Η Βούλα Ζουμπουλάκη υπήρξε μια από τις σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σύντροφος του Δημήτρη Μυράτ στη σκηνή και στη ζωή. Για άλλους η περίφημη Αννέτα, που τραγουδούσε «Εφτά τραγούδια θα σου πω» στη «Στέλλα» του Κακογιάννη.
Νωρίτερα με και χωρίς το Μυράτ, πάντα όμως υπό τη διακριτική εποπτεία του είχε πάρει μέρος στα: «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, «Επτά χρόνια φαγούρα» του Αξελροντ, «Η δικηγορίνα» του Βενέιγ, «Λυσσασμένη γάτα» του Ουίλιαμς, «Φαύλος κύκλος» του Ψαθά κ.ά.
Να σημειωθεί επίσης πως η Ζουμπουλάκη ήταν καλλίφωνη. Γι’ αυτό και στο πανί αλλά και στο σανίδι συχνά τραγουδούσε.
Στη τηλεόραση είχε φειδωλή παρουσία αλλά «έγραψε» στη σειρά «Πορφύρα και αίμα» του Νίκου Φώσκολου, το 1978.
Τέλος η Ζουμπουλάκη είχε τιμηθεί με το Α' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961, το Α' Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας (1964), το Α' βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966, βραβείο για τη συνολική προσφορά της στην τέχνη του θεάτρου και του κινηματογράφου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2014.
Με το Δημήτρη Μυράτ
Γεννημένη στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 24 Σεπτεμβρίου του 1924, η Βούλα Ζουμπουλάκη εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών και παράλληλα σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Μονωδίας του Εθνικού Ωδείου. Η γνωριμία της με τον σπουδαίο Δημήτρη Μυράτ θα αλλάξει τη ζωή της. Παντρεύονται στο Κάιρο το 1951 και μαγνητίζουν τα βλέμματα του κοινού συμπρωταγωνιστώντας στη σκηνή του Θεάτρου Κοτοπούλη και όχι μόνο: «Υπόθεση Ντρέυφους» του Σκουλούδη, «Το φως της καρδιάς» του Ουίλιαμς, «Οι Δίκαιοι» του Καμύ, «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλλο κ.ά.Νωρίτερα με και χωρίς το Μυράτ, πάντα όμως υπό τη διακριτική εποπτεία του είχε πάρει μέρος στα: «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, «Επτά χρόνια φαγούρα» του Αξελροντ, «Η δικηγορίνα» του Βενέιγ, «Λυσσασμένη γάτα» του Ουίλιαμς, «Φαύλος κύκλος» του Ψαθά κ.ά.
«Θίασος Μυράτ - Ζουμπουλάκη»
Από το 1968 ο «Θίασος Μυράτ» μεταλλάσσεται σε «Θίασος Μυράτ - Ζουμπουλάκη» με επίσης ξεχωριστές παραστάσεις υψηλής ποιοτικής στάθμης: «Εσθήρ» του Ρακίνα, «Απαγορευμένο τετράδιο» του Τσέσπεντες, «Αντιγόνη» του Σοφοκλή», «Διάλογοι» του Πλάτωνα, «Εκάβη» του Ευριπίδη, «Να ντύσουμε τους γυμνούς» του Πιραντέλλο κ.α. Ο θάνατος του Μυρτάτ το 1991 θα την οδηγήσει σε συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο, και με το Μοντέρνο Θέατρο του Γιώργου Μεσσάλα.Να σημειωθεί επίσης πως η Ζουμπουλάκη ήταν καλλίφωνη. Γι’ αυτό και στο πανί αλλά και στο σανίδι συχνά τραγουδούσε.
Στον κινηματογράφο
Η «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη είναι ένα σημείο αναφοράς ανάμεσα στις εννέα συνολικά ταινίες που συμμετείχε. Τελευταία της παρουσία στους «Αθηναίους» του Γιάννη Αλεξάκη, το 1990, όπου απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποιότητας στην κατηγορία Β' γυναικείου ρόλου.Στη τηλεόραση είχε φειδωλή παρουσία αλλά «έγραψε» στη σειρά «Πορφύρα και αίμα» του Νίκου Φώσκολου, το 1978.
Τέλος η Ζουμπουλάκη είχε τιμηθεί με το Α' Έπαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961, το Α' Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας (1964), το Α' βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1966, βραβείο για τη συνολική προσφορά της στην τέχνη του θεάτρου και του κινηματογράφου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2014.
