Υπήρξε ένας από τους γοητευτικότερους ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του '60. Ενδεικτικό της αίγλης του αυτής είναι και το σλόγκαν που έχει μείνει στην κινηματογραφική και όχι μόνο ιστορία: «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!».
Και δεν είναι άλλος από τον αείμνηστο ηθοποιό, ο οποίος γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1936 στον Πειραιά. Οι γονείς Βασίλης και Μαρίκα ήταν δάσκαλοι. Μία τραγωωδία, ωστόσο, σημάδεψε την οικογένειά του. Όταν ήταν παιδί , η αδελφή του πέθανε σε βρεφική ηλικία, γεγονός που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει η μητέρα του.
«Βίωσα πολύ μικρός τον αιφνίδιο θάνατο της αδελφής μου, σε ηλικία 6 μηνών μέσα στο πλοίο, από τη Θάσο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας μου, προς τον Πειραιά, όπου και μέναμε. Οι μεταμφιέσεις του φύλου μου γίνονταν με φορεματάκια της, που η μητέρα μου αρνείτο πεισματικά να πετάξει. Το σημαντικό ήταν η ταύτιση με τη χαμένη μου αδελφή και η ηδονική τάση της μάνας να μην δεχθεί την απώλεια», ανέφερε στην αυτοβιογραφία του.
Ένα εξαιρετικό ταλέντο
Σπούδασε υποκριτική και σε ηλικία 19 ετών αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κ. Μιχαηλίδη ως «εξαιρετικό ταλέντο».
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1956 και στον κινηματογράφο το αμέσως επόμενο έτος με την ταινία Μαρία Πενταγιώτισσα. Ένα μικρό διάστημα της ζωής του το πέρασε στις ΗΠΑ, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι.
Εμφανίστηκε σε περισσότερες από εκατό ταινίες παίζοντας πρώτους ρόλους, σε δραματικές ταινίες όπως στην Κοινωνία ώρα μηδέν (1966), Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967), Όλγα, αγάπη μου (1968), αλλά και σε κωμωδίες, όπως στο Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα (1958), Διακοπές στην Αίγινα (1958), Η μουσίτσα (1959), Μην είδατε τον Παναή; (1962), Το δόλωμα (1964), Τζένη Τζένη (1965), Ησαΐα μη χορεύεις (1969), Μια τρελή τρελή σαραντάρα (1970) και στο Η θεία μου η χίπισσα (1970).
Μάλιστα, είχε εμφανιστεί στο ρόλο του αφηγητή στην ταινία «Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές» (1970).
«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης»
Φυσικά, δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει ακούσει ή πει τη φράση: «Κορίτσια ο Μπάρκουλης», αναλόγως την περίσταση. Πώς, όμως, προέκυψε;
Όπως είχε αποκαλύψει ο αείμνηστος Κώστας Βουτσάς, όλα ξεκίνησαν από μία παρέλαση. «Όταν μια κοπέλα αντιλήφθηκε την παρουσία του, φώναξε στις υπόλοιπες “κορίτσια ο Μπάρκουλης” και αμέσως οι περισσότερες άφησαν το βήμα και έτρεξαν προς το μέρος του», είχε αναφέρει ο ηθοποιός.
Η φράση αυτή έγινε «θρύλος» από στόμα σε στόμα και μάλιστα θρυλείται ότι ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, Μίμης Στεφανάκος, την φώναζε όταν ετοιμαζόταν να σουτάρει.
Η σκοτεινή πλευρά ενός ζεν πρεμιέ
«Θύματα» της γοητείας του ήταν πολλές γυναίκες, ομολογουμένως, ενώ ο ίδιος είχε εξομολογηθεί ευθαρσώς, ότι είχε «χαθεί στις ματάρες της Τζένης (Καρέζη)», με την οποία είχαν αποτελέσει θρυλικό ζευγάρι στην ταινία «Τζένη Τζένη».
Ωστόσο, με τη σειρά του εκείνος είχε πέσει θύμα μίας πρώην ιερόδουλου, η οποία τον παρέσυρε στον κόσμο των ναρκωτικών.
«Ομολόγησε εμπόριο ναρκωτικών και τούς οδήγησε σε εμένα» είχε γράψει στο βιβλίο του: «Η αστυνομία ήρθε στο θέατρο την ώρα που έμπαινα στο αυτοκίνητό μου, με συνέλαβαν. Βρήκαν πάνω μου δυο τσιγαριλίκια κι ένα μικρό κομμάτι χασίς στο καμαρίνι μου. Παρόλο που μετέπειτα (η ιερόδουλος Καραγιαννίδου -Ντρέβις) είπε πως εν αγνοία μου άφησε τα ναρκωτικά, δεν μέτρησε. Όσο άφησε η τύπισσα, τόσο παρέδωσα στους αστυνομικούς, οπότε καμία απόδειξη χρήσης. Ήμουν, όμως ο Μπάρκουλης και ήταν επιτυχία να με βάλουν στο εδώλιο. Ο επίλογος αυτής της ιστορίας ήταν πως προφυλακίστηκα στα κρατητήρια της Αίγινας και βγήκα με εγγύηση 50.000 δραχμών και στις 16/04/1974 έφυγα στο εξωτερικό».
Τα χρόνια στην Αμερική
Μετά από την υπόθεση αυτή, ο Μπάρκουλης κατέφυγε στην Αμερική, όπου ασχολήθηκε με το τραγούδι.
«Εκεί μόνο αισθάνθηκα άντρας. Έμπαινα στη μαυράδικη ντισκοτέκ και δεν γύριζε κανένας να δει τον "Κορίτσια, ο Μπάρκουλης". Γύριζαν να δουν αυτόν που ήμουν. Και είχα, δόξα τω Θεώ, πολύ νταλαβέρι εκεί. Όταν ζούσα στην Αμερική, έκανα παρέα σχεδόν αποκλειστικά με έγχρωμους. Τότε φορούσα ακόμη περούκα και όλοι με αποκαλούσαν "silver man", γράφει στο βιβλίο του.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα συνέχισε να εμφανίζεται στο θέατρο, αλλά αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και αναγκάστηκε να αποσυρθεί.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, επίσης, πέρασε μια δύσκολη περίοδο πίνοντας αλκοόλ. «Το αλκοόλ και οι ουσίες συμπλήρωναν την αγάπη που μου έλειπε», έχει εξομολογηθεί ο ίδιος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του γνώρισε τη Μαρία τη γυναίκα της ζωής του, όπως την αποκαλούσε, η αγάπη της οποίας τον έκανε να εγκαταλείψει τις κακές συνήθειες.
Στο οπισθόφυλλο της αυτοβιογραφίας του γράφτηκε ο επίλογος: «Ο Αντρέας Μπάρκουλης, αυτό το δοξαστικό ρεμάλι, έπαιξε και έχασε ό,τι ήταν να χαθεί στην ίδια του την παρτίδα. Κάθισε σε θρόνο με την ίδια άνεση όπως άλλοι κάθονται σε καρέκλες. Ήπιε ό,τι πινόταν, γ..σε ό,τι απαγορευόταν να περάσει από δίπλα του, κατρακύλησε στους δρόμους που επέλεξε με τα μούτρα σπασμένα. Ταλαντούχος, γυναικάς, αλητοπρίγκηπας, σαρκαστικός και καταστροφικός όσο δεν έπαιρνε άλλο. Ένας σταρ που πληρώθηκε αδρά και ξόφλησε ξοδεύοντας την πάρτη του. Στα μεθύσια του, στην μοναξιά του και στον όλεθρο αχόρταγος. (…) Ο Αντρέας έδωσε της ζωής από όλες τις μεριές της λύσσας και κατάλαβε…».
Η προσωπική ζωή και το τέλος
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης παντρευτεί τρεις φορές.
Ο πρώτος του γάμος ήταν το 1958 με την ηθοποιό, Αλέκα Στρατηγού, η οποία ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερή του. Η δεύτερη σύζυγός του ήταν η Άντζελα Φάρα, κόρη του σεναριογράφου, Νίκου Φάρα και κουμπάρος του τότε ήταν ο Κώστας Καρράς. Ένας έρωτας κεραυνοβόλος, που οδήγησε στα σκαλιά της εκκλησίας έναν μήνα μετά. Έπειτα από λίγα χρόνια χώρισαν και ο ηθοποιός έφυγε για την Αμερική.
Ο τρίτος και τελευταίος γάμος του ήταν με την Μαρία, στις αρχές του 2000. Γνωρίστηκαν το 1998 σε νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν. Παντρεύτηκαν το 2001 με πολιτικό γάμο και το 2005 με θρησκευτικό και απέκτησαν έναν γιο μαζί, τον Νικόλα. Έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Μπάρκουλης είχε άλλα δύο παιδιά, τη Βίκυ και τον Ανδρέα.
Είχε υπάρξει σε σχέσεις με την Καίτη Γκρέι και την Τζένη Καρέζει, ενώ είχε αρραβωνιαστεί με την Μαίρη Χρονοπούλου, όπως είχε αποκαλύψει η ίδια σε συνέντευξή της.
«Επίσημα και με παπά και με όλα. Δεν πήγε καλά το πράγμα και τελείωσε. Ο θεός να τον έχει καλά εκεί που είναι. Μου έκανε εντύπωση όταν γνωριστήκαμε, που μου είπατε πως βαριόσασταν το θέατρο. Μου άρεσε πολύ αλλά δεν άντεχα την επανάληψη. Το έζησα όλα, δοκιμές, πρόβες, πάρτι αλλά μετά από 20 ημέρες παραστάσεων ήθελα να αυτοκτονήσω από πλήξη. Δεν άντεχα την επανάληψη, ενώ ο κινηματογράφος δεν με έκανε να πλήξω ποτέ, κάθε σκηνή ήταν ένα άλλο έργο και αυτό το πάντρεμα τέχνης και τεχνικής με ξετρέλαινε», είχε πει η αγαπημένη ηθοποιός.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ανδρέας Μπάρκουλης αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Μετά από πολύμηνη παραμονή στο νοσοκομείο "Αγία Όλγα", απεβίωσε από καρδιοαναπνευστικά προβλήματα στις 23 Αυγούστου 2016, σε ηλικία 80 ετών.
Και δεν είναι άλλος από τον αείμνηστο ηθοποιό, ο οποίος γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1936 στον Πειραιά. Οι γονείς Βασίλης και Μαρίκα ήταν δάσκαλοι. Μία τραγωωδία, ωστόσο, σημάδεψε την οικογένειά του. Όταν ήταν παιδί , η αδελφή του πέθανε σε βρεφική ηλικία, γεγονός που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει η μητέρα του.
«Βίωσα πολύ μικρός τον αιφνίδιο θάνατο της αδελφής μου, σε ηλικία 6 μηνών μέσα στο πλοίο, από τη Θάσο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας μου, προς τον Πειραιά, όπου και μέναμε. Οι μεταμφιέσεις του φύλου μου γίνονταν με φορεματάκια της, που η μητέρα μου αρνείτο πεισματικά να πετάξει. Το σημαντικό ήταν η ταύτιση με τη χαμένη μου αδελφή και η ηδονική τάση της μάνας να μην δεχθεί την απώλεια», ανέφερε στην αυτοβιογραφία του.
Ένα εξαιρετικό ταλέντο
Σπούδασε υποκριτική και σε ηλικία 19 ετών αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κ. Μιχαηλίδη ως «εξαιρετικό ταλέντο».
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1956 και στον κινηματογράφο το αμέσως επόμενο έτος με την ταινία Μαρία Πενταγιώτισσα. Ένα μικρό διάστημα της ζωής του το πέρασε στις ΗΠΑ, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι.
Εμφανίστηκε σε περισσότερες από εκατό ταινίες παίζοντας πρώτους ρόλους, σε δραματικές ταινίες όπως στην Κοινωνία ώρα μηδέν (1966), Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967), Όλγα, αγάπη μου (1968), αλλά και σε κωμωδίες, όπως στο Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα (1958), Διακοπές στην Αίγινα (1958), Η μουσίτσα (1959), Μην είδατε τον Παναή; (1962), Το δόλωμα (1964), Τζένη Τζένη (1965), Ησαΐα μη χορεύεις (1969), Μια τρελή τρελή σαραντάρα (1970) και στο Η θεία μου η χίπισσα (1970).
Μάλιστα, είχε εμφανιστεί στο ρόλο του αφηγητή στην ταινία «Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές» (1970).
«Κορίτσια, ο Μπάρκουλης»
Φυσικά, δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει ακούσει ή πει τη φράση: «Κορίτσια ο Μπάρκουλης», αναλόγως την περίσταση. Πώς, όμως, προέκυψε;
Όπως είχε αποκαλύψει ο αείμνηστος Κώστας Βουτσάς, όλα ξεκίνησαν από μία παρέλαση. «Όταν μια κοπέλα αντιλήφθηκε την παρουσία του, φώναξε στις υπόλοιπες “κορίτσια ο Μπάρκουλης” και αμέσως οι περισσότερες άφησαν το βήμα και έτρεξαν προς το μέρος του», είχε αναφέρει ο ηθοποιός.
Η φράση αυτή έγινε «θρύλος» από στόμα σε στόμα και μάλιστα θρυλείται ότι ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, Μίμης Στεφανάκος, την φώναζε όταν ετοιμαζόταν να σουτάρει.
Η σκοτεινή πλευρά ενός ζεν πρεμιέ
«Θύματα» της γοητείας του ήταν πολλές γυναίκες, ομολογουμένως, ενώ ο ίδιος είχε εξομολογηθεί ευθαρσώς, ότι είχε «χαθεί στις ματάρες της Τζένης (Καρέζη)», με την οποία είχαν αποτελέσει θρυλικό ζευγάρι στην ταινία «Τζένη Τζένη».
Ωστόσο, με τη σειρά του εκείνος είχε πέσει θύμα μίας πρώην ιερόδουλου, η οποία τον παρέσυρε στον κόσμο των ναρκωτικών.
«Ομολόγησε εμπόριο ναρκωτικών και τούς οδήγησε σε εμένα» είχε γράψει στο βιβλίο του: «Η αστυνομία ήρθε στο θέατρο την ώρα που έμπαινα στο αυτοκίνητό μου, με συνέλαβαν. Βρήκαν πάνω μου δυο τσιγαριλίκια κι ένα μικρό κομμάτι χασίς στο καμαρίνι μου. Παρόλο που μετέπειτα (η ιερόδουλος Καραγιαννίδου -Ντρέβις) είπε πως εν αγνοία μου άφησε τα ναρκωτικά, δεν μέτρησε. Όσο άφησε η τύπισσα, τόσο παρέδωσα στους αστυνομικούς, οπότε καμία απόδειξη χρήσης. Ήμουν, όμως ο Μπάρκουλης και ήταν επιτυχία να με βάλουν στο εδώλιο. Ο επίλογος αυτής της ιστορίας ήταν πως προφυλακίστηκα στα κρατητήρια της Αίγινας και βγήκα με εγγύηση 50.000 δραχμών και στις 16/04/1974 έφυγα στο εξωτερικό».
Τα χρόνια στην Αμερική
Μετά από την υπόθεση αυτή, ο Μπάρκουλης κατέφυγε στην Αμερική, όπου ασχολήθηκε με το τραγούδι.
«Εκεί μόνο αισθάνθηκα άντρας. Έμπαινα στη μαυράδικη ντισκοτέκ και δεν γύριζε κανένας να δει τον "Κορίτσια, ο Μπάρκουλης". Γύριζαν να δουν αυτόν που ήμουν. Και είχα, δόξα τω Θεώ, πολύ νταλαβέρι εκεί. Όταν ζούσα στην Αμερική, έκανα παρέα σχεδόν αποκλειστικά με έγχρωμους. Τότε φορούσα ακόμη περούκα και όλοι με αποκαλούσαν "silver man", γράφει στο βιβλίο του.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα συνέχισε να εμφανίζεται στο θέατρο, αλλά αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και αναγκάστηκε να αποσυρθεί.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, επίσης, πέρασε μια δύσκολη περίοδο πίνοντας αλκοόλ. «Το αλκοόλ και οι ουσίες συμπλήρωναν την αγάπη που μου έλειπε», έχει εξομολογηθεί ο ίδιος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του γνώρισε τη Μαρία τη γυναίκα της ζωής του, όπως την αποκαλούσε, η αγάπη της οποίας τον έκανε να εγκαταλείψει τις κακές συνήθειες.
Στο οπισθόφυλλο της αυτοβιογραφίας του γράφτηκε ο επίλογος: «Ο Αντρέας Μπάρκουλης, αυτό το δοξαστικό ρεμάλι, έπαιξε και έχασε ό,τι ήταν να χαθεί στην ίδια του την παρτίδα. Κάθισε σε θρόνο με την ίδια άνεση όπως άλλοι κάθονται σε καρέκλες. Ήπιε ό,τι πινόταν, γ..σε ό,τι απαγορευόταν να περάσει από δίπλα του, κατρακύλησε στους δρόμους που επέλεξε με τα μούτρα σπασμένα. Ταλαντούχος, γυναικάς, αλητοπρίγκηπας, σαρκαστικός και καταστροφικός όσο δεν έπαιρνε άλλο. Ένας σταρ που πληρώθηκε αδρά και ξόφλησε ξοδεύοντας την πάρτη του. Στα μεθύσια του, στην μοναξιά του και στον όλεθρο αχόρταγος. (…) Ο Αντρέας έδωσε της ζωής από όλες τις μεριές της λύσσας και κατάλαβε…».
Η προσωπική ζωή και το τέλος
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης παντρευτεί τρεις φορές.
Ο πρώτος του γάμος ήταν το 1958 με την ηθοποιό, Αλέκα Στρατηγού, η οποία ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερή του. Η δεύτερη σύζυγός του ήταν η Άντζελα Φάρα, κόρη του σεναριογράφου, Νίκου Φάρα και κουμπάρος του τότε ήταν ο Κώστας Καρράς. Ένας έρωτας κεραυνοβόλος, που οδήγησε στα σκαλιά της εκκλησίας έναν μήνα μετά. Έπειτα από λίγα χρόνια χώρισαν και ο ηθοποιός έφυγε για την Αμερική.
Ο τρίτος και τελευταίος γάμος του ήταν με την Μαρία, στις αρχές του 2000. Γνωρίστηκαν το 1998 σε νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν. Παντρεύτηκαν το 2001 με πολιτικό γάμο και το 2005 με θρησκευτικό και απέκτησαν έναν γιο μαζί, τον Νικόλα. Έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Μπάρκουλης είχε άλλα δύο παιδιά, τη Βίκυ και τον Ανδρέα.
Είχε υπάρξει σε σχέσεις με την Καίτη Γκρέι και την Τζένη Καρέζει, ενώ είχε αρραβωνιαστεί με την Μαίρη Χρονοπούλου, όπως είχε αποκαλύψει η ίδια σε συνέντευξή της.
«Επίσημα και με παπά και με όλα. Δεν πήγε καλά το πράγμα και τελείωσε. Ο θεός να τον έχει καλά εκεί που είναι. Μου έκανε εντύπωση όταν γνωριστήκαμε, που μου είπατε πως βαριόσασταν το θέατρο. Μου άρεσε πολύ αλλά δεν άντεχα την επανάληψη. Το έζησα όλα, δοκιμές, πρόβες, πάρτι αλλά μετά από 20 ημέρες παραστάσεων ήθελα να αυτοκτονήσω από πλήξη. Δεν άντεχα την επανάληψη, ενώ ο κινηματογράφος δεν με έκανε να πλήξω ποτέ, κάθε σκηνή ήταν ένα άλλο έργο και αυτό το πάντρεμα τέχνης και τεχνικής με ξετρέλαινε», είχε πει η αγαπημένη ηθοποιός.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ανδρέας Μπάρκουλης αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Μετά από πολύμηνη παραμονή στο νοσοκομείο "Αγία Όλγα", απεβίωσε από καρδιοαναπνευστικά προβλήματα στις 23 Αυγούστου 2016, σε ηλικία 80 ετών.
