–με την ευρύτερη έννοια του όρου- τραγούδι. Ξεχωρίζει για την «φευγάτη» και «ανατρεπτική» ματιά του.
Δεν είμαστε κολλητοί αλλά ανάμεσά μας κυλάει «καλό αίμα» και αλληλοεκτίμηση.
Σαν συγγραφέας -πλέον- παρουσίασε το πρώτο του έργο, μια συλλογή με δεκαπέντε διηγήματα μικρής φόρμας, υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εγώ είμαι ένας άλλος». Ένα θέμα που έχει απασχολήσει εδώ και αμέτρητα έτη φιλόσοφους, ποιητές, συγγραφείς, στιχουργούς και όχι μόνο.
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι -ενδόμυχα,εσώψυχα, υποδόρια και μη- έτσι και ο Μανιάτης, κάποιες στιγμές του βίου μας, κάναμε τη σκέψη ή την ευχή «να μπορούσαμε να είμαστε κάποιοι άλλοι». Αρκετοί μείναν με το παράπονο την ίδια ώρα που «οι άλλοι» συμφιλιώθηκαν με αυτό που είναι και στην ουσία μπορεί και να αθροίζει και να συνοψίζει κάμποσους άλλους μαζί! Πως λέμε 2 σε ένα, τρία σε ένα… χιλιάδες σε ένα!
Με αυτό το βιβλίο θαρρώ πως ο Δημήτρης ξεχρεώνει -δεν μπορώ να ξέρω σε ποιο βαθμό και πόσα γραμμάτια ακόμη μένουν απλήρωτα- με το χθες και τους μύθους του. Κάνει το μνημόσυνό του σε τραγούδια, τραγουδιστές, συνθέτες, μουσικούς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και ανθρώπους αλλά και αντικείμενα, μέρη, στέκια, «νύχτες» και δρόμους που λάτρεψε… ή ακόμη και «μίσησε» (τα εισαγωγικά για όσους καταλαβαίνουν από δυνατές αγάπες).
Πέρασα όμορφα διαβάζοντας τις ιστορίες και τις σκέψεις του, σεργιανώντας στις γειτονιές και τα βιλαέτια του. Τώρα που πια έχει ξοφλήσει ένα «μέρος» από το χρέη του, περιμένω με πολύ ενδιαφέρον το «μετά» του!
Το «Εγώ είμαι ένας άλλος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος του φίλου και συνοδοιπόρου Θανάση Συλιβού.
Δεν είμαστε κολλητοί αλλά ανάμεσά μας κυλάει «καλό αίμα» και αλληλοεκτίμηση.
Σαν συγγραφέας -πλέον- παρουσίασε το πρώτο του έργο, μια συλλογή με δεκαπέντε διηγήματα μικρής φόρμας, υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εγώ είμαι ένας άλλος». Ένα θέμα που έχει απασχολήσει εδώ και αμέτρητα έτη φιλόσοφους, ποιητές, συγγραφείς, στιχουργούς και όχι μόνο.
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι -ενδόμυχα,εσώψυχα, υποδόρια και μη- έτσι και ο Μανιάτης, κάποιες στιγμές του βίου μας, κάναμε τη σκέψη ή την ευχή «να μπορούσαμε να είμαστε κάποιοι άλλοι». Αρκετοί μείναν με το παράπονο την ίδια ώρα που «οι άλλοι» συμφιλιώθηκαν με αυτό που είναι και στην ουσία μπορεί και να αθροίζει και να συνοψίζει κάμποσους άλλους μαζί! Πως λέμε 2 σε ένα, τρία σε ένα… χιλιάδες σε ένα!
Με αυτό το βιβλίο θαρρώ πως ο Δημήτρης ξεχρεώνει -δεν μπορώ να ξέρω σε ποιο βαθμό και πόσα γραμμάτια ακόμη μένουν απλήρωτα- με το χθες και τους μύθους του. Κάνει το μνημόσυνό του σε τραγούδια, τραγουδιστές, συνθέτες, μουσικούς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και ανθρώπους αλλά και αντικείμενα, μέρη, στέκια, «νύχτες» και δρόμους που λάτρεψε… ή ακόμη και «μίσησε» (τα εισαγωγικά για όσους καταλαβαίνουν από δυνατές αγάπες).
Πέρασα όμορφα διαβάζοντας τις ιστορίες και τις σκέψεις του, σεργιανώντας στις γειτονιές και τα βιλαέτια του. Τώρα που πια έχει ξοφλήσει ένα «μέρος» από το χρέη του, περιμένω με πολύ ενδιαφέρον το «μετά» του!
Το «Εγώ είμαι ένας άλλος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος του φίλου και συνοδοιπόρου Θανάση Συλιβού.
