Ένας δίσκος που σημάδεψε μια εποχή. Πιστεύω όταν τον ακούς στην Ουτρέχτη να μας θυμάσαι …Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά. Δημήτρης και Φώτης. Πρωτοχρονιά 1980
Η παραπάνω αφιέρωση των αγνώστων αυτών ανθρώπων είναι πραγματικά μια ολόκληρη εποχή. Ο δίσκος που χάρισαν στην ή στον άγνωστο παραλήπτη ανήκει σε μια εποχή που ο δίσκος ήταν άποψη και δωριζόταν για να μοιραστεί κάποιος με κάποιον άλλο ένα κομμάτι της ζωής του. Η συγκεκριμένη αφιέρωση ήταν γραμμένη την συλλογή των Buffalo Springfield «Retrospective», ένας υπέροχος δίσκος που περιέχει τραγούδια από τα τρία άλμπουμ που κυκλοφόρησε το άλλοτε συγκρότημα του Neil Young.
Αλήθεια πόσα χέρια μπορεί ν’ αλλάξει ένας δίσκος, όπως ο συγκεκριμένος, μέσα σε 40 ολόκληρα χρόνια και να φθάσει στα χέρια μου μέσω ενός Ρώσου μικροπωλητή σ’ ένα πανηγύρι; Ο αρχικός πάντως παραλήπτης πρέπει να απέφυγε να φορτιστεί με τις αναμνήσεις που θα του προκαλούσε το άκουσμα του δίσκου αυτού καθώς ήταν αμεταχείριστος ή σχεδόν σε τέλεια κατάσταση. Ίσως γι’ αυτό τον λόγο, να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω, όπως λέμε, να είχε βρεθεί πιθανώς μετανάστης ή μετανάστρια στη Γερμανία. Ωστόσο ο δίσκος έκανε το γύρο του από χώρα σε χώρα και επέστρεψε στην Ελλάδα, άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες, φτάνοντας στα χέρια ενός μικροπωλητή.
Το βινύλιο όμως αυτό έγινε αφορμή γι’ αυτό το άρθρο που έχει σαν επίκεντρο της συλλογές τα best of ή τα greatest hits όπως λέμε, που έγραψαν ιστορία, όπως το εν λόγω «Retrospective» καθώς οι περισσότερες από αυτές τις συλλογές τραγουδιών κυκλοφόρησαν σε μια εποχή που οι δίσκοι των συγκροτημάτων ή των μουσικών δεν ήταν εύκολο να βρεθούν στη χώρα μας. Έτσι μια συλλογή τραγουδιών αγαπημένου καλλιτέχνη είχε τεράστια σημασία στη δεκαετία του 70, αλλά και τουλάχιστον ως τα μέσα του 80 όταν οι δίσκοι εισαγωγής πλέον κατέφθαναν όλο και περισσότεροι.
Ένας φίλος με ρώτησε κάποια στιγμή: «τι κάθεσαι και μαζεύεις όλους τους δίσκους και δεν παίρνεις ένα best of του καθενός να ξεμπερδεύεις;». Ωραία ερώτηση με μακροσκελή απάντηση. Θα έλεγα ότι καλύτερα είναι να έχεις όλη τη δισκογραφία των αγαπημένων σου ονομάτων και να έχεις και μια συλλογή (και δύο και τρεις) όταν θέλεις να ακούσεις συγκεντρωμένα κάποιες επιτυχίες τους ή ένα γρήγορο πέρασμα στη διαδρομή τους.
Οι συλλογές έπαιζαν σημαντικό ρόλο στα πάρτι με την παλιά τους πια μορφή όπου έτσι είχες συγκεντρωμένες επιλογές τραγουδιών να επιλέξεις. Ωστόσο οι συλλογές δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτικές στο έργο ενός δημιουργού. Βασικό ρόλο παίζει ποιος είναι ο άνθρωπος που θα επιλέξει τα τραγούδια μιας συλλογής κάτι που αναλαμβάνει σε πολλές περιπτώσεις ο ίδιος ο μουσικός ή το συγκρότημα.
Οι συλλογές βγήκαν επίσης σε μια εποχή που πολλές φορές κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα πρώτα σε κασέτα και μετά σε βινύλιο.
Όπως στην περίπτωση της ιταλικής συλλογής «The Rockin’ Days» που κυκλοφόρησε αρχικά σε κασέτα στη χώρα μας το 1976 και ένα χρόνο μετά σε βινύλιο, τη χρονιά που πέθανε ο Elvis Presley. Ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή για μια συλλογή με τα πιο καυτά rock’n’roll του «βασιλιά». Ένας πολύ σημαντικός δίσκος που πούλησε όσο λίγες συλλογές στην Ελλάδα και υπήρχε κυριολεκτικά σε κάθε σπίτι και κάθε πάρτι.
Αλήθεια ποιος δεν είχε, ανεξάρτητα από τα μουσικά του γούστα, στο σπίτι του, τους δύο διπλούς δίσκους των Beatles, το «κόκκινο» και το «μπλε» άλμπουμ ; Το κόκκινο ήταν το 1962-66 και το δεύτερο το 1967-70, με τραγούδια από την πρώτη εποχή της «Μπητλομάνιας» και τη δεύτερη πιο ώριμη περίοδο των «Σκαθαριών». Δύο συλλογές που μέχρι σήμερα εξαφανίζονται από τα ράφια των δισκάδικων και των παζαριών δίσκων.
Η σημασία της συλλογής ήταν μεγάλη αν φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο ήταν να βρεθούν δίσκοι, για παράδειγμα των Grateful Dead, και πόσο μεγάλη αξία είχε όταν κυκλοφόρησε το αριστουργηματικό «Skeletons From The Closet» που είχε τέτοια σωστή δομή που θα μπορούσε να ήταν και κανονικός δίσκος τους. Ένα άλμπουμ που σου άνοιγε την όρεξη να μαζέψεις την δισκογραφία του σπουδαίου αυτού αμερικανικού συγκροτήματος.
Δεν είχαν όλα τα συγκροτήματα την εποχή το best of τους. Για παράδειγμα δεν υπήρχε μια συλλογή για τους πολύ σπουδαίους και δημοφιλείς στην Ελλάδα, Led Zeppelin. Έπρεπε να φθάσουμε στην εποχή του cd για να αποκατασταθεί το θέμα best of των Led Zeppelin («Mothership» 2007). Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τους Pink Floyd ώσπου οι ίδιοι επιμελήθηκαν το «Echoes» το 2001. Οι Deep Purple είχαν το «24 Purple Carat» που κάλυπτε βέβαια ένα μικρό μέρος του αξιομνημόνευτου ρεπερτορίου τους. Να σημειωθεί ότι όλες οι συλλογές δεν «έγραφαν» και ας ήταν από σπουδαία ονόματα.
Κάποιες φορές μια πετυχημένη συλλογή είχε και συνέχεια, σαν μια πετυχημένη κινηματογραφική ταινία. Για παράδειγμα το «Best Of» των Bread. H ιδιαιτερότητα εδώ βρίσκεται στο γεγονός ότι το «Best Of Vol. 2” ήταν πολύ πιο πετυχημένο σε πωλήσεις από το πρώτο, ενώ συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Πώς εξηγείται αυτό ; Απλά στο δεύτερη συλλογή τους υπήρχαν πιο γνωστά και πετυχημένα τραγούδια των πολύ αγαπημένων στους Έλληνες Bread. Στο ίδιο μουσικό ύφος του soft rock, αγαπήθηκε ιδιαίτερα το «History – America’s Greatest Hits» με τα καλύτερα τραγούδια τους.
Η δημοφιλία των Doors στην Ελλάδα, στην οποία καθοριστικό ρόλο έπαιξε η κυκλοφορία του τελευταίου στούντιο δίσκου τους «L.A. Woman», εκτινάχθηκε με το «13άρι», όπως λεγόταν, το περίφημο αυτό best of τους. Το 13άρι των Doors. Έτσι έμεινε στην ιστορία. Το 13άρι περιείχε τραγούδια απ’ όλους τους δίσκους τους εκτός από το «L.A. Woman» (και το live τους Absolutely Live») καθώς βγήκε στο εξωτερικό πριν την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου τους. Ωστόσο στην Ελλάδα πολλές φορές δεν κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα με το εξωτερικό οι δίσκοι κι έρχονταν εδώ μερικά χρόνια αργότερα, όπως και το 13άρι.
Υπήρχαν ωστόσο ορισμένοι d.j. ή ραδιοφωνικοί παραγωγοί που είχαν άκρες κι έπαιζαν πρώτοι τα τραγούδια στην Ελλάδα. Σύμφωνα με μαρτυρία παλιού δισκοπώλη και συλλέκτη δίσκων, το «Riders on the Storm» των Doors πρωτόπαιξε ο Στέλιος Ελληνιάδης στις αρχές του 70 που ήταν d.j. μ’ ένα μαλλί μέχρι την μέση, στο Αμφιθέατρο στο Π. Φάληρο μια νύχτα που έβρεχε! Διάλεξε την στιγμή κι έπαιξε το κομμάτι που έχει ήχο βροχής κι έπαθε πλάκα όλος ο κόσμος. Όλοι ρωτούσαν ποιο κομμάτι είναι αυτό;
Οι Rolling Stones έχουν κυκλοφορήσει ουκ ολίγες συλλογές δίσκων που είχαν μεγάλη απήχηση, αλλά όχι τόσο πετυχημένες όσο το «κόκκινο» και «μπλε» άλμπουμ των Beatles. Ωστόσο σαν πιο χαρακτηριστική και πετυχημένη στη Ελλάδα συλλογή τους ήταν το διπλό άλμπουμ «30 Greatest Hits» που κυκλοφόρησε το 1977 και έκανε πάταγο στη χώρα μας. Πρέπει να ήταν πιο πετυχημένο εμπορικά κι από το «Rolled Gold – The Very Best of Rolling Stones» που είχε βγει δύο χρόνια νωρίτερα, το 1975. Το «30 Greatest Hits» περιείχε πραγματικά τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια τους με χρονολογική σειρά και έτσι μπορούσες να παρακολουθήσεις την πορεία ενός γκρουπ τέτοιου μεγέθους. Φυσικά ανάμεσα στα 6 πορτραίτα του εξωφύλλου δεν έλειπε και ο Brian Jones.
Η επιρροή των συλλογών ήταν τόση που πολλές φορές μπορεί κάποιος να μην είχε κανένα δίσκο του συγκροτήματος ή του μουσικού, αλλά να είχε το best of του. Όπως στην περίπτωση της συλλογής «Goin’ Home» των Ten Years After. Τον τίτλο στο δίσκο έδωσε το ομώνυμο κομμάτι τους στην εκτέλεση του Woodstock που τους έκανε γνωστούς παγκοσμίως.
Ένα από τα πιο πετυχημένα best of στην Ελλάδα υπήρξε αναμφισβήτητα το «Greatest Hits 1974-78» (1978) των Steve Miller Band. Ένας τεράστιος μουσικός που αγαπήθηκε τόσο πολύ στη δεκαετία του 70 και 80 που ανεξήγητα ξεχάστηκε στις επόμενες δεκαετίες. Πρέπει να αποτελεί μία από τις λίγες περιπτώσεις εξαφάνισης καλλιτέχνη από κάθε αναφορά σε αφιερώματα, ραδιοφωνικές εκπομπές και όπου αλλού, ενώ ήταν τόσο δημοφιλής. Να υποθέσουμε ότι είναι σαν ένα τρελό και παθιασμένο έρωτα που ξαφνικά σβήνει δια παντός…Αναζητώ έως σήμερα μια εξήγηση.
Να αναφέρουμε την εμπορική επιτυχία και ξεχωριστή θέση που είχαν την εποχή αυτή που αναφερόμαστε επίσης οι συλλογές των «Grand Funk Hits» (1976), «Bob Dylan – Greatest Hits» που ήρθε το 1981 στην Ελλάδα, θραύση έκανε στα πάρτι το «The Platters – 16 Original Recordings» που κυκλοφόρησε το 1977 στην Ελλάδα, το διπλό «Chronicle – The 20 Greatest Hits» των Creedence Clearwater Revival του 1976, το «Walk On The Wild Side» του Lou Reed και το «Greatest Hits» των Roxy Music κυκλοφόρησαν το 1977, το «Best of Blondie» του 1981 και το «Special Edition» του JJ Cale του 1984.
Η παραπάνω αφιέρωση των αγνώστων αυτών ανθρώπων είναι πραγματικά μια ολόκληρη εποχή. Ο δίσκος που χάρισαν στην ή στον άγνωστο παραλήπτη ανήκει σε μια εποχή που ο δίσκος ήταν άποψη και δωριζόταν για να μοιραστεί κάποιος με κάποιον άλλο ένα κομμάτι της ζωής του. Η συγκεκριμένη αφιέρωση ήταν γραμμένη την συλλογή των Buffalo Springfield «Retrospective», ένας υπέροχος δίσκος που περιέχει τραγούδια από τα τρία άλμπουμ που κυκλοφόρησε το άλλοτε συγκρότημα του Neil Young.
Αλήθεια πόσα χέρια μπορεί ν’ αλλάξει ένας δίσκος, όπως ο συγκεκριμένος, μέσα σε 40 ολόκληρα χρόνια και να φθάσει στα χέρια μου μέσω ενός Ρώσου μικροπωλητή σ’ ένα πανηγύρι; Ο αρχικός πάντως παραλήπτης πρέπει να απέφυγε να φορτιστεί με τις αναμνήσεις που θα του προκαλούσε το άκουσμα του δίσκου αυτού καθώς ήταν αμεταχείριστος ή σχεδόν σε τέλεια κατάσταση. Ίσως γι’ αυτό τον λόγο, να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω, όπως λέμε, να είχε βρεθεί πιθανώς μετανάστης ή μετανάστρια στη Γερμανία. Ωστόσο ο δίσκος έκανε το γύρο του από χώρα σε χώρα και επέστρεψε στην Ελλάδα, άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες, φτάνοντας στα χέρια ενός μικροπωλητή.
Το βινύλιο όμως αυτό έγινε αφορμή γι’ αυτό το άρθρο που έχει σαν επίκεντρο της συλλογές τα best of ή τα greatest hits όπως λέμε, που έγραψαν ιστορία, όπως το εν λόγω «Retrospective» καθώς οι περισσότερες από αυτές τις συλλογές τραγουδιών κυκλοφόρησαν σε μια εποχή που οι δίσκοι των συγκροτημάτων ή των μουσικών δεν ήταν εύκολο να βρεθούν στη χώρα μας. Έτσι μια συλλογή τραγουδιών αγαπημένου καλλιτέχνη είχε τεράστια σημασία στη δεκαετία του 70, αλλά και τουλάχιστον ως τα μέσα του 80 όταν οι δίσκοι εισαγωγής πλέον κατέφθαναν όλο και περισσότεροι.
Ένας φίλος με ρώτησε κάποια στιγμή: «τι κάθεσαι και μαζεύεις όλους τους δίσκους και δεν παίρνεις ένα best of του καθενός να ξεμπερδεύεις;». Ωραία ερώτηση με μακροσκελή απάντηση. Θα έλεγα ότι καλύτερα είναι να έχεις όλη τη δισκογραφία των αγαπημένων σου ονομάτων και να έχεις και μια συλλογή (και δύο και τρεις) όταν θέλεις να ακούσεις συγκεντρωμένα κάποιες επιτυχίες τους ή ένα γρήγορο πέρασμα στη διαδρομή τους.
Οι συλλογές έπαιζαν σημαντικό ρόλο στα πάρτι με την παλιά τους πια μορφή όπου έτσι είχες συγκεντρωμένες επιλογές τραγουδιών να επιλέξεις. Ωστόσο οι συλλογές δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτικές στο έργο ενός δημιουργού. Βασικό ρόλο παίζει ποιος είναι ο άνθρωπος που θα επιλέξει τα τραγούδια μιας συλλογής κάτι που αναλαμβάνει σε πολλές περιπτώσεις ο ίδιος ο μουσικός ή το συγκρότημα.
Οι συλλογές βγήκαν επίσης σε μια εποχή που πολλές φορές κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα πρώτα σε κασέτα και μετά σε βινύλιο.
Όπως στην περίπτωση της ιταλικής συλλογής «The Rockin’ Days» που κυκλοφόρησε αρχικά σε κασέτα στη χώρα μας το 1976 και ένα χρόνο μετά σε βινύλιο, τη χρονιά που πέθανε ο Elvis Presley. Ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή για μια συλλογή με τα πιο καυτά rock’n’roll του «βασιλιά». Ένας πολύ σημαντικός δίσκος που πούλησε όσο λίγες συλλογές στην Ελλάδα και υπήρχε κυριολεκτικά σε κάθε σπίτι και κάθε πάρτι.
Αλήθεια ποιος δεν είχε, ανεξάρτητα από τα μουσικά του γούστα, στο σπίτι του, τους δύο διπλούς δίσκους των Beatles, το «κόκκινο» και το «μπλε» άλμπουμ ; Το κόκκινο ήταν το 1962-66 και το δεύτερο το 1967-70, με τραγούδια από την πρώτη εποχή της «Μπητλομάνιας» και τη δεύτερη πιο ώριμη περίοδο των «Σκαθαριών». Δύο συλλογές που μέχρι σήμερα εξαφανίζονται από τα ράφια των δισκάδικων και των παζαριών δίσκων.
Η σημασία της συλλογής ήταν μεγάλη αν φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο ήταν να βρεθούν δίσκοι, για παράδειγμα των Grateful Dead, και πόσο μεγάλη αξία είχε όταν κυκλοφόρησε το αριστουργηματικό «Skeletons From The Closet» που είχε τέτοια σωστή δομή που θα μπορούσε να ήταν και κανονικός δίσκος τους. Ένα άλμπουμ που σου άνοιγε την όρεξη να μαζέψεις την δισκογραφία του σπουδαίου αυτού αμερικανικού συγκροτήματος.
Δεν είχαν όλα τα συγκροτήματα την εποχή το best of τους. Για παράδειγμα δεν υπήρχε μια συλλογή για τους πολύ σπουδαίους και δημοφιλείς στην Ελλάδα, Led Zeppelin. Έπρεπε να φθάσουμε στην εποχή του cd για να αποκατασταθεί το θέμα best of των Led Zeppelin («Mothership» 2007). Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τους Pink Floyd ώσπου οι ίδιοι επιμελήθηκαν το «Echoes» το 2001. Οι Deep Purple είχαν το «24 Purple Carat» που κάλυπτε βέβαια ένα μικρό μέρος του αξιομνημόνευτου ρεπερτορίου τους. Να σημειωθεί ότι όλες οι συλλογές δεν «έγραφαν» και ας ήταν από σπουδαία ονόματα.
Κάποιες φορές μια πετυχημένη συλλογή είχε και συνέχεια, σαν μια πετυχημένη κινηματογραφική ταινία. Για παράδειγμα το «Best Of» των Bread. H ιδιαιτερότητα εδώ βρίσκεται στο γεγονός ότι το «Best Of Vol. 2” ήταν πολύ πιο πετυχημένο σε πωλήσεις από το πρώτο, ενώ συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Πώς εξηγείται αυτό ; Απλά στο δεύτερη συλλογή τους υπήρχαν πιο γνωστά και πετυχημένα τραγούδια των πολύ αγαπημένων στους Έλληνες Bread. Στο ίδιο μουσικό ύφος του soft rock, αγαπήθηκε ιδιαίτερα το «History – America’s Greatest Hits» με τα καλύτερα τραγούδια τους.
Η δημοφιλία των Doors στην Ελλάδα, στην οποία καθοριστικό ρόλο έπαιξε η κυκλοφορία του τελευταίου στούντιο δίσκου τους «L.A. Woman», εκτινάχθηκε με το «13άρι», όπως λεγόταν, το περίφημο αυτό best of τους. Το 13άρι των Doors. Έτσι έμεινε στην ιστορία. Το 13άρι περιείχε τραγούδια απ’ όλους τους δίσκους τους εκτός από το «L.A. Woman» (και το live τους Absolutely Live») καθώς βγήκε στο εξωτερικό πριν την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου τους. Ωστόσο στην Ελλάδα πολλές φορές δεν κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα με το εξωτερικό οι δίσκοι κι έρχονταν εδώ μερικά χρόνια αργότερα, όπως και το 13άρι.
Υπήρχαν ωστόσο ορισμένοι d.j. ή ραδιοφωνικοί παραγωγοί που είχαν άκρες κι έπαιζαν πρώτοι τα τραγούδια στην Ελλάδα. Σύμφωνα με μαρτυρία παλιού δισκοπώλη και συλλέκτη δίσκων, το «Riders on the Storm» των Doors πρωτόπαιξε ο Στέλιος Ελληνιάδης στις αρχές του 70 που ήταν d.j. μ’ ένα μαλλί μέχρι την μέση, στο Αμφιθέατρο στο Π. Φάληρο μια νύχτα που έβρεχε! Διάλεξε την στιγμή κι έπαιξε το κομμάτι που έχει ήχο βροχής κι έπαθε πλάκα όλος ο κόσμος. Όλοι ρωτούσαν ποιο κομμάτι είναι αυτό;
Οι Rolling Stones έχουν κυκλοφορήσει ουκ ολίγες συλλογές δίσκων που είχαν μεγάλη απήχηση, αλλά όχι τόσο πετυχημένες όσο το «κόκκινο» και «μπλε» άλμπουμ των Beatles. Ωστόσο σαν πιο χαρακτηριστική και πετυχημένη στη Ελλάδα συλλογή τους ήταν το διπλό άλμπουμ «30 Greatest Hits» που κυκλοφόρησε το 1977 και έκανε πάταγο στη χώρα μας. Πρέπει να ήταν πιο πετυχημένο εμπορικά κι από το «Rolled Gold – The Very Best of Rolling Stones» που είχε βγει δύο χρόνια νωρίτερα, το 1975. Το «30 Greatest Hits» περιείχε πραγματικά τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια τους με χρονολογική σειρά και έτσι μπορούσες να παρακολουθήσεις την πορεία ενός γκρουπ τέτοιου μεγέθους. Φυσικά ανάμεσα στα 6 πορτραίτα του εξωφύλλου δεν έλειπε και ο Brian Jones.
Η επιρροή των συλλογών ήταν τόση που πολλές φορές μπορεί κάποιος να μην είχε κανένα δίσκο του συγκροτήματος ή του μουσικού, αλλά να είχε το best of του. Όπως στην περίπτωση της συλλογής «Goin’ Home» των Ten Years After. Τον τίτλο στο δίσκο έδωσε το ομώνυμο κομμάτι τους στην εκτέλεση του Woodstock που τους έκανε γνωστούς παγκοσμίως.
Ένα από τα πιο πετυχημένα best of στην Ελλάδα υπήρξε αναμφισβήτητα το «Greatest Hits 1974-78» (1978) των Steve Miller Band. Ένας τεράστιος μουσικός που αγαπήθηκε τόσο πολύ στη δεκαετία του 70 και 80 που ανεξήγητα ξεχάστηκε στις επόμενες δεκαετίες. Πρέπει να αποτελεί μία από τις λίγες περιπτώσεις εξαφάνισης καλλιτέχνη από κάθε αναφορά σε αφιερώματα, ραδιοφωνικές εκπομπές και όπου αλλού, ενώ ήταν τόσο δημοφιλής. Να υποθέσουμε ότι είναι σαν ένα τρελό και παθιασμένο έρωτα που ξαφνικά σβήνει δια παντός…Αναζητώ έως σήμερα μια εξήγηση.
Να αναφέρουμε την εμπορική επιτυχία και ξεχωριστή θέση που είχαν την εποχή αυτή που αναφερόμαστε επίσης οι συλλογές των «Grand Funk Hits» (1976), «Bob Dylan – Greatest Hits» που ήρθε το 1981 στην Ελλάδα, θραύση έκανε στα πάρτι το «The Platters – 16 Original Recordings» που κυκλοφόρησε το 1977 στην Ελλάδα, το διπλό «Chronicle – The 20 Greatest Hits» των Creedence Clearwater Revival του 1976, το «Walk On The Wild Side» του Lou Reed και το «Greatest Hits» των Roxy Music κυκλοφόρησαν το 1977, το «Best of Blondie» του 1981 και το «Special Edition» του JJ Cale του 1984.
