Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης παρουσιάζει ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ για μια από τις μεγαλύτερες φωνές της όπερας.
Ο Ρον Χάουαρντ σκιαγραφεί ένα ακόμη μουσικό φαινόμενο τον Λουτσιάνο Παβαρότι, μετά το ντοκιμαντέρ του «The Beatles: Eight Days a Week». Το φιλμ περιλαμβάνei σπάνιες συνεντεύξεις με την οικογένειά του και τους συναδέλφους του, ακυκλοφόρητο υλικό και τελευταίας τεχνολογίας ηχητική επεξεργασία.
«Ο τενόρος του λαού», ο υπήρξε σπάνιος συνδυασμός προσωπικότητας, ιδιοφυΐας και διασημότητας και με τον τρόπο που έδρασε αποτέλεσε το διαβατήριο της όπερας στα ευρύτερα ακροατήρια του πλανήτη.
Η σταδιοδρομία του άρχισε το 1961, όταν κέρδισε το διαγωνισμό Ρέτζιο Εμίλια και τραγούδησε στην όπερα Πουτσίνι. Από τότε κατέκτησε το ιταλικό ακροατήριο. Το 1963 για πρώτη φορά εμφανίστηκε εκτός συνόρων, στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Από εκεί άνοιξαν οι δρόμοι του. Το 1965 είχε πλέον εμφανιστεί σε όλη την Ευρώπη, σημειώνοντας παντού τεράστια επιτυχία, προκαλώντας πρωτοφανή ενθουσιασμό. Συνέχισε πηγαίνοντας στην Αμερική, την Αυστραλία και την Άπω Ανατολή. Τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με πέντε βραβεία Γκράμι.
Το 2004 εμφανίστηκε για τελευταία φορά σε σκηνή της όπερας, αν και συνέχισε να τραγουδάει σε συναυλίες. Η τελευταία δημόσια παρουσία του ήταν το Φεβρουάριο του 2006 στην τελετή έναρξης των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνο. Έπασχε από καρκίνο στο πάγκρεας. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τον Ιούλιο του 2006 και στη συνέχεια αποσύρθηκε στη γενέτειρά του Μόντενα. Πεθανε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2007.
Ο Ρον Χάουαρντ σκιαγραφεί ένα ακόμη μουσικό φαινόμενο τον Λουτσιάνο Παβαρότι, μετά το ντοκιμαντέρ του «The Beatles: Eight Days a Week». Το φιλμ περιλαμβάνei σπάνιες συνεντεύξεις με την οικογένειά του και τους συναδέλφους του, ακυκλοφόρητο υλικό και τελευταίας τεχνολογίας ηχητική επεξεργασία.
«Ο τενόρος του λαού», ο υπήρξε σπάνιος συνδυασμός προσωπικότητας, ιδιοφυΐας και διασημότητας και με τον τρόπο που έδρασε αποτέλεσε το διαβατήριο της όπερας στα ευρύτερα ακροατήρια του πλανήτη.
Η σταδιοδρομία του άρχισε το 1961, όταν κέρδισε το διαγωνισμό Ρέτζιο Εμίλια και τραγούδησε στην όπερα Πουτσίνι. Από τότε κατέκτησε το ιταλικό ακροατήριο. Το 1963 για πρώτη φορά εμφανίστηκε εκτός συνόρων, στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Από εκεί άνοιξαν οι δρόμοι του. Το 1965 είχε πλέον εμφανιστεί σε όλη την Ευρώπη, σημειώνοντας παντού τεράστια επιτυχία, προκαλώντας πρωτοφανή ενθουσιασμό. Συνέχισε πηγαίνοντας στην Αμερική, την Αυστραλία και την Άπω Ανατολή. Τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με πέντε βραβεία Γκράμι.
Το 2004 εμφανίστηκε για τελευταία φορά σε σκηνή της όπερας, αν και συνέχισε να τραγουδάει σε συναυλίες. Η τελευταία δημόσια παρουσία του ήταν το Φεβρουάριο του 2006 στην τελετή έναρξης των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνο. Έπασχε από καρκίνο στο πάγκρεας. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τον Ιούλιο του 2006 και στη συνέχεια αποσύρθηκε στη γενέτειρά του Μόντενα. Πεθανε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2007.
