάσαμε πουθενά. Πιστεύω, όμως, ότι είναι μια από τις σημαντικότερες δουλειές που έχουν γίνει για τον Καβάφη και ίσως μια από τις καλύτερες που έχω κάνει εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Τη θεωρώ πολύ ιδιαίτερη γιατί είναι η πρώτη φορά, όπως είπε και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, που ο Καβάφης μελοποιείται με τρόπο που μπορεί και να τραγουδηθεί απ’ τον κόσμο. Ο Γιάννης Σπανός, ο οποίος πραγματικά έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα του μουσικού του ταλέντου από τις ποιητικές του ανθολογίες, πλησίασε τον Καβάφη πάρα πολύ. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική δουλειά.
Συναντήσατε δυσκολίες στην ολοκλήρωσή της;
Συναντήσαμε δυσκολίες για να κυκλοφορήσει, τελικά έγινε με φίλους η παραγωγή, την πήρε μια εταιρεία διανομής και την κυκλοφορεί.
Τώρα, δηλαδή, αν κάποιος θέλει να τον βρει, υπάρχει στα δισκοπωλεία.
Ναι, υπάρχει! Ούτε τηλεόραση, ούτε ραδιόφωνο, δεν παίζει κανένας τίποτα, όμως. Τραγικό.
Πού έγκειται το μεγαλείο του Γιάννη Σπανού ως συνθέτη;
Λες ένα λαϊκό τραγούδι του και μετά έναν Καβάφη και το δέχεσαι κατ’ ευθείαν – αυτό είναι το μεγαλείο του Σπανού. Μελοποιεί ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο.
Εσείς από τη μεριά σας, πώς διαχειριστήκατε τα τραγούδια;
Προσπαθώ πάντα να προσαρμόζομαι στο ύφος κάθε συνθέτη και στιχουργού, γιατί ξέρετε, τέτοια έργα δεν είναι για να φαίνεσαι εσύ τραγουδιστικά, να κάνεις επίδειξη φωνής, τσαλκάντζες… αυτά που κάνουν οι λαϊκοί τραγουδιστές στα μαγαζιά. Μέσα από την αφαιρετικότητα πρέπει να βγει το μεγαλείο του ποιητή και του συνθέτη.
Πιστεύετε ότι θα βρει την ανταπόκριση που του αξίζει;
Ο Θεός κι η ψυχή μας! Θα βρει, σε λίγους. Πάντα στην Ελλάδα οι λίγοι ήταν που πηγαίνανε μπροστά. Ποτέ η μάζα δεν οδήγησε τα πράγματα της τέχνης σε δρόμο σωστό… Το είχαμε συζητήσει με το Μάνο Χατζιδάκι κάποτε αυτό. Ήμασταν στην Κρήτη, του λέω «Εδώ στην Κρήτη θα σας αποθεώσουν κ. Χατζιδάκι…». «Α», μου λέει, «εμένα δε με έκανε η μάζα, όπου και να πήγα χίλιοι με ακολουθούσαν. Εμένα με κάνανε οι τριάντα άνθρωποι που ερχόντουσαν κάθε βράδυ στο υπόγειο του Κουν»… Όταν το ’48 έκανε το «Ματωμένο Γάμο», η Ελλάδα δεν είχε ιδέα τι γινότανε μουσικά. Όμως αυτοί οι πιστοί ήταν η μαγιά. Αν η μάζα είχε αυτή την ικανότητα που έχουν οι λίγοι, θα ήμασταν κι άλλος λαός. Δε θα είχαμε ούτε ΔΝΤ, ούτε τίποτα τέτοιο.
