Παραφράζω τον περίφημο στίχο του Ντύλαν Τόμας, γιατί δεν είναι ο θάνατος, αυτός που είχε εξουσία σε τόσες ανυπεράσπιστες γυναίκες. Είναι τα κτήνη, που ανατράφηκαν και ζουν ανάμεσά μας, ντυμένα με προβιές. Χάνουν το δικαίωμα ν’ αποκαλούνται άνθρωποι, όσοι επιβάλλονται με τη μυϊκή τους δύναμη και αφαιρούν ανθρώπινες ζωές, μόνο και μόνο επειδή απέτυχαν να διαχειριστούν το σύμπλεγμα κατωτερότητας που βιώνουν.
Μια γυναίκα, μας έφερε στον κόσμο. Μια άλλη γυναίκα έφερε στον κόσμο τα παιδιά μας και δίνει τον καλύτερο εαυτό της καθημερινά, προκειμένου να επιβιώσει σε έναν εχθρικό κόσμο ο οποίος δεν προβλέπει την ανεξαρτησία της, πόσο μάλλον την εξέλιξη και την αυτοπραγμάτωσή της.
Αρκεί, να παρακολουθήσει κανείς το 24ωρο μιας γυναίκας, για να αντιληφθεί τη δυσκολίες και τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει σε καθημερινή βάση. Ανοίγει τα μάτια της, κι ευθύς αμέσως, μια λίστα με ατέλειωτες υποχρεώσεις την κατατρέχει συνεχώς, μέχρι τη στιγμή της νυχτερινής κατάκλισης. Έχει ξυπνήσει ώρες νωρίτερα, για να συγυρίσει, να μαγειρέψει, να ντυθεί, να ετοιμαστεί, να ξυπνήσει και να ντύσει τα παιδιά αν είναι μητέρα. Είναι ήδη κατάκοπη όταν φύγει επιτέλους για τη δουλειά της. Κανείς ωστόσο δε θ’ αντιληφθεί το παραμικρό.
Όταν καθίσει στη θέση του οδηγού, νέες αναμετρήσεις την περιμένουν. Πρέπει να αποδείξει ότι είναι άξια να κάνει χρήση του οδικού δικτύου. Οι περισσότεροι άνδρες οδηγοί διαφωνούν με αυτή την πρωτοβουλία. Εκείνη όμως πρέπει να αγνοήσει όλα τα κοσμητικά επίθετα που ίσως ακούσει, και βέβαια τις αβρές χειρονομίες. Άλλωστε έχει να πάει τα παιδιά στο σχολείο, να περάσει από τον τσαγκάρη, το καθαριστήριο, την τράπεζα. Χωρίς, ασφαλώς, να καθυστερήσει στη δουλειά της. Γνωρίζει πως οι άνδρες συνάδελφοί της, ιδίως οι υφιστάμενοι, εκφράζουν σιωπηρά, σοβαρές ενστάσεις για τις αυξημένες αρμοδιότητες που της ανέθεσε ο διευθυντής. Για την πρόσληψη, την ταχεία εξέλιξη και την προαγωγή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, υπαινίσσονται, με άκομψο τρόπο, πως διαθέτουν την εξήγηση.
Κάπως έτσι λοιπόν, θα κυλήσει η μέρα. Αυτή η γυναίκα, μέχρι το βράδυ, αφού θα έχει σωρεύσει προσβολές, βρισιές, ανάρμοστα αστεία, άδικες κριτικές, ίσως και απρεπείς χειρονομίες, μοιραία θα επιστρέψει σπίτι με αισθήματα ανασφάλειας και αναξιότητας. Θα συνεχίσει ωστόσο, σιωπηλά να προσπαθεί. Ν’ αποδείξει σε συγγενείς, γείτονες και φίλους, ότι είναι ικανή μητέρα μολονότι εργάζεται. Παράλληλα, στον προϊστάμενό της, θα πρέπει ν’ αποδεικνύει καθημερινά την επάρκειά της, επειδή δυο φορές τον περασμένο χειμώνα, χρειάστηκε να φύγει εκτάκτως για να πάρει από το σχολείο, το παιδί της που αρρώστησε.
Παραδόξως, αυτή η γυναίκα θ’ απορριφθεί αν αποφασίσει να παραιτηθεί για να αφιερωθεί στην οικογένεια της όπως επίσης θ’ απορριφθεί αν αφιερωθεί στην καριέρα και τους στόχους της δηλώνοντας άρνηση για γάμους ή γεννητούρια.
Οι γυναίκες ωστόσο, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο συμπλεγματικούς άνδρες, φθονερούς γείτονες, ανταγωνιστικούς συναδέλφους ή δηλητηριώδεις διευθυντές. Έχουν, δυστυχώς, ν’ αντιμετωπίσουν και περιπτώσεις γυναικών, που στην προσπάθειά τους ν’ αναρριχηθούν, υιοθετούν αήθεις συμπεριφορές και τακτικές, με αποτέλεσμα να πλήττουν ανεπανόρθωτα την εικόνα όλων των γυναικών. Συχνά μάλιστα, καταλαμβάνουν θέσεις που τους επιτρέπουν να αυτοπροβάλλονται ως πρότυπα επιτυχίας και καταξίωσης με ολέθριες συνέπειες για τους εφήβους.
Βεβαίως, οι αληθινές γυναίκες, σπανίως συγχέονται με τις προαναφερθείσες περιπτώσεις. Συνήθως διατηρούν αφανείς τις υπερπροσπάθειες που καταβάλλουν σε καθημερινή βάση προκειμένου να φέρουν εις πέρας το τιτάνιο, σε σημασία, έργο τους. Γυναίκες αξιόλογες, ευφυείς, δραστήριες, με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και ηγετικές ικανότητες συναντώνται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και παρά τις αντιξοότητες, ομόφωνα απαιτούν, επιτέλους, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Στους άγριους καιρούς που διανύουμε, η ποίηση δε θα μπορούσε να παραμείνει τόπος αναψυχής. Αυτό ήρθε να μας υπενθυμίσει η ποιητική ανθολογία με τίτλο «Trigger Warning» που εκδόθηκε μες στο καλοκαίρι. Δεκαεφτά αξιόλογες ποιήτριες - δεκαεφτά γενναίες γυναίκες, υψώνουν με την πένα τους, το ανάστημα όλων των γυναικών. Πάνοπλες με στίχους, αγωνίζονται κατά του σεξισμού και της έμφυλης βίας. Πασχίζουν με τη γραφή τους, να συσπειρώσουν τις πολύπαθες γυναίκες - ν΄ ανακουφίσουν τις ψυχές των κακοποιημένων θυμάτων.
Γι’ αυτόν τον σκοπό, δημιούργησαν, με κοινωνικούς και λογοτεχνικούς όρους, μια ομολογουμένως σημαντική ποιητική ανθολογία. Η επιτυχία του εγχειρήματος, μας αφορά όλους, καθώς τα κέρδη των πωλήσεων θα διατεθούν στο Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα» - Κέντρο για τα έμφυλα δικαιώματα και την ισότητα. Ας είμαστε όλοι παρόντες, στην παρουσίαση που θα γίνει την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου στις 6 μ.μ. στο KOTES X Booze (Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα).
Ας δείξουμε αλληλεγγύη στις γυναίκες και τα κτήνη δε θα ‘χουν πια εξουσία.
*Ο Κωνσταντίνος Νικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Ποιήματα, μεταφράσεις και άρθρα του, έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Βιογραφία ενός χεριού» (εκδόσεις Περισπωμένη, 2022). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως Ογκολόγος Ακτινοθεραπευτής.
Μια γυναίκα, μας έφερε στον κόσμο. Μια άλλη γυναίκα έφερε στον κόσμο τα παιδιά μας και δίνει τον καλύτερο εαυτό της καθημερινά, προκειμένου να επιβιώσει σε έναν εχθρικό κόσμο ο οποίος δεν προβλέπει την ανεξαρτησία της, πόσο μάλλον την εξέλιξη και την αυτοπραγμάτωσή της.
Αρκεί, να παρακολουθήσει κανείς το 24ωρο μιας γυναίκας, για να αντιληφθεί τη δυσκολίες και τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει σε καθημερινή βάση. Ανοίγει τα μάτια της, κι ευθύς αμέσως, μια λίστα με ατέλειωτες υποχρεώσεις την κατατρέχει συνεχώς, μέχρι τη στιγμή της νυχτερινής κατάκλισης. Έχει ξυπνήσει ώρες νωρίτερα, για να συγυρίσει, να μαγειρέψει, να ντυθεί, να ετοιμαστεί, να ξυπνήσει και να ντύσει τα παιδιά αν είναι μητέρα. Είναι ήδη κατάκοπη όταν φύγει επιτέλους για τη δουλειά της. Κανείς ωστόσο δε θ’ αντιληφθεί το παραμικρό.
Όταν καθίσει στη θέση του οδηγού, νέες αναμετρήσεις την περιμένουν. Πρέπει να αποδείξει ότι είναι άξια να κάνει χρήση του οδικού δικτύου. Οι περισσότεροι άνδρες οδηγοί διαφωνούν με αυτή την πρωτοβουλία. Εκείνη όμως πρέπει να αγνοήσει όλα τα κοσμητικά επίθετα που ίσως ακούσει, και βέβαια τις αβρές χειρονομίες. Άλλωστε έχει να πάει τα παιδιά στο σχολείο, να περάσει από τον τσαγκάρη, το καθαριστήριο, την τράπεζα. Χωρίς, ασφαλώς, να καθυστερήσει στη δουλειά της. Γνωρίζει πως οι άνδρες συνάδελφοί της, ιδίως οι υφιστάμενοι, εκφράζουν σιωπηρά, σοβαρές ενστάσεις για τις αυξημένες αρμοδιότητες που της ανέθεσε ο διευθυντής. Για την πρόσληψη, την ταχεία εξέλιξη και την προαγωγή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, υπαινίσσονται, με άκομψο τρόπο, πως διαθέτουν την εξήγηση.
Κάπως έτσι λοιπόν, θα κυλήσει η μέρα. Αυτή η γυναίκα, μέχρι το βράδυ, αφού θα έχει σωρεύσει προσβολές, βρισιές, ανάρμοστα αστεία, άδικες κριτικές, ίσως και απρεπείς χειρονομίες, μοιραία θα επιστρέψει σπίτι με αισθήματα ανασφάλειας και αναξιότητας. Θα συνεχίσει ωστόσο, σιωπηλά να προσπαθεί. Ν’ αποδείξει σε συγγενείς, γείτονες και φίλους, ότι είναι ικανή μητέρα μολονότι εργάζεται. Παράλληλα, στον προϊστάμενό της, θα πρέπει ν’ αποδεικνύει καθημερινά την επάρκειά της, επειδή δυο φορές τον περασμένο χειμώνα, χρειάστηκε να φύγει εκτάκτως για να πάρει από το σχολείο, το παιδί της που αρρώστησε.
Παραδόξως, αυτή η γυναίκα θ’ απορριφθεί αν αποφασίσει να παραιτηθεί για να αφιερωθεί στην οικογένεια της όπως επίσης θ’ απορριφθεί αν αφιερωθεί στην καριέρα και τους στόχους της δηλώνοντας άρνηση για γάμους ή γεννητούρια.
Οι γυναίκες ωστόσο, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο συμπλεγματικούς άνδρες, φθονερούς γείτονες, ανταγωνιστικούς συναδέλφους ή δηλητηριώδεις διευθυντές. Έχουν, δυστυχώς, ν’ αντιμετωπίσουν και περιπτώσεις γυναικών, που στην προσπάθειά τους ν’ αναρριχηθούν, υιοθετούν αήθεις συμπεριφορές και τακτικές, με αποτέλεσμα να πλήττουν ανεπανόρθωτα την εικόνα όλων των γυναικών. Συχνά μάλιστα, καταλαμβάνουν θέσεις που τους επιτρέπουν να αυτοπροβάλλονται ως πρότυπα επιτυχίας και καταξίωσης με ολέθριες συνέπειες για τους εφήβους.
Βεβαίως, οι αληθινές γυναίκες, σπανίως συγχέονται με τις προαναφερθείσες περιπτώσεις. Συνήθως διατηρούν αφανείς τις υπερπροσπάθειες που καταβάλλουν σε καθημερινή βάση προκειμένου να φέρουν εις πέρας το τιτάνιο, σε σημασία, έργο τους. Γυναίκες αξιόλογες, ευφυείς, δραστήριες, με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και ηγετικές ικανότητες συναντώνται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και παρά τις αντιξοότητες, ομόφωνα απαιτούν, επιτέλους, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Στους άγριους καιρούς που διανύουμε, η ποίηση δε θα μπορούσε να παραμείνει τόπος αναψυχής. Αυτό ήρθε να μας υπενθυμίσει η ποιητική ανθολογία με τίτλο «Trigger Warning» που εκδόθηκε μες στο καλοκαίρι. Δεκαεφτά αξιόλογες ποιήτριες - δεκαεφτά γενναίες γυναίκες, υψώνουν με την πένα τους, το ανάστημα όλων των γυναικών. Πάνοπλες με στίχους, αγωνίζονται κατά του σεξισμού και της έμφυλης βίας. Πασχίζουν με τη γραφή τους, να συσπειρώσουν τις πολύπαθες γυναίκες - ν΄ ανακουφίσουν τις ψυχές των κακοποιημένων θυμάτων.
Γι’ αυτόν τον σκοπό, δημιούργησαν, με κοινωνικούς και λογοτεχνικούς όρους, μια ομολογουμένως σημαντική ποιητική ανθολογία. Η επιτυχία του εγχειρήματος, μας αφορά όλους, καθώς τα κέρδη των πωλήσεων θα διατεθούν στο Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα» - Κέντρο για τα έμφυλα δικαιώματα και την ισότητα. Ας είμαστε όλοι παρόντες, στην παρουσίαση που θα γίνει την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου στις 6 μ.μ. στο KOTES X Booze (Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα).
Ας δείξουμε αλληλεγγύη στις γυναίκες και τα κτήνη δε θα ‘χουν πια εξουσία.
*Ο Κωνσταντίνος Νικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Ποιήματα, μεταφράσεις και άρθρα του, έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Βιογραφία ενός χεριού» (εκδόσεις Περισπωμένη, 2022). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως Ογκολόγος Ακτινοθεραπευτής.
