Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα που συγκινεί περισσότερο από τα υπόλοιπα τις μάζες.
Στην Κολομβία των χρόνων του ’80 και του ’90 το είχαν αντιληφθεί καλά γι’ αυτό και όλοι οι ονομαστοί βαρόνοι της κοκαΐνης διέθεταν και τη δική τους ομάδα.
Βλέπετε, το ξέπλυμα είχε ανάγκη από το πιο δυνατό πλυντήριο…
Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού «ναρκωνόταν» μα «άρτο και θεάματα» και η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου ήταν το καμάρι και το «ξέδωμα» της χώρας.
Οι επενδύσεις που είχαν γίνει απέφεραν καρπούς και η Εθνική Κολομβίας προκρινόταν στην τελική φάση του Mundial της Αμερικής έχοντας ρίξει πεντάρα στην Αργεντινή μέσα στην έδρα της…την ώρα που οι παίκτες της Αλμπισελέστε αναζητούσαν τη νίκη για να περάσουν στην πρώτη θέση του ομίλου. Τελικά «σώθηκαν» χάρις την διαδικασία των μπαράζ που τους οδήγησε κι εκείνους στις ΗΠΑ.
Η φυγή του Πάμπλο Εσκομπάρ το Δεκέμβρη του 1993 δημιούργησε αναταράξεις στην τάξη της… βαρονίας. Καινούρια φιντάνια βγήκαν στο προσκήνιο και μοιραία νέα ήθη και συμπεριφορές.
Η Εθνική Κολομβίας κατέφθασε στο Mundial του 1994 με μία μόλις ήττα σε 34 αγώνες. Στις τάξεις της διέθετε παικταράδες όπως οι Χιγκίτα, Γκόμες, Ασπρίγια, Βαλντεράμα, Ρινκόν, Βαλέντσια και φυσικά τον Αντρές Εσκομπάρ.
Ο τελευταίος στα 27 του χρόνια, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ετοιμάζονταν για μεταγραφή στη Μίλαν για να καλύψει τη θέση του σπουδαίου αλλά βετεράνου Φράνκο Μπαρέζι.
Αποτελεσματικό αλλά αρχοντικό σέντερ μπακ, με τα προσωνύμια «Τζέντλεμαν» και «Πρίγκιπας» στη φαρέτρα του και σχεδόν 50 συμμετοχές με τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας του.
Στην πρεμιέρα η ήττα από τη Ρουμανία του Χάτζι με 3-1 έκανε τον επόμενο αγώνα κόντρα στους διοργανωτές πρόωρο τελικό.
Απειλές, πιέσεις ζόρικες μέχρι και παρεμβάσεις στην ενδεκάδα έδιναν και έπαιρναν Οι αγχωμένοι Κολομβιανοί μέχρι και το 34ο λεπτό ήταν εμφανώς καλύτεροι…
Αλλά εκεί έγινε η φάση που σημάδεψε την εξέλιξη του αγώνα και τη ζωή του 27χρονου Αντρές Εσκομπάρ.
Αυτογκόλ, 1-0 πίσω στο σκορ, 2-0 στο δεύτερο μέρος και τελικό αποτέλεσμα 2-1.
Η Κολομβία παρά τη νίκη της απέναντι στην Ελβετία αποκλείστηκε… και η αποστολή επέστρεψε ντροπιασμένη στα πάτρια εδάφη.
Ο «Πρίγκιπας» με άρθρο του που είχε δημοσιευτεί στον τύπο απολογούνταν για το μοναδικό και όπως αποδείχτηκε μοιραίο αυτογκόλ στην καριέρα καταλήγοντας:
«Θα σας δω σύντομα, γιατί η ζωή δεν τελειώνει εδώ».
Στις 2 Ιουλίου του 1994, λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό της Κολομβίας, ο Αντρές Εσκομπάρ βρισκόταν στην πόλη Μεντεγίν, απ’ όπου και καταγόταν. Εκεί ήταν και η «καρδιά» της δράσης του… άλλου Εσκομπάρ.
Καθόταν σε ένα μπαρ με φίλους και κάπου στις 3 τα ξημερώματα μπήκε στο αυτοκίνητό του για να φύγει με προορισμό το σπίτι του… Τον πλησίασαν τρεις άντρες, οι οποίοι τον ειρωνεύτηκαν για την απόδοση του… και στη φασαρία που ακολούθησε τον πυροβόλησαν έξι φορές. Στο νοσοκομείο που τον μετέφεραν περαστικοί άφησε την τελευταία του πνοή.
Τη δολοφονία χρεώθηκε ο οδηγός και σωματοφύλακας των αδελφών Γκαγιόν, εμπόρων ναρκωτικών που απέκτησαν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη μετά το θάνατο του Πάμπλο Εσκομπάρ. Λέγεται πως είχαν χάσει τεράστια ποσά… λόγω της ήττας στις ΗΠΑ.
Η αλλιώτικη αλλά «περίεργα» δεμένη μοίρα των δύο Εσκομπάρ… έγινε και ταινία.
Στην Κολομβία των χρόνων του ’80 και του ’90 το είχαν αντιληφθεί καλά γι’ αυτό και όλοι οι ονομαστοί βαρόνοι της κοκαΐνης διέθεταν και τη δική τους ομάδα.
Βλέπετε, το ξέπλυμα είχε ανάγκη από το πιο δυνατό πλυντήριο…
Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού «ναρκωνόταν» μα «άρτο και θεάματα» και η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου ήταν το καμάρι και το «ξέδωμα» της χώρας.
Οι επενδύσεις που είχαν γίνει απέφεραν καρπούς και η Εθνική Κολομβίας προκρινόταν στην τελική φάση του Mundial της Αμερικής έχοντας ρίξει πεντάρα στην Αργεντινή μέσα στην έδρα της…την ώρα που οι παίκτες της Αλμπισελέστε αναζητούσαν τη νίκη για να περάσουν στην πρώτη θέση του ομίλου. Τελικά «σώθηκαν» χάρις την διαδικασία των μπαράζ που τους οδήγησε κι εκείνους στις ΗΠΑ.
Η φυγή του Πάμπλο Εσκομπάρ το Δεκέμβρη του 1993 δημιούργησε αναταράξεις στην τάξη της… βαρονίας. Καινούρια φιντάνια βγήκαν στο προσκήνιο και μοιραία νέα ήθη και συμπεριφορές.
Η Εθνική Κολομβίας κατέφθασε στο Mundial του 1994 με μία μόλις ήττα σε 34 αγώνες. Στις τάξεις της διέθετε παικταράδες όπως οι Χιγκίτα, Γκόμες, Ασπρίγια, Βαλντεράμα, Ρινκόν, Βαλέντσια και φυσικά τον Αντρές Εσκομπάρ.
Ο τελευταίος στα 27 του χρόνια, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ετοιμάζονταν για μεταγραφή στη Μίλαν για να καλύψει τη θέση του σπουδαίου αλλά βετεράνου Φράνκο Μπαρέζι.
Αποτελεσματικό αλλά αρχοντικό σέντερ μπακ, με τα προσωνύμια «Τζέντλεμαν» και «Πρίγκιπας» στη φαρέτρα του και σχεδόν 50 συμμετοχές με τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας του.
Στην πρεμιέρα η ήττα από τη Ρουμανία του Χάτζι με 3-1 έκανε τον επόμενο αγώνα κόντρα στους διοργανωτές πρόωρο τελικό.
Απειλές, πιέσεις ζόρικες μέχρι και παρεμβάσεις στην ενδεκάδα έδιναν και έπαιρναν Οι αγχωμένοι Κολομβιανοί μέχρι και το 34ο λεπτό ήταν εμφανώς καλύτεροι…
Αλλά εκεί έγινε η φάση που σημάδεψε την εξέλιξη του αγώνα και τη ζωή του 27χρονου Αντρές Εσκομπάρ.
Αυτογκόλ, 1-0 πίσω στο σκορ, 2-0 στο δεύτερο μέρος και τελικό αποτέλεσμα 2-1.
Η Κολομβία παρά τη νίκη της απέναντι στην Ελβετία αποκλείστηκε… και η αποστολή επέστρεψε ντροπιασμένη στα πάτρια εδάφη.
Ο «Πρίγκιπας» με άρθρο του που είχε δημοσιευτεί στον τύπο απολογούνταν για το μοναδικό και όπως αποδείχτηκε μοιραίο αυτογκόλ στην καριέρα καταλήγοντας:
«Θα σας δω σύντομα, γιατί η ζωή δεν τελειώνει εδώ».
Στις 2 Ιουλίου του 1994, λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό της Κολομβίας, ο Αντρές Εσκομπάρ βρισκόταν στην πόλη Μεντεγίν, απ’ όπου και καταγόταν. Εκεί ήταν και η «καρδιά» της δράσης του… άλλου Εσκομπάρ.
Καθόταν σε ένα μπαρ με φίλους και κάπου στις 3 τα ξημερώματα μπήκε στο αυτοκίνητό του για να φύγει με προορισμό το σπίτι του… Τον πλησίασαν τρεις άντρες, οι οποίοι τον ειρωνεύτηκαν για την απόδοση του… και στη φασαρία που ακολούθησε τον πυροβόλησαν έξι φορές. Στο νοσοκομείο που τον μετέφεραν περαστικοί άφησε την τελευταία του πνοή.
Τη δολοφονία χρεώθηκε ο οδηγός και σωματοφύλακας των αδελφών Γκαγιόν, εμπόρων ναρκωτικών που απέκτησαν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη μετά το θάνατο του Πάμπλο Εσκομπάρ. Λέγεται πως είχαν χάσει τεράστια ποσά… λόγω της ήττας στις ΗΠΑ.
Η αλλιώτικη αλλά «περίεργα» δεμένη μοίρα των δύο Εσκομπάρ… έγινε και ταινία.
