Η δημιουργική συνάντηση - σύμπραξη των δύο σημαντικών Ελλήνων συνθετών, του Γιώργου Ανδρέου & του Νίκου Ξυδάκη, κυκλοφορεί αποτυπωμένη σε έναν κοινό κύκλο τραγουδιών με τον τίτλο «Νέος Κόσμος» με τη φωνή της Κορίνας Λεγάκη και σε στίχους Γιώργου Ανδρέου, Θοδωρή Γκόνη, Κικής Δημουλά, Μάνου Ελευθερίου και Διονύση Καψάλη.
Ο Γιώργος Ανδρέου & η Κορίνα Λεγάκη γράφουν στο Ogdoo.gr γι’ αυτή τη νέα δισκογραφική εργασία:
Με τον Νίκο Ξυδάκη συναντηθήκαμε πρώτη φορά στον «ΣΕΙΡΙΟ» του Μάνου Χατζιδάκι. Εκείνος ξεκινούσε τις μουσικές του εμφανίσεις επί σκηνής κι εγώ έπαιζα πιάνο (με τον Νίκο Παπάζογλου). Έπαιξα με τον Ξυδάκη σ' ένα σωρό συναυλίες, συνενορχήστρωσα και συνυπέγραψα δισκογραφικές του παραγωγές. Και εκείνος τραγούδησε σε δίσκο μου και υπέγραψε την καλλιτεχνική επιμέλεια σε δική μου δισκογραφική εργασία. Ποτέ όμως, μέχρι να εκδοθεί ο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», δεν είχαν φιλοξενηθεί συνθέσεις μας σε μια κοινή δισκογραφική έκδοση. Η συνύπαρξή μας στο cd (και η μελοποίηση από εμάς σημαντικών ποιητών - Ελευθερίου, Δημουλά, Καψάλης, Γκόνης) επισφραγίζει την δημιουργική συνομιλία μιας ολόκληρης ζωής. Και η επιλογή μιας εξαιρετικής ερμηνεύτριας της νέας γενιάς, της Κορίνας Λεγάκη, επιβεβαιώνει την διαχρονική μας εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους και την ανανεωτική προοπτική της καλλιτεχνικής μας δημιουργίας. Σε μια εποχή φτωχή δισκογραφικά (τόσο από άποψη επιρροής όσο και από «εμπορική»), σε μια περίοδο που τα ραδιόφωνα οχυρώνονται πίσω από προαποφασισμένες, καλόγουστες αλλά συντηρητικές στην ουσία τους playlists, δίσκοι όπως ο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» υπερασπίζονται, κατά την γνώμη μου, το αναφαίρετο δικαίωμα του καλλιτέχνη να ονειρεύεται, να ανανεώνεται, να πειραματίζεται, να τολμά - με δυο λόγια, να συνεχίζει την δημιουργική του διαδρομή χωρίς να «αναπαύεται» στις δάφνες του παρελθόντος του. Όλοι οι δάσκαλοί μου έτσι έδρασαν. Από αυτούς έμαθα και τα βήματά τους ακολουθώ.
Γιώργος Ανδρέου
Στον δίσκο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» έχω την ευθύνη και τον ρόλο του ερμηνευτή. Το Τραγούδι, έτσι όπως εγώ το καταλαβαίνω, στηρίζεται σ' ένα ευλογημένο τρίγωνο: Συνθέτης, Στιχουργός, Ερμηνευτής. Το μεγαλύτερο κομμάτι των τραγουδιών που όλοι αγαπάμε, αυτό το τρίγωνο υπερασπίζεται. Από μια άλλη πλευρά, μαθαίνοντας την ιστορία του τραγουδιού μας, είδα πως οι καταξιωμένοι και σπουδαίοι ερμηνευτές κάθε εποχής πρωτοξεκίνησαν μ' έναν δίσκο στον οποίο συνθέτης και στιχουργός, επώνυμοι και οι δύο, της προηγούμενης γενιάς, τους εμπιστεύτηκαν την ερμηνεία. Είναι σίγουρο πως τραγουδιστής γίνεσαι από την Παράδοση (ερμηνεύοντας δηλαδή τα τραγούδια των Παλιών) αλλά και υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι συγχρόνως διαμορφώνεις πρωτότυπο ρεπερτόριο, αυθεντικό και προσωπικό σου - τραγουδιστής μόνο με επανερμηνείες δεν μπορεί να σταθεί. Αυτή όμως είναι και η ευθύνη και το στοίχημα του νέου ερμηνευτή: Να προσωποποιήσει, να «ντυθεί» τα νέα τραγούδια, να τα ενσαρκώσει πειστικά και να τα δώσει στο ακροατήριο. Πολιτισμός μουσικός μόνο με τα παλιά τραγούδια είναι, κατά τη γνώμη μου, «μισός». Χρειάζεται πάντα το στοίχημα του καινούργιου, του πρωτότυπου υλικού, ώστε να συμπληρωθεί η υπέροχη εξίσωση: Παλιό συν Καινούργιο. Αυτή είναι η ιστορία του Πολιτισμού, η συγκίνηση όλων μας, το αίσθημα πως από κάπου ερχόμαστε και η δημιουργική αγωνία για το πού πηγαίνουμε. Με συγκίνηση και αγωνία περπατώ κι εγώ αυτόν τον δρόμο.
Κορίνα Λεγάκη
Ο Γιώργος Ανδρέου & η Κορίνα Λεγάκη γράφουν στο Ogdoo.gr γι’ αυτή τη νέα δισκογραφική εργασία:
Με τον Νίκο Ξυδάκη συναντηθήκαμε πρώτη φορά στον «ΣΕΙΡΙΟ» του Μάνου Χατζιδάκι. Εκείνος ξεκινούσε τις μουσικές του εμφανίσεις επί σκηνής κι εγώ έπαιζα πιάνο (με τον Νίκο Παπάζογλου). Έπαιξα με τον Ξυδάκη σ' ένα σωρό συναυλίες, συνενορχήστρωσα και συνυπέγραψα δισκογραφικές του παραγωγές. Και εκείνος τραγούδησε σε δίσκο μου και υπέγραψε την καλλιτεχνική επιμέλεια σε δική μου δισκογραφική εργασία. Ποτέ όμως, μέχρι να εκδοθεί ο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», δεν είχαν φιλοξενηθεί συνθέσεις μας σε μια κοινή δισκογραφική έκδοση. Η συνύπαρξή μας στο cd (και η μελοποίηση από εμάς σημαντικών ποιητών - Ελευθερίου, Δημουλά, Καψάλης, Γκόνης) επισφραγίζει την δημιουργική συνομιλία μιας ολόκληρης ζωής. Και η επιλογή μιας εξαιρετικής ερμηνεύτριας της νέας γενιάς, της Κορίνας Λεγάκη, επιβεβαιώνει την διαχρονική μας εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους και την ανανεωτική προοπτική της καλλιτεχνικής μας δημιουργίας. Σε μια εποχή φτωχή δισκογραφικά (τόσο από άποψη επιρροής όσο και από «εμπορική»), σε μια περίοδο που τα ραδιόφωνα οχυρώνονται πίσω από προαποφασισμένες, καλόγουστες αλλά συντηρητικές στην ουσία τους playlists, δίσκοι όπως ο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» υπερασπίζονται, κατά την γνώμη μου, το αναφαίρετο δικαίωμα του καλλιτέχνη να ονειρεύεται, να ανανεώνεται, να πειραματίζεται, να τολμά - με δυο λόγια, να συνεχίζει την δημιουργική του διαδρομή χωρίς να «αναπαύεται» στις δάφνες του παρελθόντος του. Όλοι οι δάσκαλοί μου έτσι έδρασαν. Από αυτούς έμαθα και τα βήματά τους ακολουθώ.
Γιώργος Ανδρέου
Στον δίσκο «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» έχω την ευθύνη και τον ρόλο του ερμηνευτή. Το Τραγούδι, έτσι όπως εγώ το καταλαβαίνω, στηρίζεται σ' ένα ευλογημένο τρίγωνο: Συνθέτης, Στιχουργός, Ερμηνευτής. Το μεγαλύτερο κομμάτι των τραγουδιών που όλοι αγαπάμε, αυτό το τρίγωνο υπερασπίζεται. Από μια άλλη πλευρά, μαθαίνοντας την ιστορία του τραγουδιού μας, είδα πως οι καταξιωμένοι και σπουδαίοι ερμηνευτές κάθε εποχής πρωτοξεκίνησαν μ' έναν δίσκο στον οποίο συνθέτης και στιχουργός, επώνυμοι και οι δύο, της προηγούμενης γενιάς, τους εμπιστεύτηκαν την ερμηνεία. Είναι σίγουρο πως τραγουδιστής γίνεσαι από την Παράδοση (ερμηνεύοντας δηλαδή τα τραγούδια των Παλιών) αλλά και υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι συγχρόνως διαμορφώνεις πρωτότυπο ρεπερτόριο, αυθεντικό και προσωπικό σου - τραγουδιστής μόνο με επανερμηνείες δεν μπορεί να σταθεί. Αυτή όμως είναι και η ευθύνη και το στοίχημα του νέου ερμηνευτή: Να προσωποποιήσει, να «ντυθεί» τα νέα τραγούδια, να τα ενσαρκώσει πειστικά και να τα δώσει στο ακροατήριο. Πολιτισμός μουσικός μόνο με τα παλιά τραγούδια είναι, κατά τη γνώμη μου, «μισός». Χρειάζεται πάντα το στοίχημα του καινούργιου, του πρωτότυπου υλικού, ώστε να συμπληρωθεί η υπέροχη εξίσωση: Παλιό συν Καινούργιο. Αυτή είναι η ιστορία του Πολιτισμού, η συγκίνηση όλων μας, το αίσθημα πως από κάπου ερχόμαστε και η δημιουργική αγωνία για το πού πηγαίνουμε. Με συγκίνηση και αγωνία περπατώ κι εγώ αυτόν τον δρόμο.
Κορίνα Λεγάκη
